Σε ποσοστό έως και το 40% των ασθενών με χρόνιο πόνο στην οσφύ, μπορεί να θεραπευτεί με χορήγηση αντιβιοτικών και όχι με χειρουργική επέμβαση, μια ιατρική ανακάλυψη, που σύμφωνα με έναν νευροχειρουργό είναι αντάξια βραβείου Νόμπελ.Οι χειρουργοί στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και αλλού, επανεξετάζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους ασθενείς με χρόνιο πόνο στην πλάτη, αφού οι επιστήμονες ανακάλυψαν, ότι πολλά από τα δύσκολα περιστατικά που χειρίζονται, οφείλονται σε βακτηριακές λοιμώξεις.Το εύρημα αυτό σημαίνει, ότι τα αποτελέσματα των ασθενών με συνεχή χαμηλό πόνο στην πλάτη, δεν θα αντιμετωπίζεται πλέον με μεγάλες επεμβάσεις, αλλά αντίθετα μπορεί να θεραπευτεί με χορήγηση αντιβιοτικών, κόστους περίπου 114 λιρών .
Ένας
από τους πιο επιφανείς χειρουργούς της σπονδυλικής στήλης του Ηνωμένου Βασιλείου, δήλωσε ότι η ανακάλυψη αυτή είναι η μεγαλύτερη που είχε γνωρίσει
στην επαγγελματική του ζωή, και ότι η επίπτωσή της στην ιατρική ήταν
αντάξια ενός Νόμπελ."Αυτό είναι καταπληκτικό. Μιλάμε οτι πιθανώς το ήμισυ του συνόλου των χειρουργήσιμων περιστατικών με πόνο στην πλάτη, μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη λήψη αντιβιοτικών," δήλωσε ο Dr Peter Hamlyn, νευροχειρουργός στο νοσοσκομείο του University College του Λονδίνου.Οι ειδικοί που ασχολούνται με τον πόνο στην πλάτη, έχουν από καιρό κατηγορίσει λοιμώξεις που μπορούν να προκαλέσουν τέτοια συμπτώματα, αλλά θεωρούσαν ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι ελάχιστες.
Η σκέψη αυτή έχει πλέον ανατραπεί από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι το 20% έως 40% της χρόνιας οσφυαλγίας προκλήθηκε από βακτηριακές λοιμώξεις.Στη Βρετανία σήμερα, περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να υποφέρουν από χρόνιο χαμηλό πόνο στην πλάτη, κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η τελευταία εργασία δείχνει ότι πάνω από μισό εκατομμύριο από αυτά τα περιστατικά θα επωφεληθούν από την χορήγηση αντιβιοτικών.
"Αυτή η αγωγή δεν θα βοηθήσει τα άτομα με φυσιολογικό πόνο στην πλάτη, τα άτομα με οξύ ή υποξύ πόνο, αλλά μόνο τα άτομα με χρόνιο χαμηλό πόνο στην πλάτη," δήλωσε ο Dr Hanne Albert, της Δανικής ερευνητικής ομάδας στην Guardian. "Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ζουν μια ζωή στο περιθώριο, επειδή είναι τόσο μειονεκτική θέση τους λόγω του πόνου. Μιλάμε για την επιστροφή τους σε μια μορφή ομαλότητας που ποτέ περίμεναν."
Ο Claus Manniche, ανώτερος ερευνητής στην ομάδα, δήλωσε ότι η ανακάλυψη ήταν το αποκορύφωμα 10 ετών σκληρής δουλειάς. "Ήταν δύσκολο. Υπήρξαν σκαμπανεβάσματα. Αυτό είναι πρόβλημα που πολλοί από τους συναδέλφους μας δεν καταλάβαμε από την αρχή. Για να βρούμε την σχέση των βακτηρίων με το πρόβλημα, έπρεπε να σκεφτούμε διαφορετικά απ ότι μέχρι τώρα οι ερευνητές του πόνου" είπε.Η Δανική ομάδα περιγράφει το έργο της σε δύο εργασίες που δημοσιεύθηκαν.
Στην πρώτη έκθεση, εξηγούν πώς οι βακτηριακές λοιμώξεις μπορούν να επηρεάσουν τους μεσοσπονδύλιους δίσκους και να προκαλέσουν επώδυνη φλεγμονή και μικροσκοπικά κατάγματα στη γύρω σπονδύλους.Σε συνεργασία με γιατρούς στο Μπέρμιγχαμ, η Δανική ομάδα εξέτασε ιστούς που έχει αφαιρεθεί από ασθενείς, για σημεία λοίμωξης. Σχεδόν το ήμισυ των εξετασθέντων ιστών ήταν θετικοί στις δοκιμασίες, και από αυτούς, πάνω από το 80% ήταν θετικό σε ένα βακτήριο που ονομάζεται Propionibacterium acnes.
Το αναερόβιο βακτήριο Propionibacterium acnes είναι περισσότερο γνωστό για την πρόκληση της ακμής. Συναντάται συνήθως γύρω από τις ρίζες των μαλλιών και σε ρωγμές στα δόντια μας, αλλά μπορεί να περάσει στην κυκλοφορία του αίματος, κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος των δοντιών. Κανονικά δεν θα προκαλέσει κανένα πρόβλημα, αλλά η κατάσταση μπορεί να αλλάξει, όταν ένα άτομο πάσχει από δισκοπάθεια. Για να αντιμετωπίσει τη ζημία, ο οργανισμός μεγαλώνει τα μικρά αιμοφόρα αγγεία μέσα στο δίσκο. Αντί να βοηθήσει, όμως, τα βακτήρια εισχωρούν ευκολότερα στο εσωτερικό του δίσκου, όπου αναπτύσσονται και προκαλούν σοβαρή φλεγμονή και βλάβη σε γειτονικούς σπονδύλους που εμφανίζεται σε μαγνητική τομογραφία.
Στην δεύτερη μελέτη, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι μπορούσαν να θεραπεύσουν τον χρόνο πόνο στην πλάτη με μία αγωγή 100 ημερών με αντιβίωση. Σε μια τυχαιοποιημένη μελέτη, τα φάρμακα μείωσαν τον πόνο στο 80% των ασθενών, που είχαν συμπτώματα για περισσότερο από έξι μήνες και είχαν σημαντικά ευρήματα στις μαγνητικές τομογραφίες.Ο Dr Albert τόνισε ότι η αγωγή με την χρήση αντιβιοτικών, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει για όλα τα περιστατικά με πόνο στην πλάτη. Από την άλλη πλευρά, η υπερβολική χρήση των αντιβιωτικών μπορεί να οδηγήσει σε πιο ανθεκτικά βακτήρια, τα οποία είναι ήδη ένα σημαντικό πρόβλημα στα νοσοκομεία. Επίσης, πολλοί ασθενείς θα πρέπει να καταφύγουν τελικά στη χειρουργική επέμβαση, λόγω του ότι τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο τους."Πρέπει μελετηθεί περισσότερο το πρόβλημα και να εκπαιδευτούν οι γιατροί, έτσι ώστε σε πέντε χρόνια, να εφαρμόζεται η κατάλληλη θεραπεία στον κατάλληλο ασθενή" δήλωσε.
Ο Dr Hamlyn είπε ότι θα πρέπει η μελλοντική έρευνα στοχεύσει στην αύξηση του αριθμού των ασθενών που ανταποκρίνονται στα αντιβιοτικά, και να επιταχύνει το χρόνο που χρειάζεται για να βελτίωση των υπαρχόντων συμπτωμάτων, ίσως με τη χρήση πιο εξειδικευμένων φαρμάκων.
Το Εθνικό Σύστημα Υγειας της Βρετανίας (ΝHS) ξοδεύει κάθε χρόνο 480 εκατ. λίρες σε χειρουργεία σπονδυλικής στήλης, η πλειονότητα των οποίων είναι για τον χρόνιο οσφυϊκο πόνο. Μια μικρή επέμβαση μπορεί να αντιμετωπίσει μια δισκοπάθεια, η οποία συμβαίνει όταν ένας μεσοσπονδύλιος δίσκος δημιουργεί πίεση σε κοντινά νεύρα. Οι χειρουργοί απλά ανατάσσουν το προεξέχον τμήμα του δίσκου. Ωστόσο, οι ασθενείς που υποφέρουν από πόνο όλη την ημέρα και τη νύχτα, χρειάζονται μεγάλες επεμβάσεις στους σπονδύλους ή και εμφύτευση τεχνητών δίσκων.
"Μπορούμε να εξοικονομήσουμε 250 εκατομμυρία λιρες από τον προϋπολογισμό του NHS με την αποφυγή περιττών επεμβάσεων. Η τιμή της θεραπείας με αντιβιοτικά είναι μόνο 114 λίρες. Είναι θεαματικά διαφορετική από τη χειρουργική επέμβαση. Ειλικρινά πιστεύεις ότι αξίζουν ένα βραβείο Νόμπελ", δήλωσε ο Dr Hamlyn.
Τέλος, πολλοί χειρουργοί της σπονδυλικής στήλης έχουν συναντηθεί με τον Dr Albert, σε μια προσπάθεια επανεξέτασης των διαδικασιών της αγωγής που προσφέρουν στους ασθενείς τους.
αναφορές: http://bjsm.bmj.com/content/42/12/969.abstract?sid=0c1e72bb-71e6-4bbf-abdf-05e18defc21e
http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs00586-013-2675-y