Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Η ιστορία της Σχολής Φυσικοθεραπείας της Αθήνας (από τον Άγγ. Πουλή)

Ο καθ. Άγγελος Πουλής στο 32ο Συνέδριο της Ε.Ε.Ε.Φ. μιλάει για την Σχολή Φυσικοθεραπείας της Αθήνας, απο την ίδρυσή της μέχρι σήμερα.

 



Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Κάθεστε άνετα; (ο μύθος της καλής στάσης)

από την εφημερίδα Τhe Guardian
5 Μαρτίου 2018

Ενώ περισσότεροι από 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο πάσχουν από οσφυαλγία, υπάρχουν λίγα σχετικά στοιχεία που να συνδέουν την αυτή κατάσταση με το κάθισμα ή την κακή στάση.



Παρακολουθείτε τηλεόραση ή την οθόνη του υπολογιστή σας; Κάθεστε αναπαυτικά με πόδια σας τεντωμένα μπροστα και την πλάτη σας οριζοντιωμένη; Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο υποφέρουν από οσφυαλγία, κάτι που στοιχίζει περίπου £ 22 δις ετησίως. Μηπως τελικά θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο ίσιοι;

"Αν ζητήσετε την γνώμη των περισσοτέρων ανθρώπων για το πως αποτρέψουν αυτόν τον πόνο, θα σας πουν: Καθίστε ευθεία και ισιώστε την πλάτη σας, γιατί αυτό μας έχουν περάσει οι γονείς μας", λέει ο Kieran O 'Sullivan, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Limerick και φυσικοθεραπευτής στο κέντρο σπονδυλικής σπονδυλικής στήλης, στο νοσοκομείο Aspetar του
Qatar. Είμαστε, συμπληρώνει ο O'Sullivan, σχεδόν παρανοϊκοί σχετικά με τη στάση του σώματος. 

Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία που συνδέουν τη στάση του σώματος με την οσφυαλγία είναι εκπληκτικά απίστευτα. Η στάση ορίζεται από την παγκοσμίου φήμης Cleveland Clinic ως η θέση στην οποία κρατάμε το σώμα σας ενάντια στη βαρύτητα, σε όρθια θέση, σε καθιστή ή ξαπλωμένοι. Η λέξη στα Αγγλικά (posture), προέρχεται από το λατινικό ponere, που σημαίνει το να βάλεις ή να τοποθετήσεις κάτι. Και η στάση ήταν σημαντική για τους Ρωμαίους, μέχρι την εποχή του Τιβέριου, όπου οι γυναίκες τελικά είχαν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν την ορθή στάση τους και να κάθονται σε δημόσιο χώρο και έτσι οι σχολιαστές της εποχής προειδοποιούσαν για ηθική παρακμή. Στην πραγματικότητα, η τακτική της μυϊκή ενίσχυση των μυών της σπονδυλικής στήλης ήρθε στον 19ο αιώνα. Πριν από τότε, η αριστοκρατική μόδα ευνοούσε την χαλαρή, έως ξαπλωτη, καθιστή θέση.

Δηλαδή, υπάρχει πραγματικά κάποια σχέση της καλής στάσης με τον οσφυϊκό πόνο; "Το κοινό θα έλεγε ότι υπάρχει," λέει ο O'Sullivan. "Καθεται ευθεία. Στην εργασία, αυτό ενισχύεται από εργονομικά προγράμματα για την πρόληψη του οσφυϊκού πόνου. Αυτά συνήθως περιλαμβάνουν την εξέταση του καθίσματος, το ύψος της οθόνης και την θέση του πληκτρολογίου και το ποντικιού. Αυτά, πάνω στην αρχή ότι θα πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, για να  προκαλούν λιγότερο (αν όχι καθόλου) πόνο στον αυχένα και την οσφύ. Φυσικά, η σπονδυλική στήλη είναι σχήματος S, με την αυχενική μοίρα ελαφρώς κοίλη, την θωρακική ελαφρώς κυρτή και στη συνέχεια καταλήγει σε ένα κοίλο στην οσφυϊκή περιοχή. Έτσι, θεωρητικά, μιλώντας για μια καλή στάση, συνήθως αναφερόμαστε στην "απαλή" ισοπέδωση ορισμένων καμπυλών."


Αλλά δεν υπάρχει προκαθωρισμένο πρότυπο καλής στάσης. Μια μελέτη 295 φυσικοθεραπευτών σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες, τους ζήτησε να επιλέξουν την τέλεια στάση από επιλογή 9 εικόνων, που κυμαίνοντουσαν από φθίνουσα καθιστή μέχρι την όρθια στάση. Ενώ το 85% των φυσικοθεραπευτών επέλεξε μία από τις δύο στάσεις, που όμως ήταν πολύ διαφορετικές, μία που είχε την μικρότερη οσφυϊκή καμπύλη και μια άλλη που είχε ευθειασμένη την σπονδυλική στήλη.  

Οι ερευνητές προειδοποίησαν ότι αυτή η στάση θα απαιτούσε πραγματικά υψηλότερα επίπεδα μυϊκής δραστηριότητας και θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερη κόπωση και δυσφορία. Το άλλο φαβορί, είχε περισσότερη οσφυϊκή καμπύλη, αλλά οι ερευνητές είπαν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που έτσι θα μειωθεί ο κίνδυνος της παρουσίας πόνου. Στην πραγματικότητα, διαφορετικές στάσεις ταιριάζουν σε διαφορετικούς ανθρώπους - οι γυναίκες, για παράδειγμα, τείνουν να έχουν μεγαλύτερη καμπυλότητα στην οσφυϊκή μοίρα.

Οι καθηγητές μπαλέτου είναι πιο συνεπείς με αυτό που θεωρούν καλή στάση. "Τη λέμε ευθυγράμμιση. Είναι μια από τις βασικές αρχές του σύγχρονου ή του κλασικού χορού", λέει η
Anna Helsby, λέκτορας της Σχολής Σύγχρονου Χορού στο Λονδίνο, με έδρα το The Place. "Ο χορός είναι πολύ δύσκολος και πολλά πράγματα εξαρτώνται από τη στάση του σώματος. Δεν θέλουμε να λικνίζονται οι ώμοι ή η λεκάνη, γιατί τότε δεν χρησιμοποιούμε σωστά τους κοιλιακούς μας. Χρησιμοποιούμε εικόνες: οι ώμοι ευθυγραμμίζονται στην κορυφή της λεκάνης, η λεκάνη στα γόνατα και τα γόνατα στους αστραγάλους, οπότε όλα βρίσκονται σε μια ευθεία γραμμή. Για να το κατορθώσουμε. σκεφτόμαστε μια ευθεία γραμμή που τρέχει μέσα από το σώμα μας."

Ο O'Sullivan λέει ότι αντί να επικεντρωθούμε στην τήρηση της σωστής στάσης του σώματος, θα πρέπει να ασχοληθούμε με κάτι πιο σημαντικό, την δυνατότητα της μεταβολής της στάσης και της εύκολης μετακίνησης: "Είναι ελκυστικό να πιστεύετε ότι εάν καθίσετε ευθεία δεν θα πονέσετε, αυτό όμως δεν υποστηρίζεται σε πολλές μελέτες. Μπορεί να διαβάσετε σε πολλούς ιστότοπους ότι η κακή στάση (που συνήθως ορίζεται σαν κλίση της σπονδυλικής στήλης προς τα εμπρός ή το ανάποδο) προκαλεί τα πάντα, από τον οσφτϊκό πόνο μέχρι τις κιρσώδεις φλέβες και τη δυσπεψία, καθώς και άλλα προβλήματα υγείας. Στην Αμερική του 19ου και του 20ου αιώνα, η κακή στάση κατηγορήθηκε για τα πάντα, από το αυνανισμό μέχρι την υπερβολική επιθυμία γραφής και έλεγαν επίσης ότι συμπιέζει τους πνεύμονες. Ο κοινωνικός μεταρρυθμιστής και ο υπερασπιστής της υγείας της εποχής, ο Dr Edmund Shaftesbury, ανέφερε ότι η κακή στάση προκάλει πτώση του στήθους, έτσι ώστε η καρδιά, το νεφρό και το ήπαρ να είναι τόσο συμπιεσμένα, ώστε να μην μπορούν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα. Είχαν φτάσει σε σημείο, οι έφηβοι της δεκαετίας του '30 να ελέγχονται από τους γονείς τους για το αν οι σπονδυλικές στήλες ήταν ίσιες.  Όλο το σώμα ήταν μια μηχανή που εξαρτότανε από την ρύθμιση της στάσης.

"Αυτό μας δημιουργεί το ερώτημα γιατί κάποιος να επιλέξει να διορθώσει τη στάση του", λέει ο Dr Eyal Lederman, ένας οστεοπαθητικός και επίτιμος λέκτορας στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ορθοπαιδικής και Μυοσκελετικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. "Μέχρι σήμερα, όλες οι έρευνες έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ των στάσεων, όπως το σχήμα και οι καμπύλες της πλάτης, οι ασυμμετρίες και ακόμη και ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τη σπονδυλική στήλη μας, με τον οσφυϊκό πόνο. Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ καθιστικού και ορθοστατικού οσφυϊκού πόνου. Ναι, εάν έχετε ήδη οσφυαλγία, ίσως αισθανθείτε περισσότερο άσχημα όταν κάθεστε. αλλά αυτή δεν είναι η αιτία του πόνου." Ο Lederman υποστηρίζει ότι έχουμε εξελιχθεί σαν είδος για να έχουμε την δυνατότητα να μπορούμε να κάμπτουμε και να εκτείνουμε την σπονδυλική μας στήλη. Αυτές οι φυσικές δραστηριότητες είναι ασφαλείς και ωφέλιμες για την υγεία των νωτιαίων μυών μας και πρέπει να σταματήσουμε να τις φοβόμαστε.

Η συμβουλή του O'Sullivan είναι εξίσου σύμφωνη. "Αν δεν έχετε πόνο στην πλάτη, τότε μην σκέφτεστε καθόλου τη στάση σας. Σκεφτείτε μόνο ότι είστε υγιής!!! Η στέρηση του ύπνου και το άγχος είναι πιο σημαντικά από την προσπάθεια για καλή στάση που κάνετε. Το άγχος έχει έναν ισχυρό φλεγμονώδη ρόλο, που μπορεί να διατηρεί μόνιμα κάνει τους μυς σε τάση. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φαντάζονται ότι η πλάτη τους πονάει, όταν τους λείπει ύπνος. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι μόλις έχετε πόνο στην πλάτη, τότε η στάση σας μπορεί πράγματι να επηρεάστει. Το να ακινητοποιηθείτε για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι καλύτερο να αποφεύγεται. Αν κάποιος υποφέρει από οσφυϊκό πόνο, θα πρότεινα να πάρει κάποιες συμβουλές από ειδικευμένο άτομο για το πώς μπορεί να κινηθεί, με περισσότερη εμπιστοσύνη και λιγότερο πόνο", λέει ο O'Sullivan. 

"Είναι δοκιμασία και λάθος, αλλά θα πρέπει να διερευνηθεί ποιος τρόπος κίνησης της σπονδυλικής στήλης είναι ο πιο άνετος. Οι γονείς πρέπει επίσης να χαλαρώσουν και να μην ανησυχούν για τα παιδιά τους που μεταφέρουν βαριά σακίδια στο σχολείο. Τα παιδιά που παρουσιάζουν σφυϊκό πόνο δεν είναι αυτά που έχουν τα βαρύτερα σακίδια. Η έρευνα δείχνει ότι αν ένα παιδί ή η μητέρα του σκέφτεται ότι το σακίδιο τους είναι πολύ βαρύ, τότε έχει περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσει οσφυϊκό πόνο", συμπληρώνει ο O'Sullivan.  
"Η μεταφορά κάποιου αντικειμένου μεγάλου βάρους δεν αποτελεί κίνδυνο. Ας μην συνεχίζουμε να ενισχύουμε την ιδέα ότι η σπονδυλική μας στήλη είναι πολύ ευαίσθητη, γιατί αυτό είναι ανακριβές. Τα παιδιά σήμερα είναι ανενεργά και έτσι, σε μεγάλο ποσοστό, είναι υπερβαρα. Ίσως τελικά, η μεταφορά του σχολικού σακιδίου να είναι ένας καλός τρόπος για να ασκηθούν."




πηγή: https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2018/mar/05/are-you-sitting-comfortably-the-myth-of-good-posture?CMP=share_btn_tw

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Φυσικοθεραπεία, μπροστά !

από τον ιστότοπο TRUSTME -ED

του Nils Oudhuis


Καθημερινά, ακούω, διαβάζω ή βλέπω κάποιο θέμα στα ΜΜΕ σχετικό με την δημόσια υγεία. Οι αυξήσεις στις χρόνιες παθήσεις, η οικονομική πίεση στους προϋπολογισμούς για την υγεία, οι άνθρωποι είναι λιγότερο δραστήριοι, το αυξανόμενο κόστος στα είδη διατροφής, το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας. Καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκτήσω πρόσβαση και να διαβάσω όσο το δυνατόν περισσότερη έρευνα, για να αμφισβητήσω τις προκαταλήψεις μου, για να εντοπίσω τις διάφορες μορφές φυσικοθεραπείας που μπορούν να επηρεάσουν τη δημόσια υγεία. Και... είναι εκπληκτικό!

Γράφω αυτό το blog γιατί αισθάνομαι ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να τονίσω πόσο συναρπαστικό είναι είναι αυτό που συμβαίνει στη σημερινή φυσικοθεραπεία. Ανέφερα διάφορα στοιχεία στην εισαγωγή, επειδή τα προβλήματα περιβάλλουν και σκεπάζουν την ουσία της φυσικοθεραπείας. Αλλά... η φυσικοθεραπεία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο στάδιο της εξέλιξής της.

Το επάγγελμα του φυσικοθεραπευτή πρέπει να αντιμετωπίσει μερικούς σημαντικούς προβληματισμούς εάν θέλει να συνεχίσει να είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην παροχή δημόσιας υγείας. Μπορεί να σας εκπλήξει αλλά υπάρχουν τόσα πολλά στοιχεία (μερικά από τα οποία πρέπει να προσέξουμε) που υποστηρίζουν τα οφέλη της φυσικοθεραπείας. Είναι εκπληκτικά πολλά!
Θέλω να μοιραστώ ένα μαζί σας αυτό το κείμμενο για να ενθαρρύνω τους συναδέλφους, αλλά και τους ανθρώπους να σκέφτονται έξω από τα συνηθισμένα.

Έτσι λοιπόν, αυτό το αρθρο γράφτηκε για δύο ομάδες ανθρώπων:
1) για φυσικοθεραπευτές που θέλουν να αισθάνονται σίγουροι για τη γνώση και την ικανότητά τους στο να παρέχουν σύγχρονη και τεκμηριωμένη περίθαλψη και
2) για ασθενείς που χρειάζονται υποστήριξη, φροντίδα και προσοχή για το μεγάλο ποσοστό των ασθενειών που διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο και για τις διαδικασίες που υποβάλλονται.

Αρχικά, θεωρώ σημαντικό να εξηγήσω ορισμένα από τα θέματα που αντιμετωπίζει το επάγγελμα του φυσικοθεραπευτή.

Εξέλιξη

Η κοινωνία αλλάζει, ο πληθυσμός αυξάνεται, ο κόσμος ζει περισσότερο, με πολλές και νέες ασθένειες, με συνθήκες υγείας που σχετίζονται με την ηλικία, με προβλήματα στα αποθέματα τροφίμων και στο περιβάλλον και ο κατάλογος συνεχίζει ανάλογα με το πόσο γενικά βλέπει κάποιος γύρω του. Είναι δεδομένο ότι οι τρέχουσες ιατρικές υπηρεσίες αγωνίζονται υπό αυτή την αυξανόμενη πίεση. Ένα τέτοιο ζήτημα είναι και το σημερινό μοντέλο που το ιατρικό σύστημα συνεχίζει να ασκεί. Το βιοϊατρικό μοντέλο κυριαρχείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Η προβολή του σώματος σαν μηχάνημα, έχει αναμφισβήτητα την επίδρασή του στην αύξηση της ζωής και στην πρόληψη των ασθενειών. Ωστόσο και αυτό έχει πολλούς περιορισμούς.

Η φυσικοθεραπεία είχε πάντα μια στενή συγγένεια με το ιατρικό σύστημα (Nicholls., 2018). Το επάγγελμα του φυσικοθεραπευτή υιοθέτησε ουσιαστικά ένα μοντέλο, που ήταν παρόμοιο με των γιατρών, παρότι αυτό το μοντέλο λείπει σε αρκετές περιοχές του πλανήτη στην ταξινόμηση των φυσικοθεραπευτών. Νομίζω ότι η πλειοψηφία των φυσικοθεραπευτών θα συμφωνούσε ότι είμαστε ειδικοί στην κίνηση. Τώρα, ανάλογα με το πόσο στενά ή όχι θέλετε να το σκεφτείτε αυτό, δείχνει ένα τεράστιο χάσμα σε αυτό που καταλαβαίνουμε ότι είναι κίνηση. Επιτρέψτε μου να σας προτείνω μερικές σκέψεις:

1. Ας εξετάσουμε την αλληλεπίδραση του ασθενή με ένα φυσικοθεραπευτή, έναν κλινικό γιατρό και έναν χειρουργό. Από την άποψη του χρόνου, ένας ασθενής θα περάσει 10-15 λεπτά με τον κλινικό γιατρό, ενώ με τον χειρουργό συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται. Οι φυσικοθεραπευτές από την άλλη πλευρά έχουν πολύ περισσότερο χρόνο. Ωστόσο, εργαζόμαστε με έναν πολύ διαφορετικό πληθυσμό ασθενών. Έτσι όμως, μπορούμε να δούμε τον ίδιο ασθενή που έχει δει ο κλινικός γιατρός ή ο χειρούργος, αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Ο ασθενής έχει χρόνο, είναι ξύπνιος, ίσως απογοητευμένος, βιώνει πόνο, θέλει κάποιον να τον ακούσει και πιθανότατα έχει πολλά πολλές ερωτήσεις, που ο χειρούργος ή ο κλινικός γιατρός δεν έχει χρόνο ή ίσως δεν μπορεί να απαντήσει. Είμαι σίγουρος ότι οι φυσικοθεραπευτές μπορούν να προσφέρουν περισσότερα από έναν κλινικό γιατρό ή έναν χειρούργο. Ίσως στην κάρτα του φυσικοθεραπευτή δεν γραφει τον τίτλο του γιατρού μετά το όνομά του, αλλά όταν πρόκειται για την σχέση του με τον ασθενή, αυτό δεν έχει σημασία. Οι ασθενείς βρίσκονται συχνά σε δίλημα και αναρωτιούνται τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνουν. Τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνουν; ή τι μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν; Πρέπει να εκμεταλευτούμε αυτή την ευκαιρία για να δείξουμε πόσα μπορούμε να προσφέρουμε, να ενημερώσουμε το κοινό ότι η άσπρη μπλούζα δεν έχει όλες τις απαντήσεις.

2. Συνεχίζω να λέω ότι είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από τον κλινικό γιατρό που σπρώχνει, τραβάει, τσιμπάει ή χτυπάει. Έχω τις επιφυλάξεις μου γι αυτά τα πράγματα. Ίσως οι φυσικοθεραπευτές δεν συνειδητοποιούν ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο. Στην πραγματικότητα, ότι αυτό είναι που η κοινωνία περιμένει από εμάς! Εάν είμαστε πραγματικά οι ειδικοί της κίνησης, που ισχυριζόμαστε ότι είμαστε, τότε θα πρέπει να γνωρίζουμε την κίνηση και σε κβαντικό επίπεδο, την κίνηση ενέργειας και θρεπτικών συστατικών μεταξύ των κυττάρων, την κίνηση των κυττάρων κατά τη διάρκεια της φλεγμονής, της επούλωσης και της γήρανσης. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε την κίνηση σε κοινωνικό επίπεδο, σε επαγγελματικό επίπεδο και σε πολιτικό επίπεδο, δηλαδή ποιές είναι οι αλληλεπιδράσεις μας με το περιβάλλον, τους συναδέλφους κλπ. Όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στη σωματική και ψυχική υγεία των ασθενών μας. Η φυσικοθεραπεία πρέπει να εξελιχθεί και να προχωρήσει για να αναλάβει το μανδύα της ευθύνης και να πει “θα ενημερώσω και θα εκπαιδεύσω τον ασθενή, την οικογένειά του, τον φίλο, τον χειρούργο, τον εκπαιδευτή, τον εργοδότη, τη νοσοκόμα, τον γιατρό”.

3. Αν το δούμε ρεαλιστικά, οι φυσικοθεραπευτές συνεχίζουν να εκπαιδεύονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αντικατοπτρίζουν τον ιατρό. Το σώμα σαν μηχανή είναι βαθιά ριζωμένο στο πρόγραμμα διδασκαλίας της φυσιολογίας στους φυσικοθεραπευτές. Ο προβληματισμός μου με βοήθησε να καταλάβω ότι το βιοϊατρικό μοντέλο δεν ήταν απαραιτήτως η λανθασμένη επιλογή για τη διδασκαλία μας. Το ζήτημά μου είναι ότι συνεχίζουμε να στηρίζουμε αυτές τις γελοίες αντιλήψεις ότι μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις αρθρώσεις ή να κινητοποιήσουμε ιστούς ή να χρησιμοποιήσουμε μηχανές για να επιταχύνουμε μια διαδικασία την οποία κάνει ο ίδιος ο οργανισμός. Στη συνέχεια δηλώνουμε ότι αυτό είναι σημαντικό για την επούλωση και την βελτίωση της κίνησης. Αυτός ο φτωχός στόχος, μια παλιομοδίτικη πεποίθηση, είναι παραπλανητικός και υποτιμά την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα του σώματος. Ενδυναμώνει επίσης την ανησυχία και την ευπάθεια στους ανθρώπους. Δημιουργούμε έτσι εξάρτηση και συγχρόνως αυξάνουμε την πίεση για ιατρικές υπηρεσίες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε κοινωνικά όντα και θέλουμε την αφή και την συμπόνια. Αυτό είναι που ισχυροποιεί την δια χειρός θεραπεία.
Ναι, υπάρχουν πολλά αντανακλαστικά και μηχανιστικά ευεργετικά αποτελέσματα που έρχονται με με την δια χειρός θεραπεία και αυτό είναι σημαντικό. Αλλά μέχρι εκεί. Πρέπει να στρέψουμε το επίκεντρό μας μακριά από τη χρήση εργαλείων για να κάνουμε τη δουλειά μας και να κατανοήσουμε και στη συνέχεια να αξιοποιήσουμε τις φιλοσοφικές βάσεις της φυσικοθεραπείας. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω, ότι θα μπορέσουμε πραγματικά να αξιοποιήσουμε την ύπαρξη του επαγγέλματός μας.

Πώς μπορεί η φυσιοθεραπεία να βοηθήσει τον άνθρωπο;

Οι ευκαιρίες είναι απίστευτες! Ας διαλέξουμε μερικές περιοχές όπου έχουμε μεγάλη επιρροή. Πριν συνεχίσω, θέλω να τονίσω
το πόσο σημαντικό είναι το βιοϊατρικό μοντέλο στην κατανόηση του σώματος. Όπως προηγουμένως έχω τονίσει, είναι ένας μεγάλος παράγοντας στην κατανόηση του σώματος. Αυτό μας δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των περισσότερων άλλων επαγγελματιών υγείας, που έχουν επικεντρώσει ολόκληρη τη διδασκαλία και την εκπαίδευση του επαγγέλματός τους σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του σώματος. Ζητώ να βελτιώσουμε αυτή τη γνώση, να χαλαρώσουμε τις ανοησίες και να επικεντρωθούμε πραγματικά σε αυτό που είναι σημαντικό στο βιοϊατρικό μοντέλο και που συμπεριλαμβάνει και την βιοψυχοκοινωνική προσέγγιση του ασθενή.

Έτσι,
να πώς μπορεί η φυσικοθεραπεία να βοηθήσει το κοινό. Υπάρχουν πολλοί τομείς, αλλά για το σκοπό αυτού του αρθρου θα εξετάσω πέντε:

Μυοσκελετική ιατρική
Αυτός είναι ίσως ο πιο σημαντικός τομέας που φαίνεται ότι η φυσι
κοθεραπεία έχει τη μεγαλύτερη παρουσία και αντίκτυπο στην κοινωνία. Έχει διεξαχθεί εκτεταμένη έρευνα για την κατανόηση της ανθεκτικότητας, της προσαρμοστικότητας και της ικανότητας του μυοσκελετικού ιστού. Μια τέτοια εργασία που άλλαξε την κατανόησή μας είναι από τους Khan & Scott, (2009). Η μηχανική μεταγωγή είναι εμφανής σε όλα τα κύτταρα μας. Η ικανότητα των κυττάρων μας να επικοινωνούν μεταξύ τους όταν εφαρμόζεται πίεση ή φορτίο πάνω σε αυτά μας καθορίζει το σώμα ως μεταφορική μηχανή.
Έτσι αν μπορούμε να εντοπίσουμε το άγχος και να καθορίσουμε εάν ο στρεσογόνος παράγοντας προκαλεί υπερβολική πίεση στο άτομο, τότε πραγματικά η λύση μπορεί να είναι τόσο απλή όσο η τροποποίηση του στρεσογόνου παράγοντα ή η τροποποίηση της απόκρισης στον στρεσογόνο παράγοντα.
Αυτό σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν χρειαζόμαστε την έγχυση ή τη χειρουργική παρέμβαση για να αποκαταστήσουμε κάτι. Σημαίνει επίσης, ότι ως φυσικοθεραπευτές πρέπει να ενημερώνουμε τους ασθενείς ότι γρήγορη αποκατάσταση δεν υπάρχει, χρειάζεται χρόνος για να θεραπευτούν τα πράγματα και με τη γήρανση δυστυχώς χρειάζεται αντίστοιχα περισσότερος χρόνος.
Αν θέλουμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε ειδικοί της κίνησης, κίνηση είναι και η ανταλλαγή πληροφοριών με άλλους ανθρώπους/επαγγελματίες, που εμπλέκονται με τον ασθενή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Διαχείριση του πόνου
Δεν χρειάζεται να επισημάνω τον απέραντο ωκεανό της έρευνας που βρίσκεται γύρω
μας και είναι σχετικός με τη διαχείριση του πόνου. Καταλαβαίνουμε ότι ο πόνος και οι βλάβες των ιστών είναι κάτι ιδιαίτερο και ότι οι πλαστικές αλλαγές που συμβαίνουν στα νεύρα κάνουν το νευρικό μας σύστημα να είναι περισσότερο (ή λιγότερο) ευαίσθητο. Το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η γλωσσική συμπεριφορά, οι πεποιθήσεις και οι προσδοκίες στο νευρικό σύστημα είναι σημαντικά. Γνωρίζουμε ότι μπορούμε να απευαισθητοποιήσουμε, να επανεκπαιδεύσουμε, να χρησιμοποιήσουμε την οπτική ψευδαίσθηση, το εικονικό φάρμακο κλπ για να ρυθμίσουμε τον πόνο. Γνωρίζουμε τα οφέλη που μπορεί να έχει η δραστηριότητα στο ενδογενές σύστημα για τη ρύθμιση του πόνου. Κατανοούμε περισσότερο τη σημασία του ύπνου, του στρες και της ψυχικής υγείας στον επίμονο πόνο. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορούμε να προσφέρουμε ελπίδα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν με επίμονο καθημερινό πόνο. Τονίζω την ανάγκη οι φυσικοθεραπευτές να αμφισβητούν συνεχώς τις προκαταλήψεις και να χρησιμοποιούν κατάλληλα την παρέμβαση και την ανταλλαγή πληροφοριών. Αν δεν το κάνουν, είναι πολύ πιθανό να απομακρυνονται από τον στόχο τους!

Οστεοαρθρίτιδα
Η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) είναι ένα πραγματικό πρόβλημα για πολλούς ανθρώπους και είναι η συνηθέστερη ασθένεια των αρθρώσεων, ιδιαίτερα
μετά τη δεκαετία του '60. Είναι μία από τις μυοσκελετικές διαταραχές όπου υπάρχει συνεχής ερεθισμός των ιστών και αντίστοιχα σημαντικός πόνος. Συνδέεται με την ηλικία, το υπερβολικό βάρος και την μυϊκή αδυναμία, αλλά και με πιθανό τραυματισμό, έτσι ώστε μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερο πληθυσμό (Pedersen & Saltin, 2015). Η φυσική δραστηριότητα, η αερόβια άσκηση και η άσκηση αντίστασης έχουν αποδειχθεί ότι έχουν σημαντικές θετικές επιπτώσεις στην αντιμετώπιση της ΟΑ. Η κινησιοθεραπεία γενικότερα, έχει αποδειχθεί ότι έχει παρόμοια αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα με εκείνη των NSAID, όπως η ιβουπροφαίνη και ακόμη και ο βελονισμός. Η αερόβια άσκηση έχει αποδειχθεί ότι έχει παρόμοια αποτελέσματα με μια ένεση κορτικοστεροειδών (Pedersen & Saltin, 2015)!
Προκύπτουν βέβαια ερωτήματα σχετικά με μια υποομάδα οστεοαρθρίτιδας, που χαρακτηρίζεται ως διαταραχή νευροπαθητικού πόνου (Thakur, Dickenson, & Baron, 2014). Αυτό μπορεί να βοηθήσει τον αυξανόμενο αριθμό ατόμων που ζουν με σημαντικό πόνο στο γόνατο, που σχετίζεται με την ασθένεια και μπορεί να μην ανταποκριθεί με τον συνηθισμένο τρόπο. 
Επιπλέον, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που εμπλέκονται στον πόνο και την αναπηρία του ατόμου, που σχετίζονται με την ΟΑ.

Καρκίνος
Ο καρκίνος είναι ένας άλλος τομέας στον οποίο η φυσικοθεραπεία μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μελετών που δημοσιεύονται για να δείξουν τη σημαντική επίδραση που μπορεί να έχει η φυσικοθεραπεία και η άσκηση σε διάφορους τομείς της διαχείρισης του καρκίνου. Αυτό περιλαμβάνει παρέμβαση στην πρόληψη της επανεμφάνισης του καρκίνου (Lemanne, Cassileth, & Gubili, 2013), κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας (Courneya et al., 2013), τον μετεγχειρητικό πόνο και τις επιπλοκές (Glare et al., 2014) ), την επανενεργοποίηση στην άσκηση και την επανένταξη στην κοινωνία (Spence, Heesch, & Brown, 2010). Έχοντας την εμπειρία αντίστοιχων ασθενών, υπήρξε μεγάλη συζήτηση γύρω από την άσκηση σαν μέρος της φροντίδας τους.

Πυελικό έδαφος
Η φυσικοθεραπεία έχει τεράστιο αντίκτυπο στην πυελική υγεία. Αν και πιο συνηθισμένη στις γυναίκες, υπάρχει ένα ποσοστό ανδρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας της πυέλου. Ίσως να υπάρχουν περισσότερα από όσα συνειδητοποιούμε, λόγω της επίμονης φύσης των ανδρών να μην μιλάνε για τα θέματα της πυελικής υγείας τους. Ένα άρθρο που θέλω να τονίσω σε αυτή την ενότητα, είναι η δοκιμή POPPY που δημοσιεύθηκε στο Lancet. Η δοκιμή POPPY περιελάμβανε ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης μυών πυελικού εδάφους για γυναίκες με πρόπτωση πυελικού οργάνου. Οι συμμετέχοντες στη δοκιμή προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν σε πέντε συναντήσεις ενός προς ένα, για την εκπαίδευση μυών του πυελικού εδάφους για περίοδο 16 εβδομάδων. Διδάχθηκαν από εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή στο πυελικό έδαφος και ακολούθησαν ένα πρόγραμμα άσκησης στο σπίτι.
Σε 6 και 12 μήνες αντίστοιχα, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των συμπτωμάτων της πρόπτωσης, όσων υποβλήθηκαν στην εκπαίδευση πυελικού εδάφους. Η σπουδαιότητα αυτής της δοκιμής ήταν στο να αποδείξει ότι με την τακτική άσκηση και την εκπαίδευση τα συμπτώματα θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Για άλλη μια φορά δεν υπήρξε η γρήγορη λύση. Ο χρόνος και η τακτική άσκηση παρείχαν τα καλύτερα αποτελέσματα (Hagen et al., 2014)!


Υπάρχουν πολλοί ακόμη τομείς που η φυσικοθεραπεία μπορεί να έχει σημαντική παρουσία στη δημόσια υγεία, πχ στη νευρολογική φροντίδα και στην καρδιο-αναπνευστική αποκατάσταση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είναι συναρπαστικό να είσαι φυσικοθεραπευτής. Έχουμε πολλά περισσότερα να προσφέρουμε, περισσότερα από όσα συνειδητοποιούμε πραγματικά. Με τη διεύρυνση του κλινικού μας πεδίου, τη βελτίωση των δεξιοτήτων της κλινικής συλλογιστικής και της κριτικής σκέψης, έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε ανεξάρτητοι ειδικοί, σύμβουλοι και αξιόλογοι κλινικοί για την προώθηση της δημόσιας υγείας. 
Μπορούμε να ενθαρρύνουμε και να υποστηρίζουμε τους ανθρώπους να αναλάβουν την κυριότητα της υγείας τους, με λιγότερη προσπάθεια, σε ένα ιατρικεντρικό σύστημα υγείας, που δεν παρέχει πάντα όλες τις απαντήσεις και δεν ανταποκρίνεται πάντα στις προσδοκίες των ασθενών.


Αναφορές:
1. Courneya, K. S., McKenzie, D. C., Mackey, J. R., Gelmon, K., Friedenreich, C. M., Yasui, Y., … Segal, R. J. (2013). Effects of exercise dose and type during breast cancer chemotherapy: Multicenter randomized trial. Journal of the National Cancer Institute, 105(23), 1821–1832. https://doi.org/10.1093/jnci/djt297 
2. Glare, P. A., Davies, P. S., Finlay, E., Gulati, A., Lemanne, D., Moryl, N., … Syrjala, K. L. (2014). Pain in cancer survivors. Journal of Clinical Oncology, 32(16), 1739–1747. https://doi.org/10.1200/JCO.2013.52.4629
3. Hagen, S., Stark, D., Glazener, C., Dickson, S., Barry, S., Elders, A., … Wilson, D. (2014). Individualised pelvic floor muscle training in women with pelvic organ prolapse (POPPY): a multicentre randomised controlled trial. The Lancet, 383(9919), 796–806. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(13)61977-7
4. Khan, K. M., & Scott, A. (2009). Mechanotherapy: how physical therapists’ prescription of exercise promotes tissue repair. British Journal of Sports Medicine, 43(4), 247–252. https://doi.org/10.1136/bjsm.2008.054239
5. Koller, M., Lorenz, W., Wagner, K., Keil, A., Trott, D., Engenhart-Cabillic, R., & Nies, C. (2000). Expectations and quality of life of cancer patients undergoing radiotherapy. Journal of the Royal Society of Medicine, 93(12), 621–8. https://doi.org/10.1177/014107680009301205
6. Lemanne, D., Cassileth, B., & Gubili, J. (2013). The Role of Physical Activity in Cancer Prevention, Treatment, Recovery, and Survivorship. Oncology-New York, 27(6), 580–585.
7. Nicholls, D. A. (2018). The End of Physiotherapy. Routledge Advances in Health and Social Policy. Abingdon, Oxon. ISBN 9781138673557
8. Pedersen, B. K., & Saltin, B. (2015). Exercise as medicine – Evidence for prescribing exercise as therapy in 26 different chronic diseases. Scandinavian Journal of Medicine and Science in Sports, 25. https://doi.org/10.1111/sms.12581
9. Spence, R. R., Heesch, K., & Brown, W. J. (2010). Exercise and cancer rehabilitation: A systematic Review. Cancer Treatment Reviews, 36(2), 185–194. https://doi.org/10.1088/0031-9120/36/6/301
10. Thakur, M., Dickenson, A. H., & Baron, R. (2014). Osteoarthritis pain: nociceptive or neuropathic? Nature Reviews. Rheumatology, 10(6), 374–80. https://doi.org/10.1038/nrrheum.2014.47


Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

Οι φυσικοθεραπευτές συμμετέχουν στην κίνηση για να σταματήσει η "αναποτελεσματική και καταστροφική" θεραπευτική αντιμετώπιση της οσφυαλγίας


Μια σημαντική μελέτη σχετικά με την οσφυαλγία έχει οδηγήσει ομάδες και συλλόγους υγειονομικών σε μια κίνηση, με σκοπό να σταματήσουν οι καθιερωμένες θεραπευτικές πρακτικές και να αναγνωριστεί παγκόσμια η αναπηρία που προκύπτει από την πάθηση.



Η σειρά εγγράφων που δημοσιεύεται στο Lancet ζητά από το ιατρικό επάγγελμα να σταματήσει τις αναποτελεσματικές και ενδεχομένως καταστρεπτικές θεραπείες, όπως είναι η συνταγογράφηση ισχυρών αναλγητικών και οπιοειδών και οι σχετικές χειρουργικές επεμβάσεις.


Οι φυσικοθεραπευτές εντάχθηκαν και αυτοί με τη σειρά τους, στο αίτημα για περαιτέρω ανάπτυξη θεραπευτικών πρακτικών που να βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, σε όλες τις χώρες ανά τον κόσμο, υποστηρίζοντας ότι οι ασθενείς εξυπηρετούνται καλύτερα από συμβουλές που τους καθοδηγούν σε ενεργό τρόπο ζωής, παρά από αναποτελεσματικές θεραπείες υψηλού κόστους και αμφιβόλου αποτελέσματος.

"Οι συγγραφείς δεν επικεντρώνουν την έρευνά τους μόνο σε χώρες υψηλού εισοδήματος, αλλά επισημαίνουν τα κενά σε στοιχεία μεταξύ των χωρών υψηλού, μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος", δήλωσε η Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Φυσικοθεραπευτών (W.C.P.T.), Emma Stokes.

"Υπάρχουν αξιοσημείωτα κενά μεταξύ των αποτελεσμάτων της έρευνας και της εφαρμοζόμενης πρακτικής. Πρόκειται για ένα σύνθετο σενάριο όπου πρέπει να κατανοήσουμε και να προτείνουμε πολυδιάστατες λύσεις, αναγνωρίζοντας ότι μια θεραπευτική πρακτική δεν ταιριάζει σε όλες τις στρατηγικές μετάφρασης της γνώσης που προέρχεται από την έρευνα. Πρόκειται για μια παγκόσμια προσπάθεια, η οποία θα απαιτήσει χρόνο και αποφασιστικότητα.", συμπλήρωσε.

Η οσφυαλγία μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους όλων των ηλικιών, συχνά με ασαφή αίτια. Η επικράτησή αυτής της μορφής αυξάνεται, ενώ και η αναπηρία λόγω του οσφυϊκου πόνου έχει αυξηθεί κατά 50% από το 1990. Η νέα έρευνα αναγνωρίζει την πολυπλοκότητα της πάθησης, ενώ τονίζει την έλλειψη στοιχείων για την πρόληψη της.

"Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν", λέει η καθηγήτρια Nadine Foster, συν-συγγραφέας του δεύτερου εγγράφου της σειράς Prevention and treatment of low-back pain: "αποδεικτικά στοιχεία, προκλήσεις και υποσχόμενες κατευθύνσεις."
"Αυτές οι κατευθύνσεις αντιμετώπισης, περιλαμβάνουν, όπου είναι δυνατόν, ασθενείς που αυτο-διαχειρίζονται τα συμπτώματά τους και επιμένουν στο ότι οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να παρέχουν τεκμηριωμένες θεραπείες. Οι επαγγελματίες του τομέα της υγείας, συμπεριλαμβανομένων των φυσικοθεραπευτών, καθώς και οι επαγγελματικοί φορείς τους, μπορούν να εξασφαλίσουν ότι η βασική, αλλά και η δια βίου εκπαίδευση θα βασίζονται σε τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα."

Την έμφαση στη σωματική δραστηριότητα και τα συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία  επαναλαμβάνει και ο Ken Olson, Πρόεδρος της International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists (IFOMPT). "Η πρώιμη προχωρημένη απεικόνιση και η κατάχρηση οπιοειδών και λοιπών αναλγητικών αναφέρονται σαν σημαντικός παράγοντας στην επιδείνωση του προβλήματος του οσφυϊκού πόνου. Αλλά η εκπαίδευση στο να παραμείνει ο πάσχων ενεργός, να επιστρέψει στην εργασία του, να ακολουθήσει ειδικές ασκήσεις και -εάν τα συμπτώματα επιμένουν- το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί χειρουργικά, όπως υποστηρίζεται από τα πρόσφατα αποδεικτικά στοιχεία, είναι κάτι που παρέχεται αποτελεσματικά από φυσικοθεραπευτές.", συμπληρώνει.

Το έγγραφο τελειώνει καλώντας την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.) να αυξήσει την προσοχή στην ατομική και κοινωνική επιβάρυνση που προκαλείται από ττην οσφυαλγία, ζητώντας από τους κρατικούς οργανισμούς και τους χρηματοδότες, να επικεντρωθεί η έρευνα στην πρόληψη, ενώ ταυτόχρονα καθιστά αυτή την προϋπόθεση παγκόσμια ερευνητική προτεραιότητα.



πηγή:  https://www.wcpt.org/news/low-back-pain-april2018

Τρίτη 10 Απριλίου 2018

Σύγχρονη ρεφλεξολογία: ακόμα ψευδής όσο και η πρώιμη ρεφλεξολογία

από τον ιστότοπο: Science Based Medicine
της Harriet Hall

Η ρεφλεξολογία δεν έχει καμία βάση στην επιστήμη. Είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων βασισμένο σε φανταστικές διασυνδέσεις μεταξύ σημείων του δέρματος και εσωτερικών οργάνων



Η ρεφλεξολογία είναι ένα σύστημα εναλλακτικής ιατρικής που ισχυρίζεται ότι θεραπεύει τα εσωτερικά όργανα πιέζοντας σε καθορισμένα σημεία στα κάτω και άνω άκρα. Βέβαια, δεν υπάρχει καμία ανατομική σύνδεση μεταξύ αυτών των σημείων και των οργάνων και συστηματικές αναθεωρήσεις του 2009 και του 2011 δεν βρήκαν πειστικές αποδείξεις ότι η ρεφλεξολογία αποτελεί αποτελεσματική θεραπεία για οποιαδήποτε ιατρική κατάσταση.
Το Quackwatch και το NCAHF συμφωνούν ότι η ρεφλεξολογία είναι μια μορφή μασάζ που μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να χαλαρώσουν και να αισθανθούν καλύτερα προσωρινά, αλλά αυτό δεν έχει άλλα οφέλη για την υγεία. Ο δικός μας Mark Crislip λέει: "Η μεγάλη πλειοψηφία των μελετών αποδεικνύει ότι η ρεφλεξολογία είχε αποτελέσματα αντίστοιχα με τη συλλογή και απομάκρυνση ψύλλων από τον σύντροφό σας... και βέβαια, δεν έχει ανατομική ή φυσιολογική αιτιολόγηση".
 
Λάβαμε πρόσφατα ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από έναν εκπρόσωπο του ιστότοπου Modern Reflexology με το ερώτημα εάν θα μπορούσαν να διαφημίσουν την ιστοσελίδα τους στο δικό μας ιστότοπο, επί πληρωμή. Βρέθηκα σε αμηχανία για τον λόγο που μας προσέγγισαν και για το τι νόμιζαν για την επιστημονική βάση της ρεφλεξολογίας. Έτσι ενδιαφέρθηκα να επισκεφθώ την ιστοσελίδα τους για να μάθω ποια είναι η "συγχρονη ρεφλεξολογία". 
Έμαθα για πολλά συγκεκριμένα αξιώματα, που δεν είχα ακούσει πριν, αλλά δεν βρήκα καμιά επιστημονική βάση. Γράφοντας αυτό το άρθρο, τους δίνω κατά κάποιο τρόπο τη διαφήμιση που ζήτησαν. αλλά θα είναι αρνητική και όχι θετική.
Παλιά παροιμία λέει: Don’t wish too hard for what you want; you might get it.

Ρεφλεξολογία ή βελονισμός;

Ο ιστότοπός τους φαίνεται να
συγχέει την ρεφλεξολογία με τον βελονισμό και την πίεση σημείων. Υπάρχουν πέντε καρτέλες στην κορυφή της αρχικής τους σελίδας:
  • καταστήματος, το οποίο συνδέεται με μια σελίδα του amazon.com και πουλάει μια συσκευή για μασάζ ποδιών με βάση τη ρεφλεξολογία,
  • χάρτες με σημεία acupressure points και
  • reflexology treatment, τα οποία έχουν και άρθρα αναφοράς
  • συσκευές ρεφλεξολογίας - μασάζ ποδιών και χαλάκια βελονισμου και τέλος
  • μαθημάτων.
Αξιοσημείωτη για την απουσία της είναι μια καρτέλα με επιστημονικές μελέτες, που να δείχνει ότι όλα αυτά τα πράγματα λειτουργούν.
Υπάρχουν στον ιστότοπο,  άρθρα σχετικά με το πώς ο βελονισμός είναι αποτελεσματικός για την παύση του καπνίσματος
("Μάθετε τη σημασία της Θεωρίας των πέντε στοιχείων στο Acupressure - Dao, Yin Yang", γιατί; μήπως ο βελονισμός είναι μια μορφή προληπτικής ιατρικής;). Πώς ο βελονισμός αντιμετωπίζει διάφορες δερματικές παθήσεις, όπως: εποχιακές αλλεργίες, εμφύσημα, αιμορροΐδες, διαταραχές της χοληδόχου κύστης και συναισθηματικά σύνδρομα. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα του Qi στο βελονισμό, τα Πέντε Πνεύματα που επηρεάζουν την ψυχική υγεία (Hun, Shen, Yi, Zhi και Po) και άλλα.

Πρακτικές εφαρμογές για συγκεκριμένα προβλήματα

Αποτοξίνωση: Τα 7 καλύτερα σημεία πίεσης για πλήρη αποτοξίνωση του σώματος, περιλαμβάνουν το Great Rushing (σημείο στο πλέγμα μεταξύ του μεγάλου και του δεύτερου ποδιού), το τρία Yin Crossing (στον αστράγαλο), το Shu Mansion (ακριβώς κάτω από το πέλμα), το Union Valley στο χέρι, την Πύλη στο χέρι, την Άνω Θάλασσα του Qi στο στέρνο και την Κάτω Θάλασσα του Qi κάτω από τον ομφαλό. Ισχυρίζονται ότι η πίεση σε αυτά τα σημεία θα εξαλείψει τις τοξίνες, θα βελτιώσει το ανοσοποιητικό σύστημα, θα μειώσει το βάρος, θα αποτρέψει τις χρόνιες ασθένειες και θα βελτιώσει τη διανοητική λειτουργία.

Άσθμα: Λένε ότι πιέζοντας 8 σημεία ενεργητικής πίεσης πάνω στη φλέβα, το στέρνο, τον ώμο, τον αντίχειρα, τον καρπό και τα δάχτυλα, θα τονώσει το οξυγόνο στο σώμα και θα αποτρέψει τους θανάτους που σχετίζονται με το άσθμα.

Καλύτερη όραση: Ισχυρίζονται ότι τα 7 καλύτερα σημεία βελονισμού έχουν πετύχει στη θεραπεία της βραχείας και μακρόχρονης όρασης, του καταρράκτη, του γλαυκώματος, της πρεσβυωπίας, του αστιγματισμού, της αμβλυωπίας, της διπλωπίας και πολλών άλλων οφθαλμικών διαταραχών.

Διαβήτης: έχουν οριστεί 6 τρόποι. Ένας από αυτούς: “Τοποθετήστε τα δάχτυλά σας 2 εκατοστά κάτω από το γόνατο, όπως φαίνεται στην εικόνα. Μασάζ σε αυτήν την περιοχή με λίγη πίεση για 5 λεπτά κάθε μέρα. Εξισορροπεί το πεπτικό σύστημα. Ο διαβήτης λέγεται ότι αρχίζει με φωτιά στο στομάχι και η σωστή πέψη μπορεί να μειώσει αυτό το πρόβλημα. Θα δείτε αμέσως το αποτέλεσμα. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται επίσης για την πρόληψη της γήρανσης, της αρθρίτιδας και άλλων μορφών αδυναμίας.” 

Απώλεια τριχών: Το μασάζ σε πολλά σημεία πίεσης θα “διεγείρει και θα ενεργοποιήσει τα νεύρα που προκαλούν το πρόβλημα”. Το Paihui είναι σημαντικό. “Το Paihui βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του τριχωτού της κεφαλής. Τα περισσότερα σημεία πίεσης που σχετίζονται με την αναζωογόνηση της τρίχας βρίσκονται κοντά σε αυτήν την περιοχή. Πάρτε δέκα οδοντογλυφίδες και τυλίξτε τους σε έναν λαστιχένιο ιμάντα. Χρησιμοποιήστε τα για να χτυπήσετε ελαφρά το paihui, να είστε πολύ προσεκτικοί όμως, ώστε να μην τραυματιστείτε. Αυτή η δράση βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος στο τριχωτό της κεφαλής, γεγονός που μειώνει την πτώση των μαλλιών. "

Τα παραπάνω αρκούν για να πάρετε μια ιδέα για τους ισχυρισμούς τους. Η ιστοσελίδα έχει πολλές παρόμοιες διαδικασίες για άλλα συγκεκριμένα αποτελέσματα της πίεσης και του βελονισμού.

Ποια είναι αυτά τα σημεία;

Όσα ονόματα και να αλλάξουμε ... Είτε πρόκειται για σημεία ρεφλεξολογίας, είτε για σημεία βελονισμού, δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι έχουν κάποια σχέση με την ανατομική ή την φυσιολογική πραγματικότητα. Πώς μπορεί να καθοριστεί ότι αυτά τα σημεία επιδρούν σε εσωτερικά όργανα; Όχι από ελεγχόμενες μελέτες, αλλά από ανεξέλεγκτη φαντασία.

Και δεν υπάρχει αξιόπιστη απόδειξη ότι η πίεση σε αυτά τα σημεία ωφελεί την υγεία. Ο
συγκεκριμένος ιστότοπος είναι λαξευμένος με ορολογία από τη μυθολογία βελονισμού και με μη υποστηριζόμενα αξιώματα για θεραπευτικές εφαρμογές. Είναι προφανές ότι τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη. Είναι ένα σύστημα πεποίθησης και μάλλον συγκεχυμένο.

Συμπέρασμα: η ρεφλεξολογία, είτε αρχαία είτε σύγχρονη, είναι placebo

Ο Christopher Hitchens δήλωσε: “Αυτό που μπορεί να υποστηριχθεί χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, μπορεί και να απορριφθεί χωρίς αποδεικτικά στοιχεία. Κατά τη γνώμη μου,
η ρεφλεξολογία είναι ένα θεατρικό placebo με μια σούπα μασάζ χαλάρωσης."




Νέος επικαιροποιημένος χάρτης ρεφλεξολογίας


Κυριακή 8 Απριλίου 2018

Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε την οσφυαλγία: Σηκώστε βάρη.

από τον ιστότοπο: The Conversation




 
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ανθρώπινη σπονδυλική στήλη είναι μια από τις μεγάλες ατέλειες της εξέλιξης του είδους μας. Βέβαια, περίπου το 80% των ενηλίκων υποφέρουν από πόνους στη σπονδυλική στήλη. Τι περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία χρειαζόμαστε; Η αλήθεια είναι ότι η σπονδυλική μας στήλη είναι μια πάρα πολύ ισχυρή δομή. Μόνο που την χρησιμοποιούμε λάθος.

Όλοι "γνωρίζουν" ότι η σπονδυλική μας στήλη καταπονείται όταν σηκώνουμε πολύ βαριά αντικείμενα. Σαν αποτέλεσμα, σε πολλούς χώρους εργασίας διδάσκονται τρόποι ανύψωσης βάρους και χρησιμοποιείται εργονομικός εξοπλισμός για ανύψωση και μεταφορά αντικειμένων (πχ ειδικοί ανελκυστήρες), σε μια προσπάθεια μείωσης των τραυματισμών, κυρίως της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Οι συνήθεις συμβουλές στην εκπαίδευση της ανύψωσης αντικειμένων είναι να αποφεύγεται, όσο είναι δυνατόν, η ανύψωση αντικειμένων μεγάλου βάρους. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει ότι αυτού του είδους η εκπαίδευση είναι σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική στη μείωση της πιθανότητας ανάπτυξης οφυϊκόυ πόνου, αλλά και των γενικότερων τραυματισμών της σπονδυλικής στήλης. Φαίνεται λοιπόν, ότι χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση.

Οι αν
θρώπινοι ιστοί πρέπει να εκτίθενται σε φορτία για να ισχυροποιούνται και έτσι η σπονδυλική στήλη ακολουθεί αυτό τον κανόνα. Η τακτική και συστηματική φόρτιση προετοιμάζει τις αρθρώσεις, τους μυς και τους συνδέσμους της περιοχής για τις καθημερινές δραστηριότητες. Κανείς δεν θα μπορούσε να τρέξει σε ένα μαραθώνιο, χωρίς να προετοιμάσει κατάλληλα το σώμα του για τέτοια καταπόνηση, τρέχοντας από μικρότερες μέχρι μεγαλύτερες αποστάσεις προοδευτικά. Έτσι είναι λογικό, ότι για να μπορεί κάποιος να σηκώνει αντικείμενα απαιτείται συνεχή έκθεση σε αυτή τη δραστηριότητα.

Η έλλειψη φόρτισης έχει αποδειχθεί ότι έχει επιβλαβείς επιδράσεις στην λειτουργικότητα της σπονδυλικής στήλης. Μελέτες σε αστροναύτες έχουν δείξει ότι η συνολική έλλειψη έκθεσης σε φορτία, προκαλεί μυϊκή αδυναμία, δυσκαμψία της σπονδυλικής στήλης και διόγκωση των μεσοσπονδυλίων δίσκων. Κλασικό παράδειγμα, οι προηγουμένως υγιείς αστροναύτες, που ανέπτυξαν πόνους στην σπονδυλική στήλη μετά από διαστημική πτήση. Η παρατεταμένη διαμονή σε συνθήκες απουσίας της βαρύτητας, είχε σαν αποτέλεσμα μια ασταθή ή αδύναμη σπονδυλική στήλη και πρόκληση πόνου.

Η έλλειψη φορτίου προκαλεί προβλήματα στους αστροναύτες.


Βρείτε το ιδανικό σημείο

Αυτοί που διδάσκουν στους πάσχοντες, ότι η ανύψωση αντικειμένων θα πρέπει να αποφεύγεται, βλέπουν μονοδιάστατα το πρόβλημα. Η επαναλαμβανόμενη και τακτική κάμψη και έκταση της σπονδυλικής στήλης αναφέρεται από αυτούς, σαν τρόπος πρόκλησης τραυματισμού της οσφύος, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με στροφή. Η έρευνα σε πρωταθλητές κωπηλάτες εξετάζει αυτό το ενδεχόμενο.

Οι πρωταθλητές κωπηλάτες κάνουν πλήρη κάμψη και φορτίζουν την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, πάρα πολλές φορές την ημέρα, στην προπόνηση ή στους αγώνες. Περίπου το 1/3 από αυτούς θα παραπονεθεί για ένα επεισόδιο οσφυαλγίας, σε μια αγωνιστική περίοδο, από τους οποίους η μεγάλη πλειοψηφία θα ανακάμψει πλήρως.

Αυτό δείχνει ότι οι περισσότεροι κωπηλάτες δεν τραυματίζουν την οσφύ τους, με την καταπόνηση που προκαλείται από το άθλημά τους, δηλαδή ότι η σπονδυλική στήλη είναι πολύ ανεκτική σ’ αυτή τη δραστηριότητα. Υποστηρίζει, ωστόσο, ότι η επαναλαμβανόμενη κίνσης της κάμψης-έκτασης και τα μεγάλα φορτία, είναι πράγματι μια δραστηριότητα που θα μπορούσε να σχετίζεται με την εμφάνιση του οσφυϊκού πόνου, αλλά ότι πρέπει να υπάρξει περισσότερη έρευνα πάνω σ’ αυτό.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένα "ιδανικό σημείο" φόρτισης, όπου το κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης εκπαιδεύεται σταδιακά για να αντιμετωπίζει το φορτίο. Η ταχεία αύξηση του φορτίου εκπαίδευσης, σε συνδυασμό με την κακή αθλητική αποθεραπεία συνδέονται με την εμφάνιση του πόνου στην οσφύ στους κωπηλάτες. Οι κωπηλάτες που χρησιμοποιούν στην κίνησή τους, εξ ίσου καλά και τα ισχία και τα γόνατά τους , αλλα και όλες τις άλλες αρθρώσεις του σώματος, είναι λιγότερο πιθανό να παρουσίασουν οσυαλγία.

Ένα άλλο εύρημα στους κωπηλάτες, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση "manual therapy", είναι ότι φορτίζουν ιδιαίτερα την σπονδυλική τους στήλη σε κάμψη. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης είναι περισσότερο ανεκτική σε φορτία σε αυτή τη θέση.


Πιο σταθερή όταν είναι κυρτή

Η σπονδυλική στήλη είναι στην πραγματικότητα μια πιο σταθερή δομή όταν είναι κυρτή. Οί συμβουλές για να κρατάτε την πλάτη ίσια και να λυγίζετε στους γοφούς κατά την ανύψωση αντικειμένων, είναι για να διευκολύνεται η λειτουργία των μεγάλων μυών των ισχίων και γενικότερα του κάτω άκρου. Αυτή η συμβουλή μπορεί να είναι λανθασμένη, εάν αυτοί οι μυς των κάτω άκρων είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να βοηθήσουν στην κίνηση, λόγω κακής χρήσης. Έτσι, έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην ενίσχυση αυτών των μυών.

Οι άνθρωποι γίνονται λιγότερο δραστήριοι και πιο υπερβολικοί, πράγμα που σημαίνει ότι γίνονται λιγότερο κατάλληλοι και λιγότερο ικανοί να ανεχθούν τη δραστηριότητα και τη φόρτιση για την οποία είναι σχεδιασμένο το μυοσκελετικό μας σύστημα. Οι πρόσφατες συμβουλές των ειδικών επισημαίνουν ότι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη του οσφυϊκού πόνου είναι η άσκηση.

Αντί να συμβουλεύουμε τους ανθρώπους να αποφεύγουν να σηκώνουν βάρη, θα πρέπει να τους διδάσκουμε την τακτική άρση βαρών, σαν μέρος της καθημερινής τους ρουτίνας. Για να χτίσουμε σωστά τους μυς της σπονδυλικής στήλης, το φορτίο πρέπει να είναι σημαντικό, ανάλογο με τις ικανότητες του ατόμου.

Τελικά, είναι σωστότερο να δοθεί έμφαση στη δημιουργία γυμνασμένου εργατικού δυναμικού, παρά στην παροχή βοηθητικού εξοπλισμού ανύψωσης αντικειμένων. 
Γιατί, οι σπονδυλικές στήλες μας μπορούν να το χειριστούν...