Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Κρανιοϊερή (ή κρανιακή) οστεοπαθητική: Θεραπεία ή μασαζάκι;


στον ιστότοπο: Ελληνικά hoaxes


Επιστήμη ή παραμύθι η λεγόμενη «κρανιοϊερή θεραπεία» (CST);

ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ

Δεν υπάρχουν ενδείξεις για την αποτελεσματικότητά της Κρανιοϊερής Οστεοπαθητικής και τα επιστημονικά δεδομένα δεν βρίσκουν καμία ωφέλεια από τη χρήση της όπως θα δούμε παρακάτω.
Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα χαλαρωτικό μασαζάκι, που μαζί με το placebo effect είναι παροδικά αγχολυτικό.
  

Τι ακριβώς είναι;
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς αυτών που την ασκούν, είναι ο ήπιος χειρισμός τον κρανίου και του ιερού οστού για τη διευκόλυνση της ελεύθερης κίνησης τον εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Πως ξεκίνησαν όλα
Τη δεκαετία του 1930, ένας Αμερικανός οστεοπαθητικός γιατρός, ο Γουίλιαμ Τζ. Σάδερλαντ (William G. Sutherland),  ξεκινώντας την έρευνά του, με την ερώτηση «γιατί το κρανίο μας έχει ραφές και δεν είναι μια συμπαγής μάζα;», ανακάλυψε ότι συμβαίνουν εγγενείς μετακινήσεις των οστών στο κεφάλι μας. Και να πως το ανακάλυψε:
Γέμισε ένα κρανίο με ξερά φασόλια και τους έριξε νερό. Τα φασόλια απορρόφησαν το νερό με αποτέλεσμα να διογκωθούν. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι το κρανίο δεν καταστράφηκε, αλλά απλά ανάγκασε τα οστά του κρανίου να μετακινηθούν κατά μήκος των ραφών τους και τελικά να εξαρθρωθούν.
Έτσι, σκέφτηκε, ότι η υγεία μας καθορίζεται από τις μικροσκοπικές κινήσεις των οστών του κρανίου και του ιερού οστού. Αυτοί οι ανεπαίσθητοι ρυθμοί, πίστευε, είναι θεμελιώδεις για τις διαδικασίες αυτοΐασης του σώματος.
Συνεχίζοντας την έρευνά του, διαπίστωσε ότι αυτές οι μετακινήσεις μπορούν να μετρηθούν με λεπτά επιστημονικά όργανα, θεωρώντας ότι αποτελούν μια άμεση έκφραση της υγείας μας καθώς και ότι συνδέονται με τη διανοητική και συναισθηματική μας υγεία.
Η κρανιακή οστεοπαθητική έχει ως στόχο την αποκατάσταση των ρυθμικών κινήσεων, όταν αυτές περιορίζονται. Έτσι αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά διάφορες παθήσεις, ιδίως των παιδιών: τραύμα κατά τον τοκετό, εγκεφαλική παράλυση, χρόνιος πόνος, δυσλεξία, πονοκέφαλοι, μαθησιακές δυσκολίες, κολπίτιδα, νευραλγία τριδύμου και πολλές άλλες.
Σήμερα, αρκετοί εναλλακτικοί θεραπευτές, όπως οστεοπαθητικοί, χειροπράκτες, φυσιοπαθητικοί και μασαζοθεραπευτές, ασκούν αυτή την πρακτική.
Μία συνεδρία με κρανιακό οστεοπαθητικό περιλαμβάνει λεπτομερή «διά χειρών» διάγνωση, γι’ αυτό η πρώτη επίσκεψη μπορεί να διαρκέσει πάνω από μία ώρα. Οι επόμενες συνεδρίες, κατά τις οποίες ο θεραπευτής ασκεί ήπιους χειρισμούς στο κρανίο και στο ιερό οστό, διαρκούν λιγότερο. Μια τυπική θεραπεία περιλαμβάνει έξι ή παραπάνω συνεδρίες.
Το κόστος φυσικά δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Επίσης πολλά σεμινάρια γίνονται κάθε χρόνο και στη χώρα μας με κόστος κάποιες εκατοντάδες ευρώ.

Τι δεδομένα υπάρχουν;
Σύμφωνα με την παραδεδεγμένη γνώση, κατά τα πρώτα στάδια της παιδικής ηλικίας, τα οστά του κρανίου και το ιερό οστό συντήκονται για να σχηματίσουν στέρεες δομές.
Βέβαια υπάρχει ένα λογικό πρόβλημα: τα κρανιακά οστά δεν κινούνται, οπότε πιθανότατα δεν πρόκειται να κινηθούν ούτε για τα δάχτυλα του θεραπευτή…
Ακόμη όμως κι αν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μικροσκοπικές κινήσεις, πιθανότατα δεν θα είχαν καμιά σημαντική επίδραση στην υγεία του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, η οστεοπαθητική του κρανίου και του ιερού οστού είναι βιολογικά αβάσιμη.

Οι έρευνες
Οι ελάχιστες διαθέσιμες έρευνες αποδεικνύουν ότι η κρανιακή οστεοπαθητική δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά κάποια πάθηση.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, αν και μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα του άγχους ή της έντασης, τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία δεν συνηγορούν ότι βοηθά στη θεραπεία του καρκίνου ή οποιασδήποτε άλλης νόσου» και την χαρακτηρίζει καθαρά ως ψευδοεπιστήμη. (Russell J, Rovere Α, eds. (2009). Πλήρης Οδηγός Συμπληρωματικών και Εναλλακτικών Θεραπειών Καρκίνου (2η έκδοση). Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου, σελ. 187- 189, ISBN  9780944235713.)
Το 2016, μια γαλλική ερευνητική ομάδα σε μια συστηματική ανασκόπηση κατέληξε ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για την αποτελεσματικότητα αυτής της τεχνικής και της θεραπευτικής της μεθόδου: «είναι σχεδόν ανύπαρκτη» (βλ. Guillard – Αξιοπιστία διάγνωσης και κλινικής αποτελεσματικότητας  -Μια συστηματική ανασκόπηση, Plos One, 9 Δεκεμβρίου 2016)

Τουλάχιστον είναι χαλαρωτικό!
Καμιά φορά οι γονείς που πάνε τα παιδιά τους σε έναν τέτοιον «θεραπευτή», εντυπωσιάζονται παρατηρώντας μια θετική αντίδραση. Η οποία όμως εξηγείται αφού δεν είναι τίποτα άλλο από μια χαλαρωτική απόκριση που προκαλείται από το ήπιο άγγιγμα και τους ήρεμους τρόπους του θεραπευτή (η επίδραση όμως δεν διαρκεί πολύ).

Κίνδυνοι
Θεωρητικά δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι κίνδυνοι. Βέβαια αν παιδιά με κάποια σοβαρή ασθένεια υποβληθούν σε κρανιακή οστεοπαθητική αντί για την ενδεδειγμένη αποτελεσματική θεραπεία, τότε η προσέγγιση μπορεί να αποβεί απειλητική για τη ζωή.

Κι έχουν αναφερθεί τουλάχιστον δύο θάνατοι που σχετίζονται με την εν λόγω θεραπεία:
  • Το 2003, ένας χειροπρακτικός από την Πενσιλβανία (Joann A. Gallagher) καταδικάστηκε για  το θάνατο μιας 30χρονης επιληπτικής γυναίκας. Στην απόφαση του δικαστηρίου ανέφερε ότι ο ασθενής πέθανε από σοβαρές κρίσεις μετά από τη συμβουλή του χειροπράκτη να σταματήσει να παίρνει το αντισπασμωδικό φάρμακό του (βλ. θεραπεία  οδηγεί στον θάνατο του ασθενούς . Chirobase, 7 Ιουλίου 2003)
  • Το 2012, ένας οδοντίατρος στο Μισσούρι (Joseph H. Kerwin) συνέβαλε στο θάνατο ενός βρέφους ηλικίας 2 ημερών. Τα αρχεία της υπόθεσης δείχνουν ότι αντί να παραπέμψει τους γονείς στους γιατρούς, του έκανε κρανιοιερή θεραπεία. Το αγόρι πέθανε μετά από 12 ώρες, και η αυτοψία έδειξε ότι πέθανε από επιπλοκές ενός υποτονικού αιμάτωματος (ένας θρόμβος αίματος που συμπιέζει τον εγκέφαλό του). Ο ιατρικός εξεταστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αιμάτωμα θα μπορούσε να ήταν παρόν στη γέννηση, αλλά πιθανότατα προκλήθηκε από την επέμβαση του γιατρού. (βλ. Πραγματικά, νομικά συμπεράσματα και πειθαρχική τάξη)
Σημειωτέο ότι η διάγνωση του ασθενή συχνά είναι διαφορετική από θεραπευτή σε θεραπευτή. Η εξήγηση σ’ αυτό οφείλεται στο ότι επιχειρούν να ανιχνεύσουν ένα ανύπαρκτο φαινόμενο…

Εν κατακλείδι:
Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που ν’ αποδεικνύει ότι η κρανιακή οστεοπαθητική μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά κάποια νόσο. Μην ξεχνάτε όμως ότι οι παρατεταμένες θεραπευτικές αγωγές είναι δαπανηρές και περιττές.

Πηγές:
  1. Ένα review που συμπεριλαμβάνει 6 μελέτες
  2. Μια συστηματική ανασκόπηση για την αξιολόγηση των κλινικών οφελών της Κρανιοϊερής  θεραπείας» Jäkel, Anne; Von Hauenschild, Philip (2012).
  3. Το βιβλίο των Simon Shigh – Edzard Ernst «Θεραπεία ή απάτη»



πηγή: http://ellinikahoaxes.gr/2018/03/30/craniosacral-therapy/

Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι οι χειροπράκτες κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό

του Edzard Ernst (Emeritus Professor of Complementary Medicine at the University of Exeter)

από το περιοδικό Spectator Health

Σε αρκετές εκατοντάδες ασθενών έχουν δημιουργηθεί σοβαρές και συχνά μόνιμες βλάβες.



Ένας από τους καθηγητές μου στην Ιατρική έλεγε συνεχώς: "Μια θεραπεία που δεν έχει παρενέργειες, αποτελεί ήδη μια καλή θεραπεία". Αυτά φαίνεται ότι είναι σοφά λόγια που αξίζει να θυμόμαστε. Αλλά σήμερα πιστεύω ότι μπορεί να μην ήταν απόλυτα σωστό: δεν υπάρχει θεραπεία που να μην έχει πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις. Αυτό που μετράει πραγματικά στη ζωή, όπως και στην ιατρική, είναι μια λογική ισορροπία μεταξύ του κινδύνου και του οφέλους.

Η χειροπρακτική θεραπεία είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της σημαντικότητας αυτής της ισορροπίας. Οι χειροπράκτες στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στο χειρισμό των σπονδύλων των ασθενών τους και τα οφέλη δεν είναι καθόλου σαφή. Συνήθως επιμένουν ότι οι χειρισμοί τους είναι αποτελεσματικοί για ένα αινιγματικά ευρύ φάσμα συνθηκών. Στο διαδίκτυο, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να βρεθεί μια ασθένεια που οι χειροπράκτες δεν ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν. Ωστόσο, τα ερευνητικά δεδομένα αποκαλύπτουν γενικά ότι οι ισχυρισμοί αυτοί είναι λίγο περισσότερο από επιθυμητός πόθος. Έτσι, ακόμη και οι σχετικά δευτερεύουσες παρενέργειες, μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητική ισορροπία μεταξύ του κινδύνου και του οφέλους.

Υπάρχουν τώρα πολλές ερευνητικές αποδείξεις που δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς πάσχουν από ήπιες έως μέτριες ανεπιθύμητες ενέργειες, μετά από την επίσκεψη τους σε χειροπράκτη. Πρόκειται κυρίως για αναφερόμενουςτοπικούς πόνους, που συνήθως διαρκούν για δύο έως τρεις ημέρες. Οι χειροπράκτες συχνά ισχυρίζονται ότι είναι απαραίτητα βήματα στο δρόμο για να βελτιωθεί το πρόβλημά τους. Με κάθε καλή διάθεση, ίσως να τους πιστέψουμε.

Αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλά περισσότερα. Έχουν τεκμηριωθεί αρκετές εκατοντάδες περιπτώσεις στις οποίες οι ασθενείς είχαν σοβαρούς και συχνά μόνιμους τραυματισμούς μετά από χειρισμούς χειροπράκτη. Το τελευταίο περιστατικό που έγινε τίτλος πρωτοσέλιδου ήταν μια 32 χρονη γυναίκα από την Τζακάρτα, που πέθανε μετά από θεραπεία από έναν Αμερικανό χειροπράκτη. Αυτό που συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις τραγικές περιπτώσεις είναι ότι, κατά τη εφαρμογή χειρισμών της ανώτερης σπονδυλικής στήλης, μια αρτηρία που τροφοδοτεί τον εγκέφαλο είναι υπερβολικά διατεταμένη και απλά σπάει, οδηγώντας σε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, που μπορεί να αποβεί θανατηφόρο.

Στους χειροπράκτες δεν αρέσει να δέχονται κριτική για τέτοια περιστατικά και είτε ισχυρίζονται ότι πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια γεγονότα, είτε αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με τους χειρισμούς τους. Δυστυχώς, οι αποδείξεις δεν είναι τόσο σταθερές όσο θα επιθυμούσαμε. Στην όποια συντηρητική αγωγή έχουμε αποτελεσματικά συστήματα για την παρακολούθηση των ανεπιθύμητων παρενεργειών όλων των παρεμβάσεων. Οχι όμως και στην εναλλακτική ιατρική. Επομένως, η πραγματική αναφορά και απόδειξη τέτοιων τραγωδιών είναι η εικασία κάποιου. Περίπου 30 θάνατοι μετά από χειροπρακτική αγωγή έχουν τεκμηριωθεί στην ιατρική βιβλιογραφία, αλλά είναι πιθανώς μόνο η κορυφή ενός πολύ μεγαλύτερου παγόβουνου. Έχουμε δει, για παράδειγμα, ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχει ελλιπής αναφορά τέτοιων  περιπτώσεων, πολύ κοντά στο 100%.

Όλοι οι κλινικοί, εναλλακτικοί ή συμβατικοί, πρέπει να λαμβάνουν υπογεγραμμένη φόρμα συγκατάθεσης από τους ασθενείς τους πριν ξεκινήσουν τη θεραπεία. Αυτή η ηθική επιταγή σημαίνει ότι οι χειροπράκτες πρέπει πρώτα να ενημερώσουν τους ασθενείς τους σχετικά με τις πολύ περιορισμένες ενδείξεις για το ότι οι χειρισμοί της σπονδυλικής στήλης είναι αποτελεσματικοί. Δεύτερον, θα πρέπει να ενημερώνουν σχετικά με τη δυνατότητα πρόκλησης σοβαρής βλάβης. Και τρίτον, θα πρέπει επίσης να ενημερώνουν για άλλες θεραπείες που μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικές. 
Αλλά ποιος θα δώσει τη συγκατάθεσή του, γνωρίζοντας όλα αυτά; Ο τρόπος με τον οποίο πολλοί χειροπρακτικοί επιλύουν αυτό το δίλημμα είναι απλός: αγνοούν την ηθική επιταγή με τη εφαρμογή θεραπείας στους ασθενείς χωρίς την συνειδητή συναίνεση τους. Υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι "μόνο το 23% των χειροπρακτών του Ηνωμένου Βασιλείου αναφέρουν πάντα τον σοβαρό κίνδυνο".

Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Η χειροπρακτική είναι ένα σεβαστό και καθιερωμένο επάγγελμα, ίσως να σκεφτεστε. Είναι αλήθεια ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι χειροπράκτες έχουν κατοχειρωθεί εδώ και πολλά χρόνια με νόμο και έχουν το δικό τους Royal College και το General Chiropractic Council (G.C.C.). Ωστόσο, τον Ιούλιο του 2014, η Αρχή Επαγγελματικών Προτύπων (Professional Standards Authority - P.S.A. ) διενήργησε έλεγχο στο G.C.C. και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρόλο που η λειτουργία των διαδικασιών του G.C.C. δεν δημιουργούσε κινδύνους για τη δημόσια ασφάλεια, "η έκταση των ελλείψεων που διαπιστώσαμε ... αύξησε την ανησυχία για το βαθμό στον οποίο το κοινό μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στη λειτουργία του G.C.C. ... ".

Λέω συχνά ότι ακόμη και η καλύτερη ρύθμιση της ανοησίας έχει σαν αποτέλεσμα ανοησία. Η ετυμηγορία του P.S.A. φαίνεται να υποστηρίζει την άποψή μου. Όσο υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την αξία και την ακεραιότητα του χειροπράκτη, θα πρέπει να θυμόμαστε ένα σημαντικό θεμέλιο της υγειονομικής περίθαλψης: την αρχή της προφύλαξης. Αυτή μας υποχρεώνει να χρησιμοποιούμε, όποτε είναι δυνατόν, μόνο εκείνες τις θεραπείες που αποδεδειγμένα παράγουν περισσότερο καλό από το κακό.  
Μια κριτική ανάλυση των στοιχείων δείχνει ότι η χειροπρακτική δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.



πηγή: https://health.spectator.co.uk/the-evidence-shows-that-chiropractors-do-more-harm-than-good/


Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

4 φράσεις που πρέπει να σταματήσουν στη Φυσικοθεραπεία

του



Όταν βρεθείς μέσα σε ένα φυσικοθεραπευτήριο τι φράσεις είναι πιθανό να ακούσεις;
Μέσα από τους διάφορους ήχους που αναπηδούν από τους τοίχους, είμαι βέβαιος ότι κάποιες φράσεις θα σας έχουν μείνει.


Παρακάτω ακολουθούν μερικές που έχω ακούσει στην καριέρα μου, σαν κλινικός και που πιστεύω πως πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται από τους συναδέλφους:

Σφίξτε τους γλουτούς σας
Αυτό χρησιμοποιείται συχνά σαν προφορική υπόδειξη. Παρόλο που ο φυσικοθεραπευτής μπορεί να στοχεύει τους γλουτιαίους μυς για καλό σκοπό, συχνά βλέπω έναν ασθενή να ανεβοκατεβαίνει σκάλες και να ακούει αυτή τη φράση από τον θεραπευτή του. Παρόλο που οι γλουτιαίοι πρέπει να ενεργοποιηθούν, η υπόδειξη "σφίξε" δεν φαίνεται να ταιριάζει στην πραγματική λειτουργία. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πραγματικά και συνεχόμενα "σφίξατε" τους γλουτιαίους σας όταν ανεβαίνατε ή κατεβαίνατε τις σκάλες;  Συμφωνώ να ασχολούμαστε με τους γλουτιαίους όταν είναι απαραίτητο, αλλά πρέπει να επιλέξουμε μία καλύτερη φράση (ή κάποια άλλη άσκηση) από το "σφίξτε τους γλουτούς σας".

Αν νιώθετε πόνο, σταματήστε
Σκέφτομαι ότι στην αρχή της καριέρας μου, χρησιμοποίησα αυτή τη φράση πολύ συχνά. Το σοβαρότερο πρόβλημα από αυτή τη φράση είναι ότι αυτό συμβάλλει μόνο στο να επιδεινώνει την κατάσταση του ασθενή. Εάν χρησιμοποιούμε τις καλύτερες τεχνικές, θα έπρεπε πρέπει να ενθαρρύνουμε τους ασθενείς να μην φοβούνται τον πόνο. Αυτή η φράση χάνει το νόημα της. Αν ένας ασθενής αισθάνεται πόνο, πρέπει να τον διερευνήσουμε περαιτέρω (χειροτερεύει; πόσο έντονος είναι; κτλ). Δεν πρέπει να σταματήσουμε αμέσως την προσπάθεια. Εάν κάποιος αισθάνεται πόνο σε μια δραστηριότητα, διερευνήστε και αντιμετωπίστε το πρόβλημα.

Χαλαρώστε, χαλαρώστε….ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ
Αυτό είναι κάτι που εγώ απεχθάνομαι, αν και το ακούω συχνά όταν οι φυσικοθεραπευτές εκτελούν τεχνικές με τα χέρια ή παθητική κινητοποίηση, συνήθως σε μια προσπάθεια να κάνουν τον ασθενή να χαλαρώσει, ώστε να μπορούν να εκτελέσουν την τεχνική που θέλουν. Αυτή η φράση συνήθως ακολουθείται από πιεστικές κινήσεις των χεριών του θεραπευτή, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που κουνάμε το καλώδιο μιας ηλεκτρικής σκούπας όταν αυτό πιαστεί καπου. Δεν ξερω για σας, αλλά αυτή η χαρακτηριστικη κίνηση του θεραπευτή (μαζι με τη λεκτική υπόδειξη "ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ") έχει αποτέλεσμα και επιτρέπει στον ασθενή να χαλαρώσει. Εάν ο ασθενής δεν σας επιτρέπει να τον/την μετακινήσετε ελεύθερα, είναι περισσότερο πιθανό αυτό να σχετίζεται με εσας, παρά με τον ασθενή. Βεβαιωθείτε ότι οι πρακτικές σας δείχνουν ότι έχετε τον έλεγχο και αφήστε την ομιλία.

Οι πόνοι σας είναι φανταστικοί
Όλοι οι πόνοι είναι πραγματικοί. Αυτοί η φράση έρχεται συνήθως μετά από την ενασχόληση με έναν απαιτητικό ασθενή. Από έναν ασθενή που υποφέρει από επίμονο πόνο και έχει περάσει από όλες τις ιατρικές ειδικότητες, για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτοί οι ασθενείς, συχνά στερούνται εμπιστοσύνης σε όλους τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και αισθάνονται ότι κανείς δεν τους πιστεύει. Αν η νοοτροπία σας είναι ότι ο ασθενής ψεύδεται για τους πόνους του, δεν θα ψάξετε βαθύτερα για να δείτε ποιοι άλλοι παράγοντες επηρεάζουν τη ζωή του ασθενούς. Ως πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης, θα πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να τον αντιμετωπίσουμε με κατανόηση και σεβασμό και αυτή η φράση δεν υποστηρίζει αυτή την ιδέα.

Φυσικά υπάρχουν περισσότερα εκεί έξω που ακούτε σε καθημερινή βάση, αλλα οι φράσεις που ανέφερα είναι αυτές που έχω ακούσει περισσότερο. Σκεφτείτε κι εσείς, με τη σειρά σας, ποιες φράσεις θα έπρεπε να σταματήσετε στην πρακτική σας. Ας κάνουμε μια συνολική προσπάθεια...


πηγή: http://www.evidenceinmotion.com/blog/2018/03/19/4-phrases-pt-need-stop/