Αν είχατε καρκίνο, πως θα αξιολογούσατε μια θεραπεία, πόσο καλό θα νομίζατε ότι θα σας έκανε, πόσο θα μπορούσε να σας βοηθήσει, για θα έπρεπε να την χρησιμοποιήσετε; Τι θα λέγατε αν σας έδινε ένα 5% περισσότερες πιθανότητες ίασης; Ένα 10%; Τι θα λέγατε για 20% περισσότερες πιθανότητες να νικήσετε την ασθένεια, χρησιμοποιώντας μια θεραπεία χωρίς παρενέργειες, που είναι δωρεάν; Τι λέτε, θα την αποδεχόσαστε; Παρ 'όλα αυτά, μόνο το 8% των ασθενών με καρκίνο του μαστού χρησιμοποιούν μια θεραπεία που έχει 25% πιθανότητες για τη θεραπεία τους. Φοβούνται; Την θεωρούν γελοία; Ίσως, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Τι είναι αυτή η μαγική παρέμβαση, που όπως εκτιμάται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού κατά 20-40% και να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής της νόσου κατά 26-40%; Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον μία στις τέσσερις ασθενείς με καρκίνο του μαστού οι οποίες διαφορετικά θα είχαν πεθάνει, θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Η θεραπεία αυτή, υψηλής τεχνολογίας, state-of-the art της ιατρικής είναι: η άσκηση.
Δεν υπάρχει καμία συζήτηση ότι η άσκηση μειώνει την εμφάνιση πολλαπλών καρκίνων, αυξάνει τα ποσοστά θεραπείας και βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα της ζωής. Το απίστευτο πράγμα είναι, οτι κανείς δεν το κάνει.
Στο περιοδικό Cancer Epidemiology Biomarkers and Prevention (όχι ιδιαίτερα γνωστό σας, υποψιάζομαι), μια μελέτη εξέτασε τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας σε 631 γυναίκες, ηλικίας 18-64 ετών, μετά τη θεραπεία για τον καρκίνο του μαστού. Στα πρώτα 2 χρόνια μετά τη διάγνωση, το 39,5% από αυτές ασκούνται. Σωστό. Ωστόσο, η τακτική άσκηση μειώθηκε σταθερά για τα επόμενα 10 χρόνια και έτσι μόνο μία στις πέντε ασκείται και μόνο το 8% εφάρμοσε τη συνιστώμενη ελάχιστη σωματική δραστηριότητα για όλη αυτή την περίοδο. Αντίστροφα αυτούς τους αριθμούς, εννέα στις δέκα γυναίκες απορρίπτουν μια μέθοδο θεραπείας η οποία θα μπορούσε να παρέχει το 25% της διάσωσής τους.
Πόσο καλό είναι το 25%; Η επικουρική χημειοθεραπεία, η οποία είναι η ιατρική θεραπεία που χορηγείται μετά τη χειρουργική επέμβαση του μαστού για την πρόληψη της υποτροπής, συχνά βελτιώνει τις πιθανότητες της ζωής σας με μόνο το 10%; Οι χημειοθεραπείες δίνουν μία στις δέκα ευκαιρίες για επιβίωση, ενώ η άσκηση περισσότερες από μία στις τέσσερις; Για σκεφτείτε το καλύτερα...
Πώς λειτουργεί η άσκηση; Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι. Πιθανόν, αυτό είναι κάτι περισσότερο από τον έλεγχο του βάρους. Αφορά μάλλον στον καλύτερο μεταβολισμό της γλυκόζης, της ινσουλίνης, των οιστρογόνων και άλλων ορμονών, καθώς και σε οφέλη στο ανοσοποιητικό σύστημα. Η καρδιαγγειακή υγεία βελτιώνει την άμυνα του οργανισμού, καθώς και την ικανότητα να ανέχεται απαραίτητες ιατρικές παρεμβάσεις. Ίσως οι άνθρωποι που είναι έξω ασκούμενοι, ξοδεύουν λιγότερο χρόνο σε δωμάτια γεμάτα καπνό ή ραδόνιο. Όποια και αν είναι η βιολογία, εκείνοι που ασκούνται δεν έχουν μόνο καλύτερη γενική φυσική κατάσταση, αλλά ζουν και περισσότερο χρόνο για να την απολαύσουν.
Όλοι έχουμε ακούσει τις δικαιολογίες. Δεν έχετε το χρόνο, κάνει πολύ ζέστη ή πολύ κρύο, δεν έχω συνηθίσει την άσκηση, το γόνατό μου ή η πλάτη μου με ενοχλούν... Όλοι αυτοί είναι "έγκυροι" λόγοι για να μην κινηθούμε. Τα κακά νέα είναι ότι το σώμα μας δεν νοιάζεται! Το ανοσοποιητικό μας σύστημα, το καρδιαγγειακό σύστημα, το νευροενδοκρινολογικό μας σύστημα και κάθε άλλο μέρος του οργανισμού μας προσπαθούν να μας προστατεύσουν από την θανατηφόρα ασθένεια. Το σώμα μας ξέρει μόνο, ότι αν δεν κάνει αυτό τη μάχη κατά της νόσου και έτσι, δεν χρειάζεται να συμμετέχει και πάρα πολύ... Πρόκειται όμως για μια πολύ πιο σημαντική απόφαση: θα ζήσω ή θα πεθάνω;
Πόσο είναι αρκετό; Θα πρέπει να προσαρμόσετε στην καθημερινότητά σας κάποιο είδος άσκησης, τουλάχιστον για 30 λεπτά (45 είναι καλύτερα), πέντε φορές την εβδομάδα. Αυτό είναι λιγότερο από το 2% του χρόνου μας. Το είδος της άσκησης δεν έχει σημασία. Περπατήστε, τρεξτε, κάνετε ποδήλατο, κολυμπήστε, ασχοληθείτε με γιόγκα, με χορό, με τον κήπο σας, κουρεψτε το γκαζόν, ή κάντε ότι άλλο θέλετε. Αυτό σημαίνει μια εβδομάδα άσκηση σε ετήσια βάση, για τα επόμενα χρόνια σας.
Έτσι, εάν είχατε κάποτε καρκίνο ή αν ανησυχείτε ότι στο μέλλον μπορεί να είστε κι εσείς ασθενής, αν γνωρίζετε κάποιον που ανησυχεί ότι μπορεί να έχει καρκίνο, είναι καιρός να λάβετε μέρος στον πόλεμο κατά του καρκίνου.
Ίσως να μην υπάρχει άλλη παρέμβαση που να μπορεί, με περισσότερες πιθανότητες να βοηθήσει. Μπορείτε βέβαια να μείνετε στον καναπέ σας και να αναπαυθείτε πραγματικά εν ειρήνη.