από το
Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ,
Αυστραλία.
των Leaver AM, Maher
CG, McAuley JH, Jull G, Latimer J, Refshauge KM.
(andrew.leaver @
sydney.edu.au)
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε μετά από 3μηνη παρακολούθηση των περιστατικών, στα πλαίσια μιας τυχαιοποιημένης δοκιμής.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε μετά από 3μηνη παρακολούθηση των περιστατικών, στα πλαίσια μιας τυχαιοποιημένης δοκιμής.
Οι συμμετέχοντες
ήταν 181 ενήλικες που συμβουλεύτηκαν
έναν φυσικοθεραπευτή για ένα νέο επεισόδιο
της μη ειδικού πόνου στον αυχένα.Οι μετρήσεις για τον χρόνο ανάκαμψης από το επεισόδιο του πόνου στον αυχένα, τον χρόνο της επανακτήσης της φυσιολογικής δραστηριότητας, και αδυναμία για εργασία λόγω του πόνου στον αυχένα, διήρκεσαν τρεις μήνες.
Εντός 3 μηνών, το 53% των συμμετεχόντων ανέφεραν πλήρη ανάκαμψη από το επεισόδιο του πόνου στον αυχένα. Σε μια κλίμακα από 0 έως 10, ο πόνος βελτιώθηκε από 6,1 (SD 2,0) κατά την έναρξη έως 2,5 (SD 2,1) στις 2 εβδομάδες και 1,5 (SD 1,8) στους 3 μήνες.
Σε μια κλίμακα
από το 0 έως 50 αναπηρίας βελτιώθηκε από
15,5 (SD 7.4) κατά την έναρξη έως 5,4 (SD 6,4) στους
3 μήνες.
Η
ανάκαμψη συσχετίστηκε με την καλύτερη
γενική υγεία του πάσχοντος, με την αρχική
διάρκεια των συμπτωμάτων,
με το αν είναι
κάποιος καπνιστής, και τέλος
με την
απουσία ταυτόχρονου
πόνου στην
πλάτη ή πονοκέφαλο.
Συμπέρασμα:
Οι άνθρωποι που απευθύνονται σε φυσικοθεραπευτές για ένα νέο επεισόδιο μη ειδικού πόνου στον αυχένα και έχουν συνήθως υψηλές βαθμολογίες πόνου, βελτιώνουν την κατάστασή τους γρήγορα, μετά την έναρξη της θεραπείας.
Συμπέρασμα:
Οι άνθρωποι που απευθύνονται σε φυσικοθεραπευτές για ένα νέο επεισόδιο μη ειδικού πόνου στον αυχένα και έχουν συνήθως υψηλές βαθμολογίες πόνου, βελτιώνουν την κατάστασή τους γρήγορα, μετά την έναρξη της θεραπείας.
Παρά το
γεγονός ότι σχεδόν οι μισοί από αυτούς
που αναζητούν θεραπεία, δεν αναρρώνουν
πλήρως μέσα σε τρεις μήνες, τα υπολείμματα
του πόνου και της αναπηρίας είναι σχετικά χαμηλά.