Δημοσιεύθηκε στο
περιοδικο The New England Journal of Medicine στο τεύχος
του Μαρτίου 2013, μια έρευνα στην οποία
συμμετείχαν ασθενείς ηλικίας 45 ετών
και άνω, με απεικονιστικά διαγνωσμένη
ρήξη μηνίσκου, συνεπεία ήπιας έως μέτριας
οστεοαρθρίτιδας του γόνατος.
Συμμετείχαν συνολικά
351 ασθενείς. Οι πρώτοι υποβλήθηκαν σε
χειρουργική επέμβαση και μετεγχειρητική
φυσικοθεραπεία και οι άλλοι σε μια τυπική
φυσικοθεραπευτική αγωγή. Ο διαχωρισμός των ομάδων έγινε σύμφωνα με
την επιλογή του θεράποντος ιατρού και
την σύμφωνη γνώμη του ασθενούς.
Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν
μετά απο χρονικό διάστημα 6 και 12 μηνών.
Στην αξιολόγηση των 6 μηνών, το 30% από τους συμμετέχοντες στη μελέτη, που είχαν αρχικά ακολουθήσει φυσικοθεραπευτική αγωγή, αποφάσιστηκε να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.
Στην αξιολόγηση των 6 μηνών, το 30% από τους συμμετέχοντες στη μελέτη, που είχαν αρχικά ακολουθήσει φυσικοθεραπευτική αγωγή, αποφάσιστηκε να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.
Στην αξιολόγηση
των 12 μηνών
η συχνότητα
των ανεπιθύμητων παρενεργειών
δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ των δυο
ομάδων (αυτής
της χειρουργικής αντιμετώπισης και της
άλλης που ακολούθησε φυσικοθεραπευτική
αγωγή).
Συμπέρασμα:
Το 30% των ασθενών που είχαν ακολουθήσει αρχικά φυσικοθεραπευτική αγωγή, τελικά υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση εντός 6 μηνών.
Συμπέρασμα:
Το 30% των ασθενών που είχαν ακολουθήσει αρχικά φυσικοθεραπευτική αγωγή, τελικά υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση εντός 6 μηνών.
Οι ασθενείς που ακολούθησαν φυσικοθεραπευτική αγωγή,
12 μήνες μετά, είχαν το ίδιο επίπεδο
αποκατάστασης με τους ασθενείς της
άλλης ομάδας που είχαν υποβληθεί
σε χειρουργική επέμβαση.
Μπορείτε να
διαβάσετε το ολόκληρο το άρθρο εδω:
http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1301408#.UUkmakILE48.twitter%23t=article&t=articleResults%23t=abstract