Οι ασθενείς
με χαμηλή οσφυαλγία αντιπροσωπεύουν
το 2,5% έως 3% του συνόλου των ιατρικών
επισκέψεων στις Η.Π.Α..
Οι ετήσιες
άμεσες δαπάνες υγείας για την αντιμετώπιση
αυτών των προβλημάτων υπολογίζονται
σε περισσότερα από 85 δισεκατομμύρια
δολάρια σε εθνικό επίπεδο για το 2005,
αυξημένες κατά 65% από το 1997.
Οι
περισσότεροι ασθενείς με οσφυαλγία
απευθύνονται αρχικά στην υγειονομική
περίθαλψη που τους παρέχει η Π.Φ.Υ..
Οι αρχικές
αποφάσεις για την αντιμετώπιση του
προβλήματος είναι πιθανό να έχουν
σημαντικές επιπτώσεις στην αποκατάσταση
και στος κόστος της.
Μόνο το 7% των
ανθρώπων που απευθύνεται στην Π.Φ.Υ. για οσφυαλγία παραπέμπονται
απο τον αρμόδιο γιατρο για φυσικοθεραπεία,
μέσα στις πρώτες 90 ημέρες από το επεισόδιο.
Η κοινή
ιατρική πρακτική είναι να καθυστερείται
η παραπομπή του πάσχοντος για φυσικοθεραπεία
ακόμη και για αρκετές εβδομάδες μετά
το αρχικό επεισόδιο.
Το σκεπτικό
αυτής της πρακτικής είναι ότι οι
περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν
γρήγορα και χωρίς πρόσθετη βοήθεια πέρα
από τη φαρμακευτική αγωγή και έτσι,
θεωρητικά, δεν σπαταλώνται πόροι του
συστήματος υγείας.
Σύμφωνα με μελέτη του Dr Fritz που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό SPINE, η πρόωρη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση απέδωσε μειωμένη απαίτηση για εξετάσεις προηγμένης απεικόνισης (CT, MRI), λιγότερες συμπληρωματικές ιατρικές επισκέψεις και μειωμένη λήψη φαρμάκων, σε σύγκριση με την καθυστερημένη παραπομπή σε φυσικοθεραπεία.
Σύμφωνα με μελέτη του Dr Fritz που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό SPINE, η πρόωρη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση απέδωσε μειωμένη απαίτηση για εξετάσεις προηγμένης απεικόνισης (CT, MRI), λιγότερες συμπληρωματικές ιατρικές επισκέψεις και μειωμένη λήψη φαρμάκων, σε σύγκριση με την καθυστερημένη παραπομπή σε φυσικοθεραπεία.
Η πρώιμη
παρέμβαση ορίστηκε στην παρούσα μελέτη,
πως αρχίζει εντός 14 ημερών από την αρχική
έναρξη των συμπτωμάτων.
Συνολικά οι
ιατρικές δαπάνες για οσφυαλγία ήταν
χαμηλότερες κατά 2.736,23 $/ασθενή, για ασθενείς που
παραπέμπονται σε πρόωρη φυσικοθεραπεία.
Ο Dr Gellhorn συμπέρανε σε μια άλλη μελέτη στο SPINE ότι “Οι ασθενείς που έλαβαν πρωιμη φυσικοθερεπυτική αγωγή, χρειάστηκαν μετέπειτα λιγότερες ιατρικές υπηρεσίες, σε σχέση μ' αυτούς που ακολούθησαν φυσικοθεραπευτική αγωγή σε μεταγενέστερους χρόνους. Ανάλογα με την ιατρική ειδικότητα, υπάρχουν διαφοροποιήσεις όσον αφορά την έγκαιρη χρήση της φυσικοθεραπείας, με πιθανή ανεπαρκή αξιοποίηση των δυνατοτήτων απακατάστασης.”
Ο Dr Gellhorn συμπέρανε σε μια άλλη μελέτη στο SPINE ότι “Οι ασθενείς που έλαβαν πρωιμη φυσικοθερεπυτική αγωγή, χρειάστηκαν μετέπειτα λιγότερες ιατρικές υπηρεσίες, σε σχέση μ' αυτούς που ακολούθησαν φυσικοθεραπευτική αγωγή σε μεταγενέστερους χρόνους. Ανάλογα με την ιατρική ειδικότητα, υπάρχουν διαφοροποιήσεις όσον αφορά την έγκαιρη χρήση της φυσικοθεραπείας, με πιθανή ανεπαρκή αξιοποίηση των δυνατοτήτων απακατάστασης.”
Το συμπέρασμα
είναι ότι εάν ο ασθενής, με αυτό το
σενάριο αποκατάστασης, δεν καταναλώνει
περισσότερους πόρους υγειονομικής
περίθαλψης, είναι επειδή δεν τους
χρειάζεται.
Βιβλιογραφία:
- Deyo RA, Mirza SK, Martin BI. Back pain prevalence and visit rates: estimates from U.S. national surveys, 2002. Spine 2006; 31:2724-7.
- Hart LG, Deyo RA, Cherkin DC. Physician office visits for low back pain: frequency, clinical evaluation, and treatment patterns from a national survey. Spine 1995; 20:1-9.
- Licciardone JC. The epidemiology and medical management of lowback pain during ambulatory medical visits in the United States. Osteopath Med Primary Care 2008; 2:11.
- Martin BI, Deyo RA, Mirza SK, et al. Expenditures and health status among adults with back and neck problems. JAMA 2008; 299:656-64.
- Freburger JK, Holmes GM, Agans RP, et al. The rising prevalence of chronic low back pain. Arch Intern Med 2009; 169:251-8 .
- Deyo RA, Phillips WR. Low back pain: a primary care challenge. Spine 1996; 21:2826-32.
- Gellhorn AC, Chan L, Martin B, et al. Management patterns in acute low back pain: the role of physical therapy. Spine (Phila Pa 1976) 2012; 37:775-82.
- Feuerstein M, Hartzell M, Rogers HL, et al. Evidence-based practice for acute low back pain in primary care: Patient outcomes and cost of care. Pain 2006; 124:140-9.
- Fritz JM, Childs JD, Wainner RS, Flynn TW. Primary care referral of patients with low back pain to physical therapy: Impact on future health care utilization and costs, 2012. Spine 2012; 25:2114-21.
- Koes BW, van Tulder MW, Lin CC, et al. An updated overview of clinical guidelines for the management of non-specific low back pain in primary care. Eur Spine J 2010; 19:2075-94 .
- Murphy AY, van Teijlingen ER, Gobbi MO. Inconsistent grading of evidence across countries: a review of low back pain guidelines. J Manipulative Physiol Ther 2006; 29:576-81.
- Moffett J, McLean S. The role of physiotherapy in the management of non-specific back pain and neck pain. Rheumatology 2006; 45:371-8.
- Von Korff M, Moore JC. Stepped care for back pain: activating approaches for primary care. Ann Intern Med 2001; 134:911-7.