Εάν αντιμετωπίζετεπόνο στην πλάτη, μια επίσκεψη στο γιατρό σας θα μπορούσεπραγματικά να κάνειτα πράγματαχειρότερα και όχι καλύτερα. Σύμφωνα με μια online μελέτηπου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JAMAInternal Medicineδιαπιστώθηκε ότιαντί για μιαλιγότερο επεμβατικήπροσέγγιση, που συνίσταται, οι γιατροίανταποκρίνονται όλο και περισσότερο,σεασθενείς με αναφερόμενο πόνο στην οσφύ. με περιττέςμαγνητικές τομογραφίες, καθώς καιάλλες απεικονιστικές εξετάσεις, ισχυρά παυσίπονακαιπαραπομπέςσε ειδικούς.
Ημελέτημε επικεφαλής τον Dr. John N. Mafi τουBeth IsraelDeaconessMedical Centerτης Βοστώνης, εξέτασε 23.918 καταγεγραμμένες ιατρικές επισκέψεις,από τον Ιανουάριο του1999 έως τον Δεκέμβριοτου 2010.Η έρευνα αυτήείναι σημαντική, διότι 1 στις10 στις ιατρικές επισκέψεις στις Η.Π.Α. είναι λόγω αναφερόμενου πόνουστοκάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης του ασθενούς. "Οι κατευθυντήριες γραμμές έχουναρκετά σαφείςαπό το 1990", λέει ο Dr. Mafi, οεπικεφαλής συγγραφέαςτης μελέτης. "Η βασική προσέγγισηείναι "το λιγότεροαποδίδει περισσότερο"για τους ασθενείςμε συνηθισμένοπόνο στην οσφύ."
Τα αποτελέσματα τηςμελέτης δείχνουνμια αύξησηστη συνταγογράφησηπαυσίπονωνόπως το OxyContin, το οποίο είναι ένα οπιοειδέςκαιως εκ τούτουελάχισταπροσφέρει για τον ήπιοπόνο στην οσφύκαι τίποταπερισσότερογια σοβαρόπόνο.Καθώς η χρήσηοπιοειδώναυξήθηκε από το 19% έως το 29% των περιπτώσεων, ηχρήσητων μη συνταγογραφούμενων παυσίπονων μειώθηκεαπό37% σε 25%. Η χρήση οπιοειδώνμπορεί να είναι επικίνδυνη: Ημελέτηανακάλυψεότι το 43% όσων χρησιμοποιούντα αυτά φάρμακα, σε περιπτώσεις οσφυαλγίας, υποφέρουν επίσης από προβλήματακατάχρησης ουσιών. Η συνταγογράφησηαυτών μπορεί να έχει σοβαρέςεπιπτώσεις. Σχεδόν15.000θάνατοισημειώθηκαντο 2008, λόγωχρήσης οπιούχων ναρκωτικών, ένας αριθμός πολύ μεγαλύτερος από αυτόν των θανάτων από την κοκαΐνηκαιτην ηρωίνη.
Ένα άλλο εύρημαήτανότι οι αριθμοί των μαγνητικών και αξονικών τομογραφιώναυξήθηκαν, σε αυτή την δεκαετία, από7% έως 11%. Αν και αυτέςείναι μη-επεμβατικές διαδικασίες, κάθεσάρωσηκοστίζει στο ασφαλιστικό σύστημα πάνω από $1.000. Ο Dr.Mafiθεωρεί ότι ο λόγος γι αυτή την αύξηση είναι η πίεση από τον ασθενή για απεικονιστικές εξετάσεις, καθώς οι ασθενείςεπιθυμούννααισθάνονται ότι ο γιατρός τους έχει ακούσειτις ανησυχίεςτουςκαιζητά τις κατάλληλες διαγνωστικές εξετάσεις.
"Είμαστε μιακοινωνίαπου απαιτείάμεσες λύσεις, αλλά η οσφυαλγία δεν παίζειμετους κανόνες αυτούς," λέει ο Dr. Mafi. "Δυστυχώς, οι εξεζητημένες εξετάσεις και θεραπείεςδεν έχουναποδειχθεί ότι μειώνουντον πόνοτου ασθενούςή βελτιώνουντην ποιότητατης ζωής του."
Οι ασθενείς με οσφυαλγία χωρίςred flags, όπως o πυρετός, το ιστορικό καρκίνου, τα νευρολογικά συμπτώματαή ηαπώλειαβάρουςμπορείκαιπρέπει να αντιμετωπίζονται χωρίς ισχυρά παυσίποναήαπεικονιστικές εξετάσεις. "Αυτό σημαίνει, χορήγηση μη στεροειδώναντιφλεγμονωδών φαρμάκωνήακεταμινοφαίνηςκαι, όταν ο πόνοςδενυποχωρεί, παραπομπή σε φυσικοθεραπεία. Οι περισσότερες περιπτώσειςτηςεπανεμφάνισηςπόνου στην πλάτηθα επιλυθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα."
Μια νέαμελέτη διαπίστωσεότι μόνο1 έως 2συνεδρίεςπροεγχειρητικήςφυσικοθεραπείαςμπορεί ναμειώσουν τη μετεγχειρητικήχρήσηπερίθαλψης κατά 29%,για τους ασθενείςπου υποβάλλονται σε ολικήαρθροπλαστική ισχίου ήγόνατος,εξοικονομώντας κόστοςυγειονομικής περίθαλψηςπάνω από $1.000 ανάάτομο. Ερευνητέςστο Οχάιο μελέτησαν 4,733Medicareπεριπτώσειςολικήςαρθροπλαστικής ισχίου ήγόνατος,απόένα συνδυασμό169επαρχιακών καιαστικώννοσοκομείωνμεευρεία γεωγραφικήκατανομή. Διαπίστωσαν ότιτο 79,7%των ασθενώνπου δεν έλαβανπροεγχειρητικήφυσικοθεραπείααπαιτούσαν αυξημένες μετεγχειρητικές υπηρεσίεςφροντίδας.Το ποσοστό αυτόμειώθηκε σε54,2%για τους ασθενείςπου έλαβανακόμη και ένα μικρόαριθμό φυσικοθεραπευτικών συνεδριώνπριν από την επέμβαση.
Η μελέτη προ-δημοσιεύθηκεπριν από την εκτύπωσή τηςστο περιοδικό Journal ofBone andJoint Surgery.
Μετά από προσαρμογήγιατις δημογραφικέςμεταβλητέςκαι τα συνοδά νοσήματα,οι συγγραφείς της μελέτηςεκτιμούν ότι η μείωση κατά 29%σεμετεγχειρητικήπερίθαλψη, στην ομάδα που έλαβε προεγχειρητικήφυσικοθεραπεία,μεταφράζεται σεμείωση του κόστους κατά $ 1.215 ανά ασθενή και οφείλεται στην μείωση του μετεγχειρητικού κόστους νοσηλείας και στην μειωμένη απαιτούμενη υγειονομική περίθαλψη κατ΄ οίκον. Ασθενείςμετουλάχιστον1 συνεδρία συμπεριλήφθηκαν στην ομάδα της προεγχειρητικής αγωγής,υπό την προϋπόθεση ότιείχαν λάβειτην υπηρεσία30 ημέρες πριν από την χειρουργική επέμβασή τους. Οι ερευνητές πιστεύουνότιτο όφελοςτης προεγχειρητικήςφυσικοθεραπευτικής αγωγήςπροήλθεκυρίωςαπότον τρόπο πουπροετοιμάζονται οι ασθενείςγια την μετεγχειρητικήαποκατάσταση.Στις περισσότερεςπεριπτώσειςπου μελετήθηκαν,ηπροεγχειρητικήφυσικοθεραπείαπεριορίστηκε σε1ή2συνεδρίες,που"δείχνει ότι ηαξίατης προεγχειρητικήςφυσικοθεραπείαςοφείλεται κυρίωςστηνεκπαίδευσητου ασθενούςγια την χρήση, μετεγχειρητικά, βοηθημάτων βάδισης,το σχεδιασμόγια την αποκατάστασηκαιτη διαχείριση των προσδοκιώντου ασθενούςκαιόχιαπό πολλαπλέςεντατικές συνεδρίες για να αναπτύξει τη δύναμηκαιτο εύρος της κίνησης."
"Η μελέτη μαςδείχνει μιασημαντική μείωσητης μετεγχειρητικής φροντίδας που συνδέεταιμετηχρήσητης φυσικοθεραπευτικής αγωγήςκατά τη διάρκεια τηςπροεγχειρητικής περίοδουγιατην ολική αρθροπλαστικήχειρουργική επέμβαση",γράφουν οι συγγραφείς,προσθέτοντας ότισε περιβάλλον όπου ηχειρουργική επέμβαση αντικατάστασηςέχει προταθείαπό ορθοπεδικό χειρουργό,"η φυσικοθεραπείαφαίνεταιναπαρέχει ωφέληεντός της δομήςενός τυποποιημένουπροεγχειρητικούπρογράμματοςεκπαίδευσηςκαιπρογραμματισμού, στο οποίο οι φυσιοθεραπευτέςμπορούν να διαδραματίσουν σημαντικόρόλο."
Ενώ οι ερευνητέςαναγνωρίζουν ότιπρέπει να προχωρήσει η μελέτη γιαναεντοπίσειτον καλύτερο τρόπογια την εξισορρόπησητης κατανομής των πόρωνμεταξύ τωνπρο- καιμετ-εγχειρητικής αγωγής, αναφέρουνοτι τα ευρήματατηςπαρούσας μελέτης είναι ένακαλό πρώτο βήμαγια την τελειοποίηση τωννέωνμοντέλων περίθαλψης.
"Όσο το κόστος της υγειονομικής περίθαλψηςμετακινείται απο την αμοιβή ανά υπηρεσία στην συνολική αμοιβη για την αποκατάσταση του προβλήματος, απαιτείται κάποιος καλύτερος επιμερισμός στους παρόχους που συμμετέχουν,"συμπληρώνουν οι συγγραφείς, "η σωστή διαχείρισης των οικονομικών, θα έχει σαν αποτέλεσματαυψηλήςποιότηταςυπηρεσίες με χαμηλό κόστος, κάτι που είναι επιτακτική ανάγκη."
του Joseph Brence, PT, DPT, FAAOMPT, COMT, DAC από τον ιστότοπο Move Forward
1.Ο πόνος ξεκινάαπό τον εγκέφαλο. Παλαιότερα θεωρούσαμεότι ο πόνοςπροέρχεταιμέσα στους ιστούςτου σώματόςμας. Τώρα πλέον ξέρουμε ότι ο πόνοςδεν υφίσταταιέως ότου ο εγκέφαλοςαποφασίσει να τον παρουσιάσει. Ο εγκέφαλος χρησιμοποιείένα εικονικό"οδικό χάρτη" για να κατευθύνειτηνπαραγωγήτουπόνουστους ιστούς, που θεωρεί ότι ενδέχεταινα βρίσκονταισε κίνδυνο. Αυτή η διαδικασίαλειτουργεί ωςμέσο επικοινωνίαςμεταξύ του εγκεφάλουκαι των ιστώντου σώματος και χρησιμεύειως άμυναέναντιπιθανού τραυματισμούή ασθένειας.
2.Ο βαθμόςτης βλάβης δεν είναι πάντοτε ανάλογος μετον βαθμότου πόνου.Η έρευναέχει δείξειότι αισθανόμαστε τονπόνο με διαφορετικούςτρόπους.Ενώ μερικοί απόεμάςβιώνουνσοβαρούς τραυματισμούςμε μικρής έντασης πόνο, άλλοι βιώνουνμικροτραυματισμούςμεπολύ πόνο(σκεφτείτε ένακόψιμο από χαρτί).
3.Παρά τα όσαη διαγνωστική απεικόνιση(μαγνητικές τομογραφίες, ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία) μας δείχνει, το εύρημα μπορείνα μην είναιη αιτία του πόνουσας.Μιαμελέτη που πραγματοποιήθηκε σεάτομαηλικίας 60 ετών καιάνω, οι οποίοιδεν είχανσυμπτώματαοσφυαλγίας,διαπιστώθηκεότι το 36% είχε μιακήλη δίσκου, το 21%είχεσπονδυλική στένωσηκαι οι περισσότεροι από το 90% είχαν ένανεκφυλισμένοδίσκο, κατάτη διαγνωστική απεικόνιση.
4.Ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η κατάθλιψηκαι το άγχος, μπορούν να κάνουντον πόνοσαςεντονότερο.Ο πόνοςμπορεί να επηρεαστείαπό πολλούς διαφορετικούς παράγοντες, όπως οι ψυχολογικέςσυνθήκες. Μια πρόσφατημελέτη στο περιοδικό Journalof Painέδειξεότιψυχολογικές μεταβλητέςπουυπήρχαν πριν από μιαολική αρθροπλαστικήγόνατος,σχετίζονται με τον μακροχρόνιο πόνο,μετά την εγχείρηση, του ασθενούς.
5.Το κοινωνικό περιβάλλον μπορεί ναεπηρεάσει την αντίληψητου πόνου.Πολλοί ασθενείςαναφέρουναύξηση της έντασης του πόνουτους όταν βρίσκονταιστη δουλειά ήσε μια αγχώδη κατάσταση. Μηνύματα πόνουμπορεί να παραχθούνότανένα άτομο είναισε ένα περιβάλλονήκατάσταση πουο εγκέφαλος την ερμηνεύειως μη ασφαλή. Είναιμια βασική μορφήαυτο-προστασίας.
6.Η κατανόησητου πόνουμέσω της εκπαίδευσης,μπορεί να μειώσειτην ανάγκη σαςγια τη φροντίδα του.Μια μεγάλημελέτη που έγινε σεστρατιωτικό προσωπικό,απέδειξε πως όσοιείχανακολουθήσει45λεπτηεκπαιδευτική συνεδρίαγια την αντιμετώπιση του πόνου, ζήτησαν φροντίδαγιατην οσφυαλγία τουςλιγότεροαπό ότιοι ομόλογοί τους.
7.Ο εγκέφαλός μαςμπορείνα παρασυρθεί ώστε νααναπτύξειπόνοστην περιοχή προθέσεων.Μελέτες έχουν δείξειότι ο εγκέφαλοςμαςμπορείναπαρασυρθεί ώστε νααναπτύξει μια "αναφερόμενη" αίσθηση σεένα άκρο που έχειακρωτηριαστεί, προκαλώντας έτσι μια αίσθησητουπόνου, που φαίνεταιναπροέρχεται από τηνπρόθεση,είτεαπότο"φάντασμα" του άκρου. Η αίσθησηδημιουργείταιαπό την αντίληψητου εγκεφάλου,ότιτο σώμα είναιόπως από τη γέννησή του(ολόκληρο και πλήρες) καιόχι όπωςείναι σήμερα(μετά τον ακρωτηριασμό).
8.Η δυνατότητα της αναγνώρισης της αριστερής και της δεξιάς πλευράς μπορείνα μεταβάλει την αίσθηση του πόνου.Υπάρχουν δίκτυαεντός του εγκεφάλουπου βοηθούνστον προσδιορισμότης αριστερής και της δεξιάς πλευράς καιμπορεί να επηρεάσουν την αίσθηση του πόνου. Εάν έχετεήδηβιώσει τον πόνο, θα έχετε παρατηρήσειοτι η αίσθησητης κατεύθυνσης είναιδιαταραγμένη και αυτόμπορεί να οφείλεται στο "οδικό χάρτη"εντός του εγκεφάλου,πουακολουθεί λεπτομερώς μιαδιαδρομή για κάθεμέρος του σώματος και μπορεί να είναι διαταραγμένη. (Ο όρος που χρησιμοποιούμε για ναπεριγράψουμεέναμέροςτουεικονικούχάρτη πορείαςτου εγκεφάλουδενείναισαφής. Φανταστείτενα χυθείμελάνιστην επιφάνεια ενός οδικού χάρτη καιστη συνέχεια προσπαθήστενα χρησιμοποιήσει τοχάρτη για ναφτάσετε στον προορισμόσας.)
9. Δεν υπάρχειτρόπος να γνωρίζουμε ανέχετευψηλήανοχή στον πόνοήόχι.Εχει επιστημονικά προσδιοριστεί ότι δεν αισθανομαστε όλοι μαςτον πόνοκατά τον ίδιο τρόπο. Ενώ μερικοί άνθρωποιισχυρίζονται ότι έχουν "υψηλή ανοχή" στον πόνο, δεν υπάρχειακριβήςτρόποςγια τη μέτρησηή την σύγκριση της ανοχής του πόνουμεταξύ των ατόμων. Ενώ υπάρχουν συσκευές που μπορούν ναμετρήσουνπόση δύναμηπρέπει να ασκηθεί πριν αισθανθούμε πόνο, δενμπορεί να προσδιοριστείτι είναι η αίσθηση του πόνου.
Στόχοςαυτής της μελέτηςήταν να αξιολογηθεί η σχέση της πρώιμης βάδισηςμετη διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο, το κόστος και τα λειτουργικά αποτελέσματα, σενοσηλευόμενους ασθενείςπου υποβάλλονται σε ολικήαρθροπλαστική γόνατος. Είναιμιααναδρομικήμελέτη, στην οποία συμμετείχαν 1.504ασθενείς πουυποβλήθηκαν σε ολικήαρθροπλαστική γόνατοςμεταξύ του Αυγούστου2009 και του Ιανουάριου 2011σε Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο.
Όλοι οι ασθενείςυποβλήθηκαν μετά την επέμβαση σε φυσικοθεραπεία από την πρώτη μετεγχειρητικήημέρα.Οιασθενείςταξινομήθηκαν σε δύο ομάδες. Στην ομάδα της πρώιμης βάδισης(άρχισαν να περπατούν απο την πρώτη μετεγχειρητικήημέρα, n=803) και την άλλη ομάδα (που άρχισαν να περπατούνστην δεύτερη μετεγχειρητικήημέρα, n=701). Οι ασθενείς της ομάδας της πρώιμης βάδισης παρουσίασαν στατιστικάσημαντική μείωσηστην προσαρμοσμένημέση διάρκεια παραμονήςστο νοσοκομείο (-0,44 ημέρες, ρ<0,001) και μειωμένοπροσαρμοσμένο μέσοσυνολικό κόστοςνοσηλείας(Σιγκαπούρη:-$385, Ηνωμένες Πολιτείες:-$315, ρ<0,001). Και οι δύο ομάδεςδενδιέφερανσημαντικάστοποσοστόεπανεισδοχήςτων 90 ημερών. Ωστόσο, η έγκαιρηβάδισησχετίστηκεμεμεγαλύτερηπιθανότητα επίτευξηςτουλάχιστον90μοιρών κάμψηςτου γόνατος(προσαρμοσμένη αναλογία πιθανοτήτων1,33, ρ<0,01) καιχρειαζόντουσαν βοήθημα βάδισης με μικρότερηβάση στήριξης(προσαρμόζονται αναλογικάλόγος πιθανοτήτων1,36, ρ<0,001).
Συμπερασματικά, η μία ημέραδιαφοράς στην αρχική ημέραβάδισης, σχετίστηκε με την μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, το χαμηλότερο κόστος νοσηλείας, και την ποιοτικότερη λειτουργίατου γόνατος. Τα αποτελέσματααυτής της μελέτηςπαρέχουνμια πρώτηεμπειρικήυποστήριξη για τηνχρησιμότητατης πρώιμης βάδισης,μετά από ολικήαρθροπλαστικήγόνατος.
Σε αυτή την έρευνα, συμμετείχαν 81ασθενείςμεακράτεια των ούρων,μετά από ριζικήπροστατεκτομήγια καρκίνοτου προστάτη.
Οιασθενείςχωρίστηκαν σε δύοομάδες. Οιασθενείς στην ΟμάδαΙεπιπροσθέτως χωρίστηκαν σε δύουποομάδες, σε σχέση μετην φυσικοθεραπευτική μέθοδοπου ακολουθήθηκε.
Στουςασθενείςτης υποομάδαςΙαδόθηκε έναπρόγραμμααποκατάστασηςπου αποτελείτο απότρία μέρη. Το αντίστοιχο πρόγραμμα στους ασθενείςτηςυποομάδαςΙβαποτελείτοαπό δύο μέρη. Στην ομάδα II, δηλαδή στην ομάδα ελέγχου, αν και είχεαναφερθείη επίμονηακράτεια ούρωνμετά από την ριζικήπροστατεκτομή, δεν δόθηκεθεραπείαγιαπροσωπικούς λόγους. Για την εκτίμησητου επιπέδουτηςακράτειας, ακολουθήθηκαν λειτουργικές δοκιμές του ουροποιητικού συστήματος (1 ώρας και 24 ωρών), κρατήθηκε ημερολόγιοκαι χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιογια την ακράτεια. Ακόμη καταγράφησαν μετρήσειςτης έντασης τωνμυών του πυελικού εδάφους και πραγματοποιήθηκε επιφανειακό ηλεκτρομυογράφημα (sEMG). Η διάρκειατης φυσικοθεραπευτικής συνεδρίαςεξαρτήθηκε απότο επίπεδο τηςακράτειας και η συνολική διάρκεια του προγράμματος δεν ξεπέρασε τους 12 μήνες.
Βελτιωμένα αποτελέσματαεγκράτειαςεπιτεύχθηκανστην ομάδαΙ έναντιΟμάδας IIκαιη διαφορά ήτανστατιστικώςσημαντική.Η αναλογία πιθανοτήτωνγια την ανάκτηση τηςεγκράτειαςήταν μεγαλύτερηστην ομάδα Ικαιμικρότερες στην ομάδαII, που δεν ακολούθησε φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης. Η σύγκρισητων αποτελεσμάτων τηςεγκράτειαςέδειξε ότι υπάρχει επίσης στατιστικάσημαντικήδιαφοράμεταξύ των υποομάδωνΙα και Ιβ.
Το φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης που χρησιμοποιείται σεασθενείς που πάσχουν απόακράτεια των ούρωνμετάαπό προστατεκτομή, για τους περισσότερους απόαυτούς, αποδείχθηκε να είναιέναςαποτελεσματικός τρόποςδράσης,η οποία υποστηρίζεται και από ταληφθέντα αποτελέσματα.
της Stacey Smith, Thames Valley Addiction Services
"Έχωκαπνίσειμαριχουάναγια ναβοηθηθώ στην αντιμετώπισητου πόνου." "Ο φίλος μουέχει αυτά ταισχυρά παυσίπονα.Δουλεύουνπολύ καλάγι 'αυτόνκαιπολλές φορές τα χρησιμοποιω κι εγω." "Είμαιστον υπολογιστή μουόλη την ημέρακαι ο αυχένας μουπονάειυπερβολικά." "Νομίζω ότι έχωσύνδρομο καρπιαίου σωλήνα,από τα computer games που παίζω όλη μέρα."
Σας θυμίζουν κάτι οι παραπάνω φράσεις;Μπορεί να είναικάτι πουακούτεσυχνάαπό τους ασθενείς σας, χωρίς να έχετε ζητήσειπερισσότερες λεπτομέρειες. Ο εθισμόςπαίρνει πολλές διαφορετικέςμορφές, συμπεριλαμβανομένης της χρήσηςτης ουσίας, των τυχερών παιχνιδιών, τη χρήση του διαδικτύου,το σεξκαιπολλά ακόμη.Όμως σαν φυσικοθεραπευτές,αν κατανοήσουμετα σημάδιατου εθισμού,μπορεί να είμαστε ιδιαίτερα χρήσιμοι στους ασθενείς μας.Ο εθισμός δεν γνωρίζει διακρίσειςκαιμπορεί να επηρεάσειτους ανθρώπουςσεόλες τις κοινωνικο-οικονομικέςτάξειςκαιτις ηλικιακές ομάδες. Οι άνθρωποιασχολούνται μεουσίες ή συμπεριφορέςγιαδιάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων: η διαχείρισητου πόνου, η συναισθηματική εκτόνωση, η πίεσηαπό το περιβάλλον, οι γιορτές, η απομόνωση,καιπολλά ακόμη.Ο καθέναςέχει το δικό τουλόγο,ως προς το γιατίσυμπεριφέρεται με αυτό τοντρόπο.Πολλοίάνθρωποι που ταυτίζονται με έναν εθισμό,ενδέχεται επίσης να αντιμετωπίζουν προβλήματαψυχικής υγείας.Αυτός ο συνδυασμόςτου εθισμούκαι της ψυχικής ασθένειας, είναι γνωστός ωςταυτόχρονηδιαταραχή.
Οι οδηγίες για μείωση της κατανάλωσης οινοπνεύματος στον Καναδά, περιγράφουν:"Να βοηθηθούν οι Καναδοί να μειώσουν την κατανάλωση οινοπνεύματοςκαι να μειωθούν έτσι οι άμεσες, αλλά και οι μακροπρόθεσμεςσυνεπειες της κατανάλωσης οινοπνεύματος.Οι οδηγίες συνιστούνόχιπερισσότερα από δύο ποτάτην ημέρα(10ανάεβδομάδα)για τις γυναίκεςκαιτρίαποτά την ημέρα(15 την εβδομάδα)για τους άνδρες,μεένα επιπλέονποτό να επιτρέπεταισε ειδικές περιπτώσεις" (Health Canada,2002). Το ΚέντροΕξάρτησηςκαι Ψυχικής Υγείας(C.A.M.H.)κυκλοφόρησε μιαeReport, με την οποία ερωτήθηκανενήλικες στοΟντάριοκαιαυτή ηέκθεση διαπίστωσε ότι το 81,2%των ερωτηθέντων έχει κάνει υπερβολική κατανάλωση οινοπνεύματοςκατάτους τελευταίους 12 μήνεςκαιτο 8,6%καταναλώνει οινόπνευμασε καθημερινήβάση.Απότους ερωτηθέντες,το 40,5%έχει κάνει χρήση κάνναβης, έστω και μια φορά στη ζωή τουκαιτο 13,4%έχει κάνει χρήση κάνναβηςτους τελευταίους 12μήνες.Κατάτους τελευταίους 12 μήνες, το 4%των ενηλίκωνπου συμμετείχαν στην έρευνα, βρέθηκαν να έχουνχρησιμοποιησείσυνταγογραφούμενα οπιοειδήγια μη ιατρικούςσκοπούς(CAMH,2012).
Όποιοςπαλεύειμε τον εθισμό, μπορεί να επιλέξει να λάβει υπηρεσίες βοήθειας.Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ζουνόλη τους τη ζωήσεενεργόεθισμό,άλλοινα συνειδητοποιήσουντις προκλήσειςτουςκαινα επιλέξουν έτσι να αναζητήσουνβοήθεια. Κάποια πρώιμαπροειδοποιητικά σημάδιαγια το πρόβλημα,περιλαμβάνουν:εντάσεις και προβλήματαστις οικογενειακές σχέσεις,νομική εμπλοκήκαιοικονομικά προβλήματα.Όταν ένας ασθενήςαναγνωρίζειτα προβλήματα που έχει από τον εθισμό,υπάρχουνδιαφορετικέςεπιλογές που είναι διαθέσιμες, συμπεριλαμβανομένης της μείωσηςτης βλάβης,της μετριοπάθειαςκαι τηςαποχής.Οι στόχοι αυτοίπροσδιορίζονταισυνήθωςαπό τοάτομο που αναζητάβοήθειακαι μπορεί να διαφέρουνανάλογα μετη συγκεκριμένη ουσία ήσυμπεριφορά.
Ένακοινό εργαλείοελέγχου,πουμπορεί να είναι χρήσιμογια τον εντοπισμότης χρήσης ουσιών, είναι το ερωτηματολόγιο CAGE (ADSTV,2014): (C:consumption)Έχετε ποτέ προσπαθήσειναμειώσετετην κατανάλωσηαλκοόλήτα ναρκωτικά; (Α:angry) Εχετε θυμώσειήενοχλείστε ότανάλλοι υποστηρίζουνότιθαπρέπει να περικόψετεή νασταματήσετε το κάπνισμα; (G:guilty)Έχετε ποτέαισθανθεί ένοχοι γιατη χρήσησας; (Ε:eye-opener)Είχατεποτέένα "ανοιχτήρι-του ματιού";(έναποτόήφάρμακο για να σας βοηθήσειμετασυμπτώματα στέρησης).
Λόγω του στιγματισμού, της διάκρισης και της δυσφορίας,πολλοί πάροχοιυγειονομικής περίθαλψηςαποφεύγουννα ανοίξουν συζήτηση για το θέματου εθισμούμε τους ασθενείς τους και έτσισυχνάχάνουντην ευκαιρία για να ξεκινήσουν μια προσπάθεια προσέγγισης. Οι πιοχρήσιμεςερωτήσεις είναι: Πόσοοινόπνευμα καταναλώνετεκαιπόσο συχνά; Μήπωςχρησιμοποιείτεσυνταγογραφούμενα φάρμακαμε οποιονδήποτε τρόπο, εκτός τον προβλεπόμενο; Μήπωςχρησιμοποιείτε οποιαδήποτε άλλητροποποίημένη ουσίακαι, εάν ναι,ποια είναι αυτή;Τι ποσότητα χρησιμοποιείτεκαιγια ποιο σκοπό; Πόσο συχνάαγοράζετελαχείαή συμμετέχετε σε τυχερά παιχνίδιαon-lineή άλλα; Θα έπρεπε να θέτουμε τέτοια ερωτήματα, σε αυτούς που θεωρούν τον εθισμό τους φυσιολογική συμπεριφορά και να αξιολογήσουμε τις απαντήσεις τους.Οι περισσότεροι άνθρωποιμεπρόβλημαεθισμούδεν αναγνωρίζουνότι έχουνέναν εθισμόήότι η χρήση ουσιών/μηχανημάτων/τυχερών παιχνιδιών μπορείνα παρεμβαίνειστη ζωήτους.Είναισυχνά γι αυτούς μιαπηγή ανακούφισηςήευχαρίστησης, παρά τις αρνητικέςσυνέπειεςπουσυχνά προκαλούν.
Οι περισσότερεςυπηρεσίες στον Καναδάχρησιμοποιούντο μοντέλο των "ΣταδίωνΑλλαγής", για να εξηγήσουντην αλλαγήτης συμπεριφοράςτων ασθενών, όπως αναπτύχθηκε απότους ProchaskaκαιDeClemente(1994). Το πρώτο στάδιοείναιηπρο-Ενατένιση. Σεαυτό το στάδιοοι άνθρωποιδεν αισθάνονταιότιέχουν κάποιο πρόβλημακαιθα υπερασπιστούντις ενέργειές τους. Το επόμενο στάδιο, της Ενατένισης,αρχίζειόταν οι άνθρωποιγνωρίζουν τιςσυνέπειες των πράξεώντουςκαι έχουνζυγίσει τα υπέρκαι τα κατάτης συνέχισηςήτης τροποποίησης της συμπεριφοράςτους. Το στάδιο της Προετοιμασίας είναι το επόμενοκαι οι ασθενείςσεαυτό το στάδιοέχουν αναγνωρίσει ότι υπάρχουν θετικοί λόγοι για τηναλλαγή της συμπεριφοράςτους.Πρόκειται για την ανάπτυξησχεδίων καιστρατηγικώνγια τη χρήσητων πόρωνπου είναι διαθέσιμοι. Στο στάδιο της Δράσης,οι ασθενείςαρχίζουν να αναλαμβάνουν δράσηγια νααλλάξουν τη συμπεριφορά τους. Το τελικό στάδιοείναι αυτό της Συντήρησης,όταν η επιδιωκόμενηαλλαγή στη συμπεριφοράσυνεχίζεται(Prochaska,1994). Ο ασθενήςσυνεχίζεινα αξιοποιεί τις νέεςστρατηγικέςκαιτους τρόπους αντιμετώπισης.Η Υποτροπήείναι μια κοινήεμπειρίασε όλα τα στάδιατης Αλλαγής. Οι ανθρωποικινούνται μέσα καιέξω απότα στάδια- δεν είναιπάντοτεμια γραμμική, διαδοχικήδιαδικασία.Επίσης,οι άνθρωποι προσπαθούν συχνά περισσότερο γιατην προετοιμασίαή την πραγματοποίησητης αλλαγής, περισσότερο από την καθημερινή ζωή, που σε μια στιγμήμπορεί να κάνειτα πράγματα περίπλοκα.
Όταν ο ασθενήςεντοπίσει τυχόνπροβλήματαεθισμού, βρίσκονται στη διάθεσή του πολλές υπηρεσίες, όπως:ομάδες αυτοβοήθειας, κοινοτικέςομάδες, επιλογές απευθείας αντιμετώπισης και συμβουλευτικές υπηρεσίες.Στον Καναδά,υπάρχειμιαεπιλογήμεταξύαμοιβής για την υπηρεσία(ιδιωτική)καιχρηματοδοτούμενων από την κυβέρνηση υπηρεσιών.Πολλές υπηρεσίεςπου προσφέρονταιστον Καναδάείναι δωρεάν και εμπιστευτικές. Το Υπουργείο Υγείας του Καναδάσυνιστάπρόσβαση αρχικά στηλιγότεροπαρεμβατικήμέθοδοθεραπείας,η οποίαείναι ηθεραπεία στην κοινότητα.Ένα πολύμικρόποσοστότων ανθρώπων πουχρειάζονται υποστήριξη χρειαζονται κλειστή θεραπεία.
Οι φυσικοθεραπευτές σαν πρώτης γραμμής επαγγελματίες υγείας,θααντιμετωπίσουν συχνά προβλήματαεθισμού.Γιαπαράδειγμα,ένας ασθενήςμπορεί να σας εκθέσει τις ανησυχίες του για την χρήσηκάποιας ουσίαςήμπορεί να μάθετεότιένας τραυματισμόςπουαντιμετωπίζετεείναιτοαποτέλεσμααπότην κατάχρηση κάποιων ουσιών.Είναικαλήπρακτικήνασυμμετέχουμε σε μιασυνομιλίαμε τον ασθενή μαςγια κάποιον εθισμό και ίσως να τον βοηθήσουμε στο να ξεκινήσει την αντιμετώπισή του.Στη συνέχεια,ανείστε ενημερωμένοι για τους τοπικούς αρμόδιους φορείς, μπορείτε να τον παραπέμψετε στις κατάλληλες υπηρεσίες. Επικοινωνήστε με το πλησιέστεροαρμόδιο γραφείο για τον συγκεκριμένο εθισμό, γιαπερισσότερες πληροφορίες. Η αρμόδια υπηρεσίαθα παρέχει την κατάλληλη βοήθεια για εσάςκαιτον ασθενήσας, όπως συμβουλές, έντυπα και άλλα χρήσιμαεργαλεία. Μαζί,υποστηρίζουμετους ασθενείςστις κοινότητέςμας, οι οποίοιμπορούν ναεπιλέξουν να ξεκινήσουνέναταξίδιτηςανάκαμψηςσήμερα. Μαζί, είναιδυνατό.
Butt, P., Beirness, D., Gliksman, L., Paradis, C., & Stockwell, T. (2011). Alcohol and health in Canada: A summary of evidence and guidelines for low-risk drinking. Ottawa, ON: Canadian Centre on Substance Abuse.
Ialomiteanu, A.R., Adlaf, E.M., Hamilton, H. & Mann, R.E. (2012). CAMH Monitor eReport: Addiction and Mental Health Indicators Among Ontario Adults, 1977-2011. (CAMH Research Document Series No. 35). Toronto: Centre for Addiction and Mental Health. Available at: http://www.camh.ca/en/research/news_and_publications/Pages/camh_monitor.aspx
Prochaska, J. (1994). Stages of Change and Decisional Balance for 12 Problem Behaviors. Health Psychology, 13(1), 39-46.
Αυτή ημελέτηεπιχείρησε ναεξετάσει την επίδρασητης αυτο-μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης,που πραγματοποιείταιμε κίνηση πάνω σε έναν κύλινδροαφρούγια τη μείωσητης κόπωσης,με μέτρηση της συγκέντρωσηςτης κορτιζόληςστον ορό (σε μg/l).
Στην μελέτη συμμετείχαν υγιείς γυναίκεςστην ηλικία των 20 ετών. Διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες: στην πειραματική ομάδα και στην ομάδα ελέγχου. Και οι δύο ομάδες, η καθεμία αποτελούμενη από12άτομα,είχαν εντολήναπερπατήσουν για 30λεπτά σε διάδρομο.Ηομάδα ελέγχου, στη συνέχεια, αναπαύθηκεγια 30λεπτά, σε ύπτια θέση,ενώη πειραματική ομάδαακολούθησε για 30 λεπτά πρόγραμμα αυτο-μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης.Στατιστικά σημαντικά επίπεδατης μείωσης της συγκέντρωσης της κορτιζόλης, παρατηρήθηκαντόσο στηνπειραματική ομάδα,που χρησιμοποίησε τον γνωστό κύλινδροαφρού, αλλά και στην ομάδα ελέγχου. Δεν υπήρχεστατιστικά σημαντικήδιαφοράμεταξύ των δύο ομάδων.
Προηγούμενη ελεγχόμενη μελέτηέδειξεότι ο βελονισμός με δηλητήριο της μέλισσας, σε συνδυασμόμεφυσικοθεραπεία,μπορεί να είναι αποτελεσματικός στηβελτίωση της λειτουργικότηταςκαι στην μείωση του πόνου,σεασθενείςμεθυλακίτιδα του ώμου.
Σκοπόςαυτής της μελέτηςήταν να εξεταστεί ημακροπρόθεσμη επίδρασηαυτής της τεχνικής, σε συνδυασμό με φυσικοθεραπεία, στην θυλακίτιδα τουώμου. Αναδρομικήπαρακολούθησηκαι ανάλυση ενός έτους τηςπροηγούμενης μελέτης, πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεφωνικής συνέντευξης. Ένα σύνολοαπό192ασθενείςείχανεγγραφείστην προηγούμενη μελέτηκαι οι 124από αυτούςεξαιρέθηκαν από τηνπαρούσα μελέτη. Από τους υπόλοιπους 68 ασθενείς πουείχαν υποβληθεί στην προηγούμενη συνδυασμένη θεραπείαγια την θυλακίτιδα του ώμου για 2 μήνες,ρωτήθηκανμετά από 1χρόνο τηλεφωνικά και τελικά 60από αυτούς συμπεριλήφθηκανστην νέα μελέτη. Από αυτούς, 20 ακολούθησαν το θεραπευτικό σχήμα BV1(χορήγηση 1:10.000συγκέντρωση δηλητηρίου μέλλισας-BVAσυνφυσικοθεραπεία), 22 ακολούθησαν το θεραπευτικό σχήμα BV2(1: 30.000συγκέντρωσηBVAσυνφυσικοθεραπεία) και τέλος, 18συμμετείχαν στο θεραπευτικό σχήμα ελέγχου(ένεσηφυσιολογικού ορούσυνφυσικοθεραπεία). Ηπρωταρχική μέτρηση έκβασης ήταν η αξιολόγηση του πόνου στον ώμοκαιτου δείκτη αναπηρίας(SPADI). Η δευτεροβάθμιαμέτρηση έκβασης ήταν η υποκειμενική βαθμολογία σεκλίμακα αξιολόγησηςγια τον πόνοκαι η ικανοποίηση των ασθενών. Στα αρχικά χαρακτηριστικάτων ομάδωνδεν υπήρχεσημαντική μεταβολή. Ο δείτης SPADIστο 1 έτοςδιέφερε σημαντικάμεταξύτηςBV1ομάδακαιτης ομάδας ελέγχου(p =0,043). Δενβρέθηκαν σημαντικές διαφορέςστην υποκειμενική αξιολόγηση του πόνουμετά από 1 έτος. Στην αξιολόγηση της ικανοποίησης από τη θεραπεία, οι ομάδεςBV1καιBV 2 εμφάνισαν σημαντικάμεγαλύτερη ικανοποίησησε σύγκριση με τηνομάδα ελέγχου.
Συμπερασματικά, ο συνδυασμός βελονισμού με χρήση μέλισσας με φυσικοθεραπεία,διατηρείκλινική αποτελεσματικότηταένα χρόνο μετάτη θεραπείακαιμπορεί να βοηθήσειστη βελτίωση της μακροπρόθεσμηςποιότηταςζωήςσε ασθενείςμε θυλακίτιδα τουώμου.
της Melanie Johnson, BSc(Pharm), PharmD, Certified Pain Educator, Post Graduate Certificate in Pain από την ιστοσελίδα τηςCanadian Physiotherapy Association
Η φαρμακευτική αγωγήείναι ένα μέροςτης διαχείρισηςτου χρόνιου πόνουγια πολλούς ασθενείς, αν και συνήθωςθεωρείταιπαθητικήαντιμετώπιση του προβλήματος,σε αντίθεσημετις πιο δραστήριεςστρατηγικές, όπως ηάσκηση, οι διατάσεις,το περπάτημακαι οι στρατηγικέςχαλάρωσης. Τα φάρμακα μπορεί ναέχουν θετικήήαρνητική επίδραση στηναποκατάσταση. Από τη θετικήπλευρά, τα παυσίποναμπορεί να θεωρηθούνως το μέσον εκκίνησης γιατην αύξηση της σωματικήςλειτουργίας. Οι αλλαγέςστον τομέα αυτό,μπορούν να προσδιορίσουναν έναφάρμακοείναι αποτελεσματικόγια έναν συγκεκριμένοασθενή.Γιαπαράδειγμα, τι περισσότερο μπορεί ο ασθενής νακάνειμετά την προσθήκηενός συγκεκριμένουφαρμάκου στην αγωγή του; Αποτελεί βελτίωση σεσύγκριση με την κατάστασή του πριν από τηνέναρξη της φαρμακευτικής αγωγής;
Από την αρνητικήπλευρά, τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουνμια ποικιλία απόαρνητικές επιπτώσεις, μερικές από τις οποίεςέχουν ιδιαίτερησημασία για τον φυσικοθεραπευτήπου αντιμετωπίζει ασθενείς μεχρόνιοπόνο. Γιαπαράδειγμα, θα έχετε παρατηρήσει ότι μειώνεται η λειτουργικότητά τουή ότι ο ασθενής αναφέρειανεπιθύμητασυμπτωμάταμετά τηνέναρξη της χορήγησης ενός νέου φαρμάκου.
Αυτό το άρθροθα εξετάσειμερικά από τα φάρμακαπου απαντώνται συχνά στονφαρμακευτικό σχήμαενός ασθενή με χρόνιοπόνοκαι θα τονίσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της χορήγησής τους.
Ακεταμινοφαίνη Η ακεταμινοφαίνηείναι ένα αναλγητικό. Μπορεί να είναιεπωφελήςσεήπιο έως μέτριο πόνο. Η έναρξη της δράσης της είναισυνήθωςμέσα σε 1-2ώρες. Είναι ένα συστατικόσε πολλά φαρμακευτικά σκευάσματα πολλαπλώνσυστατικών, που χρησιμοποιούνται γιαοξύ και χρόνιο πόνο. Για παράδειγμα, το Tylenol#3®(ακεταμινοφαίνη, κωδεΐνηκαι η καφεΐνη), το Percocet®(οξυκωδόνη και ακεταμινοφαίνη) και το Robaxacet®(μεθοκαρβαμόλη, μυοχαλαρωτικό, και ακεταμινοφαίνη). Η ακεταμινοφαίνηδεν έχεισημαντική αντι-φλεγμονώδη δράσηκαι δεν επηρεάζειτη λειτουργία των αιμοπεταλίων, ως εκ τούτουδεν αυξάνει τυχόν μώλωπεςή δεν προκαλεί αιμορραγία, όπως μπορεί να συμβεί με μη-στεροειδή αντι-φλεγμονώδη (NSAIDs)(βλέπε παρακάτω).Η ακεταμινοφαίνη είναι καλά ανεκτήστις συνιστώμενεςθεραπευτικέςδόσεις έως4γραμμάρια ημερησίως,αν καιη ηπατοτοξικότηταείναι ένα σοβαρόδυσμενές αποτέλεσμαπου συνδέεταιμε την χρήση ακεταμινοφαίνης. Οι ασθενείς πουέχουν ιστορικόπροβλημάτωνστο ήπαρήπου η ημερήσια δόση τους υπερβαίνει τα 4γραμμάρια, διατρέχουν κίνδυνοηπατικής βλάβης,πουμπορεί να έχει σοβαρέςσυνέπειες. Η χρόνιακατανάλωσηαλκοόλαυξάνειτον κίνδυνοηπατικής τοξικότηταςαπόακεταμινοφαίνη. Αν αντιληφθείτε ότι ένας ασθενής σας καταναλώνειυψηλές δόσειςή πολλά προϊόνταπου περιέχουνπαρακεταμόλη, θα πρέπει να τον παραπέμψετεστο φαρμακοποιόήτο γιατρό του,για ναεξασφαλίστει ότι δενπαίρνειμιατοξική δόση.
Νευρορυθμιστές Οι νευρορυθμιστές, τα οποία είναι τυπικάαντισπασμωδικά
φάρμακα
, περιλαμβάνουν την γκαμπαπεντίνη(Neurontin®) και την πρεγαβαλίνη(Lyrica®) και χρησιμοποιούνται συχνάγια τη θεραπείατου νευροπαθητικού πόνου.Η γκαμπαπεντίνηκαι η πρεγαβαλίνη θεωρούνταιφάρμακαπρώτης γραμμήςγιατην αντιμετώπισητουνευροπαθητικού πόνου, σύμφωνα με την κατευθυντήρια γραμμήτης Καναδικής ΕταιρείαςΠόνου. Υπάρχουνεπίσηςπολλές άλλεςνευροτροποποιητές ουσίες, ωστόσο, η συχνότερη χρήση είναι αυτή της γκαμπαπεντίνης. Αυτά τα φάρμακασυχνάχρειάζονται κάποιο χρόνο (μπορεί να είναιεβδομάδες) για ναέχουν αποτέλεσμα. Όταν πλέον αρχίσει η επίδρασή τους,θα πρέπει να αναμένεται μείωσηστην ένταση και την συχνότητα του πόνου. Η καταστολή και η ζάληείναι πολύ συχνέςανεπιθύμητες ενέργειες σε αυτή την κατηγορίαφαρμάκων. Ηκαταστολήμπορείνα είναι και θετική και αρνητική. Η καταστολήείναι επιθυμητήόταν συμβαίνειπριν από την κατάκλισηκαιβοηθά στηβελτίωση του ύπνου, ωστόσο, ότανυπάρχεικατάτη διάρκεια της ημέρας, προκαλείυπνηλία και μπορεί να έχειαρνητικές επιπτώσειςστη λειτουργικότητα του πάσχοντος. Η ζάληκαι οι γνωστικέςανεπιθύμητες ενέργειεςσυμβαίνουν συχνά. Γιαμερικούς ασθενείς, οι ανεπιθύμητες ενέργειεςμπορεί να μειωθούνεκκινώντας μεπολύχαμηλές δόσεις καιαυξάνονταςπολύαργά την δόση,όμως για άλλουςασθενείςαυτές οι ανεπιθύμητεςενέργειες οδηγούν στην διακοπή της αγωγής.Δικαιολογημένα, η παρουσίακαταστολής καιζάληςαυξάνουντον κίνδυνο πτώσης. Τόσοη γκαμπαπεντίνη, όσο και η πρεγαβαλίνηεπίσηςσχετίζεται με την πρόκλησηοιδήματος. Η συνδεδεμένηκατακράτηση υγρώνσυχνά προκαλείαύξηση του σωματικούβάρους, πουείναι ιδιαίτερα ανεπιθύμητησε ένα πληθυσμόόπου συχνάσυνιστάται η απώλειαβάρους.
Μη στεροειδήαντιφλεγμονώδη(NSAIDs) Τα NSAIDs χρησιμοποιούνταιπολύ συχνάτόσο στονχρόνιο, όσο και στον οξύπόνοκαι είναι διαθέσιμαμεήχωρίς ιατρική συνταγή, ανάλογα με το συγκεκριμένο φάρμακο. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουντο ακετυλοσαλικυλικόοξύ(ασπιρίνη), την ιβουπροφαίνη(Advil®, Motrin®), την ναπροξένη(Aleve®) καιτην σελεκοξίμπη(Celebrex). Τα NSAIDs έχουν αναλγητικήκαθώς και αντι-φλεγμονώδη δράση και μπορεί να χρησιμοποιηθούν γιαφλεγμονώδεις καταστάσεις καιμυοσκελετικό πόνοήπιας έωςμέτριαςσοβαρότητας.Τα αναλγητικά αποτελέσματαεμφανίζονται συνήθωςεντός ορισμένωνωρών, ωστόσο, η αντι-φλεγμονώδης επιδράση μπορεί να χρειάζεται ακόμη και εβδομάδεςγια το μέγιστο όφελος. Τα NSAIDsσυναντώνται επίσης μερικές φορέςσε συνδυασμό μεάλλαφάρμακα για τον πόνο,σε προϊόνταπολλαπλώνσυστατικό, όπωςτο RobaxPlatinum®(μεθοκαρβαμόλη και η ιβουπροφαίνη) και το AC&C(ακετυλοσαλικυλικόοξύ, κωδεΐνηκαι καφεΐνη).Τα NSAIDsέχουνπολλέςαρνητικέςσυνέπειες, συμπεριλαμβανομένων του ότι μπορούν να προκαλέσουν έλκητου στομάχουή να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακώνπροσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Μια ιδιαίτερηεπίδρασηπουμπορεί να έχει σημασίαγιαφυσικοθεραπευτέςείναι ότι τα περισσότεραNSAIDsμπορούν να επηρεάσουντη λειτουργία των αιμοπεταλίωνκαινα αυξήσουν τον κίνδυνοαιμορραγίας καθώς και μωλώπων. Αυτόμπορείνα προκαλέσει προβλημα στην εφαρμογή ορισμένων φυσικών μέσων. Τα οπιοειδή αναλγητικά Τα οπιοειδήαναλγητικάχρησιμοποιούνται συνήθως γιαμέτριο έως σοβαρό πόνο. Τα από στόματος χορηγούμενα βραχείας δράσηςοπιοειδή, συνήθωςαρχίζουν να έχουναποτέλεσμα μέσα σε 1 ώρα(ποικίλει ανάλογα με το συγκεκριμένοφάρμακο). Για να επιτευχθείσταθερήσυγκέντρωσηστο σώμα, χρειάζεται ένας αριθμόςημερών, που εξαρτάται απο το συγκεκριμένο φάρμακο. Για ναπεριγράψει κάποιος διεξοδικάόλα τα θέματαπου σχετίζονταιμε την χρήση οπιοειδών χρειάζονται πολλά άρθρα,μόνολίγεςσκέψειςθαπρέπει ναεπισημανθούνεδώ. Σύμφωνα με τιςΚαναδικέςκατευθυντήριες γραμμές γιαοπιοειδή,γιαχρόνιο μη-καρκινικό πόνο, η θεραπεία με οπιοειδήθεωρείται αποτελεσματική αν βελτιωθείη λειτουργικότηταή μειωθεί τουλάχιστον30% η ένταση του πόνου,χωρίς να προκληθούνσημαντικέςανεπιθύμητες ενέργειες ήεπιπλοκές. Η χρήση μιαςαριθμητικήςκλίμακαςδιαβάθμισης για ναεντοπίστει η αλλαγήστην ένταση του πόνουείναικάτι που θα μπορούσενα γίνει, ωστόσοη αξιολόγησητης λειτουργικότητας,κατά τη διάρκεια τηςσχετικάσύντομης ιατρικής επίσκεψης, βασίζεται στην αυτο-αναφορά του ασθενούς. Τα σχόλιααπότον φυσικοθεραπευτήείναι ανεκτίμητασχετικά με τις αλλαγέςστοκίνησηκαι την φυσική λειτουργικότητακαι αποτελούν σημαντικόσυστατικότου προσδιορισμούεάν η θεραπεία με οπιοειδήυπήρξε επιτυχής. Όπως και μετους νευροτροποποιητές, τα οπιοειδή μπορεί να προκαλέσουνκαταστολή, ζάληκαιγνωστικέςανεπιθύμητες ενέργειες,μετον σχετικό κίνδυνοπτώσης. Η δυσκοιλιότηταείναιεπίσης συχνό σύμπτωμα, ηεπίμονη, που σχετίζεται με δυσφορίαστην κοιλιακή χώραμπορεί να μειώσειτην ικανότητα για δραστηριότητα(η οποίαπαραδόξωςθαεπιδεινώσειπεραιτέρωτη δυσκοιλιότητα). Ευτυχώς, η δυσκοιλιότηταμπορείεύκολα να διαχειριστεί(συνήθως μεαντίστοιχα προϊόντα) όταν αναγνωρίζεται. Η υπεραλγησία από την χρήση οπιοειδώνείναιάλλη μια ανεπιθύμητη ενεργεια που οι κλινικοί γιατροίπροσπαθούν να αποφύγουν. Εάν σε έναν ασθενη χορηγείται έναοπιοειδέςκαιπόνοςεπιδεινώνεται(υπεραλγησία καιαλλοδυνία) θα πρέπει να εξεταστεί και αυτη η περίπτωση. Τα συμπτώματα στέρησηςείναιένας ειδικός τύποςδυσμενών επιπτώσεωνπου σχετίζονται μετα οπιοειδήκαιμπορεί να προκληθεί όταν η τακτικήχρήσηοπιοειδώνμειώνεται ξαφνικάή σταματάει καιμπορεί να διαρκέσειγιααρκετέςημέρες, αν και ορισμένασυμπτώματα στέρησηςμπορεί να παραμείνουνγια μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η απόσυρσηπαρουσιάζει συχνάσυμπτώματαγρίππης πουπεριλαμβάνουνεφίδρωση, ρίγη, ναυτία, εμετό, κράμπες στο στομάχι καιδιάρροια. Μιααύξηση του πόνουκαιπόνοι διάσπαρτοι στο σώμαείναιεπίσης χαρακτηριστικά, όπως καιτο άγχος.Αυτήείναιμια αναμενόμενηφυσιολογικήαντίδρασηκαι, από μόνη της, δεν αναφέρεται σαν εθισμος. Κάποιος μπορεί ναφανταστεί ότιη παρουσίατωνεπιπτώσεωναπόσυρσηςθαβλάψει τη σωματικήλειτουργία. Παραπομπή του ασθενή σας στο γιατρόή τον φαρμακοποιό τουσυνιστάται αν ο ασθενής αναφέρειυμπτώματα στέρησης.
Αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνηςκαι νορεπινεφρίνης (SNRI) Τα φάρμακαπου αποτελούν μέροςαυτής της κατηγορίας είναιη βενλαφαξίνη(Effexor®, όταν λαμβάνεταισε υψηλήδόση150-225mg/ημέρα)καιντουλοξετίνη (Cymbalta®). Αυτά τα φάρμακα μπορούννα έχουνοφέλη για πόνο νευροπαθητικού τύπου καιθεωρούνταιφάρμακαδεύτερηςγραμμής, σύμφωνα με την κατευθυντήρια γραμμήτης Καναδικής Εταιρείας Πόνου.Έχουν επίσηςαγχολυτικάκαι αντικαταθλιπτικάαποτελέσματαπου μπορούν ενδεχομένως ναπροσφέρουνδιπλό όφελος (δηλαδή για τον πόνοκαι τη διάθεση) γιαορισμένους ασθενείς. Μερικά από τα οφέλητηςβελτιωμένηςδιάθεσηςπεριλαμβάνουν την βελτίωση του ύπνου, την αύξηση της ενέργειας και το μεγαλύτερο κίνητρο, το οποίοθα διευκολύνει την ενεργό συμμετοχή στην φυσικοθεραπεία. Τα φάρμακαπουμπορεί να έχουν δυνητικάθετικήεπίδραση στη διάθεση, δυστυχώς,μπορεί επίσης να έχειμιαδυνητικάαρνητικήεπίδραση στη διάθεση, επομένως απαιτείται στενή παρακολούθησηγιατόσο θετικές όσο καιαρνητικές επιπτώσεις στηνδιάθεση. Η αύξηση της αρτηριακής πίεσηςμπορεί να προκληθεί από αυτά τα φάρμακακαισε ορισμένες μορφές της φυσικοθεραπευτικής πρακτικής, αυτό θα μπορούσενα προκαλέσει σημαντικό πρόβλημα. Γι αυτό χρειάζεται παρακολούθησηόταν ξεκινησει η φαρμακευτική αγωγή, αλλά και αν αυξηθεί η δόση της. Τρικυκλικάαντικαταθλιπτικά(TCAs) Tα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικάθεωρούνταιφάρμακαπρώτης γραμμήςγια την αντιμετώπισητου νευροπαθητικού πόνουστην κατευθυντήρια γραμμήτης Καναδικής Εταιρείας Πόνου.Αν καιτα φάρμακα αυτάονομάζονται "αντικαταθλιπτικά", οι δόσειςπου χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του νευροπαθητικού πόνουείναι συνήθωςχαμηλότερες από τηνδόση η οποίαθα μπορούσε ναχρησιμοποιηθεί για τη θεραπείατης κατάθλιψης.Επειδήτα TCAsμπορεί να έχουν ευεργετικήδράση στη βελτίωση του ύπνου, είναιένα άλλοφάρμακο πόνου, όπου μπορεί να επιτευχθούν ταυτόχρονα δύο αποτέλεσμα(δηλαδή βελτίωση του πόνουκαι του ύπνου). Η ορθοστατικήυπότασηπου προκαλείται απότα TCAsμπορείνα επηρεάσει την κινητικότητακαι να προκαλέσειζάλη, που μπορεί να οδηγήσει σε πτώσεις. Ασθενείς μεκαρδιαγγειακή νόσοή με κίνδυνο γι αυτή, μπορεί νααπαιτούν επιπλέονκαρδιολογική εκτιμήσηεάν λαμβάνουν TCAs. Δύο άλλεςανεπιθύμητες ενέργειεςπου παρατηρούνται συχνάείναι η δυσκοιλιότητακαιαύξηση του σωματικού βάρους που οφείλεται σεαύξηση της όρεξης.
Συμπέρασμα: Ένα από τα σημαντικάερωτήματα που πρέπει ναζητηθείκατά την αξιολόγηση τωναποτελεσμάτωνενός φαρμάκου, είναιαντο φάρμακοοφελεί περισσότερο από όσο βλάπτει τον ασθενή.Με άλλα λόγια, αν τοφάρμακοπροκαλεί περισσότερεςαρνητικές επιδράσεις από τις βελτιώσεις ή αν οι αρνητικές επιπτώσειςπαρεμβαίνουνστην ικανότητά για βελτίωση.Εάν το υπόλοιποτωναρνητικών επιπτώσεωνπρος όφελοςσταθμίζεταιδυσμενές, είναι μιαισχυρή ένδειξηγια την ανάγκηγιαμια εκ νέουαξιολόγηση της καταλληλότηταςτου φαρμάκουγια τον συγκεκριμένο ασθενή. Η συνεργασία του ασθενή μετον φαρμακοποιότου ή τον γιατρό του, μπορεί να διευκολύνειτην αναγνώρισητων φαρμάκωνπου μπορούνναεπηρεάσουντοσχέδιοαντιμετώπισης του χρόνιου πόνου. Οι φυσικοθεραπευτέςπερνούν περισσότερο χρόνο σε απ 'ευθείαςσυνεργασία μετον ασθενή από τον φαρμακοποιόή τον γιατρό του και, επιπλέον, έχουν την ευκαιρίαναπαρατηρήσουντους ασθενείς να εκτελούν δύσκολες ασκήσεις κατά τη διάρκειαμιας συγκεκριμένηςεπίσκεψης. Αυτόσημαίνει ότι οιφυσικοθεραπευτέςείναιμια πολύτιμηπηγήπληροφοριών, που πρέπει να εκτιμηθείαπότα άλλα μέλητης ομάδαςφροντίδαςτου ασθενή, σχετικά με την χρήση των φαρμάκων, τα οφέληκαι τις δυσμενείςεπιπτώσεις τους.
Το άρθρο αυτό, δεν ήταν δυνατόννα καλύψει όλες τιςπιθανές επιδράσειςαυτών των φαρμάκωνήόλα τα φάρμακαπου μπορεί να επηρεάσουντην φυσικοθεραπεία, καθώς και τα αποτελέσματα τωνφαρμάκων. Εκφράζεται η ελπίδα ότιοι πληροφορίες που παρέχονταισε αυτό το άρθροαυξάνουντην ευαισθητοποίησησας στα θέματαπου σχετίζονται μετο φάρμακοκαινα σαςενθαρρύνειναασχοληθείτε με τα ζητήματαπου σχετίζονται μετο φάρμακο,για τη φροντίδατουχρόνιουπόνουστους ασθενείςσας. Αν και δεν είναιμέροςτης τρέχουσας πρακτικήςσας, σκεφτείτε να ζητάτε από τους ασθενείς σας να σας ενημερώνουν ότανυπάρχουναλλαγές σταφάρμακά τους: αυξήσεις, μειώσειςεκκίνηση και στάση. Συζητώντας με τον φαρμακοποιόήτον γιατρότου ασθενήεάνένα συγκεκριμένοσύμπτωμαή αποτέλεσμαπου βλέπετεθα μπορούσενα σχετίζεται μετα φάρμακατου, είναιένας τρόπος για ναερευνήσετεκαι να βοηθήσετε. Η διεπαγγελματική συνεργασία μπορεί να είναι ευεργετική για την βελτίωση του ασθενή σας.
Αναφορές:
Cadario B, Leathem A, eds. Drug Information Reference. 5th ed. Vancouver: The BC Drug and Poison Information Centre: 2003.
Canadian Guideline for Safe and Effective Use of Opioids for Chronic
Non-Cancer Pain. Canada: National Opioid Use Guideline Group (NOUGG);
2010 [cited 2014 November 2]. Available from: http://nationalpaincentre.mcmaster.ca/opioid/
Moulin D, Clark A, Gilron I, et al. Pharmacological management of
chronic neuropathic pain – Consensus statement and guidelines from the
Canadian Pain Society. Pain Res Manage 2007;12(1):13-21.
Gray Jean, editor. e-Therapeutics+ [Internet]. Ottawa (ON):
Canadian Pharmacists Association; c2014 [cited 2014 Nov 5]. Available
from: http://www.e-therapeutics.ca. Also available in paper copy from
the publisher.