απο τόν ιστότοπο http://www.medicalnewstoday.com
Αλλά μια νέα μελέτη αποδεικνύει ότι η άσκηση μπορεί να βελτιώσει την ισορροπία, την κινητικότητα και τη συνολική ποιότητα ζωής τους. Σε ασθενείς δε, με λιγότερο σοβαρά κινητικά προβλήματα, η άσκηση μπορεί να μειώσει ακόμη και τον κίνδυνο των πτώσεων.
Οι ερευνητές, συμπεριλαμβανομένης της Colleen G. Canning, PhD, του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ της Αυστραλίας, δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Neurology.
Η νόσος του Parkinson είναι μια προϊούσα νευρολογική διαταραχή με περίπου 50.000 νέες διαγνώσεις κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Παρουσιάζεται πιο συχνά μεταξύ ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών και η ασθένεια πλήττει κατά περίπου 50% περισσότερους άνδρες από γυναίκες.
Η νόσος του Πάρκινσον προκαλείται από βλάβη των νευρώνων σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση και μπορεί να προκαλέσει ακούσιες κινήσεις ή τρόμο, διαταραχή της ισορροπίας και του συντονισμού των κινήσεων, καθώς και προβλήματα στη στάση και στη βάδιση.
Έτσι οι πτώσεις είναι συνηθισμένες και περίπου το 60% των ασθενών έχουν την εμπειρία μίας πτώσης κάθε χρόνο και περίπου τα δύο τρίτα από αυτους εχουν συχνότερες πτώσεις.
"Οι τραυματισμοί από τις πτώσεις, ο πόνος, ο περιορισμός της δραστηριότητας και ο φόβος της νέας πτώσης, μπορούν να επηρεάσουν πραγματικά την υγεία των ανθρώπων και την ποιότητα της ζωής τους", σημειώνει η Colleen Canning. "Η άσκηση μείωσε τις πτώσεις κατά 70% σε ασθενείς με λιγότερο σοβαρή μορφή της νόσου του Πάρκινσον."
Στη μελέτη τους, για το αν η άσκηση θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο των πτώσεων, να βελτιώσει την ισορροπία, την κυκλοφορία και τη συνολική ποιότητα ζωής σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, συμμετείχαν 231 πάσχοντες.
Η Colleen Canning και οι συνεργάτες της, χώρισαν με τυχαία σειρα τους ασθενείς σε 2 ομάδες. Στη μια ομάδα ακολουθήθηκε πρόγραμμα άσκησης 40-60 λεπτών τρεις φορές την εβδομάδα για 6 μήνες, ενώ η άλλη συνέχισε να αντιμετωπίζει τη συνήθη φροντίδα.
Το πρόγραμμα άσκησης αποτελείτο από ασκήσεις ισορροπίας και ασκήσεις ενδυνάμωσης των κάτω άκρων, που προτάθηκαν και αξιολογήθηκαν από έναν φυσικοθεραπευτή. Η πλειοψηφία των ασκήσεων έγιναν στο σπίτι, κάτω από την ελάχιστη δυνατή επίβλεψη και περίπου το 13% των συνεδριών παρακολουθείτο από φυσικοθεραπευτή.
Διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες, που βρισκόντουσαν σε λιγότερο σοβαρή μορφή της νόσου του Πάρκινσον που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα άσκησης, είδαν μια μείωση κατά 70% σε πτώσεις, σε σύγκριση με εκείνους που συνέχισαν με τη συνήθη φροντίδα τους.
Το σημαντικότερο είναι ότι οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα της σωματικής άσκησης, ανέφεραν βελτίωση της κινητικότητας και της ισορροπίας, μείωση του φόβου των πτώσεων και καλύτερη συνολικά ποιότητα ζωής.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα τους, η Colleen Canning δήλωσε:
"Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι τα κατ' ελάχιστον εποπτευόμενα προγράμματα άσκησης με στόχο τη μείωση των πτώσεων, σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον, θα πρέπει να ξεκινούν νωρίς στην πορεία της ασθένειας."
Αυτή δεν είναι η πρώτη μελέτη που σημειώνει τα οφέλη της άσκησης μεταξύ των ατόμων με νόσο του Πάρκινσον.
Το 2012, το Medical News Today ανέφθηκε σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Archives of Neurology, υποστηρίζοντας οι ασκήσεις αντίστασης, οι διατάσεις και η χρήση διαδρόμου βάδισης μπορεί να βελτιώσουν τη συνολική φυσική κατάσταση και την κινητικότητα σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον.
Πιο πρόσφατα, μια μελέτη από ερευνητές του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Σουηδία, πρότεινε ότι 6 ώρες μέσης σωματικής δραστηριότητας την ημέρα, μπορεί να μειώσουν ακόμη και τον κίνδυνο εμφάνισης Πάρκινσον κατά 43%.
«Τα ευρήματα αυτά είναι σημαντικά τόσο για το γενικό πληθυσμό, όσο και τη φροντίδα της υγείας των ασθενών με νόσο του Πάρκινσον," σημειώνουν οι ερευνητές.
πηγή: http://www.medicalnewstoday.com/articles/287516.php?tw