Αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ibuprofen, diclofenac) μπορεί να προκαλέσουν καρδιολογικά προβλήματα

του Michelle Castillo

από το CBS News  (30 Μαΐου 2013) 

Δύο παυσίπονα που συχνά χρησιμοποιούνται ως αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων. Άτομα που λαμβάνουν υψηλές δόσεις ιβουπροφαίνης και δικλοφενάκης (δύο φαρμακευτικές ουσίες που ανήκουν στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAID)) για μεγάλη χρονική περίοδο, αποδείχθηκε ότι έχουν μεγάλο κίνδυνο για την δημιουργία καρδιολογικών προβλημάτων. Τα NSAID φάρμακα συνταγογραφούνται συχνά για την καταπολέμηση της φλεγμονής, σε νόσους όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 650 μελέτες και ανακάλυψαν ότι η λήψη είτε 2.400 mgr ibuprofen ημερησίως ή 150 mgr diclofenac, είχε αυξημένη πιθανότητα, κατά το 1/3, στην πρόκληση καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού επεισοδίου ή πρόωρου θανάτου. Περισσότεροι από 353.000 ασθενείς είχαν συμπεριληφθεί στην συγκριτική αυτή μελέτη.Συγκεκριμένα, για κάθε 1.000 ασθενείς με μέτριο κίνδυνο για καρδιακή νόσο, τρεις υποστούν καρδιακή προσβολή, αν πήραν υψηλές δόσεις των NSAID για ένα χρόνο. Ένα δε, από αυτά τα τρία περιστατικά, θα είναι μοιραίο."Το ποσοστό 0,3% ανά έτος ακούγεται σαν να είναι αρκετά χαμηλό, αλλά η απόφαση θα πρέπει να παίρνεται από τους ασθενείς," δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Colin Baigent, καθηγητής επιδημιολογίας και επίτιμος σύμβουλος της Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο BBC. "Έτσι, εάν είστε ασθενής και πάτε και να καθίσετε μπροστά από το γιατρό σας και να συζητήσετε, θα είναι αυτός που θα πρέπει να πάρει την απόφαση για το αν το 0,3% ετησίως, αξίζει τον κόπο να σας επιτρέψει την λήψη αυτών των φαρμάκων."
Υποκείμενα, οι ασθενείς αυτοί, είχαν επίσης δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για αιμορραγικά έλκη ή άλλα σημαντικά προβλήματα του ανώτερου γαστρεντερικού.Η Dr Suzanne Steinbaum, καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Lenox Hill στη Νέα Υόρκη, εξήγησε ότι επειδή η λήψη NSAID είναι συχνά απαραίτητη για να βοηθήσει τους ασθενείς να διαχειριστούν την κατάστασή τους, η μελέτη μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να αποφασίσουν ποια από τις θεραπείες και πόσο από το φάρμακο παρέχει τα καλύτερα οφέλη για τους ασθενείς, ειδικά σε εκείνους που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο για καρδιακή νόσο.
"Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα NSAID είναι μερικά από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα, καθώς και τον αυξημένο κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικών επεισοδίων, καρδιακών ανεπαρκειών και θανάτων, αυτή η ανάλυση μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς στην καθοδήγηση των ασθενών, για το ποιό NSAID και σε ποια δόση, θα μπορούσε να είναι το ασφαλέστερο γι 'αυτούς" συμπλήρωσε η Steinbaum, η οποία επισήμανε ότι δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Ο Donald Singer, καθηγητής κλινικής φαρμακολογίας στο Warwick University της Βρετανίας, ο οποίος και αυτός δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε στο Reuters ότι η μελέτη έδειξε ότι οι ισχυρές θεραπείες μπορεί να έχουν επιβλαβείς παρενέργειες."Συνεπώς, είναι σημαντικό για τους συνταγογράφους ιατρούς, να λαμβάνουν υπόψη τους τους κινδύνους αυτούς και να διασφαλίσουν ότι οι ασθενείς είναι πλήρως ενημερωμένοι σχετικά με τα φάρμακα που λαμβάνουν», είπε.Η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 29 Μαΐου 2013 στο περιοδικό The Lancet.

πηγή:  http://www.cbsnews.com/8301-204_162-57586959/anti-inflammatory-medications-ibuprofen-diclofenac-may-up-heart-issues/

Σύγκριση χειρουργικής και μη χειρουργικής αποκατάστασης στην αυχενική ριζίτιδα

των: Engquist M, Löfgren H, Oberg B, Holtz A, Peolsson A, Söderlund A, Vavruch L, Lind B.

Department of Orthopaedics, Ryhov Hospital, Sweden and Department of Orthopaedics, Institute of Clinical Sciences at Sahlgrenska Academy, University of Gothenburg, Sweden

Η παρακάτω μελέτη έγινε για να αξιολογηθεί η έκβαση της χειρουργικής πρόσθιας αυχενικής αποσυμπίεσης, σε συνδυασμό με ένα δομημένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, σε σύγκριση με το ίδιο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας (χωρίς να έχει προηγηθεί χειρουργείο) για ασθενείς με αυχενική ριζίτιδα.
Γενικότερα, η γνώση σχετικά με τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων για τους ασθενείς με αυχενική ριζίτιδα δεν είναι επαρκής, λόγω της έλλειψης αντίστοιχων μελετών αξιολόγησης. 
Για την μελέτη αυτή εξετάστηκαν 63 ασθενείς, από τους οποίους οι 31 υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση και μετεγχειρητική φυσικοθεραπεία και οι 32 υποβλήθηκαν μόνο σε φυσικοθεραπευτική αγωγή. 
Το πρόγραμμα φυσικοθεραπείας και στις 2 περιπτώσεις περιλάμβανε ειδική κινησιοθεραπεία και στρατηγικές αντιμετώπισης του πόνου. 
Η έκβαση της παρέμβασης και στις δυο περιπτώσεις αξιολογήθηκε με τους ίδιους δείκτες (Neck Disability Index, NDI), για τις ενοχλήσεις στον αυχένα και στα άνω άκρα και με συνολική αξιολόγηση του ασθενούς. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν συνολικά για 24 μήνες. 
Τα αποτελέσματα από τις επαναλαμβανόμενες μετρήσεις δεν έδειξαν καμία σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων για το NDI (p = 0.23). 
Για την ένταση του πόνου στην ΑΜΣΣ, οι επαναλαμβανόμενες μετρήσεις έδειξαν διαφορά μεταξύ των ομάδων κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης, υπέρ της χειρουργικής ομάδας ( ρ = 0.039). Για την ένταση του πόνου στον βραχίονα, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων, σύμφωνα με τις επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (ρ = 0,580).
Το 87% των ασθενών στην χειρουργική ομάδα αξιολόγησε την εξέλιξη των συμπτώματά τους ως βελτιούμενη ("καλύτερα / πολύ καλύτερα") κατά την εξέταση στο 12-μηνο, σε σύγκριση με το 62% στην μη χειρουργική ομάδα (ρ <0,05).  
Στους 24 μήνες τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 81% και 69% (p = 0.28).
Από τα παραπάνω βλέπετε ότι η διαφορά ήταν σημαντικότερη στην εξέταση των 12 μηνών υπέρ της χειρουργικής ομάδας.
Σημαντική βελτίωση στην αποκατάσταση του πόνου στην ΑΜΣΣ και στον βραχίονα σε σύγκριση με την αρχική τιμή, παρατηρήθηκε και στις δύο ομάδες (p <0,001). 
Συμπερασματικά, σε αυτή την τυχαιοποιημένη μελέτη ασθενών με αυχενική ριζοπάθεια, δείχθηκε ότι η χειρουργική επέμβαση με φυσικοθεραπεία οδήγησε σε μια πιο γρήγορη βελτίωση κατά το πρώτο μετεγχειρητικό χρόνο (12 μηνο), με σημαντικά μεγαλύτερη βελτίωση στον πόνο του αυχένα και συνολική εκτίμηση του ασθενούς σε σύγκριση με φυσικοθεραπεία και μόνο, αλλά η οι διαφορές μεταξύ των ομάδων μειώθηκαν μετά από δύο χρόνια. 
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι, ένα δομημένο φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα θα πρέπει να ακολουθηθεί πριν από την επιλογή της χειρουργικής επέμβασης, σαν εναλλακτική λύση.

πηγή:  http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23778373

World Physical Therapy Day 2013 (posters)

World Physical Therapy Day 2013 (flyer)

Θεραπεία με χρήση υπερήχων στην επικονδυλίτιδα

από τον ιστότοπο: www.physio-pedia.com

του Maëlle Cormond

Μια πρώτη μελέτη από τους Greg W. et al λέει ότι η χρήση υπερήχων είναι ίσως χρήσιμη για την θεραπεία της επικονδυλίτιδας. Οι υπέρηχοι θεωρείται ότι έχουν θερμικές και μηχανικές επιδράσεις στον ιστό, με αποτέλεσμα την αύξηση του μεταβολισμού, της κυκλοφορίας, την αναπαραγωγή του συνδετικού ιστού, καθώς και την γενικότερη αναγέννηση των ιστών. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι οι υπέρηχοι παρέχουν μέτρια μείωση του πόνου, για πάνω από έναν έως και τρεις μήνες. Η άσκηση φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική από ότι οι υπέρηχοι για την ανακούφιση από τον πόνο. Συνδυάζοντας την εφαρμογή υπερήχων με εν τω βάθει μάλαξη και εγκάρσια τριβή ή την χρήση κορτικοστεροειδών, δεν έχουμε καλύτερα αποτελέσματα από ότι αν χρησιμοποιούμε εφαρμογή υπερήχων μόνο. 
Η εφαρμογή υπερήχων πρέπει να γίνεται δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα με διάρκεια από τέσσερις έως έξι εβδομάδες. [1] 

Σε μία μελέτη των Lin CL et al εξετάστηκαν 34 ασθενείς (35 αγκώνες), με μέση ηλικία τα 52,1 ετών (εύρος 35-65 έτη), που υπέφεραν από συμπτωματική πλευρική επικονδυλίτιδα για περισσότερο από 6 μήνες και είχαν εξαντλήσει κάθε συντηρητική αγωγή. Ακολούθησαν αγωγή με υπερήχους, συνοδευόμενη από ηλεκτρομαγνητική θερμοθεραπεία. Η αγωγή αυτή εφαρμόστηκε για τουλάχιστον 6 μήνες και οι ασθενείς αξιολογήθηκαν μετά από 12 μήνες με συνέντευξη.  
Η ένταση του πόνου καταγράφηκε με μια οπτική αναλογική κλίμακα (VAS).
Το λειτουργικό αποτέλεσμα αξιολογήθηκε με την αξιολόγηση της δύναμης της λαβής του χεριού, την μέτρηση για την αναπηρία του βραχίονα, του ώμου και της χειρός (QuickDASH) και τον τροποποιημένο έλεγχο της Mayo Clinic (MMCPI) για τον αγκώνα. Τα υπερηχογραφικά ευρήματα σχετικά με την κατάσταση των τενόντων των εκτεινόντων καταγράφηκαν, όπως και οι επιπλοκές.  
Το συμπέρασμα είναι ότι αυτή η αγωγή είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα σε αυτή την πιλοτική διερεύνηση. Αυτή η καινοτόμος μέθοδος μπορεί να θεωρηθεί ως εναλλακτική θεραπεία της πλευρικής επικονδυλίτιδας, πριν από την περαιτέρω χειρουργική επέμβαση. [2]

Οι D'Vaz AP et al αξιολόγησαν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με την χρήση υπερήχων χαμηλής έντασης ταυτόχρονα με εικονικό φάρμακο, για 12 εβδομάδες, σε ασθενείς με χρόνια πλευρική επικονδυλίτιδα, σε μια τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη. Σε αυτή τη μελέτη η εφαρμογή υπερήχων δεν ήταν πιο αποτελεσματική από την χρήση του εικονικού φαρμάκου. [3]

Οι Oznur Oken et al αξιολόγησαν τα αποτελέσματα της θεραπέιας με laser χαμηλής ισχύος (LLLT) και συνέκριναν αυτά με τα αποτελέσματα της χρήσης νάρθηκα και εφαρμογής υπερήχων στην επικονδυλίτιδα. Ο σχεδιασμός της μελέτης που χρησιμοποιήθηκε, ήταν μια προοπτική και τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη.  
58 εξωτερικοί ασθενείς με πλευρική επικονδυλίτιδα (9 άνδρες, 49 γυναίκες) είχαν συμπεριληφθεί στη δοκιμή.  
Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: 1) ομάδα που χρησιμοποίησε νάρθηκα και άσκηση, 2) ομάδα στην οποία εφαρμόστηκε πρόγραμμα υπερήχων και άσκησης και 3) ομάδα στην οποία εφαρμόστηκε πρόγραμμα LLLT laser και άσκηση. 
Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων στη αξιολόγηση κατά VAS και στην δύναμη της λαβής, στην αξιολόγηση κατά την έναρξη και το τέλος της αγωγής. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι, σε ασθενείς με πλευρική επικονδυλίτιδα, ένας νάρθηκας έχει άμεση ευεργετική επίδραση, σε σχέση με την εφαρμογή υπερήχων ή laser στην μείωση του πόνου, και ότι η θεραπεία με laser είναι πιο αποτελεσματική από την χρήση νάρθηκα και την εφαρμογή υπερήχων στην βελτίωση της δύναμης της λαβής. [4]

Οι Schleicher I et al κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης η εφαρμογή υπερήχων είναι χρήσιμη. [5]

Το συμπέρασμα είναι ότι, τα αποτελέσματα της εφαρμογής υπερήχων στη θεραπεία της πλευρικής επικονδυλίτιδας εξακολουθούν να είναι αμφιλεγόμενα.


Βιβλιογραφία:

1. GREG W. et al. Treatment of Lateral Epicondylitis , 2007 Sep 15;76(6):843-848 Am Fam Physician. Level of evidence 1a
2. Lin CLet al.; Clinical and ultrasonographic results of ultrasonographically guided percutaneous radiofrequency lesioning in the treatment of recalcitrant lateral epicondylitis. 2011 Nov;39(11):2429-35. doi: 10.1177/0363546511417096. Am J Sports Med. Case series. Level of evidence: 4.
3. D'Vaz AP et al.Pulsed low-intensity ultrasound therapy for chronic lateral epicondylitis: a randomized controlled trial. Rheumatology (Oxford). 2006 May;45(5):566-70. Epub 2005 Nov 22. Level of evidence 1b
4. Öznur Öken et al.;The Short-term Efficacy of Laser, Brace, and Ultrasound Treatment in Lateral Epicondylitis: A Prospective, Randomized, Controlled Trial, 2008, Journal of hand therapy. Level of evidence 1b
5. Bisset et al; Mobilisation with movement and exercise, corticosteroid injection, or wait and see for tennis elbow: randomised trial BMJ. 2006 November 4; 333(7575): 939. Level of evidence 1b

πηγή: http://www.physio-pedia.com/Therapeutic_Ultrasound_for_Lateral_Epicondylitis

1st W.C.P.T. Congress (London, 1953)

Produced by the C.S.P.

Οι παραπάνω σκηνές είναι από μια ταινία 60 χρόνων, που ήρθε στο φως πρόσφατα, δίνοντάς μας σκήνες από το 1ο Συνέδριο της WCPT, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 1953.  
Ανακαλύφθηκε από το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της WCPT Margot Skinner στο αρχείο ενός κινηματογράφου στη Νέα Ζηλανδία και παρέχει μια ζωντανή καταγραφή ενός από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην παγκόσμια ανάπτυξη του επαγγέλματος.

η πρώτη Πρόεδρος της WCPT, Mildred Elson

Η πρώτη Πρόεδρος της WCPT, Mildred Elson, δηλώνει στην ταινία: «Στη φυσικοθεραπεία, δεν υπάρχουν εμπόδια γλώσσας και επικοινωνίας. Έχουμε ένα κοινό δεσμό, ένα κοινό συμφέρον. Το σύνθημά μας είναι: Φυσικοθεραπεία για τον ασθενή ".
Η Margot Skinner λέει ότι αυτό που την έχει καταπλήξει, κοιτάζοντας αυτή την ιστορική ταινία, είναι ότι παρά τις επιφανειακές διαφορές ανάμεσα στο τότε και τώρα (όπως η αφθονία των καπέλων το 1953), πολύ λίγα πράγματα έχουν αλλάξει σχετικά με το συνέδριο.  
"Υπάρχει ο ίδιος απίστευτος ενθουσιασμός για την WCPT και ο ίδιος ενθουσιασμός σε φυσικοθεραπευτές από όλο τον κόσμο για να βρεθούν όλοι μαζί."
"Είναι συναρπαστικό το γεγονός ότι τα θέματα της ημερήσιας διάταξης για το πρώτο συνέδριο, όπως η υγεία, βρίσκονται ακόμα και σήμερα στην ατζέντα μας. Είναι υπέροχο να βλέπουμε βασικά στοιχεία από το επάγγελμά μας, τόσο ζωντανά. Και το Λονδίνο, την χρονιά εκείνη (έτος της στέψης της Βασίλισσας), φαίνεται υπέροχο! "
Η ταινία βρέθηκε  από ένα συνάδελφο, που πήγε σε ένα ιδιωτικό κινηματογράφο στο Wellington και άκουσε από τον ιδιοκτήτη ότι είχε μια παλιά ταινία για την φυσικοθεραπεία στο αρχείο του. Την εποχή εκείνη η Margot έψαχνε για αρχειακό υλικό για να γιορτάσουν την εκατονταετηρίδα της Σχολής Φυσικοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο του Otago, όπου είναι Αναπληρωτής Κοσμήτορας και έτσι αποφάσισε να ερευνήσει περισσότερο το θέμα. 
Τελικά, η ταινία βρέθηκε και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε DVD.
Η Margot είδε την ταινία για πρώτη φορά στις αρχές Νοεμβρίου, λίγο πριν να έρθει στο Λονδίνο για να την δείξει την εκτελεστική επιτροπή της WCPT κατά τη συνεδρίασή τους.
"Είναι πολύ εντυπωσιακή η οργάνωση για την εποχή, τόσο καλή όπως σήμερα, που υπάρχει και η ψηφιακή τεχνολογία. Ακόμη, εντυπωσιακό είναι ότι υπήρχαν εκπρόσωποι από 25 χώρες." 
Η ταινία βελτιώθηκε και δημοσιεύτηκε από έναν σύλλογο, από τα ιδρυτικά μέλη της WCPT, τον Σύλλογο Φυσικοθεραπείας του Ηνωμένου Βασιλείου (CSP), ο οποίος και είχε διοργανώσει το πρώτο συνέδριο.  


πηγή:  https://www.youtube.com/watch?v=R7H4weMzieo
           http://www.wcpt.org/node/52800

Γιατί δεν μιλάμε για την ακράτεια;

από τον Australian Physiotherapy Association

 17 Ιουνίου 2013

Επηρεάζει τη ζωή ενός στους τέσσερις Αυστραλών, με συνολικό οικονομικό κόστος για τη χώρα 42,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το 2010 και μόνο. 
Το ζήτημα της ακράτειας είναι αυτό για το οποίο όλοι πρέπει να μιλάμε.
Ειδικά όταν για τους περισσότερους, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με την επίσκεψη στον Φυσικοθεραπευτή τους.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να μιλάμε για αυτό. 
Μοιραστείτε αυτό το βίντεο και ζητήστε από τα τοπικά μέλη του Κοινοβουλίου να κάνουν μια μικρή αλλαγή στο πρόγραμμα Medicare, που θα μετατρέψει τη ζωή των περίπου 5 εκατομμυρίων Αυστραλών.

Αποκατάσταση χειρουργηθέντος Προσθίου Χιαστού Συνδέσμου

από το  http://www.physio-pedia.com

πριν την επέμβαση
Η γνωστή μέθοδος R.I.C.E. (ξεκούραση-παγοθεραπεία-περίδεση-ανάρροπη θέση) σε συνδυασμό με ηλεκτροθεραπεία, μπορεί να εφαρμοστεί κατά τη διάρκεια αρκετών εβδομάδων πριν από τη χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να μειώσει τη φλεγμονή και τον πόνο και να επιτευχθεί (στα επίπεδα του εφικτού) το πλήρες εύρος της κίνησης του γόνατος. Αυτό θα βοηθήσει τον ασθενή να ανακτήσει ευκολότερα την φυσιολογική κίνηση, καθώς και δύναμη μετά την επέμβαση. [1]
Η προεγχειρητική αγωγή πρέπει να επικεντρωθεί στην ενίσχυση του τετρακεφάλου και ο πόνος θα καθορίσει το εύρος της τροχιάς των ασκήσεων που θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα. [2] [3]
Ο ηλεκτρομυϊκός ερεθισμός σε συνδυασμό με την άσκηση είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για τη βελτίωση λειτουργικότητας του τετρακεφάλου, σε σχέση με τα αποτελέσματα της άσκησης [4].

μετά την επέμβαση
 
1η εβδομάδα 
Ισομετρικές ασκήσεις τετρακεφάλου και ανύψωση του σκέλους χρησιμοποιούνται για να μειωθεί το πρήξιμο. Ο στόχος μας είναι η πλήρης έκταση και οι 70 μοίρες κάμψης πριν από το τέλος της πρώτης εβδομάδας. 
Η χρήση ειδικού κηδεμόνα και βοηθημάτων βάδισης (πατερίτσες) είναι επιτακτική ανάγκη.Η παθητική κινητοποίηση της επιγονατίδας θα πρέπει να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμά μας για τουλάχιστον 8 εβδομάδες.  
Άλλες ασκήσεις κινητοποίησης στις πρώτες 4 εβδομάδες είναι η παθητική έκταση του γόνατος (όχι υπερέκταση) και παθητική και ενεργητική κινητοποίηση για βελτίωση της κάμψης. 
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, οι ασκήσεις ενδυνάμωσης εφαρμόζονται για όλους τους μυς του χειρουργηθέντος άκρου.

3-4η εβδομάδα  
Ο ασθενής πρέπει να βελτιώσει την βάδισή του για να μπορέσει να περπατήσει με μια πατερίτσα. Με σωστή ενδυνάμωση και έλεγχο ισχιοκνημιαίων και τερακεφάλου, μπορούμε να αφήσουμε νωρίτερα τις πατερίτσες.


5η εβδομάδα  
Η χρήση του κηδεμόνα προοδευτικά μειώνεται. [1] [2] 
Η παθητική κινητοποιήση πρέπει να έχει ομαλοποιήσει την κινητικότητα του γόνατος, αλλά πιθανόν να υπάρχει ακόμη έλλειμμα στην κάμψη.
Η ενδυνάμωση των καμπτήρων και εκτεινόντων θα συνεχιστεί και θα προσθέσουμε και ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας. 
Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης θα πρέπει να ξεκινήσουν σε χαμηλή ένταση (50% της μέγιστης δύναμης) και προοδευτικά να φτασουν στο 60-70%. Οι ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας θα πρέπει να ξεκινήσουν από ασφαλείς αρχικές θέσεις (βάδιση, ποδήλατο, leg press) και σταδιακά να περάσουν σε θέσεις μεγαλύτερης φόρτισης (πχ καθίσματα).  
Η πρόοδος της άσκησης εξαρτάται από τον υπάρχοντα πόνο, το πρήξιμο και τον έλεγχο του τετρακέφαλου. 
Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και συντονισμού μπορούν να ξεκινήσουν, εάν η γενικότερη μυϊκή κατάσταση του σκέλους είναι καλή. Αυτή η ομάδα ασκήσεων περιλαμβάνει και ασκήσεις ισορροπίας με την χρήση ειδικών οργάνων.

10η εβδομάδα 
Μπορούν να ξεκινήσουν δυναμικές ασκήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις (εμπρός, πίσω και πλάγια),  καθώς και άσκηση σε ισοκινητικά μηχανήματα. [2]


3ος μήνας 
Μετά από 3 μήνες, ο ασθενής μπορεί να προχωρήσει σε λειτουργικές ασκήσεις όπως το τρέξιμο και άλματα.Οι ιδιοδεκτικές και οι ασκήσεις συντονισμού γίνονται δυσκολότερες, με την χρήση της μεγαλύτερης δυνατής ταχύτητας στις αλλαγές κατεύθυνσης. 
Για να βελτιωθεί περισσότερο ο συντονισμός και ο μυϊκός έλεγχος, οι ασκήσεις θα πρέπει να δυσκολεύουν, δίνοντας έμφαση στα οπτικά ερεθίσματα, στην μεταβολή της σταθερότητας της επιφάνειας στήριξης, στην ταχύτητα των ασκήσεων και στην πολυπλοκότητά τους, στην μεταβλητότητα της αντίστασης, κλπ. [ 2]
 
4-5ος μήνας 
Ο τελικός στόχος είναι να μεγιστοποιθεί η αντοχή και η δύναμη του γόνατος. Αυτό θα επιτευχθεί με την ενδυνάμωση των σταθεροποιών μυών, τη βελτιστοποίηση του νευρομυϊκού ελέγχου, με πλειομετρικές ασκήσεις και την πρόσθεση συγκεκριμένων ασκήσεων, αναλογα με το άθλημα του ασθενή.  
Η επιτάχυνση και η επιβράδυνση, οι διακυμάνσεις στη μυϊκή λειτουργία και οι στροφές και οι ελιγμοί, βελτιώνουν τα αρθροκινητικά αντανακλαστικά, με σκοπό την πρόληψη νέων τραυματισμών. [3]

Επιστροφή στον αθλητισμό 
Η έλλειψη μυϊκής δύναμης μετά την επέμβαση μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για μελλοντικούς τραυματισμούς και μπορεί να καθορίσει το μέλλον του αθλητή, όταν προσπαθήσει να επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα της απόδοσής του.  
Οι ερευνητές προτείνουν ότι μετά την χειρουργική επέμβαση το πόδι πρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον στο 90% της μυϊκής ισχύος του μη τραυματισμένου ποδιού. [5]
Οι τρεις δοκιμές αναπηδήσεων μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέρος μιας συνολικής φυσικής και λειτουργικής αξιολόγησης, για να αποφασιστεί η ασφαλής επιστροφή του ασθενή στην άθληση, μετά την χειρουργική αποκατάσταση του ΠΧΣ. Αυτές οι τρεις δοκιμασίες είναι ικανοποιητικές για να μετρηθούν οι μυϊκές διαφορές των δύο ποδιών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν, κατά τη διάρκεια της πιο προχωρημένης φάσης της αποκατάστασης, σαν ασκήσεις, με σκοπό να φτάσει το χειρουργημένο πόδι στην λειτουργικότητα του υγιούς. [ 5]

Βιβλιογραφία:

1. I Eitzen, H Moksnes, L Snyder-Mackler, MA Risberg. Progressive 5-Week Exercise Therapy Program Leads to Significant Improvement in Knee Function Early After Anterior Cruciate Ligament Injury. Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy 2010;40(11):705-722
2. S. van Grinsven, R. E. H. van Cingel, C. J. M. Holla, C. J. M. van Loon. Evidence-based rehabilitation following anterior cruciate ligament reconstruction. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc 2010; 18:1128–1144
3. Savio L-Y. Woo, Richard E. Debski, PhD, John D. Withrow, Marsie A. Janaushek. Biomechanics of Knee Ligaments. The American Journal of Sports medicine 1999;27:533
4. Kyung-Min KiM, Ted Croy, Jay HerTel, SuSan Saliba. Effects of Neuromuscular Electrical Stimulation After Anterior Cruciate Ligament Reconstruction on Quadriceps Strength, Function, and Patient-Oriented Outcomes: A Systematic Review. J Orthop Sports Phys Ther 2010;40(7):383-391.
5. Gregory D. Myer, Laura C. Schmitt, Jensen L. Brent, Kevin R. Ford, Kim D. Barber Foss, Bradley J. Scherer, Robert S. Heidt Jr., Jon G. Divine, Timothy E. Hewett.Utilization of Modified NFL Combine Testing to Identify Functional Deficits in Athletes Following ACL Reconstruction. J Orthop Sports Phys Ther 2011;41(6):377-387.
6. Kokmeyer, D., Wahoff M., Myhern M. Suggestions From the Field for Return-to-Sport Rehabilitation Following Anterior Cruciate Ligament Reconstruction: Alpine Skiing. Journal of Orthopaedic &amp; Sports Physical Therapy, April 2012, 42(4):313-325.
7. Sven Feil, John Newell, Conor Minogue and Hans H. Paessler. The Effectiveness of Supplementing a Standard Rehabilitation Program With Superimposed Neuromuscular Electrical Stimulation After Anterior Cruciate Ligament Reconstruction: A Prospective, Randomized, Single-Blind Study. Am J Sports Med February 22, 2011

πηγή:  http://www.physio-pedia.com/Anterior_Cruciate_Ligament_Rehabilitation

Delivering a quality service in difficult times (C.S.P.)

από το αρχείο της Βενετίας Μπαρκάτσα
Φυσικοθεραπεύτρια εξειδικευμένη στη νευρολογική αποκατάσταση,
εξ. Συν. Νευροχειρουργικής Κλινικής Γ.Ν. Ηρακλείου «Βενιζέλειο-Πανάνειο», Συν. RESCUEicp study , Addenbrookes University Hospital, Cambridge, UK.MCSP, MACPIN.

Physiotherapy works: Σκλήρυνση κατά πλάκας

ενημερωτικό από τον Chartered Society of Physiotherapy (U.K.)


Η φυσικοθεραπεία, που παρέχεται ως μέρος της προσέγγισης της διεπιστημονικής ομάδας, παρέχει μια σειρά από οφέλη, από τη βελτίωση της σωματικής υγείας, έως τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής, για τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας (MS).
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (MS), είναι μια φλεγμονώδης, εκφυλιστική νευρολογική ασθένεια, η οποία είναι πιο συχνά διαγιγνώσκεται μεταξύ των ηλικιών 20-40 και επηρεάζει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες, σε αναλογία 2,5:1 (1).
Τυπικά, η MS περιλαμβάνει μια σειρά από υποτροπές και η πρόγνωση είναι απρόβλεπτη, αν και ένα μικρό ποσοστό των ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας (15%) έχουν μια σταθερή εξέλιξη της αναπηρίας (1).
Μερικοί άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας μπορούν να αναπτύξουν πολύπλοκα σχήματα της αναπηρίας, που επηρεάζουν τη φυσική και κοινωνική τους λειτουργία (2). Προβλήματα με την κινητικότητα, την ισορροπία, την κούραση και την σπαστικότητα είναι κοινά (3).
Η συμβολή των φυσικοθεραπευτών είναι μοναδική στην διαχείριση της καθημερινότητας των ανθρώπων με σκλήρυνση κατά πλάκας, μέσω της βελτίωσης και συντήρησης των λειτουργικών ικανοτήτων και της διαχείρισης των μακροπρόθεσμων συμπτωμάτων (3, 4).
Οι φυσικοθεραπευτές προσφέρουν ειδικά προγράμματα αποκατάστασης, που διευκολύνουν την αυτοδιαχείριση και μπορούν να συντονίσουν τη φροντίδα του ασθενή (1, 5).
Για τα άτομα με πιο πολύπλοκες φυσικοθεραπευτικές ανάγκες θα πρέπει, όπου είναι δυνατόν, να παρέμβει μια διεπιστημονική ομάδα ειδικών, για να αξιολογηθεί και να εκτιμηθεί η κατάσταση του ασθενούς (5, 6).
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η διεπιστημονική ομάδα αποκατάστασης μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα δραστηριότητας και τα επίπεδα συμμετοχής των ατόμων με MS. (1)


Μέγεθος του προβλήματος

• Υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 άνθρωποι στη Βρετανία έχουν διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας (7)
• H MS είναι η "κύρια αιτία της μη τραυματικής αναπηρίας σε νεαρούς ενήλικες" (7)
• 100-120 άτομα ανά 100.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο πάσχουν από MS. Στην Σκωτία η αναλογία πασχόντων είναι υψηλότερη (8, 9)
• Το 2009-2010, 24.622 άνθρωποι εισήχθησαν σε νοσοκομείο στην Αγγλία με MS ως κύρια διάγνωση, με το σχετικό κόστος να ανέρχεται στο ποσόν των £ 23.500.000. (10)

Το κόστος της σκλήρυνσης κατά πλάκας

• Η πλειοψηφία των ανθρώπων που διαγνώστηκαν με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι στον τομέα της απασχόλησης, αλλά το 50% εγκαταλείπουν την εργασία τους μέσα σε μία δεκαετία από τη διάγνωση (16)
• "Οι κοινωνικές δαπάνες που συνδέονται με την πρόωρη συνταξιοδότηση, υπερβαίνουν εκείνες της υγειονομικής περίθαλψης" (17)
• Η φροντίδα για την υγεία και το κοινωνικό κόστος των υπηρεσιών είναι περίπου £ 17.000 ανά άτομο και αυξάνεται σε πάνω από £ 25.000, όταν συμπεριλαμβάνεται και η απώλεια του κόστους εργασίας (17). Το ποσό αυτό ανέρχεται συνολικά σε £ 2,5 δισ. ευρώ ετησίως
• Το 73% των εισαγωγών σε νοσοκομείο για τα κράτη μέλη το 2009 - 2010 ήταν περιπτώσεις μονοήμερης νοσηλείας συνολικού κόστους £ 8,3 εκ., με μέση διάρκεια παραμονής των 12,5 ημερών, κόστους πάνω από £ 500 ανά ημέρα (10).

Γιατί θα πρέπει οι φυσικοθεραπευτές να συμμετέχουν στη διαχείριση της αποκατάστασης από την αρχή;

Η μεγαλύτερη δυνατότητα παρέμβασης για την προσαρμογή του κεντρικού νευρικού συστήματος και την ανάκτηση, υπάρχει στα πρώτα στάδια της νόσου (11).  Η παρέμβαση της φυσικοθεραπείας και οι συμβουλές νωρίς μετά τη διάγνωση, μπορεί να μειώσουν την αναπηρία, να μεγιστοποιήσουν την δυνατότητα για ανεξαρτησία, να βελτιώσουν τη βιωσιμότητα και την απασχόληση, καθώς  και  να μειώσουν τις επιπτώσεις που έχει η ασθένεια στην υγεία και την ποιότητα της ζωής του πάσχοντος (11).

Φυσικοθεραπευτική παρέμβαση 

Υπάρχει πλήθος βιβλιογραφίας που αποδεικνύει ότι η άσκηση που χρησιμοποιείται ως μέρος ενός προγράμματος αποκατάστασης, μπορεί να αυξήσει τη δραστηριότητα και να βελτίωσει την υγεία και την ευημερία των ανθρώπων με σκλήρυνση κατά πλάκας (12).  Επιπλέον, υπάρχουν συγχρονα στοιχεία στη διεθνή βιβλιογραφία, που αναδεικνύουν τους φυσικοθεραπευτές, ως μέρος μιας ειδικής ομάδας νευρολογικής αποκατάστασης, να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση των ειδικών συμπτωμάτων της σκλήρυνσης κατά πλάκας όπως ο πόνος, η σπαστικότητα και η πρόληψη των δευτερογενών επιπλοκών (5).  Τα αποτελέσματα από τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές των προγραμμάτων άσκησης στα κράτη μέλη, έχουν αποδεδειγμένα οφέλη στη μυϊκή δύναμη, την καρδιαγγειακή υγεία, τα κατώτατα αερόβια όρια και τα επίπεδα δραστηριότητας, καθώς και λειτουργικές βελτιώσεις, όπως η ικανότητα βάδισης (11, 13, 14).
Η φυσικοθεραπευτική άσκηση προσφέρει ιδιαίτερα στους ασθενείς, που αναφέρουν βελτιώση στην διάθεση και την ποιότητα ζωής (4).


Βιβλιογραφία:
1. Khan F, Turner-Stokes L, Ng L, et al. Multidisciplinary rehabilitation for adults with multiple sclerosis. Cochrane Database of Systematic Reviews. Chichester, UK: John Wiley & Sons, Ltd; 2008. URL: http://www.mrw.interscience.wiley.com/cochrane/clsysrev/articles/CD00603...
2. Lynch SG, Kroencke DC, Denney DR. The relationship between disability and depression in multiple sclerosis: the role of uncertainty, coping, and hope. Mult Scler. 2001 Dec;7(6):411-6.
3. Compston A, Coles A. Multiple sclerosis. The Lancet. 2008;372(9648):1502-17. URL: http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0140673608616207
4. Heesen C, Romberg A, Gold S, et al. Physical exercise in multiple sclerosis: supportive care or a putative disease-modifying treatment. Expert Rev Neurother. 2006 Mar;6(3):347-55.
5. National Institute for Health and Clinical Excellence. Multiple sclerosis: management of multiple sclerosis in primary and secondary care. Clinical Guideline CG8. London: National Institute for Clinical Excellence; 2003. URL: http://guidance.nice.org.uk/CG8
6. Department of Health. The national service framework for long-term conditions. London: Department of Health; 2005. URL: http://www.dh.gov.uk/en/Publicationsandstatistics/ Publications/PublicationsPolicyAndGuidance/DH_4105361
7. Pugliatti M, Rosati G, Carton H, et al. The epidemiology of multiple sclerosis in Europe. European Journal of Neurology. 2006;13:700-22. URL: http://www.direct-ms.org/pdf/EpidemiologyMS/Epidemiology%20Europe%2006.pdf
8. Multiple Sclerosis Society. MS Society briefing on UK prevalence study. 2009. URL: http:// www.mssociety.org.uk/downloads/MS_prevalence_study_briefing_June_2009.d8...
9. Rothwell P, Charlton D. High incidence and prevalence of multiple sclerosis in south east Scotland: evidence of a genetic predisposition. J Neurol Neurosurg Psychiatry 1998;64:730-35. URL: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2170112/pdf/v064p00730.pdf URL: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1736257/pdf/v066p00411.pdf
10. HESonline Hospital Episode Statistics. Primary diagnosis: 3 character 2009-10. URL: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2808470/?tool=pubmed
11. MS Australia. Strength and cardiorespiratory exercise for people with multiple sclerosis (MS). MS Practice - for health professionals. MS Australia; n.d. URL: http://www.msaustralia.org.au/publications-health-professionals.asp
12. Turner AP, Kivlahan DR, Haselkorn JK. Exercise and quality of life among people with multiple sclerosis: looking beyond physical functioning to mental health and participation in life. Arch Phys Med Rehabil. 2009 Mar;90(3):420-8.
13. Snook EM, Motl RW. Effect of exercise training on walking mobility in multiple sclerosis: a meta-analysis. Neurorehabil Neural Repair. 2009 Feb;23(2):108-16.
14. Rietberg MB, Brooks D, Uitdehaag Bernard MJ, et al. Exercise therapy for multiple sclerosis. Cochrane Database of Systematic Reviews. Chichester, UK: John Wiley & Sons, Ltd; 2004. URL: http://www.mrw.interscience.wiley.com/cochrane/clsysrev/articles/CD00398...
15. Makepeace R, Barnes M, Semlyen J, et al. The establishment of a community multiple sclerosis team. International Journal of Rehabilitation Research. 2001;24(2):137-41.
16. Naci H, Fleurence R, Birt J, et al. Economic burden of multiple sclerosis: a systematic review of the literature. PharmacoEconomics. 2010;28(5):363-79.
17. McCrone P, Heslin M, Knapp M, et al. Multiple Sclerosis in the UK: Service Use, Costs, Quality of Life and Disability. PharmacoEconomics. 2008;26(10):847-60.

πηγή:  http://www.csp.org.uk/professional-union/practice/evidence-base/physiotherapy-works/physiotherapy-works-multiple-sclerosis

Fit for the future: το νέο σλόγκαν για την Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας είναι εδώ

Η WCPT ξεκίνησε την παραγωγή ενημερωτικού υλικού για την υποστήριξη των διοργανώσεων της Παγκόσμιας Ημέρας Φυσικοθεραπείας του 2013. Το μήνυμα έχει να κάνει και πάλι με την Κίνηση και την Υγεία, αλλά αυτή τη φορά με έμφαση στη φυσική κατάσταση, ασχέτως ηλικίας.

Η εκκίνηση της καμπάνιας έρχεται την ίδια εβδομάδα που η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εφιστά την προσοχή στον κίνδυνο της σωματικής αδράνειας, σαν έναν από τους πιο κοινούς και επίμονους κινδύνους για την  κακή υγεία στον κόσμο. Στο κύριο άρθρο της η Π.Ο.Υ. ζητεί να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση σε εκστρατείες για την ποιότητα της ζωής και υπογραμμίζει ότι η άσκηση μπορεί να βελτιώσει τις ατομικές ικανότητες του κάθε ατόμου.
Έτσι με αυτή την προτροπή, η WCPT θα χρησιμοποιήσει το σύνθημα Fit for the future σαν κεντρικό για την φετινή Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας. Θα τονιστεί δε ιδιαίτερα, η σημασία των ειδικών συμβουλών του Φυσικοθεραπευτή για όλους τους ανθρώπους που ασκούνται, ανεξάρτητα από την ηλικία τους ή την σωματική τους ικανότητα.
Η WCPT έχει δημιουργήσει αφίσες και φυλλάδια με κεντρικό μήνυμα Fit for the future, που προορίζονται να διανέμονται απευθείας στο κοινό και να μεταφέρουν βασικά μηνύματα όπως:

• το να παραμένετε ενεργοί σε όλη τη ζωή σας, σημαίνει ότι μπορείτε να απολαύσετε το παρόν και να τοποθετήσετε γερά θεμέλια για τα επόμενα χρόνια σας
• οι άνθρωποι που δεν ασκούνται, κινδυνεύουν να χάσουν την αυτοδυναμία τους και να ζήσουν λιγότερο
• αν κάποιος έχει προβλήματα που μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο άσκησής του, θα πρέπει να πάρει συμβουλές από έναν Φυσικοθεραπευτή, που είναι ο ειδικότερος στην κίνηση και την άσκηση.

"Το σημαντικότερο για την Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας είναι ότι πρέπει να τονιστεί η σημασία και η κάθε πτυχή της σωματικής δραστηριότητας, καθώς και η κάθε πτυχή της Φυσικοθεραπείας από την παιδιατρική έως την γηριατρική", δήλωσε η Πρόεδρος της WCPT Marilyn Moffat. "Οι Φυσικοθεραπευτές μπορούν να τονίσουν ακριβώς, τι πρέπει να κάνουμε και πώς το κάνουμε."Η νέα σειρά των υλικών έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει τους Φυσικοθεραπευτές σε όλο τον κόσμο να οργανώσουν δραστηριότητες και την προβολή της Παγκόσμιας Ημέρας Φυσικοθεραπείας. Ωστόσο, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, η WCPT ενθαρρύνει τους Φυσικοθεραπευτές σε όλο τον κόσμο, για τη δημοσιοποίηση των πτυχών εργασίας του επαγγέλματος και την προβολή του σύμφωνα με τις εθνικές ανάγκες και περιστάσεις.

πηγή: http://www.wcpt.org/node/100781