.

Είμαι απλώς φυσικοθεραπευτής...

από τον ιστότοπο: The Sports Physio
του Adam Meakins 

4 Μαρτίου 2017

Συχνά κατηγορώ τον εαυτό μου, ότι δεν είμαι ένας "σωστός" φυσικοθεραπευτής, αν και πολλοί με αποκαλούν καταπληκτικό personal trainer, πιστεύοντας λανθασμένα ότι αυτό αποτελεί προσβολή για μένα. Πολλοί πιστεύουν ότι επειδή δεν χρησιμοποιώ κανενός είδους χειροθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία, ξηρή βελόνα, ταινίες ή άλλα γνωστά βοηθήματα, με σκοπό να βοηθήσω τα άτομα με πόνο ή αναπηρία, προτιμώντας να χρησιμοποιώ μόνο συμβουλές, εκπαίδευση, κίνηση και άσκηση, δεν είμαι άξιος να αποκαλούμαι φυσικοθεραπευτής.  

Μου φέρνει γέλιο το ότι πολλοί φυσικοθεραπευτές έχουν μια αλαζονική πεποίθηση ότι όλοι οι personal trainers είναι κατώτεροι από αυτούς και έτσι είναι προσβολή να αποκαλείς έτσι έναν φυσικοθεραπευτή. Παρόλο που το επάγγελμα του personal trainer είναι ένα νομοθετικά μη ρυθμιζόμενο επάγγελμα και ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ένας τέτοιος, πολλοί φυσικοθεραπευτές θα μπορούσαν να μάθουν αρκετά πράγματα παρακολουθώντας κάποιους απο αυτούς.

Πολλοί φυσικοθεραπευτές αρέσκονται στο να υποτιμούν ή να γελοιοποιούν τους personal trainers για την έλλειψη των γνώσεών τους στην ανατομία, την εμβιομηχανική ή επειδή δεν έχουν επίσημα αναγνωρισμένα προσόντα ή προστατευόμενους τίτλους. Ωστόσο, όταν πρόκειται για την επιλογή της άσκησης, τη συνταγογράφησή της, τον σχεδιασμό και τον προγραμματισμό της, πολλοί personal trainers κάνουν τους φυσικοθεραπευτές να ντρέπονται.

Οι φυσικοθεραπευτές υποτίθεται ότι είναι οι "ειδικοί" της άσκησης και προσωπικά γνωρίζω ότι οι περισσότεροι φυσικοθεραπευτές εκπαιδεύονται σκληρα στο να είναι ικανοί να συνταγογραφήσουν και να προγραμματίσουν την άσκηση αποτελεσματικά. Το μεγαλύτερο μέρος όμως της εκπαίδευσής τους δεν ασχολείται με το πώς να συνταγογραφούν, τη δόση, την πρόοδο, την προσαρμογή ή την σωστή άσκηση. Η περισσότερη εκπαίδευση της φυσιολογίας της άσκησης στους φυσικοθεραπευτές, ασχολείται με τον τρόπο χρήσης ιμάντων άσκησης με ασφάλεια και πώς θα μπορέσει να ανεβέι και να κατέβει ο ασθενής μας σε σκαλοπάτια, η οποία είναι φυσικά σημαντική, αλλά μην ξεχνάμε ότι χωρίς επαρκή μυϊκή ισχύ των κάτω άκρων δεν μπορεί κάποιος να ανεβοκατεβεί σκαλοπάτια.

Έτσι, θα ήταν επίσης μια πολύ καλή ιδέα να διδάσκονται οι φυσικοθεραπευτές πώς να αναπτύξουν την μυϊκή ισχύ των κάτω άκρων στους ασθενείς τους. Θα πίστευε κανείς ότι θα ήταν καλή ιδέα τα πανεπιστήμια να διδάσκουν στους φυσικοθεραπευτές πώς να εκτελούν και να διδάσκουν ασκήσεις όπως τα squat, τα dead lift, τα overhead press και πολλές άλλες βασικές ασκήσεις ενδυνάμωσης. Γιατι οι περισσότεροι φυσικοθεραπευτές δεν θα μπορούσαν να σας πουν τη διαφορά ανάμεσα στο front squat, στο back squat, στο sumo squat, στο goblet squat, στο hack squat, στο pistol squat, στο split squat ή στο απλό squat, πόσο μάλλον να το δείξουν και να το διδάξουν σωστά.

Δυστυχώς, η περισσότερη έμφαση στην εκπαίδευση δεν αφορά την άσκηση, αλλά τις παρεμβάσεις βοηθείας, όπως το manual therapy, την ξηρή βελόνα, την εξειδικευμένη περίδεση κλπ. Πολλοί φυσικοθεραπευτές διδάσκονται στο να πιστεύουν ότι αυτές οι τεχνικές δικαιολογούν τους ρόλους και τη θέση τους στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Αυτό με κάνει να θέλω να φωνάξω. Οι παρεμβάσεις μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ταυτότητά μας, η φυσικοθεραπεία είναι πολύ περισσότερο από τη χειροθεραπεία και την ηλεκτροθεραπεία, όπως εξηγείται όμορφα από τον λαμπρό νεαρό φυσικοθεραπευτή Kenny Venere στο blog του εδώ, διαβάστε το.

Πολλοί φυσικοθεραπευτές υποφέρουν από επιστημονική ανεπάρκεια και συμπλέγματα κατωτερότητας και έτσι, αισθάνονται την ανάγκη να υπερβάλλουν και να μεγαλοποιούν το τι κάνουν, για να αισθάνονται πιο σημαντικοί και πιο αξιόλογοι στα μάτια των ασθενών τους, των συναδέλφων τους, αλλά και των άλλων υγειονομικών. Πολλοί φυσικοθεραπευτές εξακολουθούν να σκέφτονται αν δεν κάνουν κάτι για κάποιον, τότε δεν είναι πραγματικοί φυσικοθεραπευτές. Πολλοί φυσικοθεραπευτές δεν βλέπουν την αξία της καλής, απλής, ειλικρινούς εκπαίδευσης και άσκησης.

Γιατί πολλοί φυσικοθεραπευτές δεν αισθάνονται σίγουροι στο να κάνουν τα απλά πράγματα σωστά και παραβλέπουν ότι η δουλειά τους περιλαμβάνει την παρακίνηση, την ενθάρρυνση και την περιποίηση των ανθρώπων με πόνο, για να κινηθούν καλύτερα. Γιατί πολλοί φυσικοθεραπευτές αισθάνονται την ανάγκη να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, λέγοντας ότι διορθώνουν τις ανισορροπίες, τις εμβιομηχανικές ανωμαλίες, διασπούν τον συνδετικό ιστό ή απελευθερώνουν δύσκαμπτες αρθρώσεις, μυϊκούς κόμπους και επίμονες συσπάσεις.

Έτσι θα ξεκινήσω λέγοντας με σιγουριά, αρκετά δυνατά και αρκετά συχνά ότι ως φυσικοθεραπευτής βοηθάω ανθρώπους με πόνο ή με αναπηρία, μετά από τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση, για να κινηθούν και να λειτουργήσουν καλύτερα. Προσπαθώ να το κάνω αυτό δίνοντας απλές, ειλικρινείς, σαφείς συμβουλές και εκπαίδευση, καθιστώντας τους δυνατούς, χρήσιμους και πιο ανθεκτικούς, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το κάνω με όλα τα είδη των δραστηριοτήτων και ασκήσεων που βασίζονται στις παρεμβάσεις και ΟΧΙ με το τρίψιμο, το τρύπημα, το τσίμπημα, την προπόνηση ή την περίδεση. Δεν διορθώνω την ελαττωματική εμβιομηχανική. Δεν εξαφανίζω την δυσκαμψία ή διορθώνω την κακή θέση της άρθρωσης. Δεν βελτιώνω την στεγανότητα των μαλακών ιστών, τον σπασμό, τον μυϊκό τόνο ή την ευελιξία και δεν θεραπεύω με θαυματουργό τρόπο ή εξαφανίζω τον πόνο.

Επομένως, η έκκλησή μου προς όλους τους συναδέλφους είναι αυτή... παρακαλώ να είστε πιο άνετοι και πιο σίγουροι για την παροχή απλών, ειλικρινών, σαφών συμβουλών, εκπαίδευσης και άσκησης. Να είστε πιο σίγουροι, για να κάνετε ακριβώς τα απλά πράγματα πραγματικά πολύ καλά. Να είστε βέβαιοι ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείτε πρόσθετα ή να υπερβάλλετε ή να συγχέετε τι κάνετε. Να είστε υπερήφανοι σε αυτό που κάνετε και πώς το κάνετε.

Είμαι, γιατί είμαι «απλά» ένας φυσικοθεραπευτής !  

Όπως πάντα σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Adam



πηγή: https://thesports.physio/2017/03/04/i-am-just-a-physio/

Δήλωση Θέσης: Πρόσβαση στη Φυσικοθεραπεία

από τον Καναδικό Σύλλογο Φυσικοθεραπευτών

Όλοι οι Καναδοί έχουν δικαίωμα έγκαιρης και αξιόπιστης πρόσβασης στην αποκατάσταση για την αντιμετώπιση παθήσεων, τραυματισμών και ασθενειών χωρίς εμπόδια, όπως είναι οι οικονομικοί περιορισμοί ή η διαθεσιμότητα της υπηρεσίας.

Οι Φυσικοθεραπευτές είναι πάροχοι υπηρεσιών υγείας πρώτης γραμμής, που αποκαθιστούν την λειτουργικότητα και βελτιώνουν την κινητικότητα των Καναδών, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η πρόωρη πρόσβαση στη Φυσικοθεραπεία επηρεάζει θετικά τα αποτελέσματα της υγείας, τη φυσική λειτουργία και την ποιότητα ζωής.

Η αναδιάρθρωση της υγειονομικής περίθαλψης, με οικονομικά κριτήρια, έχει οδηγήσει σε μειωμένη πρόσβαση στην Φυσικοθεραπεία για όλους, όπως στα νοσοκομεία και τα κέντρα που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο, καθώς και τα ιδιωτικά κέντρα παροχής υπηρεσιών Φυσικοθεραπείας.

Η πρόσβαση στην αποκατάσταση περιορίζεται από τη χρηματοδότηση, τις πρακτικές παραπομπής και γενικότερα από τους πόρους για την ανθρώπινη υγεία. Η μειωμένη ή καθυστερημένη πρόσβαση στην αποκατάσταση, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία του ασθενούς και την ποιότητα ζωής του.

Ο Καναδικός Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών δεσμεύεται να αντιμετωπίσει τα εμπόδια πρόσβασης στην Φυσικοθεραπεία, μέσω πρωτοβουλιών διαβούλευσης με την κυβέρνηση, τις ενώσεις ασφαλισμένων, τους εργοδότες και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

  

Η βελτιωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες Φυσικοθεραπείας είναι αναγκαιότητα για την υγεία και την ευημερία των Καναδών.

 

πηγή: https://physiotherapy.ca/sites/default/files/positionstatements/access-to-physiotherapy-services_en.pdf

.

Τρεις λόγοι που δείχνουν γιατί μία θεραπεία λειτουργεί

(Three Reasons It Matters Why A Treatment Works) 

από τον ιστότοπο: Better Movement 

του Todd Hargrove

 5 Νοεμβρίου 2017

Τι ακριβώς κάνει κάποιον να νιώθει καλύτερα μετά τη μάλαξη; ή τον βελονισμό, ή το foam rolling, ή μια χειροπρακτική προσαρμογή, ή φορώντας kinesiotape, ή κάνοντας ασκήσεις κινητικότητας, ή διατάσεις οπίσθιων μηριαίων;

Υπάρχουν μερικές καλές απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα και το ενδιαφέρον σημείο το οποίο θα ήθελα να τονίσω σε αυτή τη δημοσίευση, είναι ότι πολύ συχνά ο θεραπευτής δεν τα ξέρει αυτά. ή δεν ενδιαφέρεται γι αυτά ! ή ίσως ο θεραπευτής έχει ακούσει τις καλές απαντήσεις, αλλά προτιμά τις εναλλακτικές (κακές) απαντήσεις, που είναι λιγότερο εύλογες, αλλά δίνουν επιστημονική υπόσταση στην παρούσα κατάσταση.

Μιλώντας για κακές εξηγήσεις: Το foam rolling πιθανά δεν λειτουργεί λύνοντας τις συμφύσεις ή μαλακώνοντας την περιτονία. Οι χειροπρακτικοί χειρισμοί δεν επανατοποθετούν τις αρθρώσεις που έχουν βγει από την θέση τους. Η μάλαξη των εν τω βάθει ιστών δεν απομακρύνει τις τοξίνες ή τους μυϊκούς σπασμούς. Ο βελονισμός δεν έχει σχέση με τα ειδικά σημεία ή "μεσημβρινούς" - τοποθετώντας τις βελόνες σε τυχαίες θέσεις λειτουργεί εξίσου καλά. Ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις placebo δουλεύουν εξίσου καλά. Οι ασκήσεις κινητικού ελέγχου λειτουργούν συχνά στη μείωση του πόνου, παρόλο που ο κινητικός έλεγχος δεν έχει αλλάξει.

Κανένα από αυτά δεν σημαίνει ότι οι παραπάνω θεραπείες δεν μπορούν να λειτουργήσουν για να κάνουν κάποιον να αισθάνεται καλύτερα. Απλώς σημαίνει ότι δεν δουλεύουν με τον τρόπο που διαφημίζονται Και αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι μόνο placebo (αυτή είναι μια συγχεώμενη λέξη χωρίς σαφή νόημα).

Σε γενικές γραμμές, φαίνεται ότι οι θεραπευτές έχουν μια ισχυρή προκατάληψη για την ιδέα ότι αυτοί επιδιορθώνουν "προβλήματα μέσα στους ιστούς". Και αυτοί τείνουν να αγνοούν τα προβλήματα σε πιο σύνθετα συστήματα του σώματος - νευρικό, ανοσοποιητικό, αυτόνομο νευρικό - τα οποία είναι πολύ ευαίσθητα ακόμη και σε μικρές επιρροές και έχουν μεγάλη συμβολή στο πώς κινούμαστε και νιώθουμε. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτά τα συστήματα είναι λιγότερο ορατά ή απτά ή απλά δεν είναι αυτά στο οποία έχει επικεντρωθεί η επαγγελματική μας εκπαίδευση.

Εκπαιδευτικά στο foam rolling και έμαθα οτι λειτουργεί επιδρώντας στην περιτονία. Έτσι όταν οι άνθρωποι σηκώθηκαν όρθιοι μετα απο την εφαρμογή του, δήλωσαν ότι αισθάνονταν ψηλότεροι ή χαλαρότεροι ή είχαν μικρότερο πόνο, άρα αυτό συνέβη επειδή η περιτονία τους είχε κάπως αλλάξει προς το καλύτερο.

Αφού έκανα κάποια έρευνα σχετικά με την παραμορφωσιμότητα της περιτονίας σαν απάντηση στην πίεση με τα χέρια, αποφάσισα ότι η προηγούμενη δεν ήταν μια καλή εξήγηση για τις παρατηρήσεις μας. Μια καλύτερη εξήγηση θα αφορούσε το νευρικό σύστημα, το οποίο προσαρμόζει συνεχώς την ένταση των μυών, τα πατέντα κινήσεων, την αντίληψη και την ευαισθησία του πόνου ως απάντηση σε νέες αισθητηριακές πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των εξαιρετικά νέων αισθητηριακών πληροφοριών που προκαλούνται από την τεχνική αυτής της κινητοποίησης

Φυσικά είναι κρίμα να μαθαίνετε ότι μια κεντρική προϋπόθεση της εκπαίδευσής σας είναι λανθασμένη. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να βοηθηθούν με τη θεραπεία σας. Αυτό είναι ένα απολύτως ξεχωριστό ζήτημα. Έτσι η στάση μου ήταν: -Εντάξει, δεν είναι για την περιτονία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να βοηθήσω τους ανθρώπους.

Αλλά για πολλούς foam rollers πρέπει απλώς να είναι για την περιτονία. Όσο για τους χειροπράκτες πρέπει να είναι για το υπεξάρθρημα που φταίει και για τους επαγγελματίες Reiki πρέπει το πρόβλημα να είναι στην ενέργεια, για άλλους πρέπει να είναι για τη στάση του σώματος ή τη δύναμη του πυρήνα ή τις μυϊκές ανισορροπίες ή τα πατέντα κίνησης... 

Και φυσικά πολλοί άλλοι θα πουν: "Δεν με νοιάζει πώς λειτουργεί η θεραπεία, απλά ξέρω ότι δουλεύει και έτσι ποιος νοιάζεται γιατί;" 

Εδώ είναι τρεις λόγοι για τους οποίους είναι σημαντικό να ξέρετε γιατί η θεραπεία σας λειτουργεί. 

1. Εάν ξέρετε πώς λειτουργεί κάτι, μπορείτε να το κάνετε να λειτουργήσει καλύτερα

Αυτό είναι προφανές. Εάν ξέρετε πού είναι ο στόχος, είναι ευκολότερο να χτυπήσετε διάνα.

Ας υποθέσουμε ότι η διάταση ή η μάλαξη λειτουργεί για να δημιουργηθεί ένα καλύτερο εύρος τροχιάς κίνησης φέρνοντας τους μυς σε χαλάρωση. (Αρκετά λογικό, σωστά; Και υποστηριζόμενο από την έρευνα ! ).

Αλλά αν νομίζετε ότι λειτουργεί με την έντονη λύση των συμφύσεων ή την φυσική επιμήκυνση των ιστών, ίσως χάνετε τον στόχο σας, που είναι οι ασθενείς σας να παραμένουν χαλαροί.

Όταν εγώ δουλεύω σε κάποιον, ρωτάω πάντα "πώς αισθάνεται με αυτό;". 

Η πιο κοινή απάντηση από τους ασθενείς, που πιστεύουν ότι είναι όλα σχετικά με την περιτονία: "Μην ανησυχείτε για μένα, έχω μια πολύ υψηλή ανοχή στο πόνο, αλλά κάντε ότι πρέπει να γίνει."

Και σκέφτομαι: "Λοιπόν, πρέπει να ξέρω πώς αισθάνεστε, επειδή αυτός είναι ένας από τους κύριους στόχους για αυτό που κάνω." 

Αν όμως ο στόχος μου ήταν η λύση της περιτονίας ή των μυϊκών σπασμών, τότε δεν θα με ενδιέφερε το πως νιώθει. Και έτσι εγω δεν θα έκανα τόσο καλά τη δουλειά μου. 

2. Αθέλητες συνέπειες 

Φανταστείτε ότι κάποιος με πόνο στον αυχένα πηγαίνει στον χειροπρακτικό. Αυτός του λέει ότι ο αυχένας του είναι "έξω", και κάνοντας χειρισμούς για να τον επαναφέρει "μέσα", αμέσως μετά ο ασθενής αισθάνεται πολύ καλύτερα. Ποια είναι η βλάβη αν αυτοί νομίζουν ότι η ανακούφιση από τον πόνο προήλθε από κάποια μορφή επανευθυγράμμισης;

Ίσως βραχυπρόθεσμα δεν υπάρχει καμία ζημιά, αλλά οι ψευδείς πεποιθήσεις έχουν έναν κακόβουλο τρόπο να προκαλέσουν τελικά προβλήματα μακροπρόθεσμα.

Ας υποθέσουμε ότι ο πόνος στον αυχένα επανέρχεται. Ο ασθενής σκέφτεται ότι ο λαιμός του πρέπει να είναι "έξω" και χρειάζεται πάλι έναν ακόμα χειρισμό. Έτσι, παραβλέπει άλλες πιθανές λύσεις, όπως η άσκηση, η ανάπαυση ή ακόμη και η απλή κίνηση. 

Αν ο πόνος του αυχένα συνεχίσει, μπορεί τελικά να αναπτύξει την παθολογική πεποίθηση ότι ο αυχένας του είναι εύθραυστος και ασταθής. Αυτό μπορεί να είναι ένα φαινόμενο nocebo, που θα δημιουργήσει περαιτέρω πόνο και αποφυγή της υγιούς κίνησης.

Έχω δει πολλούς ασθενείς με παρόμοιες παρανοήσεις, γεγονός που τους κόστισε σημαντικά σε χρόνο, χρήμα, άγχος και σύγχυση.

Και δεν μιλάω μόνο για τους ασθενείς των χειροπράκτων.

Έχω δει ανθρώπους της γιόγκα που συνεχώς τεντώνονται. Ανθρώπους του Pilates που σταθεροποιούν τα πάντα. Διορθωτικές ασκήσεις αναζητούνται για μικροσκοπικές ανισορροπίες μυών. Οι οπαδοί της αρθρικής σταθεροποίησης συνεχώς κινητοποιούν, σαν να χρειάζονται οι αρθρώσεις τους να χορεύουν συνέχεια, αλλιώς θα αρχίσουν να πλέκονται σε κάποιου είδους περιτοναϊκό "ιστό", μετά από λίγα λεπτά της στάσης. Η σκουριά δεν κοιμάται ποτέ !
Όλες αυτές οι παθολογικές συμπεριφορές τελικά οφείλονται σε ψευδείς πεποιθήσεις σχετικά με το γιατί ορισμένες θεραπείες έχουν λειτουργήσει γι 'αυτούς στο παρελθόν. Αυτές οι πεποιθήσεις συσσωρεύονται γύρω από την ιδέα ότι έχουν διορθώσει "προβλήματα μέσα στους ιστούς", σε αντίθεση με την προσωρινή προσαρμογή της ευαισθησίας του νευρικού συστήματος. 

3. Η αλήθεια έχει σημασία 

Η αλήθεια έχει εγγενή αξία, ακόμη και όταν η πρακτική εφαρμογή της δεν είναι άμεσα προφανής. Η γνώση είναι πάντα ισχυρή - για εσάς, για τους ασθενείς σας και για ολόκληρη την κοινότητα.
Δεν γνωρίζουμε ακόμα ακριβώς γιατί οι άνθρωποι έχουν χρόνιο πόνο, όπως και τους καλύτερους τρόπους για να τον αντιμετωπίσουμε.
Παρόλο που η γνώση αυτή δεν έχει αποκτηθεί ακόμη, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άχρηστο να μαθαίνουμε περισσότερα. Κάθε βήμα μακριά από την παραπληροφόρηση και τη σύγχυση είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αλήθειας.
Ας το παραδεχτούμε Η αλήθεια είναι καλή και η άγνοια είναι χάλια. Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από έξυπνους ανθρώπους για να το αποδείξουν:

"Όλα τα δεινά οφείλονται στην έλλειψη γνώσης".

- David Deustch

"Νομίζω ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να ζούμε χωρίς να γνωρίζουμε, παρά να έχουμε απαντήσεις που μπορεί να είναι λάθος".

- Richard Feynman

"Δεν είναι αυτό που δεν ξέρετε ότι σας φέρνει σε μπελάδες. Είναι αυτό που γνωρίζετε σίγουρα ότι απλά δεν συμβαίνει".
- Mark Twain 

"Η αλήθεια θα σας ελευθερώσει, αλλά πρώτα θα σας εκνευρίσει".

-Joe Klaas

πηγή: https://www.bettermovement.org/blog/2015/three-reasons-it-matters-why-a-treatment-works

.

Αποδομώντας την Γνωσιακή Λειτουργική Θεραπεία

από τον Chris Worsfold

12 Δεκεμβρίου 2017

Αν είχες ποτέ την ευχαρίστηση να εργαστείς με έναν κλινικό που έχει παρακολουθήσει προηγουμένως ένα σεμινάριο Γνωσιακής Λειτουργικής Θεραπείας (CFT), θα καταλάβεις πολύ καλύτερα όταν λέω ότι ο Γνωσιακός Λειτουργικός Πυρετός ίσως είναι ο καταλληλότερος τίτλος γι αυτή την προσέγγιση.

Πιστεύω ότι υπάρχει μια γνήσια και ορατή αίσθηση ενθουσιασμού γύρω από το CFT, όπου εμείς απλά δεν βλέπουμε με σεβασμό στα σεμινάρια "Συνδυασμένων Κινήσεων Οσφυικής μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης", για παράδειγμα.

Ένας συνάδελφος που έχει παρακολουθήσει τα σεμινάρια CFT του Peter O’Sullivan’s πολλές φορές, μου τα έχει περιγράψει σαν εμπειρία ανατροπής των γνωστών μας παραδοχών, συχνά συνδυασμένη με γέλιο και καλή διάθεση.

Όταν η ομιλία στρέφεται στην CFT, βρήκα μερικές από τις έννοιες παρόμοιες, άλλα η γενικότερη ιδέα - τι ήταν ακριβώς αυτό που διαφέρει στη CFT-  που βρήκα είναι άπιαστη. Αυτό που ήταν απόλυτα ξεκάθαρο ήταν ο ενθουσιασμός και το πάθος για την προσέγγιση αυτή και ναι, η διευκόλυνση στην αποκατάσταση πολλών ανθρώπων.

Έτσι έκλεισα στο σεμινάριο του Peter O’Sullivan’s στο Λονδίνο (Καλοκαίρι, 2017) και έχοντας ακούσει τις διαδικτυακές ραδιοφωνικές μεταδόσεις (πχ. εδώ), έχοντας δει βίντεο του στο YouTube (πχ. εδώ) και έχοντας διαβάσει σχετικά με το να βρίσκεσαι στο τέλος της κατανόησης της CFT (εδώ), ενδιαφερόμουν πραγματικά να ακούσω τη θεωρία αυτή από πρώτο χέρι και ακόμη περισσότερο, ανυπομονούσα να δώ τη CFT στην πράξη, καθώς στις δύο μέρες θα παρακολουθούσαμε και εφαρμογή της σε ασθενείς.

The Workshop Manual London June 2nd-4th 2017

Ενδιαφερόμουν ιδιαίτερα να βρω την ουσία της CFT, να διαπιστώσω αν αυτή ήταν μία σύνθεση από προσεγγίσεις (ουσιαστικά μία σύγχρονη ερευνητικά τεκμηριωμένη φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση) ή υπήρχε κάτι πραγματικά καινούργιο πίσω από τον μάλλον αρκετά αμήχανο όρο Γνωσιακή Λειτουργική Θεραπεία.

Έτσι με αυτές τις εμπειρίες και τις προσδοκίες στο πίσω μέρος του μυαλού μου, κάθισα στη θέση μου στο πίσω μέρος της αίθουσας συνεδριάσεων στο London Royal Free Hospital, μαζί με 300 περίπου άλλους κλινικούς (60% των οποίων επέστρεψαν στο σεμινάριο έχοντας το ξαναπαρακολουθήσει στο παρελθόν).

Εδώ είναι τα οχτώ μηνύματα που πήρα στο σπίτι από αυτές τις τρεις μέρες:

Μάθημα 1: Η CFT καλύπτει μία τεράστια βάση δεδομένων. Τεράστια.

Η πρώτη μέρα ήταν μια έντονη μέρα από θεωρία και παρουσιάσεις -μία ελεύθερη μορφή τίτλων- μία ελεύθερη περιήγηση στην προσέγγιση της CFT. Ο καθηγητής O’Sullivan μας πήγε από τις επιρροές της παιδικής του ηλικίας (πτώσεις από δέντρα/ άλλες επικίνδυνες επιδιώξεις) και το πρώιμο ακαδημαϊκό και διδακτικό του υπόβαθρο, συμπεριλαμβανομένης της προβολής της Οσφυικής Σταθερότητας και του ρόλου Εγκάρσιου Κοιλιακού.

Ένα τεράστιο ποσοστό της βιβλιογραφίας παρουσιάστηκε και πιστεύω ότι ήταν βοηθητικό ώστε να να τα βάλει όλα σε μία σειρά. 

Με λίγα λόγια, η CFT φαίνεται να αναγνωρίζει τους ακόλουθους παράγοντες:

●     Γνωσιακοί παράγοντες

➔     Κινησιοφοβία

➔     Το νόημα του πόνου και της ανακούφισης

➔     Οι παρερμηνείες της γλώσσας των επαγγελματιών υγείας

➔     Καταστροφολογία

➔     Αυτο-αποτελεσματικότητα

●     Συναισθηματικοί παράγοντες

➔     Φόβος σχετιζόμενος με τον πόνο

➔     Κατάθλιψη/ Άγχος/ Ανησυχία

●     Κοινωνικοί παράγοντες

                   Αποζημίωση/ Δουλεία/ Οικογένεια/ Στρεσσογόνα φορτία

●     Φυσικοί παράγοντες

➔     Φτωχή σχέση μεταξύ στάσης και Οσφυαλγίας

➔     Χαμηλή ένδειξη για βιομηχανικές διαγνώσεις της Οσφυαλγίας πχ. Σταθεροποίση του πυρήνα (core stability) / ασσυμετρία

➔     Αίτια πυροδότησης της οξείας Οσφυαλγίας που περιλαμβάνουν σωματική δραστηριότητα ενώ υπάρχει κούραση ή ταλαιπωρία

 ●     Τρόπος ζωής

➔     Ύπνος / Παχυσαρκία / Καθιστικός τρόπος ζωής

 ●     Συν-νοσηρότητα

➔     Ευερέθιστο έντερο / ημικρανία / ινομυαλγία

 ●     Κινητικές / Συμπεριφορικές / Φυσιολογικές αποκρίσεις

➔     Προσαρμοστικότητα και υποβοήθηση έναντι κακής προσαρμοστικότητας και μη υποβοηθούμενης κίνησης

➔     Απώλεια χαλάρωσης κάμψης στο τέλος εύρους της οσφυικής κάμψης

➔     Αποφυγή/ Προστατευτική μυική προστασία

➔     Συμπεριφορές ασφαλείας

➔     Φυσιολογκή ‘fight - flight’ απόκριση

 ●     Γενικευμένη αισθητική υπερευαισθησία

Τροποποιήσιμες επιρροές στις συμπεριφορές πόνου και αναπηρίας

Στη βιβλιογραφία, η CFT επίσης αναφέρεται ως ένα "Πολυδιάστατο Πλαίσιο Κλινικής Συλλογιστικής" και σίγουρα μπορείς να δείτε το γιατί ! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά όταν οι άνθρωποι ξεκινούν να μιλάνε με όρους "Πολυδιάστατων Πλαισίων Κλινικής Συλλογιστικής" (!!!), αρχίζω να αναζητώ επειγόντως έξοδο κινδύνου.

Τι είναι λοιπόν, κάτω από το πέπλο της CFT;

Μάθημα 2: ίσως είσαι εξοικειωμένος με κάποιες πλευρές της CFT, αλλά όχι με όλες.

Πιστεύω τελικά ότι υπάρχουν λίγα πράγματα που είναι εντελώς νέα εδώ. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς αυτή η "προσέγγιση" στα δικά μου μάτια είναι μία ερευνητικά τεκμηριωμένη φυσιοθεραπευτική προσέγγιση στην οποία έχει δοθεί ένα ακόμη άλλο όνομα, όπως CFT.

Το αίσθημα μου είναι ότι παρέχοντας ένα νέο όνομα σε μία θεραπευτική προσέγγιση, αυτόματα υποδηλώνει ότι κάτι νέο προσφέρεται, όταν μπορεί να υποστηριχθεί. Εδώ ίσως δεν είναι, Η CFT θεωρείται πιθανώς καλύτερη από μία πρακτική σύνθεση της επιστημονικής βάσης τεκμηρίωσης.

Δεν είναι σίγουρα λάθος του καθηγητή O’Sullivan ότι, για παράδειγμα οι γνωσιακοί, συναισθηματικοί και κοινωνικοί παράγοντες - που συζητήθηκαν από τη δεκαετία του 1990 αναφορικά με τον Louis Gifford, τον Mick Thacker και τον Physiotherapy Pain Association εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, παίρνουν σίγουρα το χρόνο τους για να αποτελέσουν κεντρικό σημείο της καθημερινής πρακτικής μας.

Αλληλεπιδραστικοί παράγοντες και εμπειρία πόνου

Άλλες πλευρές του πλαισίου του συγκεκριμένου κλινικού συλλογισμού είναι παλιές και άλλες νέες. Για παράδειγμα,η εργασία που αμφισβητεί το ρόλο της στάσης και της βιομηχανικής έχει σταθερά οικοδομηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά θέματα όπως "παράγοντες του τρόπου ζωής" (ύπνος και άσκηση), συν-νοσηρότητα και η εργασία του Martin Rabey σχετικά με τις κατευθυντήριες προτιμήσεις, ευαισθητοποίηση και υπο-ομαδοποίηση, είναι σαφώς ευπρόσδεκτες προσθήκες στην βάση τεκμηρίωσης.

Όλο αυτό το υλικό καλύφθηκε σε μία μακριά θεωρητική μέρα και σίγουρα ανησυχούσα λίγο για το πως θα εξελισσόταν αυτό κλινικά.

Μάθημα 3: ο Peter O’Sullivan είναι ένας πραγματικά απίστευτος κλινικός.

Υπήρχαν τέσσερα άτομα με οσφυϊκο πόνο, που αξιολογήθηκαν στις υπόλοιπες δύο ημέρες του σεμιναρίου. Ο καθηγητής O'Sullivan κάθισε πίσω -σχεδόν σε ύπτια θέση- στην καρέκλα του και αποκάλυψε έναν κλινικό στο ύψος των δυνάμεών του. Τρία από τα άτομα που παρουσιάστηκαν, είχαν σημαντική αναπηρία, από το φόβο του πόνου και της κίνησης, αλλά ο καθηγητής O'Sullivan συνδέθηκε και γέλασε μαζί τους και ακολούθησε μια βιρτουόζικη απόδοση των ερευνητικών αποδεικτικών δεδομένων φυσικοθεραπείας

Κατά τη διάρκεια των δύο κλινικών ημερών παρακολούθησης της εργασίας του καθηγητή O'Sullivan, παρατηρήσαμε πολλά σαγόνια να πέφτουν και μερικές φορές κινούμενα αξιοθέατα. Αυτό ήταν ένα συναισθηματικά εμπνευσμένο υλικό.

Επιπλέον, τα μεμονωμένα περιστατικά επέστρεψαν και στην επόμενη ημέρα, για να δείξουν ότι οι αξιοσημείωτες βελτιώσεις τους από την «πρώτη μέρα» είχαν πράγματι εγκαθιδρυθεί .

Μάθημα 4: ...αλλά να προετοιμαστείς να είσαι λάθος για έναν ψυχολόγο

Και εδώ είναι το πρόβλημα. Η προσωποκεντρικού στυλ συνέντευξη του καθηγητή O'Sullivan έχει πολύ περισσότερα κοινά με αυτή ενός ψυχολόγου, επειδή η προσέγγιση ήταν περισσότερο ψυχοθεραπευτική παρά φυσιοθεραπευτική.

Θυμάμαι πριν λιγα χρόνια, είχα πάει τον μεγαλύτερο γιο μου για να συμμετέχει σε εξετάσεις διπλώματος κιθάρας, κάπου στο Kent, όταν μια γυναίκα που καθότανε στην αναμονή διπλα μου, μου μίλησε για το πώς η κόρη της είχε πάει να δει έναν "κορυφαίο ειδικό για τον οσφυϊκό πόνο" την προηγούμενη ημέρα στο Λονδίνο. "Ενας εξειδικευμένος του NLP", πρόσθεσε …"Ο Peter O'Sullivan". Μικρός κόσμος ... αλλά τι ενδιαφέρουσα εξήγηση!

Συνδυάζοντας το φυσικό και ψυχολογικό

Το πρόβλημα φυσικά είναι ότι στην καθημερινή εργασία μας, οι άνθρωποι που συμβουλεύουμε  περιμένουν φυσική θεραπεία. Η εφαρμογή της προσέγγισης CFT σε άτομα με επίμονο, εξαιρετικά αυξημένο πόνο, που τους καθιστά ανίκανους, μπορεί να είναι λιγότερο προβληματική από το να δουλεύεις με άτομα με λιγότερο ενοχλητικά προβλήματα. Οι πρώτοι θα είναι πρόθυμοι να "δοκιμάσουν οτιδήποτε", ενώ οι τελευταίοι μπορεί να μην αντιληφθούν εύκολα την σύνδεση μεταξύ του σώματος και του μυαλού. 

Αυτό με οδηγεί στο να αναρωτιέμαι: δεν θα ήταν ωραίο να δούμε τον καθηγητή O'Sullivan να δουλεύει με κάποιον που βιώνει το πρώτο επεισόδιο μιας οξείας οσφυαλγίας;

Μάθημα 5: μπορεί να αισθάνεσαι σαν να ξεφεύγεις από τον έλεγχο μερικές φορές.

Και ναι μερικές φορές οι ομοιότητες με το στάδιο της ύπνωσης ήταν σχεδόν πάρα πολύ δυσάρεστες στο να είναι ανεκτές: από την βαθιά χαλαρή κατάσταση (που επιτεύχθηκε πριν από τον φόβο έκθεσης στην εργασία), στην υιοθέτηση άγνωστων στάσεων: ένα άτομο που δεν έχει κάμψη για 15 χρόνια και τώρα στέκεται στο τέλος της οσφυϊκής κάμψης, για λεπτά ανά λεπτό, το μικρόφωνο χτύπησε το πρόσωπο του και αναφώνησε: "Δεν πιστεύω ότι το κάνω αυτό!"

Θυμήθηκα τους ευαγγελιστές της τηλεόρασης από τη δεκαετία του 90, καθώς βρήκα τον εαυτό μου κυριολεκτικά έτοιμο να εκραγεί, καθώς η οικογένεια ενός από τα άτομα έφτασε στο στάδιο να δηλώσει ότι "χρησιμοποιεί αναπηρική καρέκλα όταν βγαίνει από το σπίτι" και τελικά "ο ασθενής" χοροπηδούσε στη σκηνή με τον καθηγητή O'Sullivan στο παρασκήνιο! Υπέροχα πράγματα πράγματι! (Και πολύ πιο διασκεδαστικό από μια συνδυασμένη πορεία κινήσεων ...).

Μάθημα 6: θα αμφισβητηθείτε, θα μάθετε, αλλά να είστε έτοιμοι για δράση.

Αλλά το να το απορρίψουμε ως "τρυκ" και ως ένα είδος "σκηνικού αποτελέσματος" θα χάναμε το νόημα: αυτό που αποδείχθηκε ήταν ένας εξαιρετικά λαμπρός κλινικός που ανέλαβε την ευθύνη και ανάμειξε επιδέξια μία ατομική αφήγηση με την γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, με συνεντεύξεις, με έκθεση σε δραστηριότητες που προκαλούν φόβο, εν μέσω πειραμάτων συμπεριφοράς in vivo.

Η CFT, ωστόσο, δεν εκφράζει τις επιδράσεις γενικότερα, οπότε να είστε έτοιμοι να κάνετε κάποια εργασία και να ψάχνετε τριγύρω για να βρείτε την πηγή της κάποιας κατάστασης. Για παράδειγμα, το έργο του Jeroen De Jong δεν αναφέρθηκε (και φυσικά οι παραλληλισμοί είναι εντυπωσιακοί - βλέπε την υπέροχη παρουσίασή του εδώ), ούτε στο γεγονός ότι η έκθεση φόβου - είναι πραγματικά ένα μεγάλο συστατικό της προσέγγισης που παρουσιάστηκε - έχει τις ρίζες της στη συμπεριφορική ψυχολογία του 1950 (βλέπε εδώ).

Μάθημα 7: είναι σαν ένα ταχύ μεταπτυχιακό πρόγραμμα

Κατά την έξοδό μου, την τελευταία μέρα, έπεσα πάνω σε έναν φοιτητή που είχα συναντήσει στο παρελθόν σε ένα πρόγραμμα Musculoskeletal Masters. Μου είπε "ξέρεις, αυτό δεν είναι ένα εκατομμύριο μίλια μακριά από αυτό που μάθαμε …". Και ναι, με λίγα λόγια το εργαστήριο ήταν ουσιαστικά ένα γρήγορο μεταπτυχιακό μυοσκελετικό εργαστήριο για τη σύγχρονη διαχείριση του πόνου στην οσφυαλγία, που αποδεικνύεται από έναν θαυμάσιο κλινικό και άνθρωπο, για το πώς πρέπει να εργαζόμαστε με επιτυχία στον τομέα μας, να διαμορφώνουμε τη συμπεριφορά των ασθενών μας και να προχωρούμε ως κλινικοί.

Ναι - χρειαζόμαστε περισσότερους Γκουρού!

Μάθημα 8: για συναισθηματικά επιτακτική, πνευματικά εμπνευσμένη CPD - μην κοιτάζετε περαιτέρω.

Τι μεγαλύτερο βραβείο υπάρχει, όταν τόσοι κλινικοί επιστήμονες επιστρέφουν κάθε χρόνο, για να μάθουν τα νεότερα για τη CFT. Αναρωτιέμαι αν αυτό το φαινόμενο αντανακλά επίσης εν μέρει στην έλλειψη εξειδικευμένων κλινικών υψηλού προφίλ που παρουσιάζουν το έργο τους "βλέποντας τους ασθενείς" στα σεμινάρια τους; 

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα θετικά παραπάνω, δεν θα μπορούσα να συστήσω το εργαστήριο CFT αρκετά. Εάν είστε κλινικός, ΠΡEΠΕΙ να δείτε το CFT στη δράση.

Ποιος ξέρει, μπορεί να πάρετε ακόμη και τον "πυρετό" του !

πηγή: http://www.chrisworsfold.com/deconstructing-cognitive-functional-therapy/