Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013
Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013
Πότε πρέπει να πείτε OΧΙ στον Ορθοπαιδικό σας
από τον ιστότοπο http://www.piskopakis.gr/
του Νικολάου Πισκοπάκη MD., PhD. (Ορθοπαιδικού Χειρουργού)
Αν ο ορθοπαιδικός σας θελήσει να σας
κάνει ένεση με φυσιολογικό ορό στην
άρθρωση του γόνατος σας, μάλλον έχει
έρθει η ώρα να πείτε “όχι, ευχαριστώ
!”.
Το ίδιο πράγμα θα χρειαστεί να πείτε και στην πρόταση για τη λήψη των δημοφιλών συμπληρωμάτων γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης που προτείνονται για τον πόνο της αρθρίτιδας .
Γιατί όχι λοιπόν; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτές οι θεραπείες θα σας βοηθήσουν .
Αυτές είναι δύο από τα πιο πρόσφατες προσθήκες στον πίνακα των ιατρικών “ΟΧΙ” για γιατρούς και ασθενείς .
Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη λίστα είναι απλό . Πολλές από τις ιατρικές πράξεις που γίνονται στα ιατρεία, δεν έχουν κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα για τους ασθενείς. Πέραν του ότι αυτές οι πράξεις αποτελούν σπάταλη, ορισμένες από αυτές τις εξετάσεις και θεραπείες μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Σε έναν τέλειο κόσμο ,όταν τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από κλινικές δοκιμές είναι συγκεκριμένα, θα πρέπει να λειτουργούν ως κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το ποιες θεραπείες έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για τους ασθενείς.
Σε έναν τέλειο κόσμο οι γιατροί ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές, λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδικότητα του κάθε ασθενούς.
Έτσι η ιατρική πράξη είναι υψηλής ποιότητας, πιο οικονομική και πιο αποτελεσματική.
Σε έναν τέλειο κόσμο ο γιατρός, δεν θα προτείνει μια ακριβή αξονική τομογραφία, σε περιπτώσεις που το λιγότερο δαπανηρό υπερηχογράφημα μπορεί να κάνει την διάγνωση εξίσου καλά.
Μια πρόσφατη αμερικάνικη Εκστρατεία (http://www.choosingwisely.org/) που αφορά Γιατρούς και Ασθενείς, παροτρύνει την αποφυγή ιατρικών πράξεων που τα θεραπευτικά τους αποτελέσματα δεν έχουν αποδειχθεί.
Ούτε ο κόσμος λοιπόν, αλλά ούτε και η ιατρική κοινότητα δεν είναι τέλεια.
Η έρευνα έδειξε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι γιατροί δεν εναρμονίζουν τις ιατρικές τους πράξεις με τις νεότερες επιστημονικές μελέτες και έρευνες.
Η άγνοια σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές που δημιουργούνται από την επιστημονική κοινότητα, η διαφορετική αντίληψη που μπορεί να έχει ένας γιατρός, όταν ο εργασιακός χώρος δεν υποστηρίζει την αλλαγή ή απλά όταν ο γιατρός δεν έχει το κίνητρο να αλλάξει.
Τα πέντε όχι στις όχι και τόσο αναγκαίες ορθοπαιδικές πράξεις, αποτελούν μέρος μιας συνολικής προσπάθειας από διαφορετικές ιατρικές ειδικότητες που ονομάζεται «Επιλέγοντας με Σύνεση» (Choosing Wisely®) και έχει ως σκοπό την αλλαγή νοοτροπίας γιατρών και ασθενών.
Τα ΟΧΙ στον Ορθοπαιδικό σας, με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές από την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπαιδικών Χειρουργών (AOSS), είναι τα εξής:
1. Το Υπερηχογράφημα ρουτίνας για τον έλεγχο της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης σε ασθενείς που νοσηλεύονται μετά από επέμβαση χειρουργικής αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος και δεν έχουν συμπτώματα εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.
2. Εγχύσεις με φυσιολογικό ορό στο γόνατο για τον πόνο της αρθρίτιδας. Η έκπλυση της άρθρωσης του γόνατος με φυσιολογικό ορό δεν βελτιώνει τον πόνο, τη δυσκαμψία, την ευαισθησία, το οίδημα ή την ικανότητα βάδισης .
3. Γλυκοζαμίνη και χονδροϊτίνη ως συμπληρώματα για τον πόνο αρθρίτιδας στο γόνατο. Μετά από πολλά χρόνια έρευνας και χρήσης δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτά τα δημοφιλή συμπληρώματα βοηθούν στη μείωση του πόνου .
4. Πλευρικά πέλματα (σφήνες) για αρθριτικά γόνατα. Η ιδέα ήταν ότι τέτοια ενθέματα στο παπούτσι θα ανακούφιζαν τις φθαρμένες αρθρικές επιφάνειες από την πίεση που δέχονται, αλλά υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι τέτοια ενθέματα μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση των συμπτωμάτων.
5. Η τοποθέτηση νάρθηκα στον καρπό μετά από χειρουργική επέμβαση καρπιαίου σωλήνα. Η τοποθέτηση νάρθηκα μετά από μια τέτοια επέμβαση δεν βελτιώνει τα αποτελέσματα της αποκατάστασης και πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει αυξημένη δυσκαμψία στην άρθρωση.
Το πρόγραμμα Choosing Wisely® λειτουργεί για περισσότερο από ένα χρόνο , και έχει συγκεντρώσει τις θεραπείες προς αποφυγή από σχεδόν εικοσιπέντε ιατρικές ειδικότητας και είναι γεμάτο εκπλήξεις!
πηγή: http://www.piskopakis.gr/%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B5-%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF/
του Νικολάου Πισκοπάκη MD., PhD. (Ορθοπαιδικού Χειρουργού)
(19 Σεπτεμβρίου 2013)
Το ίδιο πράγμα θα χρειαστεί να πείτε και στην πρόταση για τη λήψη των δημοφιλών συμπληρωμάτων γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης που προτείνονται για τον πόνο της αρθρίτιδας .
Γιατί όχι λοιπόν; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτές οι θεραπείες θα σας βοηθήσουν .
Αυτές είναι δύο από τα πιο πρόσφατες προσθήκες στον πίνακα των ιατρικών “ΟΧΙ” για γιατρούς και ασθενείς .
Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη λίστα είναι απλό . Πολλές από τις ιατρικές πράξεις που γίνονται στα ιατρεία, δεν έχουν κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα για τους ασθενείς. Πέραν του ότι αυτές οι πράξεις αποτελούν σπάταλη, ορισμένες από αυτές τις εξετάσεις και θεραπείες μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Σε έναν τέλειο κόσμο ,όταν τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από κλινικές δοκιμές είναι συγκεκριμένα, θα πρέπει να λειτουργούν ως κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το ποιες θεραπείες έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για τους ασθενείς.
Σε έναν τέλειο κόσμο οι γιατροί ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές, λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδικότητα του κάθε ασθενούς.
Έτσι η ιατρική πράξη είναι υψηλής ποιότητας, πιο οικονομική και πιο αποτελεσματική.
Σε έναν τέλειο κόσμο ο γιατρός, δεν θα προτείνει μια ακριβή αξονική τομογραφία, σε περιπτώσεις που το λιγότερο δαπανηρό υπερηχογράφημα μπορεί να κάνει την διάγνωση εξίσου καλά.
Μια πρόσφατη αμερικάνικη Εκστρατεία (http://www.choosingwisely.org/) που αφορά Γιατρούς και Ασθενείς, παροτρύνει την αποφυγή ιατρικών πράξεων που τα θεραπευτικά τους αποτελέσματα δεν έχουν αποδειχθεί.
Ούτε ο κόσμος λοιπόν, αλλά ούτε και η ιατρική κοινότητα δεν είναι τέλεια.
Η έρευνα έδειξε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι γιατροί δεν εναρμονίζουν τις ιατρικές τους πράξεις με τις νεότερες επιστημονικές μελέτες και έρευνες.
Η άγνοια σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές που δημιουργούνται από την επιστημονική κοινότητα, η διαφορετική αντίληψη που μπορεί να έχει ένας γιατρός, όταν ο εργασιακός χώρος δεν υποστηρίζει την αλλαγή ή απλά όταν ο γιατρός δεν έχει το κίνητρο να αλλάξει.
Τα πέντε όχι στις όχι και τόσο αναγκαίες ορθοπαιδικές πράξεις, αποτελούν μέρος μιας συνολικής προσπάθειας από διαφορετικές ιατρικές ειδικότητες που ονομάζεται «Επιλέγοντας με Σύνεση» (Choosing Wisely®) και έχει ως σκοπό την αλλαγή νοοτροπίας γιατρών και ασθενών.
Τα ΟΧΙ στον Ορθοπαιδικό σας, με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές από την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπαιδικών Χειρουργών (AOSS), είναι τα εξής:
1. Το Υπερηχογράφημα ρουτίνας για τον έλεγχο της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης σε ασθενείς που νοσηλεύονται μετά από επέμβαση χειρουργικής αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος και δεν έχουν συμπτώματα εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.
2. Εγχύσεις με φυσιολογικό ορό στο γόνατο για τον πόνο της αρθρίτιδας. Η έκπλυση της άρθρωσης του γόνατος με φυσιολογικό ορό δεν βελτιώνει τον πόνο, τη δυσκαμψία, την ευαισθησία, το οίδημα ή την ικανότητα βάδισης .
3. Γλυκοζαμίνη και χονδροϊτίνη ως συμπληρώματα για τον πόνο αρθρίτιδας στο γόνατο. Μετά από πολλά χρόνια έρευνας και χρήσης δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτά τα δημοφιλή συμπληρώματα βοηθούν στη μείωση του πόνου .
4. Πλευρικά πέλματα (σφήνες) για αρθριτικά γόνατα. Η ιδέα ήταν ότι τέτοια ενθέματα στο παπούτσι θα ανακούφιζαν τις φθαρμένες αρθρικές επιφάνειες από την πίεση που δέχονται, αλλά υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι τέτοια ενθέματα μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση των συμπτωμάτων.
5. Η τοποθέτηση νάρθηκα στον καρπό μετά από χειρουργική επέμβαση καρπιαίου σωλήνα. Η τοποθέτηση νάρθηκα μετά από μια τέτοια επέμβαση δεν βελτιώνει τα αποτελέσματα της αποκατάστασης και πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει αυξημένη δυσκαμψία στην άρθρωση.
Το πρόγραμμα Choosing Wisely® λειτουργεί για περισσότερο από ένα χρόνο , και έχει συγκεντρώσει τις θεραπείες προς αποφυγή από σχεδόν εικοσιπέντε ιατρικές ειδικότητας και είναι γεμάτο εκπλήξεις!
πηγή: http://www.piskopakis.gr/%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B5-%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF/
Αν
ο ορθοπεδικός σας θελήσει να σας κάνει ένεση με φυσιολογικό ορό στην
άρθρωση του γόνατος σας, μάλλον έχει έρθει η ώρα να πείτε “όχι,
ευχαριστώ !”. Το ίδιο πράγμα θα χρειαστεί να πείτε και στην πρόταση για
τη λήψη των δημοφιλών συμπληρωμάτων γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης που
προτείνονται για τον πόνο της αρθρίτιδας .
Γιατί όχι λοιπόν; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτές οι θεραπείες θα σας βοηθήσουν .
Αυτές είναι δύο από τα πιο πρόσφατες προσθήκες στον πίνακα των ιατρικών “ΟΧΙ” για γιατρούς και ασθενείς .
Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη λίστα είναι απλό . Πολλές από τις
ιατρικές πράξεις που γίνονται στα ιατρεία, δεν έχουν κανένα θεραπευτικό
αποτέλεσμα για τους ασθενείς. Πέραν του ότι αυτές οι πράξεις αποτελούν
σπάταλη, ορισμένες από αυτές τις εξετάσεις και θεραπείες μπορούν να
προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Σε έναν τέλειο κόσμο ,όταν τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από
κλινικές δοκιμές είναι συγκεκριμένα, θα πρέπει να λειτουργούν ως
κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το ποιες θεραπείες έχουν ευεργετικά
αποτελέσματα για τους ασθενείς. Σε έναν τέλειο κόσμο οι γιατροί
ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές, λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδικότητα
του κάθε ασθενούς. Έτσι η ιατρική πράξη είναι υψηλής ποιότητας, πιο
οικονομική και πιο αποτελεσματική.
Σε έναν τέλειο κόσμο ο γιατρός, δεν θα προτείνει μια ακριβή αξονική
τομογραφία, σε περιπτώσεις που το λιγότερο δαπανηρό υπερηχογράφημα
μπορεί να κάνει την διάγνωση εξίσου καλά.
Μια πρόσφατη αμερικάνικη Εκστρατεία (http://www.choosingwisely.
- See more at:
http://www.piskopakis.gr/%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82/#sthash.5pGrEI4a.dpuf
Αν
ο ορθοπεδικός σας θελήσει να σας κάνει ένεση με φυσιολογικό ορό στην
άρθρωση του γόνατος σας, μάλλον έχει έρθει η ώρα να πείτε “όχι,
ευχαριστώ !”. Το ίδιο πράγμα θα χρειαστεί να πείτε και στην πρόταση για
τη λήψη των δημοφιλών συμπληρωμάτων γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης που
προτείνονται για τον πόνο της αρθρίτιδας .
Γιατί όχι λοιπόν; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτές οι θεραπείες θα σας βοηθήσουν .
Αυτές είναι δύο από τα πιο πρόσφατες προσθήκες στον πίνακα των ιατρικών “ΟΧΙ” για γιατρούς και ασθενείς .
Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη λίστα είναι απλό . Πολλές από τις
ιατρικές πράξεις που γίνονται στα ιατρεία, δεν έχουν κανένα θεραπευτικό
αποτέλεσμα για τους ασθενείς. Πέραν του ότι αυτές οι πράξεις αποτελούν
σπάταλη, ορισμένες από αυτές τις εξετάσεις και θεραπείες μπορούν να
προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Σε έναν τέλειο κόσμο ,όταν τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από
κλινικές δοκιμές είναι συγκεκριμένα, θα πρέπει να λειτουργούν ως
κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το ποιες θεραπείες έχουν ευεργετικά
αποτελέσματα για τους ασθενείς. Σε έναν τέλειο κόσμο οι γιατροί
ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές, λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδικότητα
του κάθε ασθενούς. Έτσι η ιατρική πράξη είναι υψηλής ποιότητας, πιο
οικονομική και πιο αποτελεσματική.
Σε έναν τέλειο κόσμο ο γιατρός, δεν θα προτείνει μια ακριβή αξονική
τομογραφία, σε περιπτώσεις που το λιγότερο δαπανηρό υπερηχογράφημα
μπορεί να κάνει την διάγνωση εξίσου καλά.
Μια πρόσφατη αμερικάνικη Εκστρατεία (http://www.choosingwisely.
- See more at:
http://www.piskopakis.gr/%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82/#sthash.5pGrEI4a.dpuf
Αν
ο ορθοπεδικός σας θελήσει να σας κάνει ένεση με φυσιολογικό ορό στην
άρθρωση του γόνατος σας, μάλλον έχει έρθει η ώρα να πείτε “όχι,
ευχαριστώ !”. Το ίδιο πράγμα θα χρειαστεί να πείτε και στην πρόταση για
τη λήψη των δημοφιλών συμπληρωμάτων γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης που
προτείνονται για τον πόνο της αρθρίτιδας .
Γιατί όχι λοιπόν; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτές οι θεραπείες θα σας βοηθήσουν .
Αυτές είναι δύο από τα πιο πρόσφατες προσθήκες στον πίνακα των ιατρικών “ΟΧΙ” για γιατρούς και ασθενείς .
Το σκεπτικό πίσω από αυτή τη λίστα είναι απλό . Πολλές από τις
ιατρικές πράξεις που γίνονται στα ιατρεία, δεν έχουν κανένα θεραπευτικό
αποτέλεσμα για τους ασθενείς. Πέραν του ότι αυτές οι πράξεις αποτελούν
σπάταλη, ορισμένες από αυτές τις εξετάσεις και θεραπείες μπορούν να
προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Σε έναν τέλειο κόσμο ,όταν τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από
κλινικές δοκιμές είναι συγκεκριμένα, θα πρέπει να λειτουργούν ως
κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το ποιες θεραπείες έχουν ευεργετικά
αποτελέσματα για τους ασθενείς. Σε έναν τέλειο κόσμο οι γιατροί
ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές, λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδικότητα
του κάθε ασθενούς. Έτσι η ιατρική πράξη είναι υψηλής ποιότητας, πιο
οικονομική και πιο αποτελεσματική.
Σε έναν τέλειο κόσμο ο γιατρός, δεν θα προτείνει μια ακριβή αξονική
τομογραφία, σε περιπτώσεις που το λιγότερο δαπανηρό υπερηχογράφημα
μπορεί να κάνει την διάγνωση εξίσου καλά.
Μια πρόσφατη αμερικάνικη Εκστρατεία (http://www.choosingwisely.
- See more at:
http://www.piskopakis.gr/%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82/#sthash.5pGrEI4a.dpufΣάββατο 19 Οκτωβρίου 2013
Η Φυσικοθεραπεία προσφέρει μια ασφαλή και αποτελεσματική εναλλακτική λύση στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας
από τον ιστότοπο: News Transcript
του: Michael Sheynin P.T.
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2008 στην εφημερίδα New York
Times τονίζει την ανησυχητική αύξηση της συνταγογράφησης της μεθαδόνης σε συνταγές για τη
θεραπεία περιστατικών χρόνιου οσφυϊκού πόνου. Σαν αποτέλεσμα, υπήρξε μια
συγκλονιστική αύξηση θανάτων από μεθαδόνη. Η μεθαδόνη κάποτε εχρησιμοποιείτο αποκλειστικά σε κέντρα απεξάρτησης σαν υποκατάστατο της ηρωίνης, αλλά σήμερα είναι συχνά δίνεται από τους
γιατρούς για τη διαχείριση του πόνου της σπονδυλικής στήλης και των αρθρώσεων.
Η Υπηρεσία Καταπολέμησης Ναρκωτικών των Η.Π.Α. σημειώνει ότι από το 1998 έως το 2006, ο αριθμός των συνταγών μεθαδόνης αυξήθηκε κατά 700%. Άλλα χορηγούμενα φάρμακα, όπως η οξυκωδόνη (Percocet όταν συνδυάζεται με ακεταμινοφαίνη) και υδροκωδόνη (Vicodin , όταν συνδυάζονται με ακεταμινοφαίνη) έχουν επίσης σοβαρές παρενέργειες και είναι εξαιρετικά εθιστικά.
Τον Φεβρουάριο του 2008 έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου αναφέρει ότι από 1997 έως το 2005, οι φαρμακευτικές δαπάνες για τη διαχείριση της οσφυαλγίας αυξήθηκαν κατά 171%, ενώ τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αγωγής, δεν ήταν τα αναμενόμενα.
"Όλη η απεικονιστική αξιολόγηση που κάνουμε, όλες οι θεραπείες με φάρμακα που χρησιμοποιούνται, όλες οι εισφορές και όλες οι εργασίες, έχουν κάποιο όφελος, για ορισμένους ασθενείς", δήλωσε ο Richard A. Deyo, γιατρός στο Oregon Health & Science University στο Portland και συν-συγγραφέας στην έκθεση. "Αλλά νομίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις, έχουμε αρχίσει να χρησιμοποιούμε αυτές τις εξετάσεις ή θεραπείες περισσότερο από ό,τι η επιστήμη θα στηρίξει πραγματικά. Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτά τα φάρμακα δεν είναι η καλύτερη επιλογή για να μειωθούν τα συμπτώματα του σπονδυλικού πόνου. Η έρευνα έχει δείξει ότι η έγκαιρη κινητοποίηση και θεραπείες, όπως η άσκηση και η Φυσικοθεραπεία μπορούν να προσφέρουν σημαντικά οφέλη στους ανθρώπους που πάσχουν από σπονδυλικό πόνο."
Είτε η χαμηλή οσφυαλγία είναι αποτέλεσμα ενός τραυματισμού είτε μιάς αρθρίτιδας, οι ασθενείς εισέρχονται πάντα ένα φαύλο κύκλο: πόνος - φόβος της κίνησης - απώλεια της κίνησης - μυϊκοί σπασμοί - μειωμένη κινητικότητα - αφύσικη στάση του σώματος - περισσότερο πόνος.
Αν ξεκινήσει έγκαιρα και σωστά η Φυσικοθεραπευτική αγωγή, σπάει αυτός ο κύκλος, μειώνεται ο πόνος και αποκαθίσταται η φυσιολογική κίνηση.
Οι Φυσικοθεραπευτές είναι ιδιαίτερα εκπαιδευμένοι επαγγελματίες που έχουν μια ποικιλία εργαλείων και τεχνικών και μπορούν να ασχοληθούν με μια ποικιλία μυοσκελετικών προβλημάτων, από τραυματισμούς έως επώδυνα σύνδρομα, συμπεριλαμβανομένου και του χαμηλού οσφυϊκού πόνου.
Ανάμεσα σε αυτά τα εργαλεία είναι οι θεραπευτικοί υπέρηχοι, οι θερμοθεραπείες και η ηλεκτρική διέγερση, τα οποία έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν αποτελεσματικά τον πόνο, ιδιαίτερα στην οξεία φάση.
Επίσης, οι χειρισμοί που χρησιμοποιούν οι Φυσικοθεραπευτές είναι ένα πολύ σημαντικό και αποτελεσματικό εργαλείο, που μπορεί να εξαλείψει τον πόνο και τους σπασμούς και να αποκαταστήσει την φυσιολογική κίνηση.
Οι ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις χρησιμοποιούνται όταν υποχωρήσει ο αρχικός πόνος και ο ασθενής θα πρέπει να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες. Ένα σωστά δομημένο και επιτηρούμενο πρόγραμμα άσκησης είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πλήρη αποκατάσταση και την πρόληψη της επανεμφάνισης των συμπτωμάτων.
Το πιο σημαντικό μέρος του φυσικοθεραπευτικού προγράμματος είναι η εκπαίδευση. Οι Φυσικοθεραπευτές είναι οι ειδικοί που μπορούν να διδάξουν τους ανθρώπους πώς να φροντίζουν τον εαυτό τους. Εχουμε όλοι ακούσει το ρητό "Αν δώσεις σε κάποιον ένα ψάρι, τρώει για μια μέρα. Αν τον διδάξεις πώς να ψαρεύει, θα τρώει για το υπόλοιπο της ζωής του." Με αυτή την έννοια, οι Φυσικοθεραπευτές είναι εκπαιδευτές αλιείας.
Αν και δεν υπάρχει μία λύση για την αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου, η Φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική και είναι σίγουρα η πιο ασφαλής και πιο συντηρητική μορφή θεραπείας. Εάν υποφέρετε από χαμηλή οσφυαλγία, πάρτε τη ζωή σας πίσω και αφήστε τη Φυσικοθεραπεία να σας δώσει ένα χέρι βοήθειας.
πηγή: http://nt.gmnews.com/news/2013-09-04/Front_Page/Physical_therapy_offers_a_safe_and_effective_alter.html
του: Michael Sheynin P.T.
4 Σεπτεμβρίου 2013
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2008 στην εφημερίδα New York
Times τονίζει την ανησυχητική αύξηση της συνταγογράφησης της μεθαδόνης σε συνταγές για τη
θεραπεία περιστατικών χρόνιου οσφυϊκού πόνου. Σαν αποτέλεσμα, υπήρξε μια
συγκλονιστική αύξηση θανάτων από μεθαδόνη. Η μεθαδόνη κάποτε εχρησιμοποιείτο αποκλειστικά σε κέντρα απεξάρτησης σαν υποκατάστατο της ηρωίνης, αλλά σήμερα είναι συχνά δίνεται από τους
γιατρούς για τη διαχείριση του πόνου της σπονδυλικής στήλης και των αρθρώσεων. Η Υπηρεσία Καταπολέμησης Ναρκωτικών των Η.Π.Α. σημειώνει ότι από το 1998 έως το 2006, ο αριθμός των συνταγών μεθαδόνης αυξήθηκε κατά 700%. Άλλα χορηγούμενα φάρμακα, όπως η οξυκωδόνη (Percocet όταν συνδυάζεται με ακεταμινοφαίνη) και υδροκωδόνη (Vicodin , όταν συνδυάζονται με ακεταμινοφαίνη) έχουν επίσης σοβαρές παρενέργειες και είναι εξαιρετικά εθιστικά.
Τον Φεβρουάριο του 2008 έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου αναφέρει ότι από 1997 έως το 2005, οι φαρμακευτικές δαπάνες για τη διαχείριση της οσφυαλγίας αυξήθηκαν κατά 171%, ενώ τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αγωγής, δεν ήταν τα αναμενόμενα.
"Όλη η απεικονιστική αξιολόγηση που κάνουμε, όλες οι θεραπείες με φάρμακα που χρησιμοποιούνται, όλες οι εισφορές και όλες οι εργασίες, έχουν κάποιο όφελος, για ορισμένους ασθενείς", δήλωσε ο Richard A. Deyo, γιατρός στο Oregon Health & Science University στο Portland και συν-συγγραφέας στην έκθεση. "Αλλά νομίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις, έχουμε αρχίσει να χρησιμοποιούμε αυτές τις εξετάσεις ή θεραπείες περισσότερο από ό,τι η επιστήμη θα στηρίξει πραγματικά. Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτά τα φάρμακα δεν είναι η καλύτερη επιλογή για να μειωθούν τα συμπτώματα του σπονδυλικού πόνου. Η έρευνα έχει δείξει ότι η έγκαιρη κινητοποίηση και θεραπείες, όπως η άσκηση και η Φυσικοθεραπεία μπορούν να προσφέρουν σημαντικά οφέλη στους ανθρώπους που πάσχουν από σπονδυλικό πόνο."
Είτε η χαμηλή οσφυαλγία είναι αποτέλεσμα ενός τραυματισμού είτε μιάς αρθρίτιδας, οι ασθενείς εισέρχονται πάντα ένα φαύλο κύκλο: πόνος - φόβος της κίνησης - απώλεια της κίνησης - μυϊκοί σπασμοί - μειωμένη κινητικότητα - αφύσικη στάση του σώματος - περισσότερο πόνος.
Αν ξεκινήσει έγκαιρα και σωστά η Φυσικοθεραπευτική αγωγή, σπάει αυτός ο κύκλος, μειώνεται ο πόνος και αποκαθίσταται η φυσιολογική κίνηση.
Οι Φυσικοθεραπευτές είναι ιδιαίτερα εκπαιδευμένοι επαγγελματίες που έχουν μια ποικιλία εργαλείων και τεχνικών και μπορούν να ασχοληθούν με μια ποικιλία μυοσκελετικών προβλημάτων, από τραυματισμούς έως επώδυνα σύνδρομα, συμπεριλαμβανομένου και του χαμηλού οσφυϊκού πόνου.
Ανάμεσα σε αυτά τα εργαλεία είναι οι θεραπευτικοί υπέρηχοι, οι θερμοθεραπείες και η ηλεκτρική διέγερση, τα οποία έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν αποτελεσματικά τον πόνο, ιδιαίτερα στην οξεία φάση.
Επίσης, οι χειρισμοί που χρησιμοποιούν οι Φυσικοθεραπευτές είναι ένα πολύ σημαντικό και αποτελεσματικό εργαλείο, που μπορεί να εξαλείψει τον πόνο και τους σπασμούς και να αποκαταστήσει την φυσιολογική κίνηση.
Οι ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις χρησιμοποιούνται όταν υποχωρήσει ο αρχικός πόνος και ο ασθενής θα πρέπει να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες. Ένα σωστά δομημένο και επιτηρούμενο πρόγραμμα άσκησης είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πλήρη αποκατάσταση και την πρόληψη της επανεμφάνισης των συμπτωμάτων.
Το πιο σημαντικό μέρος του φυσικοθεραπευτικού προγράμματος είναι η εκπαίδευση. Οι Φυσικοθεραπευτές είναι οι ειδικοί που μπορούν να διδάξουν τους ανθρώπους πώς να φροντίζουν τον εαυτό τους. Εχουμε όλοι ακούσει το ρητό "Αν δώσεις σε κάποιον ένα ψάρι, τρώει για μια μέρα. Αν τον διδάξεις πώς να ψαρεύει, θα τρώει για το υπόλοιπο της ζωής του." Με αυτή την έννοια, οι Φυσικοθεραπευτές είναι εκπαιδευτές αλιείας.
Αν και δεν υπάρχει μία λύση για την αντιμετώπιση του μυοσκελετικού πόνου, η Φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική και είναι σίγουρα η πιο ασφαλής και πιο συντηρητική μορφή θεραπείας. Εάν υποφέρετε από χαμηλή οσφυαλγία, πάρτε τη ζωή σας πίσω και αφήστε τη Φυσικοθεραπεία να σας δώσει ένα χέρι βοήθειας.
πηγή: http://nt.gmnews.com/news/2013-09-04/Front_Page/Physical_therapy_offers_a_safe_and_effective_alter.html
Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013
Οι πολίτες του Michigan χρειάζονται την άμεση πρόσβαση σε Φυσικοθεραπεία
από την εφημερίδα Detroit News
του Daniel J. Smith (καθηγητή Οικονομικών στοTroy University in Alabama)
Την περασμένη εβδομάδα, ο Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών της πολιτείας του Michigan διοργάνωσε το ετήσιο συνέδριο. Μεταξύ των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης ήταν το πώς θα προχωρήσει και η πολιτεία του Michigan στην νομοθέτηση της άμεσης πρόσβασης στη Φυσικοθεραπεία, κάτι που ήδη ισχύει σε άλλες 48 πολιτείες των ΗΠΑ και που επιτρέπει στους ασθενείς την άμεση πρόσβαση σε υπηρεσίες φυσικοθεραπείας. Αυτό δεν θα αυξήσει μόνο την ελευθερία των ασθενών που θα επωφεληθούν από την υγειονομική περίθαλψη που ανταποκρίνεται στις ατομικές τους ανάγκες, αλλά θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στον έλεγχο του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης .
του Daniel J. Smith (καθηγητή Οικονομικών στοTroy University in Alabama)
16 Οκτωβρίου 2013
Την περασμένη εβδομάδα, ο Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών της πολιτείας του Michigan διοργάνωσε το ετήσιο συνέδριο. Μεταξύ των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης ήταν το πώς θα προχωρήσει και η πολιτεία του Michigan στην νομοθέτηση της άμεσης πρόσβασης στη Φυσικοθεραπεία, κάτι που ήδη ισχύει σε άλλες 48 πολιτείες των ΗΠΑ και που επιτρέπει στους ασθενείς την άμεση πρόσβαση σε υπηρεσίες φυσικοθεραπείας. Αυτό δεν θα αυξήσει μόνο την ελευθερία των ασθενών που θα επωφεληθούν από την υγειονομική περίθαλψη που ανταποκρίνεται στις ατομικές τους ανάγκες, αλλά θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στον έλεγχο του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης .
Αυτή τη στιγμή, στην πολιτεία του Michigan, οι κάτοικοι που έχουν ανάγκη από φυσικοθεραπεία, θα
πρέπει πρώτα να αποκτήσουν μια παραπομπή από γιατρό, για να προγραμματίσει
κάποιες συνεδρίες με φυσικοθεραπευτή. Το
σύστημα αυτό σημαίνει ότι μπορεί ο ασθενής να περιμένει ακόμη και εβδομάδες, μόνο και μόνο για να αποκτήσει την αρχική παραπομπή, μια τραγική κατάσταση
για τους ασθενείς που πάσχουν. Επίσης είναι αναγκαία και η δαπάνη για το ραντεβού του γιατρού, το οποίο συνήθως διαρκεί μόνο λίγα λεπτά. Η φυσικοθεραπεία έχει αναδειχθεί ως μια σημαντική ειδικότητα και ταχέως αναπτυσσόμενη στον υγειονομικό τομέα. Πρόκειται για μια άδεια άσκησης επαγγέλματος, ένα επαγγελματικό πτυχίο, που απαιτεί αρκετά χρόνια μάθησης στην τάξη και σημαντική κλινική εμπειρία. Οι φυσικοθεραπευτές
έχουν αποδείξει ότι με τις ικανότητές τους, μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς με
μειωμένη κινητικότητα λόγω αναπηρίας, με τραυματισμούς και ασθένειες, να ανακτήσουν την κινητικότητά τους.
Ωστόσο, ορισμένοι "παραδοσιακοί" γιατροί, αλλά και άλλοι επαγγελματίες υγείας είναι
απρόθυμοι να δεχτούν φυσιοθεραπευτές σαν ισότιμους εταίρους, συμβάλλοντας
έτσι στην υγεία των ασθενών και τοποθετούν τον εαυτό τους μεταξύ του
ασθενούς και της πρόσβασης στην αποκατάσταση του προβλήματός του. Ο
λόγος είναι προφανής: οι φυσικοθεραπευτές θεωρούνται ανταγωνιστές από άλλους φορείς παροχής
υγειονομικής περίθαλψης, όπως οι γιατροί. Ένα
επιχείρημα για την άρνηση στην άμεση πρόσβαση σε φυσικοθεραπεία είναι
ότι θα αυξήσει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης λόγω των υψηλότερων
ασφαλίστρων που απαιτούνται από την αύξηση των απαιτήσεων των ασθενών. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι ο φόβος αυτός είναι αβάσιμος. Μια
μελέτη του 2007 από τον Robert Sandstrom στο Journal of Allied Health ,
και μια ξεχωριστή μελέτη που διεξήχθη το 2012 από Jane Pendergast ,
Stephanie Kliethermes , Janet Freburger και Pamela Duffy στην έρευνα
Υπηρεσιών Υγείας των Η.Π.Α., διαπίστωσε ότι οι ασθενείς που έχουν άμεση πρόσβαση σε φυσικοθεραπεία, συχνά χρειάζονται λιγότερες επισκέψεις, με αποτέλεσμα την μείωση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης . Έτσι, όπως
η πολιτεία του Michigan συνεχίζει να αναζητά τρόπους για να μειώσει το αυξανόμενο κόστος
της υγειονομικής περίθαλψης μέσω της αναδιάρθρωσης, πρέπει να έχουμε
κατά νου ότι μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους για τη μείωση του
κόστους και βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης είναι μέσω της
εξειδίκευσης και του ανταγωνισμού . Η άμεση
πρόσβαση σε φυσικοθεραπεία εξοικονομεί περιττές επισκέψεις του γιατρού, διοικητικές δαπάνες, και μειώνει τους χρόνους αναμονής . Ειδικοί, όπως οι φυσικοθεραπευτές, όταν συνεργάζονται ως ίσοι με τους άλλους
επαγγελματίες υγείας, μπορούν να βοηθήσουν στην πιο εξατομικευμένη,
έγκαιρη και άμεση φροντίδα για τους ασθενείς . Τώρα που η πολιτεία του Michigan εργάζεται για τη βελτίωση της δομής των υπηρεσιών υγείας, πρέπει να
αντισταθεί στις πιέσεις των ισχυρών ομάδων ειδικών συμφερόντων.
Άλλες 48 πολιτείες των Η.Π.Α. έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα των ασθενών να έχουν άμεση
πρόσβαση σε φυσικοθεραπεία. Είναι καιρός και το Michigan να ενταχθεί στις
τάξεις τους.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για την άμεση πρόσβαση σε Φυσικοθεραπεία, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και εδώ: http://physionewsongr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9.html
Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013
World Spine Day (16η Oκτωβρίου)
από τον ιστότοπο: http://www.worldspineday.org/
Κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου, άνθρωποι από όλο τον κόσμο γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Σπονδυλικής Στήλης.
Τα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης, όπως ο πόνος στην πλάτη, ο πόνος στον αυχένα και η σκολίωση, για να αναφέρουμε μερικά από τα πιο κοινά, μπορούν να έχουν μια βαθιά επίδραση στη συνολική υγεία ενός ατόμου, να επηρεάσουν την ικανότητά του να εργαστεί, καθώς και να απολαύσει τις καθημερινές δραστηριότητες, ακόμη και να διατάραξουν τον ύπνο του.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η κακή στάση του σώματος και η κινητική αδράνεια μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του πόνου στην πλάτη και σε άλλες διαταραχές της σπονδυλικής στήλης .
Οι μυοσκελετικές παθήσεις περιλαμβάνουν κοινές ασθένειες όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο πόνος στην πλάτη και στον αυχένα, η οστεοπόρωση και οι επιπλοκές της, η ρευματική νόσος, οι τραυματισμοί των μαλακών μορίων στα σπορ ή στους χώρους εργασίας καθώς και οι τραυματισμοί σε τροχαία ατυχήματα.
Μπορούν να προκαλέσουν πόνο, σωματική αναπηρία και απώλεια της προσωπικής και οικονομικής ανεξαρτησίας.
Μπορούν να επηρεάσουν εκατομμύρια ανθρώπους όλων των ηλικιών, σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις χώρες.
Οι τρέχουσες εκτιμήσεις των ατόμων που υποφέρουν από τέτοια προβλήματα υγείας παγκοσμίως (Lancet, 15 Δεκ 2012) είναι:
- από πόνο στην πλάτη 632.045.000 άτομα
- από πόνο στον αυχένα 332.049.000 άτομα
- από οστεοαρθρίτιδα γόνατος 250.755.000 άτομα
- από άλλες μυοσκελετικές παθήσεις 560.978.000 άτομα
Οι μυοσκελετικές
παθήσεις είναι
η δεύτερη μεγαλύτερη αιτία αναπηρίας, όπως μετράται από τα χρόνια
που έζησε με αναπηρία ο πάσχων (YLDs), στις περισσότερες
περιοχές του κόσμου (Lancet ,15 Δεκ του 2012).Ως ομάδα οι μυοσκελετικές παθήσεις προκαλούν το 21,3% του συνόλου των ετών των ατόμων που ζούν με αναπηρία (YLDs) και είναι δεύτερες μετά τις ψυχικές και συμπεριφορικές διαταραχές, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 22,7 % των YLDs.
Οι κύριοι παράγοντες γι αυτό είναι η χαμηλή οσφυαλγία (83.100.000 YLDs), ο πόνος στον αυχένα (33.600.000 YLD ) και η οστεοαρθρίτιδα (17,1 εκατ. YLDs). Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος αντιπροσωπεύει το 83 % του συνόλου των περστατικών οστεοαρθρίτιδας.
Η κύρια αιτία αναπηρίας στον κόσμο είναι χαμηλή οσφυαλγία, με ποσοστό 10,7% του συνόλου των YLDs, όταν η κατάθλιψη βρίσκεται στο 8,1.
Οι μυοσκελετικές παθήσεις έχουν το τέταρτο μεγαλύτερο αντίκτυπο στην υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τον θάνατο, όσο και την αναπηρίας (DALYs) ( Lancet, 15 Δεκεμβρίου 2012).
- οι μυοσκελετικές παθήσεις αντιπροσωπεύουν το 6,8 % του δείκτη DALYs
- ο χαμηλός πόνος στην πλάτη αφορά τα μισά περιστατικά, ο πόνος στον αυχένα το 20% και η οστεοαρθρίτιδα περίπου το 10 %.
Η αναπηρία που οφείλεται σε μυοσκελετικές παθήσεις, μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από τις σημερινές διαθέσιμες παρεμβάσεις, όπως η πρόληψη των ατυχημάτων, η σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση της αρθρίτιδας και των τραυματισμών, καθώς και η αποκατάσταση.
Το φετινό θέμα για την Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης είναι "Straighten Up and Move", εστιάζοντας στη σημασία της σωστής στάσης του σώματος και της κίνησης στη διατήρηση της καλής υγείας της σπονδυλικής στήλης.
Για να βοηθήσουν σ' αυτό, οι φορείς που συμμετέχουν στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και οργανισμοί απ' όλο τον κόσμο, θα παρέχουν σημαντικές πληροφορίες, συμβουλές και εργαλεία για να βοηθήσουν στην πρόληψη πολλών από αυτές τις διαταραχές της σπονδυλικής στήλης .
(από την Διεθνή Μελέτη Ασθενειών, έτος 2010, δημοσίευση: The Lancet, 13 Δεκεμβρίου 2012 )
πηγή: http://www.worldspineday.org/resources/spinal-health-and-spine-disorders/
υλικό: http://www.worldspineday.org/wp-content/uploads/2012/09/WSD-Posture-Pod.pdf
http://www.worldspineday.org/wp-content/uploads/2012/10/WSD-Brochure.pdf
http://www.worldspineday.org/wp-content/uploads/2012/09/WSD-English-line-drawing1.pdf
Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013
Η Φυσικοθεραπεία στην κρίση - Μύθοι και πραγματικότητα
από τον ιστότοπο: http://anexartitoi-pt.blogspot.gr/
του Γιάννη Σωτήραλη, P.T. Cert. M.D.T.
του Γιάννη Σωτήραλη, P.T. Cert. M.D.T.
Η
φυσικοθεραπεία αποτελεί αναγνωρισμένο ανεξάρτητο επάγγελμα υγείας, με σαφείς
και οριοθετημένες αρμοδιότητες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις χώρες του
δυτικού κόσμου. Οι αρχές άσκησης του επαγγέλματος καθορίζονται από τις
υπάρχουσες νομικές διατάξεις σε κάθε κράτος ενώ γίνεται προσπάθεια να
ανταποκρίνονται στην περιγραφή που δίνει η Παγκόσμια Συνομοσπονδία
Φυσικοθεραπείας:“H φυσικοθεραπεία παρέχει υπηρεσίες σε
άτομα και πληθυσμούς, με στόχο την ανάπτυξη, διατήρηση και αποκατάσταση της
κίνησης και της λειτουργικότητας, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής
των ασθενών.”
Ειδικότερα,
οι φυσικοθεραπευτικές υπηρεσίες παρεμβαίνουν σε περιπτώσεις όπου η κινητικότητα
και η λειτουργική ικανότητα απειλούνται από κακώσεις ή τραυματισμούς, παθήσεις
ή διαταραχές, την ηλικία ή περιβαλλοντικούς παράγοντες. Βασική παρέμβαση του
φυσικοθεραπευτή είναι η παρέμβαση για τον έλεγχο του πόνου, ως παράγοντα
περιορισμού της λειτουργικότητας. (Παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπείας)Το
να είναι ένα άτομο λειτουργικά ανεξάρτητο αποτελεί βασική προϋπόθεση για να
είναι υγειές. (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας).
Η
φυσικοθεραπεία παρεμβαίνει στα επίπεδα της προαγωγής, της πρόληψης, της
θεραπευτικής παρέμβασης και της αποκατάστασης απέναντι σε οποιαδήποτε παθολογία
προκαλεί πόνο ή κινητική δυσλειτουργία. Υπό αυτή την έννοια παρεμβαίνει σε
επίπεδο οργανικό (σωματικό), ψυχολογικό και κοινωνικό, καθώς έχει ως σκοπό την
πλήρη επανένταξη του ατόμου στο εργασιακό και κοινωνικό του γίγνεσθαι. (Ένταξη
του Βιο-ψυχοκοινωνικού μοντέλου)
Οι
φυσικοθεραπευτές είναι πιστοποιημένοι επαγγελματίες υγείας με σαφές κλινικό υπόβαθρο,
από τους οποίους οι ασθενείς τους δικαιούνται να προσδοκούν:
·
Να πραγματοποιούν εκτεταμένη φυσική εξέταση
και αξιολόγηση του ασθενούς, με τα μέσα και τις μεθόδους που περιλαμβάνει η
φυσικοθεραπευτική εξέταση.
·
Να διαμορφώνουν κλινικό συλλογισμό για το
πρόβλημα του ασθενούς, να επεξηγούν την πρόγνωση της παθολογίας (μέσα από τα
ερευνητικά δεδομένα) και να οργανώνουν το πλάνο αποκατάστασης.
·
Να παρέχουν συμβουλές μέσα στα πλαίσια της
ειδικότητάς τους και να προτρέπουν τους ασθενείς τους όταν απαιτείται να
παραπεμφθούν σε ειδικό ιατρό, ή άλλον επαγγελματία υγείας.
·
Να εφαρμόζουν θεραπευτικά πρωτόκολλα.
(προκύπτοντα από τις κλινικές οδηγίες)
·
Να αξιολογούν τα αποτελέσματα της θεραπείας
και να την αναπροσαρμόζουν προς όφελος του ασθενή και της οικονομίας της υγείας
όταν αυτό απαιτείται.
·
Να προτείνουν τρόπους, μεθόδους και
παρεμβάσεις για πρόληψη του συγκεκριμένου ή άλλων προβλημάτων στο μέλλον, από
τον ίδιο τον ασθενή.
·
Να συνεργάζονται άριστα με ιατρικές και άλλες
ειδικότητες υγείας ως μέλη διεπιστημονικών ομάδων όταν αυτό απαιτείται.
Η
άριστη γνώση της φυσιολογίας , της κινησιολογίας και της εμβιομηχανικής του
ανθρώπινου σώματος, αποτελούν το βασικότερο όπλο του φυσικοθεραπευτή στον
σχεδιασμό στρατηγικών, στην αξιολόγηση μηχανικών αιτίων που προκαλούν πόνο ή
κινητική δυσλειτουργία και στην αποκατάστασή τους.
Αγαπητέ ασφαλισμένε,
Πρέπει
να γνωρίζεις ότι η μέχρι τώρα διαχείριση
και ο σχεδιασμός για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην Ελλάδα εξαθλιώνει τους
παρόχους υγείας με αποτέλεσμα η προηγούμενη περιγραφή να μοιάζει με
παραμύθι.
Η σωστή παροχή υπηρεσιών φυσικοθεραπείας
εξαιτίας του οικονομικού μαρασμού εκφυλίζεται και δεν θεωρείται πλέον ανάγκη αλλά ΔΑΠΑΝΗ.
Οι
οικονομικοί διαχειριστές τις κρίσης μιλάνε συνεχώς για σχέσεις ‘’κόστους – αποτελέσματος’’ προφανώς μόνο για εντυπωσιασμό
αφού αρνούνται να δουν και να εφαρμόσουν αυτό που τα διεθνή ερευνητικά δεδομένα
καταδεικνύουν. Ότι δηλαδή η
Φυσικοθεραπεία για ένα σημαντικό αριθμό παθήσεων (πχ Οσφυαλγία και Αυχεναλγία
μη ειδικής αιτιολογίας, Αρθρίτιδες) αλλά και άλλες παθήσεις του μυοσκελετικού
και νευρικού συστήματος αποτελεί την τροχοπέδη στην πολυφαρμακία, τον
περιορισμό των χειρουργικών επεμβάσεων και την γρήγορη επανένταξη των ασθενών στις
καθημερινές τους παραγωγικές δραστηριότητες.
Το να
μην λαμβάνονται τέτοια δεδομένα υπόψη σημαίνει προχειρότητα στο σχεδιασμό ή την
άρνηση για σύγκρουση με την κακώς εννοούμενη παροχή υπηρεσιών υγείας και των
συμφερόντων που ήταν ένας εκ των παραγόντων που μας οδήγησαν στην οικονομική
κρίση.
Μύθοι και πραγματικότητες:
Φυσικοθεραπεία ΔΕΝ είναι ο υπέρηχος, το Laser, ο Tens, η θεραπευτική μάλαξη και γενικότερα η κάθε συσκευή ή παρέμβαση
που δύναται να εφαρμοστεί σε ένα φυσικοθεραπευτήριο με τη μορφή ενός ‘’πακέτου’’
που κάνει για όλους. Αυτά όλα
αποτελούν τα μέσα ενός Φυσικοθεραπευτή ο οποίος μετά την ιατρική διάγνωση
οφείλει να σχεδιάσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης που να
ταιριάζει στο δικό σας πρόβλημα υγείας και στα δικά σας ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά.
Για να
το κάνει αυτό σε επίπεδα σωστής κλινικής πρακτικής οφείλει να ξεκινήσει με την
λήψη ενός εκτεταμένου ιστορικού που αφορά στο πρόβλημα που σας έκανε να τον επισκεφτείτε
καθώς και στη γενικότερη κατάσταση της υγείας σας. Στη συνέχεια θα ορίσει το
εξατομικευμένο πλάνο αποκατάστασης και σύμφωνα με τις τυχόν ιατρικές οδηγίες
και επισημάνσεις. Θα πρέπει να οριστούν οι χρονικοί ορίζοντες των θεραπευτικών
στόχων και χρονικά σημεία επαναξιολόγησης του θεραπευτικού σχήματος όταν αυτό
φαίνεται να μην αποδίδει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Επίσης θα πρέπει να σας παραπέμψει
εκ νέου στον θεράποντα ιατρό σας αν κρίνει ότι υπάρχουν προβλήματα με την
αναμενόμενη εξέλιξη της αποκατάστασής σας.
Μην προσπαθείτε να κατευθύνετε εσείς τη
θεραπεία σας ζητώντας το τάδε μέσο επειδή ακούσατε ότι ένας φίλος ωφελήθηκε
από αυτό. Στη φυσικοθεραπεία όπως και
σε άλλες παρεμβάσεις υγείας αυτό που είναι καλό για κάποιον άλλο μπορεί να μην
είναι για εσάς ή ακόμη μπορεί και να αντενδείκνυται. Επίσης
μην πιστεύετε ότι οι πολλές παρεμβάσεις στο πρόβλημά σας θα σας κάνουν
γρηγορότερα καλά ή ότι ο φυσικοθεραπευτής κάνει ‘’οικονομία’’ στις παρεμβάσεις
του. Σε ένα πρόβλημα υγεία σας ο γιατρός δεν θα σας συνταγογραφήσει 5
διαφορετικά φάρμακα για το ίδιο πρόβλημα. Ανάλογες κλινικές επιλογές υπάρχουν
και στη φυσικοθεραπεία.
Στο
μεγαλύτερο αν όχι σε όλο το εύρος των παθήσεων που ασχολείται η φυσικοθεραπεία δεν νοείται φυσικοθεραπευτικό σχήμα που να
μην εμπεριέχει συμβουλές εργονομίας και σχεδιασμό εξατομικευμένου πλάνου
θεραπευτικών ασκήσεων. Μην αρνείστε και μην αποφεύγετε το κομμάτι αυτό της φυσικοθεραπείας
αφού είναι ένα από τα βασικότερα οφέλη που μπορείτε να αποκομίσετε από αυτήν και
σύμφωνα με τις διεθνής κλινικές οδηγίες η
άσκηση και η διατήρηση της κινητικότητας θα σας προστατέψουν από πληθώρα
παθήσεων του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Για να μπορέσει ο Φυσικοθεραπευτής αλλά και
ο κάθε επαγγελματίας υγείας να ασκήσει με ποιοτικό τρόπο το έργο του δεν
δύναται να τελεί υπό ένα ληστρικό οικονομικό μαρασμό όπως αυτός που επιτελείται
από τον ΕΟΠΥΥ.
Ταυτόχρονα ο ασφαλισμένος δεν μπορεί και
δεν πρέπει να κάνει αποδεκτή την πτώση στην
ποιότητα παροχής υπηρεσιών υγείας που του αναλογούν.
Θα
πρέπει μαζί να ασκήσουν πιέσεις για τον
οικονομικό ανασχεδιασμό των παροχών υγείας και ταυτόχρονα ΜΑΖΙ θα πρέπει να αναζητήσουν τους τρόπους
που δεν θα θίγεται κανενός η αξιοπρέπεια
ώστε η παροχή φυσικοθεραπευτικών υπηρεσιών να βρίσκεται στο υψηλό επίπεδο που
πρέπει να βρίσκεται.
Μην κάνεις την υγεία σου έρμαιο του κακού
οικονομικού σχεδιασμού.
Μίλησε ΤΩΡΑ με τον Φυσικοθεραπευτή σου και
βρείτε ΜΑΖΙ την λύση στο πρόβλημα που σε απασχολεί.Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013
Κάθισε λιγότερο, κινήσου περισσότερο
από το blog: Clinical Sports Medicine
μετάφραση: Θανάσης Σιούρας, Φυσικοθεραπευτής
2. Ashe MC, Miller WC, Eng JJ, et al. Older adults, chronic disease and leisure-time physical activity. Gerontology 2009;55(1):64-72 doi: 10.1159/000141518[published Online First: Epub Date]|.
3. Matthews CE, Chen KY, Freedson PS, et al. Amount of time spent in sedentary behaviors in the United States, 2003-2004. Am J Epidemiol 2008;167(7):875-81 doi: kwm390 [pii] 10.1093/aje/kwm390[published Online First: Epub Date]|.
4. Willis BL, Gao A, Leonard D, et al. Midlife fitness and the development of chronic conditions in later life. Arch Intern Med 2012;172(17):1333-40 doi: 10.1001/archinternmed.2012.3400[published Online First: Epub Date]|.
5. Stein J. Stay moving, not still. Exercise slows aging and makes us feel better. Los Angeles Times. Los Angeles, 2009.
6. Hamilton MT, Hamilton DG, Zderic TW. Exercise physiology versus inactivity physiology: an essential concept for understanding lipoprotein lipase regulation. Exerc Sport Sci Rev 2004;32(4):161-6 doi: 00003677-200410000-00007 [pii][published Online First: Epub Date]|.
7. Owen N, Bauman A, Brown W. Too much sitting: a novel and important predictor of chronic disease risk? BJSM 2009;43(2):81-3 doi: bjsm.2008.055269 [pii] 10.1136/bjsm.2008.055269[published Online First: Epub Date]|.
8. Proper KI, Singh AS, van Mechelen W, et al. Sedentary behaviors and health outcomes among adults: a systematic review of prospective studies. Am J Prev Med 2011;40(2):174-82 doi: 10.1016/j.amepre.2010.10.015[published Online First: Epub Date]|.
9. Sedentary Behaviour Research Network. Letter to the editor: standardized use of the terms “sedentary” and “sedentary behaviours”. Appl Physiol Nutr Metab 2012;37(3):540-2 doi: 10.1139/h2012-024[published Online First: Epub Date]|.
10. Gardiner PA, Eakin EG, Healy GN, et al. Feasibility of reducing older adults’ sedentary time. Am J Prev Med 2011;41(2):174-7 doi: 10.1016/j.amepre.2011.03.020[published Online First: Epub Date]|.
11. Robinson TN. Stealth interventions for obesity prevention and control: motivating behavior change. In: Dube L, Bechara A, Dagher A, et al., eds. Obesity Prevention: The Role of Brain and Society on Individual Behavior. New York, NY: Elsevier, 2010.
μετάφραση: Θανάσης Σιούρας, Φυσικοθεραπευτής
Άφθονες αποδείξεις εκθειάζουν τα οφέλη
της σωματικής δραστηριότητας, και
ειδικότερα την χρησιμότητα της άσκησης
στην καθημερινή ζωή. Ωστόσο, πάρα πολλά
στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι πολλοί
άνθρωποι είναι ανενεργοί [1 2], κάνουν
καθιστική ζωή, [3], και η ομάδα που
διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο είναι
ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.
Ευτυχώς, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι συμπεριφορές υγείας που υιοθετήθηκαν νωρίτερα στη μέση ηλικία μειώνουν τον κίνδυνο για την ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών [4]. Οι στρατηγικές πρόληψης για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας των μεσήλικων μπορούν να οδηγήσουν σε μεταγενέστερα οφέλη σε πολλά πεδία, όπως αυτά της αύξηση της φυσικής κατάστασης, της ενίσχυση της κοινωνικής εμπλοκής, και να έχει ένα θετικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής.
Το ερώτημα παραμένει: πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε βιώσιμες λύσεις έτσι ώστε οι άνθρωποι να αφομοιώσουν και να τηρήσουν έναν σωματικά δραστήριο τρόπο ζωής; Μια πιθανή λύση είναι "να επαναφέρουμε την ενεργειακή δαπάνη [5] πίσω στη ζωή μας μέσω των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής και της ωφέλειας του περπατήματος."
Ευτυχώς, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι συμπεριφορές υγείας που υιοθετήθηκαν νωρίτερα στη μέση ηλικία μειώνουν τον κίνδυνο για την ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών [4]. Οι στρατηγικές πρόληψης για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας των μεσήλικων μπορούν να οδηγήσουν σε μεταγενέστερα οφέλη σε πολλά πεδία, όπως αυτά της αύξηση της φυσικής κατάστασης, της ενίσχυση της κοινωνικής εμπλοκής, και να έχει ένα θετικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής.
Το ερώτημα παραμένει: πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε βιώσιμες λύσεις έτσι ώστε οι άνθρωποι να αφομοιώσουν και να τηρήσουν έναν σωματικά δραστήριο τρόπο ζωής; Μια πιθανή λύση είναι "να επαναφέρουμε την ενεργειακή δαπάνη [5] πίσω στη ζωή μας μέσω των δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής και της ωφέλειας του περπατήματος."
Πρόσφατα η επιστήμη [6] και η επιδημιολογία
[7,8] της καθιστικής συμπεριφοράς έχει
εμφανισθεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης
και στην βιβλιογραφία, αμφισβητώντας
προηγούμενες ορολογίες που χρησιμοποιούνταν
για να υποδηλώσουν κάποιον που δεν
ασχολείται με τη σωματική δραστηριότητα.
Ιστορικά οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει
τις λέξεις καθιστική ζωή ή αδρανείς
εναλλακτικά. Κατευθυντήριες γραμμές
που δημοσιεύθηκαν το 2012 από το Δίκτυο
Έρευνας της Καθιστικής Συμπεριφοράς
[9] προτείνουν ότι η αδράνεια ορίζεται
από ένα άτομο που δεν πληρεί τις τρέχουσες
συστάσεις για σωματική δραστηριότητα,
δηλαδή, δεν ασκείται 150 λεπτά την εβδομάδα
με μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα
(MVPA).
Σε αντίθεση, η καθιστική συμπεριφορά
αναφέρεται σε δραστηριότητες με τα
πόδια σε στάση ή στάση ανάκλισης, τα
οποία είναι χαμηλά σε ενεργειακή δαπάνη
και ορίζεται ως μικρότερη ή ίση με 1,5
ισοδύναμο μεταβολικό έργο (ΚΟΑ) [9]. Για
κάποιους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας,
μπορεί να είναι ανυπέρβλητο να πετύχουν
150 λεπτά την εβδομάδα MVPA, τουλάχιστον
στην αρχή. Αντιθέτως, μπορεί να είναι
ευκολότερο να προτείνουμε ένα πρόγραμμα
δραστηριοτήτων που ξεκινά απλά με το
να κάθεται λιγότερο όλη την ημέρα. Όταν
βλέπετε τηλεόραση, να κάνετε διαλείμματα
για να στέκεστε κατά τη διάρκεια των
διαφημίσεων (ή ακόμα και να μειώσει το
συνολικό χρόνο που βλέπετε τηλεόραση!)?
Πλένετε τα πιάτα με τα χέρια, αντί να
βάζετε στο πλυντήριο πιάτων, και/ή
πηγαίνετε με τα πόδια στο τοπικό
ταχυδρομείο ή στα μαγαζιά. Μια μελέτη
σκοπιμότητας από τον Gardiner και τους
συνεργάτες του [10] τόνισε ότι μια σύντομη
συμπεριφορική παρέμβαση για τους
ηλικιωμένους ενήλικες 65 χρόνων συν,
οδήγησε σε μείωση τρία τοις εκατό του
καθιστού χρόνου για μια περίοδο δύο
εβδομάδων. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια
αυτής της μελέτης ήταν ότι η μείωση του
καθιστικού χρόνου αντικαταστάθηκε από
την αύξηση κατά δύο τοις εκατό μικρής
δραστηριότητας και το ένα τοις εκατό
αύξηση σε MVPA.
Ένας πιθανός τρόπος για
την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας
είναι απλά ξεκινώντας κάποιος να μειώσει
τον χρόνο που κάθεται. Η επιστήμη της
καθιστικής συμπεριφοράς και της σωματικής
άσκησης, αν και διαφορετικές, εξακολουθούν
να λειτουργούν συλλογικά όταν λαμβάνεται
μια ολιστική προσέγγιση της μέρας όσον
αφορά τον ενεργό τρόπο ζωής και την
υγεία.
Πρόσφατα, ο Robinson [11] επινόησε
τον όρο «αόρατη παρέμβαση» για να
περιγράψει τα προγράμματα της συμπεριφορά
του έχουν σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση
της επιδημίας της παχυσαρκίας. Θεωρεί
δεδομένο ότι οι παρεμβάσεις, όπως οι
παραδοσιακοί χοροί ή η αύξηση της
ευαισθητοποίησης για τα περιβαλλοντικά
θέματα που σχετίζονται με το φαγητό
παρέχουν θετικά οφέλη για την υγεία,
χωρίς στην πραγματικότητα να καθορίζουν
τον μακροπρόθεσμο στόχου της βελτίωσης
της υγείας. Μήπως αυτό κάνει τη μείωση
της καθιστικής συμπεριφοράς μια παρέμβαση
αόρατη; Για ενήλικες μεγαλύτερης
ηλικίας, και ιδίως εκείνους με κινητικές
δυσκολίες μια «καθίστε λιγότερο,
κινηθείτε περισσότερο" στρατηγική
μπορεί να είναι η βέλτιστη προσέγγιση
για να υιοθετηθεί σιγά-σιγά τη σωματική
δραστηριότητα, και κυρίως να γίνει η
σωματική άσκηση τρόπος ζωής.
Βιβλιογραφία:
1. Troiano RP, Berrigan D, Dodd KW, et al. Physical activity in the
United States measured by accelerometer. Med Sci Sports Exerc
2008;40(1):181-8 doi: 10.1249/mss.0b013e31815a51b3[published Online
First: Epub Date]|.2. Ashe MC, Miller WC, Eng JJ, et al. Older adults, chronic disease and leisure-time physical activity. Gerontology 2009;55(1):64-72 doi: 10.1159/000141518[published Online First: Epub Date]|.
3. Matthews CE, Chen KY, Freedson PS, et al. Amount of time spent in sedentary behaviors in the United States, 2003-2004. Am J Epidemiol 2008;167(7):875-81 doi: kwm390 [pii] 10.1093/aje/kwm390[published Online First: Epub Date]|.
4. Willis BL, Gao A, Leonard D, et al. Midlife fitness and the development of chronic conditions in later life. Arch Intern Med 2012;172(17):1333-40 doi: 10.1001/archinternmed.2012.3400[published Online First: Epub Date]|.
5. Stein J. Stay moving, not still. Exercise slows aging and makes us feel better. Los Angeles Times. Los Angeles, 2009.
6. Hamilton MT, Hamilton DG, Zderic TW. Exercise physiology versus inactivity physiology: an essential concept for understanding lipoprotein lipase regulation. Exerc Sport Sci Rev 2004;32(4):161-6 doi: 00003677-200410000-00007 [pii][published Online First: Epub Date]|.
7. Owen N, Bauman A, Brown W. Too much sitting: a novel and important predictor of chronic disease risk? BJSM 2009;43(2):81-3 doi: bjsm.2008.055269 [pii] 10.1136/bjsm.2008.055269[published Online First: Epub Date]|.
8. Proper KI, Singh AS, van Mechelen W, et al. Sedentary behaviors and health outcomes among adults: a systematic review of prospective studies. Am J Prev Med 2011;40(2):174-82 doi: 10.1016/j.amepre.2010.10.015[published Online First: Epub Date]|.
9. Sedentary Behaviour Research Network. Letter to the editor: standardized use of the terms “sedentary” and “sedentary behaviours”. Appl Physiol Nutr Metab 2012;37(3):540-2 doi: 10.1139/h2012-024[published Online First: Epub Date]|.
10. Gardiner PA, Eakin EG, Healy GN, et al. Feasibility of reducing older adults’ sedentary time. Am J Prev Med 2011;41(2):174-7 doi: 10.1016/j.amepre.2011.03.020[published Online First: Epub Date]|.
11. Robinson TN. Stealth interventions for obesity prevention and control: motivating behavior change. In: Dube L, Bechara A, Dagher A, et al., eds. Obesity Prevention: The Role of Brain and Society on Individual Behavior. New York, NY: Elsevier, 2010.
Πως μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά της σχολικής ηλικίας σωματικά δραστήρια
από το blog: Clinical Sports Medicine
μετάφραση: Θανάσης Σιούρας, Φυσικοθεραπευτής
Η
τακτική σωματική δραστηριότητα
στο σχολείο έχει
τη δυνατότητα να
βελτιώσει τα αποτελέσματα
της υγείας των παιδιών
και των νέων, όπως
το υπερβολικό βάρος
και την παχυσαρκία.
Πρόσφατες έρευνες
ρίχνουν φως στις ευκαιρίες
και στις προκλήσεις
της εφαρμογή της φυσικής
δραστηριότητας σε
παιδιά σχολικής ηλικίας.
• Τα παιδιά γίνονται λιγότερο σωματικά δραστήρια όσο πλησιάζουν την εφηβεία και την ενήλικη ζωή
• Τα κορίτσια είναι γενικά λιγότερο δραστήρια από τα αγόρια
• Τα παιδιά που είναι σωματικά δραστήρια κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας είναι πιο πιθανό να είναι σωματικά ενεργοί ως ενήλικες
• Μάθηση διαφορετικών τύπων σωματικών δραστηριοτήτων στην παιδική ηλικία μπορεί να βοηθήσει να τολμούν να συμμετάσχουν σε περισσότερες δραστηριότητες αργότερα στη ζωή τους
• Υποχρεωτική σωματική δραστηριότητα στο σχολείο δεν είναι προτεραιότητα
• Δεν υπάρχουν στοιχεία που ότι η προστιθέμενη σωματική δραστηριότητα στο σχολικό πρόγραμμα με τη λήψη χρόνου από άλλα θέματα εμποδίζουν τις ακαδημαϊκές επιδόσεις
μετάφραση: Θανάσης Σιούρας, Φυσικοθεραπευτής
Η
τακτική σωματική δραστηριότητα
στο σχολείο έχει
τη δυνατότητα να
βελτιώσει τα αποτελέσματα
της υγείας των παιδιών
και των νέων, όπως
το υπερβολικό βάρος
και την παχυσαρκία.
Πρόσφατες έρευνες
ρίχνουν φως στις ευκαιρίες
και στις προκλήσεις
της εφαρμογή της φυσικής
δραστηριότητας σε
παιδιά σχολικής ηλικίας.
Η
τακτική σωματική δραστηριότητα
είναι απαραίτητη για
τη φυσιολογική ανάπτυξη όπως
και για την ανάπτυξη
της κάρδιο-αναπνευστικής
αντοχής, της μυϊκής
δύναμης, της ευελιξίας, των κινητικών
δεξιοτήτων και της ευκινησία.
Επιπλέον, η τακτική
σωματική δραστηριότητα
έχει επιπτώσεις
σε ένα ευρύ φάσμα αποτελεσμάτων της
υγεία των παιδιών
και της νεολαίας (1)
συμπεριλαμβανομένων
του υπερβολικού βάρους
και της παχυσαρκία.
Τα παιδιά θεωρούνται
μια κρίσιμη
ομάδα-στόχος της προσπάθειας
της δημόσιας υγείας
για την πρόληψη
της παχυσαρκίας και του
υπερβολικού βάρους.
Ο
Grydeland και άλλοι,
ανέφεραν πρόσφατα
την επίδραση της
20-μηνης παρέμβασης
στα σχολεία όσον
αφορά τα αποτελέσματα της
σύνθεσης του σώματος (2).
Η παρέμβαση τους
κατάφερε να αυξήσει
την συνολική
σωματική δραστηριότητα
μεταξύ των συμμετεχόντων
και ιδιαίτερα
μεταξύ των κοριτσιών και
των ατόμων με χαμηλό επίπεδο δραστηριότητας.
Επιπλέον, η
μελέτη έδειξε
ευεργετικά αποτελέσματα στη
μείωση του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ)
των κοριτσιών.
Τα
αποτελέσματα σχετικά
με τη σύνθεση του σώματος
είναι πολλά
υποσχόμενα. Ωστόσο,
δεν παρατηρήθηκαν σημαντικά αποτελέσματα
της παρέμβασης
μεταξύ των αγοριών
ή μεταξύ
των συμμετεχόντων των
γονέων με χαμηλότερα
επίπεδα εκπαίδευσης.
Φαίνεται να υπάρχουν
μερικοί λόγοι
για τους οποίους οι
επιπτώσεις δεν
ήταν καλύτερες
και δεν
επηρέασαν τα αγόρια.
Μεταξύ αυτών ήταν
ότι το χαμηλό κόστος
και η δυνατότητα εφαρμογής
στο δημόσιο
εκπαιδευτικό σύστημα είχε
υψηλή προτεραιότητα
στη μελέτη του
Grydeland, και
τα συστατικά
παρέμβασης
διοχετεύτηκαν κυρίως
μέσω των εκπαιδευτικών
του σχολείου και
εξαρτιόνταν από την
αφοσίωσή τους στο
πρόγραμμα.
Ακόμη
και με φιλόδοξους
στόχους για το ποιες
δραστηριότητες τα
παιδιά θα πρέπει
να συμμετέχουν,
οι επιπτώσεις
εξαρτώνται από το τι
τα παιδιά κάνουν
πραγματικά. Ακριβώς
όπως όταν οι
ασθενείς λαμβάνουν
τα φάρμακά η θεραπεία λειτουργεί καλά,
ενώ αν δεν το κάνουν,
η θεραπεία δεν
λειτουργεί. Η
πρόκληση είναι να
εφαρμοστεί η σωματική δραστηριότητα
με αρκετά
ισχυρές επιπτώσεις.
Από
τη βιβλιογραφία (3-6)
γνωρίζουμε:
• Τα παιδιά γίνονται λιγότερο σωματικά δραστήρια όσο πλησιάζουν την εφηβεία και την ενήλικη ζωή
• Τα κορίτσια είναι γενικά λιγότερο δραστήρια από τα αγόρια
• Τα παιδιά που είναι σωματικά δραστήρια κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας είναι πιο πιθανό να είναι σωματικά ενεργοί ως ενήλικες
• Μάθηση διαφορετικών τύπων σωματικών δραστηριοτήτων στην παιδική ηλικία μπορεί να βοηθήσει να τολμούν να συμμετάσχουν σε περισσότερες δραστηριότητες αργότερα στη ζωή τους
• Υποχρεωτική σωματική δραστηριότητα στο σχολείο δεν είναι προτεραιότητα
• Δεν υπάρχουν στοιχεία που ότι η προστιθέμενη σωματική δραστηριότητα στο σχολικό πρόγραμμα με τη λήψη χρόνου από άλλα θέματα εμποδίζουν τις ακαδημαϊκές επιδόσεις
Το
σχολείο αντιπροσωπεύει
το μόνο διαθέσιμο
πεδίο όπου όλα
τα παιδιά, ανεξάρτητα
από την κοινωνική υπόβαθρο,
μπορεί να προσεγγιστούν
συνεχώς επί μακρό
χρονικό διάστημα.
Ως εκ τούτου θα
πρέπει να παροτρύνουμε
τους φορείς λήψης
αποφάσεων να
δώσουν προτεραιότητα στη
σωματική δραστηριότητα στο
σχολείο και να
εξασφαλίσουν ότι
οι εκπαιδευτικοί έχουν
αρκετές ικανότητες. Ωστόσο,
αν αυτό
είναι μόνο στα
λόγια, το πιθανότερο
αποτέλεσμα είναι
η αύξηση των
κοινωνικών ανισοτήτων και
όχι τη μείωση
τους.
Βιβλιογραφία:
- Strong WB, Malina RM, Blimkie CJ et al. Evidence based physical activity for school-age youth. J Pediatr 2005; 146:732-37.
- Grydeland M, Bjelland M, Anderssen SA, Klepp KI, Bergh IH, Andersen LF, Ommundsen Y, Lien N. Effects of a 20-month cluster randomised controlled school-based intervention trial on BMI of school-aged boys and girls: the HEIA study. Br J Sports Med. 2013 Apr 27. [Epub ahead of print]
- Kolle E, Steene-Johannessen J, Andersen LB, Anderssen SA. Objective measures of physical activity level and directly measured aerobic fitness in a population based sample of Norwegian 9- and 15-year olds. Scand J Med Sci Sports. 2010 Feb;20(1):e41-7. doi: 10.1111/j.1600-0838.2009.00892.x.
- Telama R, Yang X, Viikari J, et al. Physical activity from childhood to adulthood. A 21-year tracking study. Am J Prev Med 2005;28:267–73.
- Ahamed Y, Macdonald H, Reed K, Naylor PJ, Liu-Ambrose T, McKay H. School-based physical activity does not compromise children’s academic performance. Med Sci Sports Exerc. 2007 39:371-6.
- François Trudeau F, Shephard RJ. Physical education, school physical activity, school sports and academic performance. Int J Behav Nutr Phys Act. 2008; 5: 10.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)