Οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα του ισχίου και γόνατος μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα, δηλαδή τον πόνο, την δυσκαμψία και την λειτουργικότητα της άρθρωσης, αν ακολουθήσουν τακτική σωματική άσκηση και manual therapy ή και τα δύο, σύμφωνα με νέα ερευνητικά ευρήματα που παρουσιάστηκαν από το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ρευματολογίας στο Ετήσιο Συνέδριο στη Βοστώνη.
Η Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ), είναι η πιο συχνή πάθηση των αρθρώσεων και επηρεάζει μεσήλικες και ηλικιωμένους. Χαρακτηρίζεται από την προοδευτική βλάβη του χόνδρου της άρθρωσης (το προστατευτικό υλικό των οστών μέσα στην άρθρωση) και προκαλεί αλλαγές στις δομές γύρω από αυτήν. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να περιλαμβάνουν τη συσσώρευση υγρού (φλεγμονή), την οστεώδη υπερανάπτυξη, καθώς και μυϊκή αδυναμία και αλλοιώσεις των περιαρθρικών στοιχείων, οι οποίες μπορεί να περιορίσουν την κίνηση και να προκαλέσουν πόνο.Υπάρχοντα στοιχεία συνηγορούν υπέρ της αποτελεσματικότητας της άσκησης και των ειδικών χειρισμών για την ανακούφιση από τα συμπτώματα της ΟΑ του ισχίου και του γόνατος, καθώς και τη βελτίωση της λειτουργικότητας. Ωστόσο, δεν υπάρχουν δεδομένα για την σύγκριση αυτών των θεραπευτικών προσεγγίσεων, με τη συνήθη ιατρική φροντίδα για την ΟΑ ή για την μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης.
Ερευνητές στη Νέα Ζηλανδία μελέτησαν 206 ασθενείς με ΟΑ για δύο χρόνια, με σκοπό να μετρηθεί η αποτελεσματικότητα της προσθήκης της τακτικής σωματικής
άσκησης, των θεραπευτικών χειρισμών (manual therapy) ή ένος συνδυασμού και των δύο αυτών με τη
συνήθη αγωγή, σε σχέση με τη συνέχιση της συνήθους ιατρικής φροντίδας της ΟΑ."Ο
σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσον παρέχοντας
ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα άσκησης ή manual therapy, οδηγούμε σε
σημαντικά πρόσθετα οφέλη, πέρα και πάνω από τη συνήθη ιατρική
φροντίδα," δήλωσε ο J. Haxby Abbott, DPT, PhD, FNZCP από το Πανεπιστήμιο
του Otago στο Dunedin της Νέας Ζηλανδίας, που είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.Η πρόοδος των συμμετεχόντων μετρήθηκε με τη χρήση του Western Ontario and McMaster (WOMAC) δείκτη για την ΟΑ, ο οποίος αξιολογεί σε μια κλίμακα από 0-240. Όσο πιό χαμηλή είναι κατά WOMAC η βαθμολογία, δείχνει βελτίωση στον πόνο και την δυσκαμψία, καθώς και βελτίωση στην λειτουργικότητα της άρθρωσης. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν επίσης σε αρκετές δοκιμασίες φυσικής κατάστασης, όπως για παράδειγμα, η χρονομέτρηση καθίσματος-ανύψωσης και του γρήγορου βαδίσματος 40 μέτρων, καθώς και στο ημικάθισμα των 30 δευτερολέπτων.
Στην αρχή της μελέτης, η μέση ηλικία των ασθενών που συμμετείχαν ήταν τα 66 έτη, με μία μέση βαθμολογία WOMAC στους 100,8 βαθμούς.
Μετά από δύο χρόνια, όλοι οι συμμετέχοντες, οι οποίοι ακολούθησαν τακτική άσκηση ή manual therapy ή ένα συνδυασμό και των δύο, έδειξαν βελτιωμένη βαθμολογία κατά WOMAC, καλύτερη από αυτή που είχαν οι συμμετέχοντες που είχαν λάβει μόνο τη συνήθη ιατρική φροντίδα για την ΟΑ.
Οι συμμετέχοντες που ακολούθησαν αγωγή με άσκηση εκτός από την συνήθη φροντίδα, έδειξαν βελτίωση κατά 31,7 μονάδες στην κλίμακα WOMAC, σε σύγκριση με αυτούς που ακολούθησαν μόνο τη συνήθη φροντίδα.
Οι συμμετέχοντες που ακολούθησαν manual therapy αγωγή εκτός από την συνήθη φροντίδα, έδειξαν μια βελτίωση κατά 30,1 μονάδες στην κλίμακα WOMAC.
 |
Η βαθμολόγηση κατά WOMAC όπως αναφέρεται στην έρευνα.
(American College of Rheumatology)
|
Συμπερασματικά, η προσθήκη στην συνήθη φροντίδα της ΟΑ, είτε της τακτικής άσκησης ή των ειδικών χειρισμών (manual therapy) ή και των δύο, είναι επωφελής για τους πάσχοντες.
Οι συγγραφείς της παραπάνω μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι: "τα οφέλη που προσδίδονται σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ΟΑ, με την προσθήκη θεραπευτικής άσκησης ή (και) manual therapy, που παρέχονται από Φυσικοθεραπευτές, εξακολουθούν να είναι σημαντικά, ακόμη και για δύο τουλάχιστον χρόνια παρακολούθησης,".
πηγή: http://www.sciencedaily.com/releases/2014/11/141116094020.htm
http://www.newswise.com/articles/exercise-and-manual-therapy-improve-pain-and-function-in-osteoarthritis