Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Έφυγε ο Max Zusman
Ένας μύθος της σύγχρονης Φυσικοθεραπείας ο Max Zusman, απεβίωσε μετά από μακρόχρονη ασθένεια.
Οι εργασίες του Max Zusman για την φυσιολογία του πόνου και το Manual Therapy τον έκαναν διεθνώς γνωστό. Έχει δημοσιεύσει πολλές σημαντικές εργασίες σε σχέση με αυτά τα θέματα και έχει δώσει νέα πνοή στο Μanual Τherapy.
Ο Max Zusman πρόσφατα αποσύρθηκε από την θέση του Λέκτορα του Τμήματος Φυσικοθεραπείας, στο Curtin University of Technology της Αυστραλίας. Ωστόσο, συνέχισε να διδάσκει σε όλο τον κόσμο και πρόσφατα βρέθηκε και στην Αθήνα σε σεμινάριο του H.O.M.T.D..
Η απουσία του θα γίνει αισθητή στον χώρο της παγκόσμιας Φυσικοθεραπείας.
βίντεο από την ομιλία του Max Zusman στο Η.Ο.Μ.Τ.D.
Αθήνα, 13 Απριλίου 2013
Αθήνα, 13 Απριλίου 2013
The Modernisation of Manipulative Therapy: Max Zusman (International Journal of Clinical Medicine, 2011, 2, 644-649)
Belief reinforcement: one reason why costs for low back pain have not decreased: Max Zusman (J Multidiscip Healthc. 2013; 6: 197–204.Published online 2013 May 16)
Belief reinforcement: one reason why costs for low back pain have not decreased: Max Zusman (J Multidiscip Healthc. 2013; 6: 197–204.Published online 2013 May 16)
Φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου σε ασθενείς με ισχιαλγία (συστηματική ανασκόπηση)
Drugs for relief of pain in patients with sciatica: systematic review and meta-analysis
Zambelli et al., BMJ 344 (2012) e497
 |
| Sciatica irradiation. (Image by: Eurospine.) |
Οι Γενικοί Ιατροί συχνά συνταγογραφούν αναλγητικά φάρμακα για ασθενείς με εμμένοντα συμπτώματα ισχιαλγίας. Ενώ οι κατευθυντήριες γραμμές, παγκοσμίως, παρέχουν σαφείς συστάσεις για τη συνταγογράφηση των φαρμάκων για μη ειδική οσφυαλγία, σε αυτές δεν υπάγονται οι περιπτώσεις ισχιαλγίας. Για τη διαχείριση της ισχιαλγίας, συνταγογραφούνται συχνά φάρμακα που περιλαμβάνονται στις κατηγορίες των μη-στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (NSAID), των μυοχαλαρωτικών, των οπιοειδών αναλγητικών, των βενζοδιαζεπινών, των κορτικοστεροειδών, των αντικαταθλιπτικών και των σπασμολυτικών.
Αυτή η ανασκόπηση διερεύνησε την αποτελεσματικότητα των αναλγητικών, αλλά και των διαφόρων άλλων επικουρικών φαρμάκων, που συνήθως χορηγούνται στην πρωτοβάθμια φροντίδα για τη διαχείριση των ασθενών με ισχιαλγία. Εξετάστηκαν αρχικά 197 άρθρα, από τα οποία 23 αξιολογήθηκαν και αναλυθηκαν πλήρως. Οι περιλαμναβόμενες σ' αυτά δοκιμές διερεύνησαν 6 διαφορετικές κατηγορίες φαρμάκων: τα NSAID, τα αντικαταθλιπτικά, τα κορτικοστεροειδή, τα οπιοειδή αναλγητικά, τα μυοχαλαρωτικά και τα σπασμολυτικά.Τα αποτελέσματα αυτής της επανεξέτασης δείχνουν ότι υπάρχει χαμηλή ποιότητα αποδεικτικών στοιχείων για την αποτελεσματικότητα των NSAIDs, των κορτικοστεροειδών και των σπασμολυτικών. Επιπλέον, από τα διαθέσιμα στοιχεία δεν προκύπτουν σαφώς ευνοϊκές επιδράσεις των NSAID, των κορτικοστεροειδών, των αντικαταθλιπτικών, των μυοχαλαρωτικών και των οπιοειδών αναλγητικών στο άμεσο μέλλον.
Τέλος, παρέχεται περιορισμένη υποστήριξη για τη χρήση των NSAID, των κορτικοστεροειδών και των αντιεπιληπτικών, ακόμη και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Επί του παρόντος, τα στοιχεία αυτά παρουσιάζουν μια έλλειψη οριστικών και υψηλής ποιότητας στοιχείων για την υποστήριξη της συνταγογράφησης αυτών των φαρμάκων για ασθενείς με ισχιαλγία στην πρωτοβάθμια φροντίδα.
πηγή: http://www.bmj.com/highwire/filestream/567113/field_highwire_article_pdf/0.pdf
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Επιδράσεις της χρήσης Kinesio Tape ® στην μυϊκή κόπωση των εκτεινόντων της Ο.Μ.Σ.Σ.
Η μυϊκή κόπωση των εκτεινόντων της Οσφυϊκής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης (Ο.Μ.Σ.Σ.) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση των συμπτωμάτων της χρόνιας οσφυαλγίας. Η φυσιολογία της μυϊκής κόπωσης είναι πολύπλοκη και δεν είναι πλήρως κατανοητή. Η εφαρμογή Kinesio Taping ® υποστηρίζει κατεστραμμένες μυϊκές δομές, ενώ επιτρέπει την κινητικότητά τους και την ίδια στιγμή μπορεί να επηρεάσει ορισμένους από τους μηχανισμούς που σχετίζονται με την κόπωση των μυών, όπως η ροή του αίματος και η ιδιοδεκτικότητα.
Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να προσδιοριστεί η επίδραση της Kinesio Taping ® στην μείωση της κόπωσης των εκτεινόντων μυών της Ο.Μ.Σ.Σ., σε ένα δείγμα των νεαρών υγιών εθελοντών. Πραγματοποιήθηκε μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη, διπλά τυφλή κλινική δοκιμή.
Τοποθετήθηκαν 99 υγιή άτομα τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες της μελέτης. Την ομάδα στην οποία τοποθετήθηκε Kinesio Tape ®, την ομάδα στην οποία χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο και την ομάδα ελέγχου.
Αμέσως μετά την εφαρμογή Kinesio Taping ® μετρήθηκε η αντοχή των εκτεινόντων της Ο.Μ.Σ.Σ., με τη δοκιμή Biering-Sorensen.
Οι συμμετέχοντες και οι ερευνητές δεν γνώριζαν στοιχεία των άλλων ομάδων. Ο χρόνος κόπωσης που επιτεύχθηκε συγκρίθηκε μεταξύ των ομάδων με μονόδρομη ANOVA και με διαστήματα εμπιστοσύνης 95%.
Υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ του χρόνου κόπωσης που επιτεύχθηκε στην ομάδα του Kinesio Taping ® έναντι της ομάδας ελέγχου (ρ < 0,05 ). Η ομάδα του εικονικού φαρμάκου κατέγραψε καλύτερες επιδόσεις από ότι η ομάδα ελέγχου, αλλά χειρότερες από την ομάδα του Kinesio Taping ®.
Η εφαρμογή Kinesio Taping ® φαίνεται να βελτιώνει το χρόνο που επέρχεται κόπωση των εκτεινόντων της Ο.Μ.Σ.Σ., σύμφωνα με την δοκιμή Biering-Sorensen. Αυτά τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι η εφαρμογή Kinesio Taping ® επηρεάζει τις διαδικασιες που οδηγούν σε μυϊκή κόπωση των εκτεινόντων της Ο.Μ.Σ.Σ. και ότι θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική στην διαχείριση της χρόνιας οσφυαλγίας.
πηγή: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24284272
Νέα δεδομένα για την αρθροσκοπική αποκατάσταση του γόνατος
από τους New York Times
της Pam Belluck
Η δημοφιλέστερη χειρουργική διαδικασία για τα προβλήματα του γόνατος δεν λειτούργησε καλύτερα από ότι εικονικές επεμβάσεις, στο να βοηθήσει ασθενείς με προβλήματα στο γόνατο, γεγονός που υποδηλώνει ότι χιλιάδες ασθενείς πιθανόν να υποβάλλονται σε μια περιττή χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό New England Journal of Medicine.
Στην ασυνήθιστη αυτή μελέτη συμμετείχαν ασθενείς με ρήξη μηνίσκου. Στις περιπτώσεις αυτές, η αρθροσκοπική χειρουργική αποκατάσταση είναι η πιο κοινή διαδικασία για έναν Ορθοπαιδικό στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εκτελούνται, σύμφωνα με τη μελέτη, περίπου 700.000 επεμβάσεις το χρόνο, με εκτιμώμενο κόστος τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια.Η μελέτη, που διεξήχθη στη Φινλανδία, αφορούσε ένα μικρό υποσύνολο από τους ασθενείς με ρήξη μηνίσκου. Αλλά οι εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων Ορθοπαιδικών Χειρουργών, αναφέρουν ότι η μελέτη προστίθεται σε άλλες πρόσφατες έρευνες, οι οποίες δείχνουν ότι η χειρουργική επέμβαση σε περιπτώσεις ρήξης μηνίσκου, θα πρέπει να στοχεύουν σε μια πολύ μικρότερη ομάδα ασθενών. Επίσης, επιλογές η Φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικές.Η χειρουργική επέμβαση, η μερική αρθροσκοπική μηνισκεκτομή, πραγματοποιείται με μικρές τομές στο γόνατο. Από αυτές θα εισέλθει το αρθροσκόπιο, το οποίο επιτρέπει στους γιατρούς να δουν το εσωτερικό της άρθρωσης, καθώς διάφορα εργαλεία με τα οποία θα αποκατασταθεί η ρήξη του μηνίσκου.
Η Φινλανδική μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η χειρουργική επέμβαση δεν βοηθά. Υπάρχει συμφωνία για το ότι θα πρέπει να γίνεται σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά για νεότερους ασθενείς, αλλά και σε ρήξεις μηνίσκων συνεπεία αθλητικών τραυματισμών. Από την άλλη πλευρά όμως, το 80% των ρήξεων των μηνίσκων προκαλείται από την υπερχρήση και τη γήρανση και ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν, ότι η χειρουργική επέμβαση σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να περιοριστεί σημαντικά.
"Οι ερευνητές, πολλές φορές, βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να αποδείξουν ότι το δημοφιλές δεν έχει τελικά πολύ μεγάλη αξία", δήλωσε ο Dr. David Felson, καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. "Αυτή η μελέτη, παρέχει πληροφορίες για το αν η χειρουργική επέμβαση με την οποία ο Ορθοπαιδικός νομίζει νομίζει ότι θα λύσει το ποβλημα του ασθενή είναι αναγκαία ή όχι. Νομίζω ότι η συχνότερη απάντηση είναι όχι."
Οι εθελοντές ασθενείς στη Φινλανδική μελέτη έλαβαν όλοι αναισθησία και μπήκαν στο χειρουργείο. Μερικοί από αυτούς υποβλήθηκαν σε πραγματική χειρουργική επέμβαση, ενώ άλλοι σε προσομοίωση της διαδικασίας του χειρουργείου.
Ένα χρόνο αργότερα, οι περισσότεροι ασθενείς και των δύο ομάδων, δήλωσαν τα γόνατά τους ήταν πολύ καλύτερα και η συντριπτική πλειοψηφία δήλωσε ότι θα επιλέξει και πάλι την ίδια μέθοδο, ακόμη και αυτοί που δεν χειρουργήθηκαν τελικά.
"Είναι μια καλά τεκμηριωμένη μελέτη", δήλωσε ο Dr. David Jevsevar, Πρόεδρος της Επιτροπής Τεκμηρίωσης της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπαιδικών Χειρουργών. "Δίνει περαιτέρω αξιοπιστία και στήριξη σε μια σειρά από μελέτες, που έχουν δείξει ότι η αρθροσκόπηση στους ασθενείς δεν κάνει πάντα τη διαφορά."Ο Dr. David Jevsevar, Ορθοπαιδικός Χειρουργός και ο ίδιος, στο St. George της Utah, δήλωσε ότι ελπίζει πως η μελέτη θα ωθήσει την έρευνα για τον καλύτερο εντοπισμό των ασθενών που θα πρέπει να υποβάλλονται σε αρθροσκόπηση.
Συμπλήρωσε επίσης ότι "εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει όφελος από την αρθροσκοπική μηνισκεκτομή στους κατάλληλους ασθενείς. Θα πρέπει να καθορίσουμε στο μέλλον, πως θα ορίζονται οι κατάλληλοι ασθενείς."Ένας παράγοντας είναι το κατά πόσον ο πόνος προκαλείται από την ρήξη του μηνίσκου ή από κάτι άλλο, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας, η οποία συχνά συνοδεύεται από ρήξη μηνίσκου. Ένα άλλο προς εξέταση ζήτημα, είναι κατά πόσο η μηχανική λειτουργία του γόνατος επηρεάζεται.
"Πάρτε 100 άτομα με πόνο στο γόνατο. Ένα πολύ υψηλό ποσοστό από αυτούς έχουν ρήξης μηνίσκου," είπε ο Dr. Kenneth Fine, Ορθοπαιδικός Χειρουργός που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο George Washington. "Οι ασθενείς αγαπούν την ευστοχία: σε μια ρήξη μηνισκου, τους λέω, 1ον δεν είμαι τόσο σίγουρος οτι η ρήξη μηνίσκου προκαλεί τον πόνο σας και 2ον ακόμη και αν ισχύει αυτό, δεν είμαι βέβαιος ότι η χειρουργική επέμβαση πρόκειται να αποκαταστήσει τον πόνο." Ο Dr. Fine πρόσθεσε: "Το γόνατό σου έχει πραγματικά μια ρήξη μηνίσκου. Προκαλεί μόνο πόνο. Δεν έχει όμως μηχανικά συμπτώματα. Το γόνατό σου δεν κλειδώνει. Γι 'αυτό και δεν χρειάζεται να χειρουργηθεί."Ο ίδιος παρομοίασε τις πρόσφατες μελέτες για την αναγκαιότητα των αρθροσκοπήσεων, με τις προσπάθειες του ιατρικού κόσμου να εκπαιδευθούν οι ασθενείς ότι "δεν είναι σωστό να λαμβάνουν αντιβιοτικά για το κοινό κρυολόγημα. Υπάρχουν μεγάλες πιέσεις για να λειτουργήσει αυτό. Οικονομικές προφανώς. Αλλά επίσης, αν ένας γιατρός πρωτοβάθμιας φροντίδας συνεχίζει να μου στέλνει ασθενείς οι οποίοι διαμαρτύρονται για τον πόνο στο γόνατο και συνεχίζω να μην χειρουργώ τέτοια περιστατικά, τότε ο γιατρός πρωτοβάθμιας φροντίδας πρόκειται να σταματήσει να μου στέλνει ασθενείς."
Η νέα έρευνα βασίζεται σε μια πρωτοποριακή μελέτη του 2002 από το Texas, που έδειξε ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, δεν πήγαν καλύτερα από εκείνους που υποβλήθηκαν σε αντίστοιχη εικονική χειρουργική επέμβαση. Μια Καναδική μελέτη του 2008 διαπίστωσε ότι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την οστεοαρθρίτιδα γόνατος δεν έκαναν τίποτα καλύτερο από ότι αυτοί που ακολούθησαν Φυσικοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Αποτέλεσμα αυτών των ερευνών είναι ότι πολλοί χειρουργοί έχουν μειώσει τις αρθροσκοπικές επεμβάσεις σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος.
Νωρίτερα σ' αυτό το έτος, μια μελέτη σε 7 Αμερικανικά νοσοκομεία διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με ρήξη μηνίσκου και οστεοαρθρίτιδα δεν παρουσίασαν μεγαλύτερη βελτίωση με χειρουργική επέμβαση από αυτούς που υποβλήθηκαν σε Φυσικοθεραπεία, αν και μετά από 6 μήνες, το 1/3 της ομάδας που ακολούθησε Φυσικοθεραπευτική αγωγή, ζήτησε να υποβληθεί σε επέμβαση.
Ο συγγραφέας της μελέτης, ο Dr. Robert Marx του Hospital for Special Surgery, δήλωσε ότι το συμπέρασμά του ήταν ότι συχνά η Φυσικοθεραπευτική αγωγή θα πρέπει να προηγηθεί της επέμβασης. Δήλωσε ακόμα ότι, "οι κατάλληλα επιλεγμένοι ασθενείς επωφελούνται από την αρθροσκόπηση στο γόνατο." Και "Όταν έχεις κάποιον που δεν πάσχει από αρθρίτιδα και έχει μια οδυνηρή ρήξη μηνίσκου, η αρθροσκόπηση είναι η ενδεικνυόμενη λύση."Ο Dr. Marx εξέφρασε σκεπτικισμό σχετικά με τη Φινλανδική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν ασθενείς με μόνο ρήξη μηνίσκου και όχι διαγνωσμένη αρθρίτιδα. Αναρωτήθηκε για τις περιπτώσεις, αν η ρήξη του μινίσκου είναι μικρή ή αν ο πόνος προκαλείται από την επιγονατίδα, προσθέτοντας ότι "δεν υπήρχε απόλυτη ομοιογένεια σε όλο τον πληθυσμό των ασθενών."
Ο Dr. Teppo Jarvinen, ένας από τους συγγραφείς της Φινλανδικής μελέτης, δήλωσε ότι "το κατά πόσον η ρήξη του μηνίσκου προκαλούσε πόνο στους συμμετέχοντες ήταν άγνωστο, αλλά η και η οστεοαρθρίτιδα ήταν μια πιθανή αιτία πρόκλησης πόνου. Περίπου το 10% των συμμετεχόντων ασθενών στην έρευνα αν και είχαν ρήξη μηνίσκου, δεν είχαν αρθρίτιδα", είπε.Στη μελέτη συμμετείχαν 5 νοσοκομεία και 146 ασθενείς, ηλικίας 35 έως 65 ετών, με ρήξη μηνίσκου και πόνο στο γόνατο. Περίπου οι μισοί είχαν μηχανικά προβλήματα, όπως πρόβλημα στην κάμψη ή θορύβους κατά την κίνηση στα γόνατα.
Οι περισσότεροι ασθενείς έλαβαν ραχιαία αναισθησία, παραμένοντας ξύπνιοι (ένα νοσοκομείο χρησιμοποίησε γενική αναισθησία). Οι χειρουργοί χρησιμοποίησαν αρθροσκόπηση για να αξιολογήσουν το γόνατο. Αν τα στοιχεία του ασθενή ήταν επαρκή, κατατάσσονταν τυχαία στην ομάδα της πραγματικής ή της εικονικής χειρουργικής επέμβασης.
Κανείς από τους ασθενείς δεν ήξερε σε ποια ομάδα ανήκε.
Μετά από ένα χρόνο, και οι 2 ομάδες ανέφεραν παρόμοια βελτίωση, ακόμη και εκείνοι με τα "θορυβώδη" ή τα "κλειδωμένα" γόνατα. Σε 2 ασθενείς από την ομάδα της χειρουργικής επέμβασης απαιτήθηκε νέα χειρουργική επέμβαση. Ενώ σε 5 από την ομάδα της εικονικής επέμβασης απαιτήθηκε χειρουργική επέμβαση. Ο Dr. Jarvinen δέχθηκε τη δυνατότητα η εικονική χειρουργική επέμβαση να είχε κάποια επίδραση placebo, αλλά είπε τα αποτελέσματα ήταν πολύ ισχυρά για να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο έτσι.
Ο Dr. Frederick Azar, πρώτος Αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπαιδικών Χειρουργών, είπε ότι η μελέτη επικεντρώθηκε σε μια μειοψηφία των ασθενών, σε αυτούς που πιθανόν δεν ενδείξεις αρθροσκόπησης. Η αρθροσκοπική επέμβαση ενδείκνυται κυρίως σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια αρθρίτιδα, στους οποίους η ρήξη μηνίσκου φαίνεται να είναι η κύρια αιτία του πόνου.
"Η αρθροσκόπηση είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο," συμπλήρωσε. Ωστόσο, συνέχισε, "είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν ορισμένοι γιατροί που μπορεί να εξετάσουν την υπόθεση αυτή και είναι πιθανόν να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν τους ασθενείς τους, από την άποψη της αναγκαιότητας της χειρουργικής επέμβασης."
πηγή: http://www.nytimes.com/2013/12/26/health/common-knee-surgery-does-very-little-for-some-study-suggests.html?_r=1&
η μελέτη: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1305189
της Pam Belluck
(δημοσίευση: 25 Δεκεμβρίου 2013)
(update: στο τέλος του άρθρου ακολουθούν δυο βίντεο
από μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των Η.Π.Α., σχετικά με την έρευνα)
Η δημοφιλέστερη χειρουργική διαδικασία για τα προβλήματα του γόνατος δεν λειτούργησε καλύτερα από ότι εικονικές επεμβάσεις, στο να βοηθήσει ασθενείς με προβλήματα στο γόνατο, γεγονός που υποδηλώνει ότι χιλιάδες ασθενείς πιθανόν να υποβάλλονται σε μια περιττή χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό New England Journal of Medicine.
Στην ασυνήθιστη αυτή μελέτη συμμετείχαν ασθενείς με ρήξη μηνίσκου. Στις περιπτώσεις αυτές, η αρθροσκοπική χειρουργική αποκατάσταση είναι η πιο κοινή διαδικασία για έναν Ορθοπαιδικό στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εκτελούνται, σύμφωνα με τη μελέτη, περίπου 700.000 επεμβάσεις το χρόνο, με εκτιμώμενο κόστος τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια.Η μελέτη, που διεξήχθη στη Φινλανδία, αφορούσε ένα μικρό υποσύνολο από τους ασθενείς με ρήξη μηνίσκου. Αλλά οι εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων Ορθοπαιδικών Χειρουργών, αναφέρουν ότι η μελέτη προστίθεται σε άλλες πρόσφατες έρευνες, οι οποίες δείχνουν ότι η χειρουργική επέμβαση σε περιπτώσεις ρήξης μηνίσκου, θα πρέπει να στοχεύουν σε μια πολύ μικρότερη ομάδα ασθενών. Επίσης, επιλογές η Φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικές.Η χειρουργική επέμβαση, η μερική αρθροσκοπική μηνισκεκτομή, πραγματοποιείται με μικρές τομές στο γόνατο. Από αυτές θα εισέλθει το αρθροσκόπιο, το οποίο επιτρέπει στους γιατρούς να δουν το εσωτερικό της άρθρωσης, καθώς διάφορα εργαλεία με τα οποία θα αποκατασταθεί η ρήξη του μηνίσκου.
Η Φινλανδική μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η χειρουργική επέμβαση δεν βοηθά. Υπάρχει συμφωνία για το ότι θα πρέπει να γίνεται σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά για νεότερους ασθενείς, αλλά και σε ρήξεις μηνίσκων συνεπεία αθλητικών τραυματισμών. Από την άλλη πλευρά όμως, το 80% των ρήξεων των μηνίσκων προκαλείται από την υπερχρήση και τη γήρανση και ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν, ότι η χειρουργική επέμβαση σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να περιοριστεί σημαντικά.
"Οι ερευνητές, πολλές φορές, βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να αποδείξουν ότι το δημοφιλές δεν έχει τελικά πολύ μεγάλη αξία", δήλωσε ο Dr. David Felson, καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. "Αυτή η μελέτη, παρέχει πληροφορίες για το αν η χειρουργική επέμβαση με την οποία ο Ορθοπαιδικός νομίζει νομίζει ότι θα λύσει το ποβλημα του ασθενή είναι αναγκαία ή όχι. Νομίζω ότι η συχνότερη απάντηση είναι όχι."
Οι εθελοντές ασθενείς στη Φινλανδική μελέτη έλαβαν όλοι αναισθησία και μπήκαν στο χειρουργείο. Μερικοί από αυτούς υποβλήθηκαν σε πραγματική χειρουργική επέμβαση, ενώ άλλοι σε προσομοίωση της διαδικασίας του χειρουργείου.
Ένα χρόνο αργότερα, οι περισσότεροι ασθενείς και των δύο ομάδων, δήλωσαν τα γόνατά τους ήταν πολύ καλύτερα και η συντριπτική πλειοψηφία δήλωσε ότι θα επιλέξει και πάλι την ίδια μέθοδο, ακόμη και αυτοί που δεν χειρουργήθηκαν τελικά.
"Είναι μια καλά τεκμηριωμένη μελέτη", δήλωσε ο Dr. David Jevsevar, Πρόεδρος της Επιτροπής Τεκμηρίωσης της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπαιδικών Χειρουργών. "Δίνει περαιτέρω αξιοπιστία και στήριξη σε μια σειρά από μελέτες, που έχουν δείξει ότι η αρθροσκόπηση στους ασθενείς δεν κάνει πάντα τη διαφορά."Ο Dr. David Jevsevar, Ορθοπαιδικός Χειρουργός και ο ίδιος, στο St. George της Utah, δήλωσε ότι ελπίζει πως η μελέτη θα ωθήσει την έρευνα για τον καλύτερο εντοπισμό των ασθενών που θα πρέπει να υποβάλλονται σε αρθροσκόπηση.
Συμπλήρωσε επίσης ότι "εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει όφελος από την αρθροσκοπική μηνισκεκτομή στους κατάλληλους ασθενείς. Θα πρέπει να καθορίσουμε στο μέλλον, πως θα ορίζονται οι κατάλληλοι ασθενείς."Ένας παράγοντας είναι το κατά πόσον ο πόνος προκαλείται από την ρήξη του μηνίσκου ή από κάτι άλλο, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας, η οποία συχνά συνοδεύεται από ρήξη μηνίσκου. Ένα άλλο προς εξέταση ζήτημα, είναι κατά πόσο η μηχανική λειτουργία του γόνατος επηρεάζεται.
"Πάρτε 100 άτομα με πόνο στο γόνατο. Ένα πολύ υψηλό ποσοστό από αυτούς έχουν ρήξης μηνίσκου," είπε ο Dr. Kenneth Fine, Ορθοπαιδικός Χειρουργός που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο George Washington. "Οι ασθενείς αγαπούν την ευστοχία: σε μια ρήξη μηνισκου, τους λέω, 1ον δεν είμαι τόσο σίγουρος οτι η ρήξη μηνίσκου προκαλεί τον πόνο σας και 2ον ακόμη και αν ισχύει αυτό, δεν είμαι βέβαιος ότι η χειρουργική επέμβαση πρόκειται να αποκαταστήσει τον πόνο." Ο Dr. Fine πρόσθεσε: "Το γόνατό σου έχει πραγματικά μια ρήξη μηνίσκου. Προκαλεί μόνο πόνο. Δεν έχει όμως μηχανικά συμπτώματα. Το γόνατό σου δεν κλειδώνει. Γι 'αυτό και δεν χρειάζεται να χειρουργηθεί."Ο ίδιος παρομοίασε τις πρόσφατες μελέτες για την αναγκαιότητα των αρθροσκοπήσεων, με τις προσπάθειες του ιατρικού κόσμου να εκπαιδευθούν οι ασθενείς ότι "δεν είναι σωστό να λαμβάνουν αντιβιοτικά για το κοινό κρυολόγημα. Υπάρχουν μεγάλες πιέσεις για να λειτουργήσει αυτό. Οικονομικές προφανώς. Αλλά επίσης, αν ένας γιατρός πρωτοβάθμιας φροντίδας συνεχίζει να μου στέλνει ασθενείς οι οποίοι διαμαρτύρονται για τον πόνο στο γόνατο και συνεχίζω να μην χειρουργώ τέτοια περιστατικά, τότε ο γιατρός πρωτοβάθμιας φροντίδας πρόκειται να σταματήσει να μου στέλνει ασθενείς."
Η νέα έρευνα βασίζεται σε μια πρωτοποριακή μελέτη του 2002 από το Texas, που έδειξε ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση για την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, δεν πήγαν καλύτερα από εκείνους που υποβλήθηκαν σε αντίστοιχη εικονική χειρουργική επέμβαση. Μια Καναδική μελέτη του 2008 διαπίστωσε ότι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την οστεοαρθρίτιδα γόνατος δεν έκαναν τίποτα καλύτερο από ότι αυτοί που ακολούθησαν Φυσικοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Αποτέλεσμα αυτών των ερευνών είναι ότι πολλοί χειρουργοί έχουν μειώσει τις αρθροσκοπικές επεμβάσεις σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος.
Νωρίτερα σ' αυτό το έτος, μια μελέτη σε 7 Αμερικανικά νοσοκομεία διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με ρήξη μηνίσκου και οστεοαρθρίτιδα δεν παρουσίασαν μεγαλύτερη βελτίωση με χειρουργική επέμβαση από αυτούς που υποβλήθηκαν σε Φυσικοθεραπεία, αν και μετά από 6 μήνες, το 1/3 της ομάδας που ακολούθησε Φυσικοθεραπευτική αγωγή, ζήτησε να υποβληθεί σε επέμβαση.
Ο συγγραφέας της μελέτης, ο Dr. Robert Marx του Hospital for Special Surgery, δήλωσε ότι το συμπέρασμά του ήταν ότι συχνά η Φυσικοθεραπευτική αγωγή θα πρέπει να προηγηθεί της επέμβασης. Δήλωσε ακόμα ότι, "οι κατάλληλα επιλεγμένοι ασθενείς επωφελούνται από την αρθροσκόπηση στο γόνατο." Και "Όταν έχεις κάποιον που δεν πάσχει από αρθρίτιδα και έχει μια οδυνηρή ρήξη μηνίσκου, η αρθροσκόπηση είναι η ενδεικνυόμενη λύση."Ο Dr. Marx εξέφρασε σκεπτικισμό σχετικά με τη Φινλανδική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν ασθενείς με μόνο ρήξη μηνίσκου και όχι διαγνωσμένη αρθρίτιδα. Αναρωτήθηκε για τις περιπτώσεις, αν η ρήξη του μινίσκου είναι μικρή ή αν ο πόνος προκαλείται από την επιγονατίδα, προσθέτοντας ότι "δεν υπήρχε απόλυτη ομοιογένεια σε όλο τον πληθυσμό των ασθενών."
Ο Dr. Teppo Jarvinen, ένας από τους συγγραφείς της Φινλανδικής μελέτης, δήλωσε ότι "το κατά πόσον η ρήξη του μηνίσκου προκαλούσε πόνο στους συμμετέχοντες ήταν άγνωστο, αλλά η και η οστεοαρθρίτιδα ήταν μια πιθανή αιτία πρόκλησης πόνου. Περίπου το 10% των συμμετεχόντων ασθενών στην έρευνα αν και είχαν ρήξη μηνίσκου, δεν είχαν αρθρίτιδα", είπε.Στη μελέτη συμμετείχαν 5 νοσοκομεία και 146 ασθενείς, ηλικίας 35 έως 65 ετών, με ρήξη μηνίσκου και πόνο στο γόνατο. Περίπου οι μισοί είχαν μηχανικά προβλήματα, όπως πρόβλημα στην κάμψη ή θορύβους κατά την κίνηση στα γόνατα.
Οι περισσότεροι ασθενείς έλαβαν ραχιαία αναισθησία, παραμένοντας ξύπνιοι (ένα νοσοκομείο χρησιμοποίησε γενική αναισθησία). Οι χειρουργοί χρησιμοποίησαν αρθροσκόπηση για να αξιολογήσουν το γόνατο. Αν τα στοιχεία του ασθενή ήταν επαρκή, κατατάσσονταν τυχαία στην ομάδα της πραγματικής ή της εικονικής χειρουργικής επέμβασης.
Κανείς από τους ασθενείς δεν ήξερε σε ποια ομάδα ανήκε.
Μετά από ένα χρόνο, και οι 2 ομάδες ανέφεραν παρόμοια βελτίωση, ακόμη και εκείνοι με τα "θορυβώδη" ή τα "κλειδωμένα" γόνατα. Σε 2 ασθενείς από την ομάδα της χειρουργικής επέμβασης απαιτήθηκε νέα χειρουργική επέμβαση. Ενώ σε 5 από την ομάδα της εικονικής επέμβασης απαιτήθηκε χειρουργική επέμβαση. Ο Dr. Jarvinen δέχθηκε τη δυνατότητα η εικονική χειρουργική επέμβαση να είχε κάποια επίδραση placebo, αλλά είπε τα αποτελέσματα ήταν πολύ ισχυρά για να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο έτσι.
Ο Dr. Frederick Azar, πρώτος Αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπαιδικών Χειρουργών, είπε ότι η μελέτη επικεντρώθηκε σε μια μειοψηφία των ασθενών, σε αυτούς που πιθανόν δεν ενδείξεις αρθροσκόπησης. Η αρθροσκοπική επέμβαση ενδείκνυται κυρίως σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια αρθρίτιδα, στους οποίους η ρήξη μηνίσκου φαίνεται να είναι η κύρια αιτία του πόνου.
"Η αρθροσκόπηση είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο," συμπλήρωσε. Ωστόσο, συνέχισε, "είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν ορισμένοι γιατροί που μπορεί να εξετάσουν την υπόθεση αυτή και είναι πιθανόν να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν τους ασθενείς τους, από την άποψη της αναγκαιότητας της χειρουργικής επέμβασης."
πηγή: http://www.nytimes.com/2013/12/26/health/common-knee-surgery-does-very-little-for-some-study-suggests.html?_r=1&
η μελέτη: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1305189
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013
Η Φυσικοθεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική με την σπονδυλοδεσία
από το Today in PT
Οι μη-επεμβατικές θεραπείες, συμπεριλαμβανομένης και της Φυσικοθεραπείας, είναι εξίσου αποτελεσματικές στη μείωση του πόνου και της αναπηρίας, όπως οι σπονδυλοδεσίες της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε ασθενείς με εκφυλιστικές αλλοιώσεις των μεσοσπονδυλίων δίσκων, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη.
Σύμφωνα με μια έρευνα του Αμερικανικού Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών (American Physical Therapy Association), το 61% των κατοίκων των Η.Π.Α. υποφέρει από οσφυαλγία και μια από τις σοβαρότερες αιτίες αυτής είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις των μεσοσπονδυλίων δίσκων. Στην ίδια έρευνα διαπιστώθηκε ότι μόνο το 40% των ατόμων με οσφυαλγία είναι διατεθειμένο να ακολουθήσει την κινητοποίηση σαν ένα τρόπο για να ανακουφίστει από τον πόνο.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Virginia, του Charlottesville, και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Thomas Jefferson, αξιολόγησαν 200 επιλεγμένους ασθενείς με πόνο στην πλάτη και απεικονιστική αξιολόγηση των αλλοιώσεων των μεσοσπονδυλίων δίσκων, στους οποίους προσφέρθηκε η επιλογή της σπονδυλοδεσίας ή της μη-επεμβατικής θεραπείας, όπως η Φυσικοθεραπεία. Η μελέτη τους δημοσιεύτηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 στο έγκριτο περιοδικό World Neurosurgery.
Η ομάδα χρησιμοποίησε τα εγκυρότερα ερωτηματολόγια παρακολούθησης (Oswestry Disability Index, SF-12 κλπ). Οι ερευνητές πραγματοποίησαν επαναξιολόγηση σε 96 ασθενείς (ποσοστό 48%). Οι ασθενείς που δεν επαναξιολογήθηκαν ήταν ελαφρώς μεγαλύτερης ηλικίας και λιγότερο πιθανό να είναι καπνιστές.
Συνολικά, το ένταση του πόνου κατά την αρχική επίσκεψη, ο δείκτης μάζας του σώματος και το φύλο δεν ήταν σημαντικά διαφορετικά μεταξύ των ασθενών με και χωρίς παρακολούθηση των αποτελεσμάτων.
Από τους 96 ασθενείς που επανεξετάσθησαν, οι 53 ήταν στην ομάδα που ακολούθησε την χειρουργική αποκατάσταση και οι 43 ήταν στην μη-επεμβατική ομάδα. Οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων με βάση την ηλικία, το σκορ πόνου, τον δείκτη μάζας του σώματος, το κάπνισμα ή το φύλο κατά την έναρξη. Το μέσο χρονικό διάστημα που είχε παρέλθει για την επαναξιολόγηση ήταν 63 μήνες και 58 μήνες, για την ομάδα του χειρουργείου και την ομάδα της μη-επεμβατικής αγωγής, αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι ασθενείς στις δύο ομάδες ανέφεραν πολύ λιγότερο πόνο κατά την τελική παρακολούθηση.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα οι δύο ομάδες "δεν δείχνουν σημαντική διαφορά στα αποτελέσματα των έντασης του πόνου, την κατάσταση της υγείας, την ικανοποίηση ή την αναπηρία".
πηγή: http://news.todayinpt.com/article/20131130/TODAYINPT04/311300004?utm_content=sf20137900&utm_medium=spredfast&utm_source=facebook&utm_campaign=social2013&sf20137900=1
www.worldneurosurgery.org/article/S1878-8750%2813%2901111-X/abstract
(30 Νοεμβρίου 2013)
Οι μη-επεμβατικές θεραπείες, συμπεριλαμβανομένης και της Φυσικοθεραπείας, είναι εξίσου αποτελεσματικές στη μείωση του πόνου και της αναπηρίας, όπως οι σπονδυλοδεσίες της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε ασθενείς με εκφυλιστικές αλλοιώσεις των μεσοσπονδυλίων δίσκων, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη.
Σύμφωνα με μια έρευνα του Αμερικανικού Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών (American Physical Therapy Association), το 61% των κατοίκων των Η.Π.Α. υποφέρει από οσφυαλγία και μια από τις σοβαρότερες αιτίες αυτής είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις των μεσοσπονδυλίων δίσκων. Στην ίδια έρευνα διαπιστώθηκε ότι μόνο το 40% των ατόμων με οσφυαλγία είναι διατεθειμένο να ακολουθήσει την κινητοποίηση σαν ένα τρόπο για να ανακουφίστει από τον πόνο.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Virginia, του Charlottesville, και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Thomas Jefferson, αξιολόγησαν 200 επιλεγμένους ασθενείς με πόνο στην πλάτη και απεικονιστική αξιολόγηση των αλλοιώσεων των μεσοσπονδυλίων δίσκων, στους οποίους προσφέρθηκε η επιλογή της σπονδυλοδεσίας ή της μη-επεμβατικής θεραπείας, όπως η Φυσικοθεραπεία. Η μελέτη τους δημοσιεύτηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 στο έγκριτο περιοδικό World Neurosurgery.
Η ομάδα χρησιμοποίησε τα εγκυρότερα ερωτηματολόγια παρακολούθησης (Oswestry Disability Index, SF-12 κλπ). Οι ερευνητές πραγματοποίησαν επαναξιολόγηση σε 96 ασθενείς (ποσοστό 48%). Οι ασθενείς που δεν επαναξιολογήθηκαν ήταν ελαφρώς μεγαλύτερης ηλικίας και λιγότερο πιθανό να είναι καπνιστές.
Συνολικά, το ένταση του πόνου κατά την αρχική επίσκεψη, ο δείκτης μάζας του σώματος και το φύλο δεν ήταν σημαντικά διαφορετικά μεταξύ των ασθενών με και χωρίς παρακολούθηση των αποτελεσμάτων.
Από τους 96 ασθενείς που επανεξετάσθησαν, οι 53 ήταν στην ομάδα που ακολούθησε την χειρουργική αποκατάσταση και οι 43 ήταν στην μη-επεμβατική ομάδα. Οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων με βάση την ηλικία, το σκορ πόνου, τον δείκτη μάζας του σώματος, το κάπνισμα ή το φύλο κατά την έναρξη. Το μέσο χρονικό διάστημα που είχε παρέλθει για την επαναξιολόγηση ήταν 63 μήνες και 58 μήνες, για την ομάδα του χειρουργείου και την ομάδα της μη-επεμβατικής αγωγής, αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι ασθενείς στις δύο ομάδες ανέφεραν πολύ λιγότερο πόνο κατά την τελική παρακολούθηση.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα οι δύο ομάδες "δεν δείχνουν σημαντική διαφορά στα αποτελέσματα των έντασης του πόνου, την κατάσταση της υγείας, την ικανοποίηση ή την αναπηρία".
πηγή: http://news.todayinpt.com/article/20131130/TODAYINPT04/311300004?utm_content=sf20137900&utm_medium=spredfast&utm_source=facebook&utm_campaign=social2013&sf20137900=1
www.worldneurosurgery.org/article/S1878-8750%2813%2901111-X/abstract
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013
Μυϊκοί πόνοι από στατίνες;
από τον ιστότοπο των The New York Times
Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν φάρμακα που περιεχουν στατίνες για να μειώσουν τη χοληστερόλη τους, πολλές φορές παραπονούνται για μυϊκούς πόνους. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παρενέργειες μπορεί να είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού των στατινών με άλλα φάρμακα .Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που παίρνουν στατίνες είχαν διπλάσιο κίνδυνο για πρόκληση μυϊκών πόνων, απ' ότι σε σχέση με άλλα φάρμακα και συχνά αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν ο λόγος που τους ώθησε στο να σταματήσουν τη λήψη στατινών.
Οι
στατίνες είναι από τα πιο ευρέως συνταγογραφούμενα φάρμακα στον κόσμο
και χρησιμοποιούνται από περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανούς, για να μειώσουν
τον κίνδυνο καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Όμως
αυτή η νέα έρευνα, δείχνει ότι οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί θα χρειαστεί να
κάνει καλύτερη δουλειά στη διαχείριση των φαρμάκων που
συνταγογραφούνται σε συνδυασμό με αυτές.
"Αυτό που βγαίνει από αυτή την έρευνα είναι ότι εάν εμείς ως επαγγελματίες, αλλά και οι ασθενείς, γνωρίζουμε τα πιθανά φάρμακα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλληλεπιδράσεις, θα μπορούσαμε να μειώσουμε τον κίνδυνο για μυϊκούς πόνους, αλλά και για άλλες παρενέργειες", δήλωσε ο Dr Matthew K. Ito, καθηγητής στη Φαρμακευτική Σχολή του Oregon State University και πρόεδρος της National Lipid Association, μιας μη κερδοσκοπικής ομάδας που αποτελείται από ειδικούς στις διαταραχές των λιπιδίων και που χρηματοδότησε τη μελέτη.
"Αυτά τα φάρμακα πραγματικά σώζουν ζωές. Αλλά οι ασθενείς δεν επωφελούνται από αυτό, αν η λήψη τους προκαλεί παρενέργειες."
Οι στατίνες μειώνουν τη χοληστερόλη LDL και μπορεί να βελτιώσουν την κυκλοφορία στις αρτηρίες. Αλλά προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ένας στους πέντε ασθενείς που τις χρησιμοποιούν, παρουσιάζουν αδυναμία και γενικό πόνο στους μυς. Οι επιστήμονες υποψιάζονται αυτό συμβαίνει διότι οι στατίνες μπλοκάρουν την παραγωγή ενός μορίου που χρησιμοποιεί το σώμα μας για την παραγωγή ενέργειας, το συνένζυμο CoQ10. Κλινικές δοκιμές επί του παρόντος, εξετάζουν κατά πόσον η λήψη συμπληρωμάτων CoQ10, μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Περίπου στο ένα τέταρτο των Αμερικανών ηλικίας άνω 45 συνταγογραφούνται στατίνες. Είναι επίσης γνωστό, ότι ένας μεγάλος αριθμός αντιβιοτικών, αντικαταθλιπτικών, αλλά και άλλων φαρμάκων μπορεί να παρεμβαίνει στον τρόπο μεταβολισμού των στατινών.
Μερικά από αυτά τα φάρμακα, αναστέλλουν ένα ένζυμο που βοηθά στον μεταβολισμό των στατινών, που ονομάζεται CYP450. Άλλα μπλοκάρουν κάποιες πρωτεΐνες που βοηθούν στην μεταφορά των στατινών σε όλη την γαστρεντερική οδό, μέσα και έξω από το ήπαρ.
Όμως, το αποτέλεσμα όλων αυτών των φαρμάκων που έχουν αυτή την επίδραση είναι ένα: αυξάνουν τη συγκέντρωση των στατινών στην κυκλοφορία του αίματος, ενισχύοντας έτσι τα αποτελέσματά τους.
Στη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο The Journal of Clinical Lipidology, ο Dr Ito και οι συνεργάτες του εξέτασαν τα δεδομένα για περισσότερους από 10.000 νυν και πρώην χρήστες στατινών.
Περίπου το ένα τρίτο δήλωσαν ότι έχουν υποστεί την παρενέργεια του πόνου των μυών, που ξεκίνησε ή επιδεινώθηκε όταν πήραν στατίνες, και περίπου το 60% των ασθενών που σταμάτησαν τη λήψη τους, ανέφεραν ότι αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν ο κύριος λόγος.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που σταματούν την χρήση στατινών, έπαιρναν, κατά μέσο όρο, τρία άλλα φάρμακα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον μεταβολισμό τους.
Τελικά, μετά από έλεγχο για άλλους παράγοντες κινδύνου, η μελέτη διαπίστωσε ότι άτομα που παίρνουν αυτά τα φάρμακα είχαν 80% περισσότερες πιθανότητες να σταματήσουν τη λήψη στατινών.
"Επειδή οι στατίνες χρησιμοποιούνται ευρέως από τους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, πολλοί από τους ασθενείς αυτούς παίρνουν και άλλα φάρμακα, πχ για διαβήτη, υπέρταση, ουρική αρθρίτιδα ή άλλες χρόνιες παθήσεις", δήλωσε ο Dr James A. Underberg, διευθυντής στο Bellevue Hospital στη Νέα Υόρκη, ένας ειδικός, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. Ο Dr Underberg είπε ότι πολλοί από τους ασθενείς του προσπάθησαν με διάφορες στατίνες, αλλά δεν μπόρεσαν να υπομείνουν τα συμπτώματα και διέκοψαν την αγωγή τους.
Οι γιατροί συχνά αποφασίζουν ποιές στατίνες συνταγογραφούν με βάση το κόστος και την ασφαλιστική κάλυψη. Όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι η συνταγογράφηση με βάση τη δυνατότητα για αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα, μπορεί να επηρεάσει το αν οι ασθενείς λαμβάνουν ή όχι το φάρμακό τους.
"Αν γνωρίζετε τις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα, τότε μπορείτε να προβλέψετε καλύτερα ποιος ασθενής θα έχει πρόβλημα και ποιος όχι και ίσως θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τις πληροφορίες αυτές για να επιλέξετε το κατάλληλο φάρμακο" είπε ο Dr Underberg. "Αντί να σκέφτεστε: θα επιλέξω αυτό το φάρμακο επειδή είναι η φθηνότερη ή η πιό διαδεδομένη λύση, θα πρέπει να σκεφτείτε ποια είναι η πιο σωστή επιλογή, με βάση τις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα που ήδη χορηγούνται στον ασθενή."
Ο Dr Ito δήλωσε ότι ήταν "σχεδόν αδύνατο" για τους γιατρούς να γνωρίζουν όλες τις πιθανές αλληλεπιδράσεις του κάθε φαρμάκου για κάθε μία από τις περισσότερες από μισή ντουζίνα στατίνες που κυκλοφορούν στην αγορά. Ένας πιθανός τρόπος για να βοηθηθούν οι γιατροί είναι να χρησιμοποιηθούν εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα συνταγογράφησης . Όμως, λιγότερο από το ήμισυ του συνόλου των νοσοκομείων έχουν ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία, είπε και οι περισσότεροι από τους γιατρούς δεν τα χρησιμοποιούν αρκετά."Πρέπει να εξελιχθούν τα ηλεκτρονικά συστήματα συνταγογραφησης για τον εντοπισμό αυτών των πιθανών αλληλεπιδράσεων υπάρχουν και αυτό θα βοηθήσει στη μείωση των ανεπιθύμητων επιπλοκών."
Ο Dr Underberg είπε ακόμη, ότι οι γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν προσεκτικά τη συνταγογράφηση στατινών σε ασθενείς στους οποίους χορηγούνται και άλλα φάρμακα, γιατί αν δεν το κάνουν, οι ασθενείς τους δεν θα χρησιμοποιήσουν στατίνες πολύ καιρό ."Ακριβώς επειδή υπάρχουν επτά στατίνες, δεν σημαίνει ότι οι ασθενείς σας πρόκειται να σας αφήσουν να δοκιμάσετε επτά φορές", συμπλήρωσε.
Παρακάτω, ακολουθεί ένας κατάλογος με φάρμακα που βρέθηκαν να αλληλεπιδρούν με στατίνες στην παρούσα μελέτη. Ο κατάλογος είναι βασικά ενδεικτικός. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλα φάρμακα, που μπορεί να αλληλεπιδρούν στη χορήγηση στατινών.
Antimicrobials
(4 Δεκεμβρίου 2013)
του Anahad O'Connor
Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν φάρμακα που περιεχουν στατίνες για να μειώσουν τη χοληστερόλη τους, πολλές φορές παραπονούνται για μυϊκούς πόνους. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παρενέργειες μπορεί να είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού των στατινών με άλλα φάρμακα .Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που παίρνουν στατίνες είχαν διπλάσιο κίνδυνο για πρόκληση μυϊκών πόνων, απ' ότι σε σχέση με άλλα φάρμακα και συχνά αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν ο λόγος που τους ώθησε στο να σταματήσουν τη λήψη στατινών.
"Αυτό που βγαίνει από αυτή την έρευνα είναι ότι εάν εμείς ως επαγγελματίες, αλλά και οι ασθενείς, γνωρίζουμε τα πιθανά φάρμακα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλληλεπιδράσεις, θα μπορούσαμε να μειώσουμε τον κίνδυνο για μυϊκούς πόνους, αλλά και για άλλες παρενέργειες", δήλωσε ο Dr Matthew K. Ito, καθηγητής στη Φαρμακευτική Σχολή του Oregon State University και πρόεδρος της National Lipid Association, μιας μη κερδοσκοπικής ομάδας που αποτελείται από ειδικούς στις διαταραχές των λιπιδίων και που χρηματοδότησε τη μελέτη.
"Αυτά τα φάρμακα πραγματικά σώζουν ζωές. Αλλά οι ασθενείς δεν επωφελούνται από αυτό, αν η λήψη τους προκαλεί παρενέργειες."
Οι στατίνες μειώνουν τη χοληστερόλη LDL και μπορεί να βελτιώσουν την κυκλοφορία στις αρτηρίες. Αλλά προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ένας στους πέντε ασθενείς που τις χρησιμοποιούν, παρουσιάζουν αδυναμία και γενικό πόνο στους μυς. Οι επιστήμονες υποψιάζονται αυτό συμβαίνει διότι οι στατίνες μπλοκάρουν την παραγωγή ενός μορίου που χρησιμοποιεί το σώμα μας για την παραγωγή ενέργειας, το συνένζυμο CoQ10. Κλινικές δοκιμές επί του παρόντος, εξετάζουν κατά πόσον η λήψη συμπληρωμάτων CoQ10, μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Περίπου στο ένα τέταρτο των Αμερικανών ηλικίας άνω 45 συνταγογραφούνται στατίνες. Είναι επίσης γνωστό, ότι ένας μεγάλος αριθμός αντιβιοτικών, αντικαταθλιπτικών, αλλά και άλλων φαρμάκων μπορεί να παρεμβαίνει στον τρόπο μεταβολισμού των στατινών.
Μερικά από αυτά τα φάρμακα, αναστέλλουν ένα ένζυμο που βοηθά στον μεταβολισμό των στατινών, που ονομάζεται CYP450. Άλλα μπλοκάρουν κάποιες πρωτεΐνες που βοηθούν στην μεταφορά των στατινών σε όλη την γαστρεντερική οδό, μέσα και έξω από το ήπαρ.
Όμως, το αποτέλεσμα όλων αυτών των φαρμάκων που έχουν αυτή την επίδραση είναι ένα: αυξάνουν τη συγκέντρωση των στατινών στην κυκλοφορία του αίματος, ενισχύοντας έτσι τα αποτελέσματά τους.
Στη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο The Journal of Clinical Lipidology, ο Dr Ito και οι συνεργάτες του εξέτασαν τα δεδομένα για περισσότερους από 10.000 νυν και πρώην χρήστες στατινών.
Περίπου το ένα τρίτο δήλωσαν ότι έχουν υποστεί την παρενέργεια του πόνου των μυών, που ξεκίνησε ή επιδεινώθηκε όταν πήραν στατίνες, και περίπου το 60% των ασθενών που σταμάτησαν τη λήψη τους, ανέφεραν ότι αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν ο κύριος λόγος.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που σταματούν την χρήση στατινών, έπαιρναν, κατά μέσο όρο, τρία άλλα φάρμακα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον μεταβολισμό τους.
Τελικά, μετά από έλεγχο για άλλους παράγοντες κινδύνου, η μελέτη διαπίστωσε ότι άτομα που παίρνουν αυτά τα φάρμακα είχαν 80% περισσότερες πιθανότητες να σταματήσουν τη λήψη στατινών.
"Επειδή οι στατίνες χρησιμοποιούνται ευρέως από τους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, πολλοί από τους ασθενείς αυτούς παίρνουν και άλλα φάρμακα, πχ για διαβήτη, υπέρταση, ουρική αρθρίτιδα ή άλλες χρόνιες παθήσεις", δήλωσε ο Dr James A. Underberg, διευθυντής στο Bellevue Hospital στη Νέα Υόρκη, ένας ειδικός, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. Ο Dr Underberg είπε ότι πολλοί από τους ασθενείς του προσπάθησαν με διάφορες στατίνες, αλλά δεν μπόρεσαν να υπομείνουν τα συμπτώματα και διέκοψαν την αγωγή τους.
Οι γιατροί συχνά αποφασίζουν ποιές στατίνες συνταγογραφούν με βάση το κόστος και την ασφαλιστική κάλυψη. Όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι η συνταγογράφηση με βάση τη δυνατότητα για αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα, μπορεί να επηρεάσει το αν οι ασθενείς λαμβάνουν ή όχι το φάρμακό τους.
"Αν γνωρίζετε τις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα, τότε μπορείτε να προβλέψετε καλύτερα ποιος ασθενής θα έχει πρόβλημα και ποιος όχι και ίσως θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τις πληροφορίες αυτές για να επιλέξετε το κατάλληλο φάρμακο" είπε ο Dr Underberg. "Αντί να σκέφτεστε: θα επιλέξω αυτό το φάρμακο επειδή είναι η φθηνότερη ή η πιό διαδεδομένη λύση, θα πρέπει να σκεφτείτε ποια είναι η πιο σωστή επιλογή, με βάση τις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα που ήδη χορηγούνται στον ασθενή."
Ο Dr Ito δήλωσε ότι ήταν "σχεδόν αδύνατο" για τους γιατρούς να γνωρίζουν όλες τις πιθανές αλληλεπιδράσεις του κάθε φαρμάκου για κάθε μία από τις περισσότερες από μισή ντουζίνα στατίνες που κυκλοφορούν στην αγορά. Ένας πιθανός τρόπος για να βοηθηθούν οι γιατροί είναι να χρησιμοποιηθούν εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα συνταγογράφησης . Όμως, λιγότερο από το ήμισυ του συνόλου των νοσοκομείων έχουν ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία, είπε και οι περισσότεροι από τους γιατρούς δεν τα χρησιμοποιούν αρκετά."Πρέπει να εξελιχθούν τα ηλεκτρονικά συστήματα συνταγογραφησης για τον εντοπισμό αυτών των πιθανών αλληλεπιδράσεων υπάρχουν και αυτό θα βοηθήσει στη μείωση των ανεπιθύμητων επιπλοκών."
Ο Dr Underberg είπε ακόμη, ότι οι γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν προσεκτικά τη συνταγογράφηση στατινών σε ασθενείς στους οποίους χορηγούνται και άλλα φάρμακα, γιατί αν δεν το κάνουν, οι ασθενείς τους δεν θα χρησιμοποιήσουν στατίνες πολύ καιρό ."Ακριβώς επειδή υπάρχουν επτά στατίνες, δεν σημαίνει ότι οι ασθενείς σας πρόκειται να σας αφήσουν να δοκιμάσετε επτά φορές", συμπλήρωσε.
Παρακάτω, ακολουθεί ένας κατάλογος με φάρμακα που βρέθηκαν να αλληλεπιδρούν με στατίνες στην παρούσα μελέτη. Ο κατάλογος είναι βασικά ενδεικτικός. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλα φάρμακα, που μπορεί να αλληλεπιδρούν στη χορήγηση στατινών.
Antimicrobials
- Clarithromycin
- Erythromycin
- Fluconazole
- Itraconazole
- Telithromycin
- Voriconazole
- Amiodarone
- Ticagrelor
- Imatinib
- Aprepitant
- Delavirdine
- Efavirenz
- Indinavir
- Nelfinavir
- Ritonavir
- Saquinavir
- Fluvoxamine
- Nefazodone
- Cyclosporine A
- Quinine
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013
Μήπως πάσχετε από iPosture;
από την Daily Mail Online (30 Σεπτ. 2013)
Τα tablets και τα smartphones προκαλούν επιδημία πόνων στη Σ.Σ., καθώς οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν σκύβουν υπερβολικά πάνω σ' αυτά.
Ο Dr Brian Hammond, πρόεδρος της Backcare, μιας Βρετανικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που ασχολείται με τον πόνο στη Σ.Σ., δήλωσε:
"Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων
που βιώνουν προβλήματα πόνου στη Σ.Σ., έχουν ενοχλήσεις στην οσφυϊκη μοίρα.Πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού στη Μ.Βρετανία αντιμετωπίζει το πρόβλημα του πόνου στης Σ.Σ., στην αυχενική ή στην οσφυϊκή μοίρα, κάθε χρόνο.Η έρευνα αυτή δείχνει ότι τα άτομα της ηλικίας από 18 έως 24 ετών είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν πόνο στο πάνω μέρος της Σ.Σ. και του αυχένα.Είναι πιθανό ότι σκύβοντας και κύρτωνοντας τη Σ.Σ. μας πάνω από υπολογιστές
και συσκευές χειρός είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στα διάφορα είδη
του πόνου στην πλάτη, που αναφέρθηκαν από διαφορετικές γενιές.Οι νεότεροι άνθρωποι είναι πολύ πιο πιθανό να είναι σκυμμένοι πάνω από
μια συσκευή σε έναν καναπέ, μη δίνοντας έτσι, ιδιαίτερη
προσοχή στην καλή στάσης του σώματος."Τα
αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι σχεδόν όλες οι ηλικιακές ομάδες
ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή, laptop ή
tablet στο σύνολο, το ίδιο μ' αυτόν που καταναλώνουν όταν κοιμούνται στο κρεβάτι τους, μερικές φορές ακόμη
και περισσότερο.Συνυπολογίζοντας και τον
χρόνο που δαπανούμε βλέποντας παραδοσιακά τηλεόραση, ο τυπικός νεαρός ενήλικας ξοδεύει 8,83 ώρες την ημέρα μπροστά από μια
οθόνη. Ο συνολικός χρόνος είναι 6,64 ώρες για τις παλαιότερες γενιές.Στα άτομα της ηλικίας 18 έως 24 ετών είναι επίσης πολύ πιθανή η κακή και μη συμβατική στάση μπροστά από τον υπολογιστή τους ή άλλες συσκευές.
Σχεδόν τα τρία τέταρτα από τους γονείς των ατόμων της ηλικίας 18-24 ετών είχαν δεχτεί συμβουλές από τους γονείς τους και περισσότεροι από τους μισούς παρόμοιες συμβουλές δασκάλους τους.
Οι γονείς σήμερα είναι πολύ λιγότερο πιθανό να πουν στα παιδιά τους να καθίσουν σε κάποια καλύτερη στάση. Σχεδόν τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων γονέων δήλωσαν ότι δεν έδωσαν στα παιδιά τους κάποια συμβουλή για καλύτερη στάση.Ο Jean Broke-Smith, δήλωσε: "Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που οι άνθρωποι έμαθαν την σωστή στάση του σώματος, μέσω της εκπαίδευσης και αναγνωρίζουν τις δυνατότητές της στη βοήθεια της αποφυγής του κινδύνου των πόνων της Σ.Σ., δεν την χρησιμοποιούν.Η γνώση και η χρήσιμοποίηση της σωστής στάσης κατά την χρήση μιάς φορητής συσκευής, tablet ή smartphone, είναι η μισή μάχη."
Η μελέτη σε αριθμούς:
Μπορούν να σε αρρωστήσουν οι φορητές συσκευές;
Η "ασθένεια των κινήσεων" που προκαλείται από τα smartphones, τις 3D ταινίες και τα παιχνίδια στον υπολογιστή θα μπορούσε να γίνει μια κατάρα του 21ου αιώνα. Μια παραλλαγή του προβλήματος, που ονομάζεται "ασθένεια προσομοίωσης" είναι σε άνοδο, καθώς τα gadgets γίνονται όλο και καλύτερα και μιμούνται την πραγματικότητα.
Ένας μεγάλος αριμός, εως και το 90% των ανθρώπων, θα μπορούσαν να επηρεαστούν, ανάλογα με την τεχνολογική ιστοσελίδα Quartz.
Στην "ασθένεια των κινήσεων" νιώθουμε την κίνηση, αλλά δεν μπορούμε να την δούμε. Η "ασθένεια της προσομοίωσης" είναι το αντίθετο. Βλέπουμε την κίνηση, αλλά δεν μπορούμε να την αισθανθούμε.Αυτά τα προβλήματα θα γίνονται εντονότερα όσο τα λειτουργικά συστήματα των φορητών συσκευών εξελίσσονται στην ρεαλιστική απεικόνιση (3D).
Πιο προηγμένες συσκευές, όπως τα γυαλιά Google Glass, τα οποία εμφανίζουν εικόνες σε πεδίο όρασης του χρήστη, αναμένεται να επιδεινώσουν το φαινόμενο.
πηγή: http://www.dailymail.co.uk/health/article-2439365/Do-suffer-iPosture-Tablets-smartphones-causing-epidemic-pain-people-hunch-devices.html
Τα tablets και τα smartphones προκαλούν επιδημία πόνων στη Σ.Σ., καθώς οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν σκύβουν υπερβολικά πάνω σ' αυτά.
- το 84% των ατόμων ηλικίας 18-24 ετών έχουν αναφέρει πόνο στην πλάτη κατά τους τελευταίους 12 μήνες, σύμφωνα με έρευνα της Simplyhealth.
- τα αποτελέσματα έδειξαν, επίσης, σχεδόν ότι όλες οι ηλικιακές ομάδες ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο μπροστά από έναν υπολογιστή, laptop ή tablet, που αντιστοιχεί σε σύνολο με τον ίδιο χρόνο που καταναλώνουν στο κρεβάτι.
- ο Brian
Hammond, Διευθύνων Σύμβουλος της Backcare , προειδοποίησε ότι το σκύψιμο πάνω
από φορητές συσκευές είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στο πόνο στην
πλάτη, που αναφέρεται από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες.
Ο Dr Brian Hammond, πρόεδρος της Backcare, μιας Βρετανικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που ασχολείται με τον πόνο στη Σ.Σ., δήλωσε:
Σχεδόν τα τρία τέταρτα από τους γονείς των ατόμων της ηλικίας 18-24 ετών είχαν δεχτεί συμβουλές από τους γονείς τους και περισσότεροι από τους μισούς παρόμοιες συμβουλές δασκάλους τους.
Οι γονείς σήμερα είναι πολύ λιγότερο πιθανό να πουν στα παιδιά τους να καθίσουν σε κάποια καλύτερη στάση. Σχεδόν τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων γονέων δήλωσαν ότι δεν έδωσαν στα παιδιά τους κάποια συμβουλή για καλύτερη στάση.Ο Jean Broke-Smith, δήλωσε: "Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που οι άνθρωποι έμαθαν την σωστή στάση του σώματος, μέσω της εκπαίδευσης και αναγνωρίζουν τις δυνατότητές της στη βοήθεια της αποφυγής του κινδύνου των πόνων της Σ.Σ., δεν την χρησιμοποιούν.Η γνώση και η χρήσιμοποίηση της σωστής στάσης κατά την χρήση μιάς φορητής συσκευής, tablet ή smartphone, είναι η μισή μάχη."
Η μελέτη σε αριθμούς:
- 1,5 φορές μεγαλύτερος αριθμός εργάσιμων ημερών ετησίως χάνονται από πόνο στην Σ.Σ. σε άτομα ηλικίας 18-24 ετών, σε σύγκριση με τον αριθμό των ημερών που χάνονται κάθε χρόνο από την γενιά των γονιών τους.
- το 84% των ερωτηθέντων ατόμων ηλικίας 18-24 ετών, έχουν αναφέρει πόνο στην Σ.Σ. κατά τους τελευταίους 12 μήνες.
- οι άνω των 55 ετών έχουν κατά μέσο όρο 6,64 ώρες την ημέρα μπροστά από μια οθόνη.
- ένα τυπικό άτομο ηλικίας 18-24 ετών ξοδεύει 8,83 ώρες την ημέρα μπροστά από μια οθόνη.
- το 66% από αυτή τη νεαρότερη ηλικιακή ομάδα αναφέρει η θέση του μπροστά στον υπολογιστή του δεν είναι η ιδανική.
Μπορούν να σε αρρωστήσουν οι φορητές συσκευές;
Η "ασθένεια των κινήσεων" που προκαλείται από τα smartphones, τις 3D ταινίες και τα παιχνίδια στον υπολογιστή θα μπορούσε να γίνει μια κατάρα του 21ου αιώνα. Μια παραλλαγή του προβλήματος, που ονομάζεται "ασθένεια προσομοίωσης" είναι σε άνοδο, καθώς τα gadgets γίνονται όλο και καλύτερα και μιμούνται την πραγματικότητα.
Ένας μεγάλος αριμός, εως και το 90% των ανθρώπων, θα μπορούσαν να επηρεαστούν, ανάλογα με την τεχνολογική ιστοσελίδα Quartz.
Στην "ασθένεια των κινήσεων" νιώθουμε την κίνηση, αλλά δεν μπορούμε να την δούμε. Η "ασθένεια της προσομοίωσης" είναι το αντίθετο. Βλέπουμε την κίνηση, αλλά δεν μπορούμε να την αισθανθούμε.Αυτά τα προβλήματα θα γίνονται εντονότερα όσο τα λειτουργικά συστήματα των φορητών συσκευών εξελίσσονται στην ρεαλιστική απεικόνιση (3D).
Πιο προηγμένες συσκευές, όπως τα γυαλιά Google Glass, τα οποία εμφανίζουν εικόνες σε πεδίο όρασης του χρήστη, αναμένεται να επιδεινώσουν το φαινόμενο.
πηγή: http://www.dailymail.co.uk/health/article-2439365/Do-suffer-iPosture-Tablets-smartphones-causing-epidemic-pain-people-hunch-devices.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)