Μέριλιν Μάφετ: «Η αξία της φυσικοθεραπειας είναι μεγαλύτερη από ποτέ»

από τον ιστότοπο: http://anexartitoi-pt.blogspot.gr/2013/11/blog-post_25.html

Η πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Φυσικοθεραπείας (W.C.P.T.) μιλάει για τη συμβολή του κλάδου στη μείωση του κόστους της Υγείας.

Σημαντική είναι η συμβολή της φυσικοθεραπείας τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, όπως είναι τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης και οι οστεοαρθρίτιδες. 

Σε συνέντευξή της προς «Το Βήμα» η πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Φυσικοθεραπείας κυρία Μέριλιν Μάφετ μιλάει για το έλλειμμα αναγνώρισης της αξίας της προσφοράς της φυσικοθεραπείας. Η κυρία Μάφετ επισκέφθηκε την Ελλάδα στις 22 Νοεμβρίου προκειμένου να παραστεί στις εργασίες του 23ου Ετήσιου Πανελληνίου Επιστημονικού Συνεδρίου Φυσικοθεραπείας.

Αποτελεί αδιανόητη σπατάλη πόρων να κρατάς ανθρώπους με πόνο στη μέση μακριά από την εργασία τους αντί να τους στέλνεις απευθείας για φυσικοθεραπεία, λένε οι φυσικοθεραπευτές

Κυρία Μάφετ, ποιες είναι οι πιο κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η φυσικοθεραπεία σε διάφορες χώρες αλλά και στην Ελλάδα;

«Υπάρχουν αρκετές διαρκείς προκλήσεις που αντιμετωπίζει η φυσικοθεραπεία διεθνώς. Η σημαντικότερη - και αφορά και την Ελλάδα - είναι το έλλειμμα αναγνώρισης της αξίας της προσφοράς της, τη στιγμή μάλιστα που η ανάγκη για ποιοτικές φυσικοθεραπευτικές υπηρεσίες είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Και είναι αλήθεια ανησυχητικό το να έχουμε να αντιμετωπίσουμε το βάρος και το κόστος ασθενειών όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης και η οστεοαρθρίτιδα, στα οποία η φυσικοθεραπεία αποδεδειγμένα συμβάλλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπισή τους, και αυτό να μην αναγνωρίζεται από τους πολιτικούς της Υγείας».

Αντιλαμβάνονται οι κυβερνήσεις ότι η φυσικοθεραπεία μπορεί να συμβάλει στη μείωση του κόστους της Υγείας; Πώς καταφέρνει η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπείας να ενημερώσει τις κυβερνήσεις για αυτό;

«Η κατανόηση αυτής της παραμέτρου διαφέρει από χώρα σε χώρα. Οι φυσικοθεραπευτές προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο ώστε να προλάβουν ή να ξεπεράσουν μυοσκελετικά προβλήματα, νευρολογικές βλάβες, καρδιοαναπνευστικά νοσήματα και βέβαια μη μεταδιδόμενες ασθένειες όπως ο καρκίνος, ο διαβήτης, η παχυσαρκία, ο χρόνιος πόνος και η οστεοαρθρίτιδα ανάμεσα σε άλλα. Η απήχηση της φυσικοθεραπείας θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν υπήρχε μεγαλύτερη αναγνώριση της συνεισφοράς μας στο να κρατούμε πληθυσμούς υγιείς και να μειώνουμε τα κόστη υγείας. Υπάρχουν σαφή ερευνητικά δεδομένα που το υποστηρίζουν αυτό. Μέσω της εκστρατείας ενημέρωσης που κάνουμε διεθνώς, την παρουσία μας συμβουλευτικά στον ΟΗΕ και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, επιμένουμε ότι οι φυσικοθεραπευτές είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να απευθύνονται οι υπουργοί Υγείας για συμβουλές σε ό,τι αφορά τη βελτίωση της φυσικής δραστηριότητας, τη μείωση της λειτουργικής ικανότητας και της διατήρησης της κινητικής ανεξαρτησίας του γενικού πληθυσμού. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αποτελεί αδιανόητη σπατάλη πόρων να κρατάς π.χ. ανθρώπους με πόνο στη μέση μακριά από την εργασία τους αντί να τους στέλνεις απευθείας για φυσικοθεραπεία εκμηδενίζοντας την απώλεια σε εργατοώρες, μειώνοντας τη δαπάνη σε διαγνωστικές εξετάσεις και φάρμακα, προωθώντας  την αύξηση της κινητικότητας και δείχνοντάς τους τα οφέλη της άσκησης. Η προσπάθειά μας να πείσουμε προς την κατεύθυνση της απευθείας πρόσβασης των ασθενών για φυσικοθεραπεία έχει αυτό ακριβώς τον στόχο: πιο υγιείς πολίτες, λιγότερο κόστος για το σύστημα υγείας».

Ποιο είναι το επίπεδο της φυσικοθεραπείας και ποια η επιρροή και η συμβολή των επαγγελματικών τους συλλόγων στη διαμόρφωση της άσκησης του επαγγέλματος ανά τον κόσμο;

«Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες οι γνώμες των φυσικοθεραπευτών και των συλλόγων τους εισακούγονται συμβουλευτικά από τα αντίστοιχα υπουργεία Υγείας. Πρόκειται για τις χώρες όπου το επάγγελμα τείνει να έχει μεγαλύτερη αυτονομία, όπου οι ασθενείς μπορούν να επισκεφθούν απευθείας τον φυσικοθεραπευτή τους, χωρίς την παραπομπή από γιατρό ή άλλον επαγγελματία υγείας. Η Αυστραλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ και η Νότια Αφρική αποτελούν παραδείγματα. Οσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότερες χώρες συνειδητοποιούν ότι δεν είναι δυνατόν να αγνοούν αυτά τα δεδομένα».

Υπάρχει σχέδιο που στοχεύει στην ενημέρωση της κοινωνίας για τον ρόλο της φυσικοθεραπείας;

«Κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου η Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας εορτάζεται από τους φυσικοθεραπευτές σε όλον τον κόσμο, σε μια προσπάθεια να προβληθεί και να αναγνωριστεί το έργο μας για τους ανθρώπους και την κοινωνία. Είναι μια ευκαιρία να αναδείξουμε τον ρόλο της φυσικοθεραπείας ως ενός ουσιαστικού παράγοντα αποκατάστασης της υγείας του πληθυσμού αλλά και ως παράγοντα πρόληψης ώστε τα άτομα που απολαμβάνουν τις υπηρεσίες μας να είναι περισσότερο κινητικά, περισσότερο υγιή και με λιγότερο πόνο στην καθημερινότητά τους».

Το ‘’τραίνο’’ της επαγγελματικής ζωής.

του David Butler, ΡΤ, Noigroup

απόδοση στα Ελληνικά: Γιάννης Σωτήραλης, PT,CertMDT, ΗΟΜΤD

Το πρώτο κύμα
Σαράντα χρόνια επαγγελματικής πρακτικής μου γνέφουν- Τι πορεία και αυτή ? ¨όταν ξεκίνησα περήφανα με το πτυχίο μου στα τέλη του 70, έχοντας σαν όπλο την προσέγγιση του manual therapy κατά Maitland ήμουν πεπεισμένος ότι μπορούσα να τα φτιάξω όλα. Πολλές φορές δε, ξεκινούσα την πρακτική μου με την φράση «Τι μπορώ να φτιάξω σήμερα».( Ακόμα και τώρα αισθάνομαι σαν να θέλω να το πω!) Παρόλα αυτά όλα πήγαιναν καλά για μερικά χρόνια μέχρι που άρχισα να παρατηρώ ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν μου απέδιδε τα οφέλη της τόσο καλά. Κάποιοι ασθενείς ‘’τολμούσαν’’ να μην πηγαίνουν καλά πράγμα απίστευτο για μένα. Τα πράγματα τότε έγιναν στενάχωρα επαγγελματικά, αλλαγές καριέρας άρχιζαν να αποτελούν σημείο σκέψης αλλά ως εκ θαύματος περήφανος και ευθυτενής από την Νέα Ζηλανδία έφτασε ο Robin McΚenzie στην πόλη πιθανότατα δε πάνω σε ένα άσπρο άλογο!

Το δεύτερο κύμα 

 Αυτό ήταν! Πόσο ανόητος ήμουν που είχα χάσει το δίσκο και την καινοτομία της αυτοθεραπείας και ταυτόχρονα θα ξεκούραζα και τους ταλαιπωρημένους αντίχειρές μου. Οι ασθενείς άρχισαν πάλι να πηγαίνουν καλύτερα, το εργαστήριο μου γέμισε με ρολά οσφυϊκής στήριξης, βιβλία «Θεράπευσε τον αυχένα και τη μέση σου» και χρησιμοποιούσα κι εγώ οσφυϊκό ρολό φυσικά. Η προσέγγιση του McKenzie έκανε θαύματα για μερικά χρόνια , αλλά στη συνέχεια τα αποτελέσματα άρχισαν να φθίνουν εκ νέου. Κάποιοι ασθενείς δεν βελτιώνονταν αρκετά και κάποιοι επιθυμούσαν τους παλιούς παραδοσιακούς τρόπους που δούλευα και είχα πλέον εγκαταλείψει. Έτσι η επαγγελματική στεναχώρια έκανε πάλι την εμφάνισή της.

Το τρίτο κύμα

 Άκουσα για ένα course του Maitland στην νότια Αυστραλία διάρκειας ενός χρόνου και σκέφτηκα ότι ίσως υπήρχαν πράγματα που μου είχαν διαφύγει στην προσέγγιση αυτή και γράφτηκα να το παρακολουθήσω. Αυτό και αν ήταν έντονο! Τα κατάφερα και εκεί ελαφρώς πληγωμένος αλλά το παλιό Moto «Μπορώ να φτιάξω τα πάντα» επέστρεψε και κατευθύνθηκα στα προάστια της Αδελαίδας να εξαργυρώσω τη γνώση μου φτιάχνοντας και κάνοντας κρακ σε αρθρώσεις που είχαν «γλιστρήσει» και κινητοποιώντας – πειράζοντας περιφερικά νεύρα που ήταν το καινούριο trend της εποχής. Οι άνθρωποι γίνονταν καλύτερα και πάλι! Και δύσκολα προβλήματα φάνηκε πως ήταν δυνατόν να επιλυθούν.

Αλλά δεν θα το πιστέψετε – ξανασυνέβη ακόμα μια φορά. Τα καλά αποτελέσματα άρχισαν να φθίνουν ιδιαίτερα σε περιστατικά που τώρα αναγνωρίζω ως κεντρικά ευαισθητοποιημένες καταστάσεις, σύνδρομα υπέρχρησης και αλγοδυστροφίας.

Το τέταρτο κύμα 

Μέχρι τότε είχα αρχίσει να γίνομαι μεγαλύτερος, πιθανά σοφότερος και σκεφτόμουν βαθύτερα για τα πράγματα. ¨Έτσι σκέφτηκα «Παράτα τους άλλους- Θα το δουλέψω και θα το ψάξω μόνος μου» . Οδηγήθηκα λοιπόν στην προσέγγιση της «νευρικής τάσης»-την ιδέα δηλαδή της φυσικής υγείας του νευρικού συστήματος και τις κινητοποίησης των νεύρων. Διάβασα κάμποσο, είχα μερικές σκέψεις, στηρίχθηκα στους ώμους άλλων και έγραψα και μερικά βιβλία. Σκέφτηκα πως αυτό ήταν! Η ζωή θα ήταν εύκολη από εδώ και πέρα κινητοποιώντας και ολισθαίνοντας νεύρα από την κορυφή μέχρι τα δάχτυλα. Οι ασθενείς συνέρρεαν…αλλά η πτώση των αποτελεσμάτων ήρθε ξανά και μάλιστα σε κάτι που εγώ συνεισέφερα να επινοηθεί. Θλιμμένες μέρες ακολούθησαν . Τότε σκέφτηκα να γίνω barman ή διοργανωτής γάμων.

Το πέμπτο μικρό κύμα

 Γινόμουν πολύ επιφυλακτικός- η πρώιμη δουλειά του Vladamir Janda επικαιροποιούνταν και αποτελούσε αντικείμενο έρευνας ειδικά από το πανεπιστήμιο του Queensland και σκοτεινά σημεία της ανατομίας όπως ο εγκάρσιος κοιλιακός και οι εν τω βάθει μύες του αυχένα αποτελούσαν στόχους θεραπείας που οι κλινικοί πλέον μπορούσαν να δουν με υπέρηχο πραγματικού χρόνου. Πήγα στα σεμινάρια δίνοντας μια προσπάθεια αλλά όχι με την καρδιά μου. Τα αποτελέσματα έπεφταν πάλι προσπάθησα να κάνω και λίγο taping, αλλά η λογική του να εστιάζω σε έναν μόνο μυ δεν μου έκανε και ιδιαίτερη αίσθηση.

Παρασύρθηκα στον κόσμο του πόνου και των νευροεπιστημών και είμαι ακόμα ευτυχισμένος εδώ. Καμία μαγεία, μόνο σκληρή δουλειά χρησιμοποιώντας τις νευροεπιστήμες ως τροφοδότη της θεραπείας για την εκπαίδευση του ασθενή, imagery therapy και τα καλά στοιχεία από τα ιστορικά κύματα που έχω διαβάσει. Νόμιζα πως έχω φθάσει τη Νιρβάνα με τον εγκέφαλο, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι οι νευρώνες αποτελούν μόνο το 10% του εγκεφάλου ενώ το υπόλοιπο είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού οπότε έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Δύο σκέψεις:
Κοιτώ τριγύρω τώρα και βλέπω στο πίσω μέρος περιοδικών και εντύπων διαφημίσεις για σεμινάρια και φαίνεται πως ένα ακόμα κύμμα αφορά στον βελονισμό και σε κάποιον που τον λένε Pilates. Χωρίς καμία αμφιβολία κάποιοι άνθρωποι πηγαίνουν με αυτό – και καλά κάνουν γι αυτούς – αλλά όχι για μένα. Είμαι πολύ επιφυλακτικός στο να ανέβω στο τραινάκι ακόμα μια φορά. Είμαι σίγουρος πως υπάρχει «κάτι» σε αυτό όπως υπάρχει «κάτι» σε όλα και αν τα επαγγελματικά concept που χρησιμοποιείτε είναι μη δογματικά και ευρεία στην αντίληψη με τάση να αναγνωρίζουν βιοψυχοκοινωνικούς παράγοντες υπάρχει μια λογική θέση ύπαρξης για όλα. 
Τα «κύματα» δεν αποτελούν απώλεια αν μπορείς να τα απορροφήσεις. 
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω πως ο ίδιος μου ο εαυτός αποτελούσε την κύρια μεταβλητή που καθόριζε τα αποτελέσματα στους ασθενείς και όχι οι τεχνικές. Δεν λέω σε καμία περίπτωση πως το να κάνεις μασάζ με υγρό σολομό σε ασθενείς θα βοηθήσει. Ωστόσο η διαδραστική δύναμη ασθενούς – θεραπευτή χρειάζεται καλύτερη ανάλυση και κατανόηση. Και εν κατακλείδι όπως λέει και ο Pat Wall «Αν η πλειοψηφία των αποτελεσμάτων σου βασίζονται στο placebo μη φοβάσαι, αλλά δούλεψε στο τι ήταν μέσα στο placebo που έδωσε το καλό αποτέλεσμα».

πηγή: http://noinotes.wordpress.com/2013/11/14/the-rollercoaster-of-professional-life/

Η κατάργηση του πληθυσμιακού κριτηρίου για τους αξονικούς τομογράφους

από τον ιστότοπο: ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
του Δημήτρη Κατσιφαράκη
(Ο Δ. Κατσιφαράκης είναι Regional Director for Europe of ISRRT, και πρώην Διοικητής των διασυνδεόμενων νοσοκομείων Μυτιλήνης και Λήμνου.)

Στις  στις 4-10-2013, καταργήθηκε  το πληθυσμιακό κριτήριο για την εγκατάσταση αξονικού τομογράφου, εκτός του δημοσίου τομέα Υγείας. Η κατάργηση αυτή αιτιολογήθηκε ως απαιτούμενος   όρος  της  δανειακής σύμβασης   της χώρας μας. Βέβαια το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Δ Τμήμα) με την 273/2012  γνωμοδότησή του έχει ομόφωνα αποφανθεί ότι το  συγκεκριμένο κριτήριο  πληθυσμιακής κάλυψης που θεσπίστηκε το 2010 δεν έχει καταργηθεί από τις διατάξεις της δανειακής σύμβασης της χώρας.
Η αιτιολόγηση συνεπώς του υπουργού Υγείας  αντικρούεται από την ομόφωνη απόφαση σε προγενέστερο  χρόνο του  Νομικού Συμβουλίου του κράτους.
Ωστόσο  χρειάζεται να αναφερθούμε και στις άλλες  ουσιαστικές συνέπειες μιας τέτοιας κατάργησης του πληθυσμιακού κριτηρίου:
Η εξέταση των ασθενών με ιοντίζουσες ακτινοβολίες  συνοδεύεται από αύξηση της πιθανότητας καρκινογένεσης. Όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εκτίθεται σε ιοντίζουσα ακτινοβολία (και για ιατρικούς λόγους) τόσο   αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης  των βλαβερών αυτών συνεπειών στην υγεία του. Οι συνέπειες  βέβαια εμφανίζονται  μετά από 2-3 δεκαετίες . Μελέτες δείχνουν  ότι για κάθε 10.000 αξονικές τομογραφίες σε παιδιά, θα αναπτυχθεί ένας καρκίνος σε ένα από αυτά, που θα οφείλεται στην έκθεσή του κατά την εξέταση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση  συσχετίζει την ακτινοβόληση του πληθυσμού με  τον αριθμό  των ακτινολογικών μηχανημάτων που διατίθενται σε μια χώρα. Για την αποτροπή της εξάπλωσης  μηχανημάτων αξονικής τομογραφίας   η EURATOM έχει εκδώσει 2  Οδηγίες , που έχουν κυρωθεί  και  από την χώρα μας.
Η Οδηγία  84/466 στο άρθρο 4 αναφέρει ότι: «Κάθε κράτος μέλος λαμβάνει τα μέτρα που θεωρεί αναγκαία για να αποφεύγεται η άσκοπη αύξηση των  ακτινολογικών εγκαταστάσεων».
Το ίδιο επαναλαμβάνει και η Η Οδηγία 97/43 στο 8^ο άρθρο της.
Η  εργασία των Brenner and  Hall (N Engl J Med 2007) αναφέρει ότι η ποσότητα ακτινοβολίας για  εξέταση αξονικής τομογραφίας αναλόγως της περίπτωσης και του πρωτοκόλλου της  μπορεί  να κυμαίνεται από 1000 έως 10.000 millirems. Για να εκτιμηθεί συγκριτικά  η ποσότητα αυτή δίδεται η πληροφορία ότι  σε απόσταση  ανάμεσα σε ένα  έως δύο μιλίων  από το σημείο μηδέν που έπεσε η βόμβα στην Χιροσίμα τα άτομα - θύματα εκτέθηκαν   κατά μέσο όρο σε  3000 millirems.
Η  εμπειρία δείχνει πως-ατυχώς- πολλοί άνθρωποι υφίστανται περισσότερες από μια εξετάσεις  με αξονικό τομογράφο κατά την διάρκεια της ζωής τους.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μειωθεί η δόση ακτινοβολίας στον πληθυσμό είναι  να περιοριστεί ο αριθμός των αξονικών τομογραφιών που συνταγογραφούνται.
Διεθνώς  υποστηρίζεται  ότι περίπου το 1/3 όλων των αξονικών τομογραφιών δεν είναι αιτιολογημένες από ιατρικής απόψεως. Περισσότερο από 20 εκατομμύρια ενήλικες και 1 εκατομμύριο παιδιά ανά έτος στις ΗΠΑ ακτινοβολούνται χωρίς να υπάρχει λόγος.
Στην χώρα μας κατ’ έτος διενεργούνται 320.000 αξονικές τομογραφίες ανά εκατομμύριο κατοίκων, όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 130.000 ανα εκατ. κατοίκων ( ΟΟΣΑ 2012).
Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε πυκνότητα αξονικών τομογράφων στην Ευρώπη, με 34,3 μηχανήματα  ανά εκατομμύριο κατοίκων, ενώ  η Γερμανία  έχει ακριβώς τους μισούς, και  η  Ολλανδία έχει  12,3 τομογράφους ανά εκατομμύριο κατοίκων.
Η συσχέτιση  των προηγούμενων δείχνει  που οδηγεί η κατάργηση του μέτρου της άδειας σκοπιμότητας με βάση το πληθυσμιακό κριτήριο.
Παραφράζοντας  τον νόμο του Roemer  «σε ένα πληθυσμό με ασφάλιση υγείας, κάθε προσφερόμενη νοσοκομειακή κλίνη θα αποτελέσει μια κατειλημμένη κλίνη» , κάθε εγκαθιστάμενο μηχάνημα θα αποτελεί ένα χρησιμοποιούμενο μηχάνημα που καταναλώνει πόρους ασφάλισης και συμβάλλει στην αύξηση της ακτινοβόλησης του πληθυσμού.
Ο καθηγητής  Γ. Κυριόπουλος  προτείνει την  θεσμοθέτηση αδειοδοτήσεων με βάση την αρχή πιστοποιητικών αναγκαιότητας προκειμένου να ανασταλούν τα φαινόμενα  επιβάρυνσης της υγειονομικής δαπάνης και της υπερβάλλουσας ζήτησης ( Γ. Κυριόπουλος κ.α. Οικονομική κρίση και Υγεία, εκδ. Καστανιώτη 2012).
Το πιστοποιητικό αναγκαιότητας αναφέρεται στην αδειοδότηση από μια ρυθμιστική αρχή για την πραγματοποίηση μιας επένδυσης στην Υγεία, στην βάση ότι η επένδυση που θα πραγματοποιηθεί είναι απαραίτητη για τον πληθυσμό αναφοράς. Τα πιστοποιητικά αναγκαιότητας έχουν χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για τον περιορισμό της χωρίς όρια εξάπλωσης της ιατρικής τεχνολογίας . Από την  ρυθμιστική αρχή  αφαίρεσε ο υπουργός Υγείας το πολύ σημαντικό  κριτήριο (το πληθυσμιακό)  πριν λίγες ημέρες.

πηγή:  http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=24152&sw=1680

Μη-χειρουργική και μετεγχειρητική αποκατάσταση για αστάθεια της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης

Non-Operative Rehabilitation for Traumatic and Atraumatic Glenohumeral Instability

των Kevin E. Wilk, PT, DPT, Leonard C. Macrina, MSPT, and Michael M. Reinold, PT, DPT, ATC

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ασταθειών της άρθρωσης του ώμου. Το κατάλληλο πρόγραμμα αποκατάστασης διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην επιτυχή έκβαση, σε ένα τέτοιο περιστατικό. Η μη-χειρουργική αποκατάσταση εφαρμόζεται συχνά για ασθενείς με διάφορες αστάθειες του ώμου. Με βάση την αξιολόγηση της γληνοβραχιόνιας αστάθειας και την συνεκτίμηση αρκετών ακόμη παραμέτρων, θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα πετυχημένο μη-χειρουργικό πρόγραμμα αποκατάστασης.Σε αυτό το άρθρο οι συγγραφείς μελετούν αυτές τις παραμέτρους για την κατάρτηση προγραμμάτων αποκατάστασης σε μη-χειρουργικό ή μετεγχειρητικό επίπεδο, με σκοπό την επιστροφή της κινητικότητας του ώμου στο επίπεδο που υπήρχε στο παρελθόν. 
Τα μελετώμενα προγράμματα αποκατάστασης εστιάζουν στην αποκατάσταση της δύναμης της άρθρωσης, τη βελτίωση της στάσης του σώματος, τη σταθεροποίηση της ωμοπλάτης, τη βελτίωση του νευρομυϊκού ελέγχου και της ιδιοδεκτικότητας.
Μια λειτουργική προσέγγιση της αποκατάστασης χρησιμοποιώντας μοτίβα κίνησης και αθλητισμού σε συγκεκριμένες θέσεις, μαζί με ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα άθλησης για κάποιο διάστημα, θα επιτρέψει την ασφαλή σταδιακή επιστροφή στον αθλητισμό. 
Ο βασικός στόχος του προγράμματος θα πρέπει να είναι η ελαχιστοποιηση του κινδύνου νέου τραυματισμού και η διασφάλιση ότι ο ασθενής μπορεί με ασφάλεια να χρησιμοποιήσει την γληνοβραχιόνιά του άρθρωση.

Δείτε περισσότερα στο :

αρχείο pdf: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2953282/pdf/najspt-01-016.pdf

Οι απεικονιστικές εξετάσεις για την οσφυαλγία (πότε χρειάζονται και πότε όχι)

από το Choosing Wisely^®
της American Academy of Family Physicians


Ο πόνος στην πλάτη μπορεί να είναι βασανιστικός. Έτσι, φαίνεται να είναι καλή ιδέα το να βγάλουμε μια ακτινογραφία, μία αξονική ή μαγνητική τομογραφία, για να βρούμε την αιτία του προβλήματος. Αλλά αυτό συνήθως δεν είναι αναγκαίο, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Οι λόγοι είναι οι εξής:

Δεν σας βοηθήσουν να πάτε καλύτερα και πιο γρήγορα 
Οι περισσότεροι άνθρωποι με χαμηλή οσφυαλγία θα αισθάνονται καλύτερα σε περίπου ένα μήνα, είτε υποβληθούν σε μια απεικονιστική εξέταση, είτε όχι. Στην πραγματικότητα, οι εξετάσεις αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε πρόσθετες διαδικασίες που περιπλέκουν την αποκατάσταση του προβλήματος.

Για παράδειγμα, σε μια μελέτη που έγινε σε 1.800 άτομα με πόνο στην πλάτη διαπίστωσαν ότι εκείνοι που είχαν υποβληθεί σε απεικονιστικές εξετάσεις αμέσως μετά την αναφορά του προβλήματος, δεν πήγαν καλύτερα και σε μερικές περιπτώσεις η κατάστασή τους επιδεινώθηκε, σε σχέση με τους ασθενείς που ακολούθησαν απλούστερα βήματα, όπως την εφαρμογή θερμότητας, την ήπια δραστηριότητα και την λήψη ήπιων αναλγητικών. 
Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι σε περιστατικά οσφυαλγίας, οι πάσχοντες που είχαν υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία κατά τον πρώτο μήνα, είχαν οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση και πενταπλάσια αύξηση των ιατρικών εξόδων. Παρ όλα αυτά δεν κατάφεραν να ανακτήσουν γρηγορότερα.


Μπορούν να δημιουργήσουν κινδύνους  
Οι ακτινογραφίες και η αξονική τομογραφία, εκθέτουν σε ακτινοβολία, η οποία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Από πρόσφατη μελέτη, προβλέπεται η εμφάνιση 1.200 νέων κρουσμάτων καρκίνου, με βάση τα 2,2 εκατομμύρια αξονικών τομογραφιών του κάτω τμήματος της Σ.Σ., που εκτελέστηκαν στις Η.Π.Α. το 2007. 
Ενώ οι κλασικές ακτινογραφίες οσφύος παρέχουν λιγότερη ακτινοβολία, αυτή είναι ακόμη 75 φορές περισσότερη από μια ακτινογραφία θώρακος. 
Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τους άνδρες και τις γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία, επειδή οι ​​ακτινογραφίες και η αξονική τομογραφία του κάτω τμήματος της Σ.Σ. μπορεί να εκθέσουν τους όρχεις και τις ωοθήκες σε ακτινοβολία. 
Επίσης, οι απεικονιστικές εξετάσεις συχνά αποκαλύπτουν ανωμαλίες της Σ.Σ., που θα μπορούσαν να είναι εντελώς άσχετες με τον συγκεκριμένο πόνο. Για παράδειγμα, μια μελέτη διαπίστωσε ότι το 90% των ηλικιωμένων ατόμων που δεν ανέφεραν πόνο στην πλάτη, είχε μορφολογικες ανωμαλίες της Σ.Σ., που εμφανίστηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες. Οι διαπιστώσεις αυτές μπορούν να προκαλέσουν άσκοπη ανησυχία και να οδηγήσουν σε άσκοπες επαναληπτικές εξετάσεις και διαδικασίες, όπως προχωρημένη φαρμακευτική αγωγή ή μερικές φορές ακόμη και σε χειρουργική επέμβαση.

 Είναι συχνά σπατάλη των χρημάτων 
Μια σειρά ακτινογραφιών οσφύος μπορεί να στοιχίσει στις Η.Π.Α. από περίπου $200 έως $290, μια μαγνητική ακτινογραφία από $880 έως $1.230 και μια αξονική τομογραφία από $1.080 έως $1.520, σύμφωνα με το  Health Care Blue Book. Οι απεικονιστικές εξετάσεις αντιπροσωπεύουν επίσης ένα μεγάλο κομμάτι από τα δισεκατομμύρια που δαπανούν οι Αμερικανοί για την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας κάθε χρόνο, όχι μόνο για τις εξετάσεις αυτές, αλλά και για τις αναγκαίες παρεμβάσεις που προκαλούν .

Πότε οι απεικονιστικές εξετάσεις έχουν νόημα;
Μπορεί να είναι μια καλή ιδέα να κάνετε μια απεικονιστική εξέταση αμέσως, εάν έχετε συμπτώματα σοβαρής επιδείνωσης ή νευρολογικής βλάβης ή ένα σοβαρό υποκείμενο πρόβλημα, όπως ο καρκίνος ή φλεγμονή της σπονδυλικής στήλης. Τα αναφερόμενα σημεία (red flags) που μπορεί να κάνουν αναγκαία μια τέτοια εξέταση, περιλαμβάνουν ιστορικό καρκίνου, ανεξήγητη απώλεια βάρους, πυρετός, πρόσφατη λοίμωξη, απώλεια του ελέγχου του εντέρου ή της ουροδόχου κύστης, μη φυσιολογικά αντανακλαστικά ή απώλεια της δύναμης των μυών ή της αίσθησης στα κάτω άκρα. 
Σε άλλες περιπτώσεις, ίσως δεν χρειάζεται καμμία εξέταση απεικόνισης για τουλάχιστον μερικές εβδομάδες μετά την έναρξη του πόνου και μόνο αφού έχετε δοκιμάσει μια ήπια αντιμετώπιση του προβλήματος.

πηγή:  http://www.choosingwisely.org/doctor-patient-lists/imaging-tests-for-lower-back-pain/