Η διαφορική διάγνωση τενοντίτιδας του Αχίλλειου τένοντα είναι μία πρόκληση. Η μελέτη αυτή είχε σαν στόχο να εξετάσει τη διαγνωστική ακρίβεια των κλινικών δοκιμών, που προσδιορίζουν την τενοντίτιδα του μέσου σώματος του Αχίλλειου τένοντα.
Η σάρωση με διαγνωστικό υπέρηχο χρησιμοποιήθηκε σαν πρότυπο αναφοράς στη διάγνωση.
Στην έρευνα συμμετείχαν 21 συμμετέχοντες, με και χωρίς τενοντίτιδα του Αχίλλειου, στους οποίους εφαρμοστηκαν, με σκοπό την αξιολόγησή τους δέκα κλινικές δοκιμασίες. Αμέσως μετά, σε κάθε συμμετέχοντα εφαρμόστηκε διαγνωστικός υπέρηχος.
Η ακρίβεια και η επαναληψιμότητα της κάθε δοκιμής προσδιορίσθηκε.
Ποιές ήταν οι πιο έγκυρες δοκιμασίες;
Ο πόνος κατά την ψηλάφηση του τένοντα (ευαισθησία 84%, ειδικότητα 73%, kappa 0,74 - 0,96) και η υποκειμενική αναφορά πόνου 2-6 cm πάνω από το άνω σημείο της φτέρνας (ευαισθησία 78%, ειδικότητα 77% , kappa 0,75 - 0,81), ήταν οι δύο πρώτες στην αξιολόγηση.
Στην μελέτη διαπιστώθηκε ότι μόνο και μόνο η θέση του πόνου και ο πόνος κατά την ψηλάφηση, ήταν επαρκώς ακριβή και αξιόπιστα μέσα για την διάγνωση και είναι προτεινόμενα για χρήση.
πηγή: http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1268773113000039#