από τον ιστότοπο Physiospot
του
21 Αυγούστου 2017
Το Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών (C.D.C.) δημοσίευσε το 1981 τις πρώτες εκθέσεις για τον ιό HIV, ωστόσο η εμφάνιση συνδυαστικής αντιρετροϊικής θεραπείας με αναστολείς πρωτεάσης από το 1996, άλλαξε σημαντικά τη διαχείριση του HIV/AIDS, με σημαντική μείωση της θνησιμότητας.
Το τοπίο της υγειονομικής περίθαλψης για τους ανθρώπους που ζουν με τον ιό HIV έχει βελτιωθεί εκθετικά τις τελευταίες 3 δεκαετίες, με αποτέλεσμα η θεραπεία να έχει θεαματική επιτυχία και τώρα η δήλωση U=U εγκρίνεται παγκοσμίως, κάτι που σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ζουν με HIV στην αντιρετροϊκή θεραπεία με μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο στο αίμα τους, έχουν αμελητέο κίνδυνο για τη σεξουαλική μετάδοση του HIV.
Συνεπώς, η ανίχνευση του ιού HIV θεωρείται μια χρόνια πάθηση και τα άτομα που ζουν με τον ιό HIV μπορούν να αναμένουν να ζήσουν στο φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής. Δηλαδή, οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και γηράσκουν με τον ιό HIV ή αποκτούν τον HIV σε μεγαλύτερη ηλικία.
Με 36,7 εκατομμύρια άτομα σε αυτή την κατάσταση παγκοσμίως, από τους οποίους, περισσότεροι από το 50% να έχουν πρόσβαση στην αντιρετροϊκή θεραπεία, οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να προετοιμαστούν για μια επιδημία ασθενών με HIV σε μεγαλύτερες ηλικίες, με άγνωστες επιπτώσεις.Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι γερνούν με τον ιό HIV, εκτιμάται από τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας ότι μέχρι το 2028, περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που ζουν με τον ιό HIV στο Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι 50 ετών και άνω.
Έτσι, καθώς οι άνθρωποι γερνούν με τον ιό HIV, μπορεί να είναι ευάλωτοι σε νέα προβλήματα που προκύπτουν από τον ιό ή από τις δυσμενείς επιπτώσεις της μακροχρόνιας αντιρετροϊικής θεραπείας ή της γήρανσης, με αποτέλεσμα την ολοένα και πιο επικρατούσα πολλαπλή νοσηρότητα, η οποία μπορεί να δημιουργήσει φυσικά, γνωστικά, ψυχικά και κοινωνικά προβλήματα υγείας.
Επιστημονικά αυτά τα προβλήματα μπορεί να θεωρηθούν ως αναπηρία και η αποκατάσταση της στηρίζεται στην υποστήριξη των διαφόρων φυσικών, ψυχικών και κοινωνικών επιμέρους προβλημάτων. Το Episodic Disability Framework περιγράφει τις μοναδικές διαστάσεις της αναπηρίας που βιώνουν οι άνθρωποι που ζουν με τον ιό HIV, όπου οι διακυμάνσεις ή η επεισοδιακή αναπηρία που βιώνουν, δημιουργεί περιόδους ευεξίας, που μπορούν να διακοπούν από περιόδους ασθένειας. Από αυτό το πλαίσιο, το ερωτηματολόγιο για την αναπηρία του HIV έχει αναπτυχθεί για να μετρήσει την παρουσία, τη σοβαρότητα και την επεισοδιακή φύση αυτής της αναπηρίας. Η αποκατάσταση, όπως η Φυσικοθεραπεία, συνιστάται στην υποστήριξη ηλικιωμένων ενηλίκων που ζουν με τον ιό HIV, ενώ οι αερόβιες ασκήσεις και οι ασκήσεις προοδευτικής αντίστασης είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές παρεμβάσεις αποκατάστασης και αυτοδιαχείρισης.
Υπάρχουν εκπαιδευτικές ηλεκτρονικές ενότητες για την υποστήριξη της τεκμηριωμένης αποκατάστασης, συμπεριλαμβανομένης και μιας έκδοσης για την υποσαχάρια Αφρική. Επιπροσθέτως, οι ερευνητικές προτεραιότητες για την αποκατάσταση του HIV έχουν καθοριστεί σαφώς.Ωστόσο, παρόλο που η αποκατάσταση του HIV μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη, υποτιμάται διεθνώς. Συνήθως, η διαρκής φροντίδα για τα άτομα που ζουν με τον ιό HIV δεν περιλαμβάνει την Φυσικοθεραπεία. Υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις στην πρόσβαση, την παροχή υπηρεσιών και, κατά συνέπεια, τα αποτελέσματα. Η Φυσικοθεραπεία έχει να διαδραματίσει ζωτικό ρόλο στη συνεργασία με τους πάσχοντες από τον ιό HIV και τις κοινότητές τους, τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους οδηγούς πολιτικής, με κύριο σκοπό την βελτίωση της λειτουργικότητας, των ικανοτήτων και την κοινωνική επανένταξη.
Ενώ η αντιρετροϊκή θεραπεία δίνει διάρκεια στη ζωή, η Φυσικοθεραπεία (και η αποκατάσταση σε ευρύτερη κλίμακα) φέρνει την ποιότητα στην ζωή των πασχόντων.
Με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας να καλεί σε δράσεις: Rehabilitation 2030, είναι καιρός να συζητηθεί η συμβολή της Φυσικοθεραπείας στην αποκατάσταση, σε επίπεδο πολιτικής βούλησης, μια και ο πολύτιμος ρόλος της αναγνωρίζεται στην υποστήριξη των υφιστάμενων υπηρεσιών περίθαλψης των ατόμων που ζουν με τον ιό HIV.Υπάρχουν παραδείγματα επιτυχημένων και νέων υπηρεσιών Φυσικοθεραπείας HIV. όπως η χρήση μιας "προσέγγισης αλλαγής καθηκόντων", όπου οι Φυσικοθεραπευτές εκπαιδεύουν λιγότερο εξειδικευμένο προσωπικό, για να ολοκληρώσουν πιο πολύπλοκα καθήκοντα σε περιβάλλον μειωμένων πόρων, μοντέλα παρεμβάσεων αποκατάστασης ασθενών σε νοσοκομειακές μονάδες εξωτερικών ασθενών, με σκοπό την αντιμετώπιση της επεισοδιακής αναπηρίας, τη μείωση των φραγμών και την βελτίωση της προσβασιμότητας και τέλος με την υιοθέτηση ομαδικών προγραμμάτων άσκησης για την αντιμετώπιση των αναδυόμενων αναγκών των ατόμων με HIV.
πηγή: https://www.physiospot.com/opinion/hiv-what-has-physiotherapy-and-rehabilitation-got-to-do-with-it/