Οσφυϊκός πόνος: αυτό το ξέρατε;

από τον ιστότοπο: San Francisco Sport and Spine Physical Therapy

• Ο χαμηλός οσφυϊκός πόνος (LBP) αντιπροσωπεύει το 2,5% έως 3% του συνόλου των επισκέψεων σε γιατρούς στις ΗΠΑ (1,3). Το ετήσιο άμεσο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης αυτών των περιστατικών έχει υπολογιστεί σε περισσότερα από 85 δισεκατομμύρια δολάρια σε εθνικό επίπεδο για το 2005, αυξημένο κατά 65% από το 1997 (4). Η υποτροπή πολλών τετοιων περιστατικών σε χρόνια περιστατικά, αυξάνεται, παρά την αύξηση των δαπανών για την αντιμετώπισή τους (4,5).
  
• Οι περισσότεροι ασθενείς με οσφυαλγία έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες φυσικοθεραπείας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), μέσω παραπομπής (6,7). Αυτή η διαδικασία είναι πιθανό να έχει σημαντικές επιπτώσεις στα αποτελέσματα και στο κόστος της αντιμετώπισης του προβλήματος (8). Μόνο το 7% των ατόμων που ακολουθούν αυτή τη διαδρομή στην ΠΦΥ, παραπέμπονται για φυσικοθεραπεία μέσα στις πρώτες 90 ημέρες, όπως προβλέπουν οι ισχύουσες στις ΗΠΑ κατευθυντήριες γραμμές (9). Συνήθως καθυστερεί η παραπομπή τους για φυσικοθεραπεία για αρκετές εβδομάδες μετά την αρχική διάγνωση (10,11). Το σκεπτικό είναι ότι οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν γρήγορα και δεν χρειάζεται να σπαταλώνται πόροι του συστήματος σε "υπερβολικές" αγωγές (12,13).
• Σύμφωνα με τη γνωστή μελέτη του Dr Fritz για τον σπονδυλικό πόνο, η πρώιμη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση συσχετίστηκε με μειωμένη παραπομπή για προηγμένες απεικονιστικές εξετάσεις (αξονικές ή μαγνητικές τομογραφίες), λιγότερες συμπληρωματικές ιατρικές επισκέψεις και μικρότερου κόστους φαρμακευτική αγωγή, σε σύγκριση με την καθυστερημένη παραπομπή για φυσικοθεραπεία. Η πρώιμη παρέμβαση ορίστηκε στη μελέτη αυτή, ως η έναρξη της φυσικοθεραπευτικής αγωγής εντός 14 ημερών από την αρχική εμφάνιση των συμπτωμάτων. Κατά μέσο όρο, οι ιατρικές δαπάνες για τον χαμηλό οσφυϊκό πόνο ήταν 2.736,23 δολάρια χαμηλότερες για τους ασθενείς που ακολούθησαν πρώιμη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση (9). Αυτή είναι μια σημαντική εξοικονόμηση κόστους για την ΠΦΥ. 
• Ο Dr Gellhorn παρουσίασε σε μια νέα έρευνα για τη σπονδυλική στήλη, ότι υπήρχε λιγότερη ανάγκη για μετέπειτα χρήση ιατρικών υπηρεσιών μεταξύ των ασθενών που έλαβαν πρώιμη φυσικοθεραπεία, μετά από ένα επεισόδιο οξείας οσφυαλγίας, σε σχέση με εκείνους που έλαβαν φυσικοθεραπευτική αγωγή σε μεταγενέστερους χρόνους. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις ανάλογες με κάθε ιατρική ειδικότητα, για την έννοια της πρώιμης φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης στην ΠΦΥ (7). Έτσι όμως, ο ασθενής καταναλώνει λιγότερους πόρους υγειονομικής περίθαλψης, επειδή δεν τους χρειάζεται.

Βιβλιογραφία:

1. Deyo RA, Mirza SK, Martin BI. Back pain prevalence and visit rates: estimates from U.S. national surveys, 2002. Spine 2006; 31:2724-7.
2. Hart LG, Deyo RA, Cherkin DC. Physician office visits for low back pain: frequency, clinical evaluation, and treatment patterns from a national survey. Spine 1995; 20:1-9.
3. Licciardone JC. The epidemiology and medical management of lowback pain during ambulatory medical visits in the United States. Osteopath Med Primary Care 2008; 2:11.
4. Martin BI, Deyo RA, Mirza SK, et al. Expenditures and health status among adults with back and neck problems. JAMA 2008; 299:656-64.
5. Freburger JK, Holmes GM, Agans RP, et al. The rising prevalence of chronic low back pain. Arch Intern Med 2009; 169:251-8 .
6. Deyo RA, Phillips WR. Low back pain: a primary care challenge. Spine 1996; 21:2826-32.
7. Gellhorn AC, Chan L, Martin B, et al. Management patterns in acute low back pain: the role of physical therapy. Spine (Phila Pa 1976) 2012; 37:775-82.
8. Feuerstein M, Hartzell M, Rogers HL, et al. Evidence-based practice for acute low back pain in primary care: Patient outcomes and cost of care. Pain 2006; 124:140-9.
9. Fritz JM, Childs JD, Wainner RS, Flynn TW. Primary care referral of patients with low back pain to physical therapy: Impact on future health care utilization and costs, 2012. Spine 2012; 25:2114-21.
10. Koes BW, van Tulder MW, Lin CC, et al. An updated overview of clinical guidelines for the management of non-specific low back pain in primary care. Eur Spine J 2010; 19:2075-94 .
11. Murphy AY, van Teijlingen ER, Gobbi MO. Inconsistent grading of evidence across countries: a review of low back pain guidelines. J Manipulative Physiol Ther 2006; 29:576-81.
12. Moffett J, McLean S. The role of physiotherapy in the management of non-specific back pain and neck pain. Rheumatology 2006; 45:371-8.
13. Von Korff M, Moore JC. Stepped care for back pain: activating approaches for primary care. Ann Intern Med 2001; 134:911-7.
14. Hill JC, Dunn KM, Lewis M, et al. A Primary Care Back Pain Screening Tool: Identifying Patient Subgroups for Initial Treatment. Arthritis & Rheumatism 2008; 59,5:632– 41.

πηγή:  http://sfphysicaltherapy.com/back-pain/did-you-know-back-pain/