Exercise
therapy versus arthroscopic partial meniscectomy for degenerative
meniscal tear in middle aged patients: randomised controlled trial with
two year follow-up
BMJ
2016;
354
doi: http://dx.doi.org/10.1136/bmj.i3740
(Published 20 July 2016)
Cite this as: BMJ 2016;354:i3740 των Nina Jullum Kise, orthopaedic surgeon, May Arna Risberg, physiotherapist and professor, Silje Stensrud, physiotherapist, Jonas Ranstam, independent statistician and professor, Lars Engebretsen, orthopaedic surgeon and professor, Ewa M Roos, physiotherapist and professor.
Ο στόχος της έρευνας ήταν να προσδιοριστεί την αποτελεσματικότα της φυσικοθεραπείας σε σχέση με την αρθροσκοπική μερική μηνισκεκτομή, για τη λειτουργικότητα του γόνατος, σε ηλικιωμένους ασθενείς με εκφυλιστικές αλλοιώσεις του μηνίσκου.
Συμμετείχαν συνολικά 140 ενήλικες, με μέσο όρο ηλικίας τα 49,5 χρόνια (35,7 - 59,9 ετών), με εκφυλιστικές ρήξεις του έσω μηνίσκου, επαληθευμένες από μαγνητική τομογραφία. Το 96% από τους συμμετέχοντες δεν είχε ακτινολογική εικόνα οστεοαρθρίτιδας.Το αξιολογούμενο πρόγραμμα, από την πλευρά της φυσικοθεραπείας είχε διάρκεια 12 εβδομάδων και αποτελείτο βασικά απο κινησιοθεραπεία υπό επίβλεψη.
Η παρέμβαση της φυσικοθεραπείας πραγματοποιήθηκε σε δύο κλινικές, χρησιμοποιώντας το ίδιο πρωτόκολλο και άρχιζε το συντομότερο δυνατό μετά την αξιολόγηση ή και αργότερα, εάν το επιθυμούσε ο συμμετέχων.
Το πρόγραμμα αποτελείτο από προοδευτική νευρομυϊκή εκπαίδευση και ασκήσεις ενδυνάμωσης και αντοχής σε διάστημα συνολικά 12 εβδομάδων, που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια τουλάχιστον δύο έως κατ' ανώτατο όριο τριών συνεδριών κάθε εβδομάδα (συνολικά 24-36 συνεδρίες). Οι συμμετέχοντες συμπλήρωναν σε κάθε συνεδρία ημερολόγιο άσκησης και αξιολογείτο η συμμόρφωση στην εκτέλεση της άσκησης, στον συγκεκριμένο αριθμό συνεδριών.
Στην τελική αξιολόγηση συμμετείχαν όσοι συμπλήρωσαν 18 τουλάχιστον συνεδρίες σύμφωνα με το πρωτόκολλο.
Τα δύο προγράμματα αξιολογηθηκαν αναλύοντας την διαφορά στην κάθε ομάδα των συμπτωμάτων της (KOOS4), όπως ορίζεται εκ των προτέρων ως η μέση βαθμολογία για τέσσερις από τις πέντε υποκλίμακες βαθμολογίας KOOS (πόνος, άλλα συμπτώματα, λειτουργικότητα στα σπορ και την ψυχαγωγία και την σχετική με το γόνατο ποιότητα ζωής). Η αξιολόγηση ξεκίνησε από την έναρξη του προγράμματος και η παρακολούθηση των συμμετεχόντων συνεχίστηκε έως δύο χρόνια. Αξιολογήθηκε ακόμη, η αλλαγή της δύναμης των μυών του μηρού από την έναρξη έως και τρεις μήνες μετά.
Μετά την αξιολόγηση, δεν παρατηρήθηκαν κλινικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων στη μεταβολή της KOOS4 στα δύο έτη. Στους τρεις μήνες, η μυϊκή δύναμη είχε βελτιωθεί στην ομάδα άσκησης (P≤0.004).
Δεν αναφέρθηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που να εμφανίστηκαν σε κάποια ομάδα κατά τη διάρκεια των δύο ετών παρακολούθησης.
Το 19% των αρχικά συμμετεχόντων στην ομάδα της φυσικοθεραπείας, υποβλήθκε κατα την διάρκεια των 2 ετών της μελέτης, σε χειρουργική επέμβαση, χωρίς πρόσθετο όφελος.
Συμπερασματικά, η παρατηρούμενη διαφορά στο αποτέλεσμα της θεραπείας ήταν μη σημαντική μετά από τα δύο χρόνια παρακολούθησης. Η φυσικοθεραπευτική αγωγή έδειξε σημαντικότερα θετικά αποτελέσματα σε σχέση με την χειρουργική επέμβαση, στην βελτίωση της ισχύος των μυών του μηρού, τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.
Τα αποτελέσματά της έρευνας πρέπει να ενθαρρύνουν τους κλινικούς ιατρούς και τους ασθενείς μέσης ηλικίας με εκφυλιστικές ρήξεις μηνίσκου και χωρίς ακτινολογικά στοιχεία οστεοαρθρίτιδας, να εξετάσουν την φυσικοθεραπεία σαν θεραπευτική επιλογή.
πηγή: http://www.bmj.com/content/354/bmj.i3740