Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Γιατί Φυσικοθεραπεία;


από τον ιστότοπο GetPT1st 

 

Υπάρχουν πολλές επιλογές. Γιατί όμως να πρέπει να δείτε έναν Φυσικοθεραπευτή για πρώτη φορά;


Πονάτε; Τότε είναι που θα πρέπει να σκέφτείτε την Φυσικοθεραπεία. Μπορεί εσείς ή κάποιο μέλος της οικογένειας σας να αντιμετωπίζει πρόβλημα πόνου και ίσως να μην είναι απολύτως βέβαιος ποιόν θα πρέπει να επισκεφθεί. 

Ο Φυσικοθεραπευτής μπορεί να μην είναι το πρώτο πρόσωπο που έρχεται στο μυαλό σας, αλλά ελπίζω ότι μετά την ανάγνωση του παρακάτω κειμμένου θα καταλάβετε πώς θα μπορούσε να σας βοηθήσει.  


Τι μπορεί να κάνει ένας Φυσικοθεραπευτής και πώς μπορεί να βοηθήσει σε έναν τραυματισμό;

 

Ένας Φυσικοθεραπευτής μπορεί να σας βοηθήσει να σταθείτε όρθιος και να περπατήσετε καλύτερα. Είτε έχετε πρόβλημα στο να σηκωθείτε από το κρεβάτι, να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας, να φτάσετε στα ντουλάπια σας, ή κάποιο άλλο πρόβλημα στις καθημερινές ασχολίες σας, ένας Φυσικοθεραπευτής μπορεί να σας βοηθήσει. 

 

Θα ασχοληθεί προσωπικά μαζί σας για να σας διασφαλίσει ότι θα βελτιώθείτε σε κάθε σας ανάγκη. Έχει επίσης ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να σας βοηθήσει να ανακτήσετε τις ικανότητές σας στο να κάνετε τα πράγματα που θέλετε και βέβαια, αυτός είναι ο στόχος σας, σωστά;   

 

Ένας Φυσικοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάστασή σας, δίνοντας σας τα απαραίτητα εργαλεία για να την πετύχετε. Θα σας δώσει τη δυνατότητα να είστε σε θέση να κάνετε ότι χρειάζεστε και να μείνετε υγιείς για όλη σας τη ζωή. 



Ο Φυσικοθεραπευτής σας επικεντρώνει την προσπάθεια του, στο να πάρετε πίσω τα πράγματα που θέλετε να απολαύσετε.

 

Εάν επιλέξετε την Φυσικοθεραπεία πρώτα, θα αισθανθείτε καλύτερα και γρηγορότερα. Θα μπορέσετε ενδεχομένως να εξοικονομήσετε χρήματα από τη διαδικασία της αποκατάστασης του προβλήματός σας! 
Ποιος δεν επιθυμεί να εξοικονομεί χρήματα; Στα περισσότερα κράτη, μπορείτε να επισκεφθείτε έναν Φυσικοθεραπευτή αρχικά, χωρίς να χρειάζεται να σας δει κανείς πριν. 

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έχουν μια επιπλέον επιλογή, για να βελτιώσουν την κατάστασή τους ταχύτερα. 
Μου αρέσει να συγκρίνω την φυσικοθεραπεία με κάποια βλάβη του αυτοκινήτου σας. Αν χρειαστεί να ξοδέψετε χρήματα για ανταλλακτικά ή εργασίες επισκευής του αυτοκίνητού σας, γιατί να μην κάνετε το ίδιο για να συντηρήσετε και να αποκαταστήσετε την υγεία σας; 

Υπάρχουν πολλά μέρη που μπορείτε να επισκεφτείτε για να αντιμετωπίσετε έναν τραυματισμό, ελπίζω να ξέρετε τώρα, ότι μπορείτε να επιλέξετε την Φυσικοθεραπεία σαν αρχική λύση.



πηγή:  http://getpt1st.com/why-physical-therapy/

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

N.I.C.E.: κατευθυντήριες οδηγίες για τον οσφυϊκό πόνο.

Ευκαιρίες και εμπόδια για αλλαγή πρακτικής 

 

των Kieran O’Sullivan, Mary O’Keeffe, Peter O’Sullivan
(Department of Sports Spine Centre, Aspetar Qatar Orthopaedic and Sports Medicine Hospital, Doha, Qatar - Department of Clinical Therapies, University of Limerick, Limerick, Ireland - Department of Physiotherapy, Curtin University, Perth, Western Australia, Australia)

(BJSM Online First, published on June 29, 2017 as 10.1136/bjsports-2017-097810 )

Το National Institute for Health and Care (N.I.C.E.) ενημέρωσε πρόσφατα τις κατευθυντήριες οδηγίες για τον οσφυϊκό πόνο (LBP) (1), σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες που αναπτύχθηκαν, με σκοπό να βοηθήσουν στον καθορισμό και την ερμηνεία των συστάσεων. Αυτές οι κατευθυντήριες οδηγίες είναι πιο συνεπείς με τις συστηματικές αξιολογήσεις της Cochrane, από την προηγούμενη έκδοσή τους.
Έτσι περιέχουν αρκετές βασικές οδηγίες, οι οποίες εάν εφαρμοστούν ευρέως, θα μπορούσαν να επηρεάσουν σημαντικά την φροντίδα ατόμων με LBP.
Τα νεα δεδομένα, βασισμένα σε τεκμηριωμένα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για την πιο προσεκτική παραπομπή σε ορισμένες διαγνωστικές εξετάσεις και θεραπείες, όπως η απεικόνιση, η εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή και η χειρουργική αντιμετώπιση, ενισχύονται, με σαφή έμφαση στην διευκόλυνση των στρατηγικών αυτοδιαχείρισης του προβλήματος.
Επίσης, συνίσταται η εξέταση σχετικών ψυχοκοινωνικών παραγόντων, αντί να περιμένουμε να αποτύχει η συνήθης φροντίδα και μετά να ασχοληθούμε με την εξέτασή τους.

Υπάρχει μια έγκαιρη μετατόπιση στη στοχοθετημένη φροντίδα, με βάση το πολυδιάστατο προφίλ κινδύνου ενός ατόμου και όχι απλώς τη διάρκεια των συμπτωμάτων.

Τομείς συζήτησης:

1. Ποια επιλογή θεραπείας και για ποιον;
Πολλές θεραπείες προτείνονται ως αποτελεσματικές, συμπεριλαμβανομένης της θεραπευτικής άσκησης ως βασικής συνιστώσας, με την δια των χειρών θεραπεία (manual therapy) και την ψυχολογική θεραπεία ως δυνητικά πρόσθετα στην θεραπευτική άσκηση, αλλά όχι μεμονωμένα. Προτείνεται επίσης μια προσεκτική στην προσέγγιση φαρμακευτική αγωγή.
Οι κατευθυντήριες οδηγίες υποδεικνύουν ότι οι ανάγκες των ασθενών, η προτίμηση και η ικανότητα, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και η λογική αυτή επιτρέπει την κλινική ευελιξία, εκτιμώντας ότι δεν χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τη χρήση αναποτελεσματικών θεραπειών.
Παραμένει όμως, λιγότερο σαφές πώς θα πρέπει να προσαρμοστούν αυτές οι επιλογές σε κάθε ασθενή ξεχωριστά.
2. Θα βοηθήσει η εξέταση της βασικής γραμμής;
Η αντιστοίχιση των ασθενών σύμφωνα με την πρόβλεψη, μπορεί να βελτιστοποιήσει τα αποτελέσματα και να μειώσει την τάση για "υπερβολική" θεραπεία (2). Ωστόσο, τέτοια εργαλεία διαλογής των ασθενών, προβλέπουν καλύτερα την αναπηρία παρά τον πόνο (3) και μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμα στις δύο πρώτες εβδομάδες της αντιμετώπισης ενός οξέως επεισοδίου πόνου ή σε περιπτώσεις επίμονου πόνου (4), με βαθμολογίες ασθενών που κυμαίνονται σημαντικά (5).
Σημαντικά συμπεράσματα θα μπορούσαν να αντληθούν παρακολουθώντας αντίστοιχα προβλήματα αθλητών (6).
3. Ποιο είναι το κενό βασικής γνώσης;
Και οι πέντε βασικές ερευνητικές συστάσεις αφορούν την περαιτέρω αξιολόγηση της φαρμακευτικής αγωγής ή των ιατρικών διαδικασιών αντιμετώπισης (συμπεριλαμβανομένων των εγχύσεων, της απονεύρωσης και της χειρουργικής σύντηξης). Η αποσαφήνιση του κατά πόσο αυτές οι θεραπείες είναι αποτελεσματικές,είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ενδεχομένως λόγω του υψηλού κόστους, αλλά και ορισμένων σημαντικών κινδύνων.
Ωστόσο, μια πιο ριζική αλλαγή στην αντιμετώπιση, είναι να εξεταστεί η διαχείριση του επίμονου LBP σαν χρόνια πάθηση, χρησιμοποιώντας μακροπρόθεσμες στρατηγικές συμπεριφοράς. Αυτή η αντιμετώπιση θα είναι σύμφωνη με παθήσεις όπως ο διαβήτης ή το άσθμα, καθώς οι ασθενείς σπάνια "θεραπεύονται", αλλά αντ 'αυτού υποστηρίζονται για να ζουν υγιείς στην καθημερινότητά τους, με εξατομικευμένα σχέδια αυτοδιαχείρισης, περιοδική παρακολούθηση και υποστήριξη ανάλογα με τις κατά καιρούς ανάγκες τους.

Σκέψεις για μελλοντική εφαρμογή:

1. Μπορούν οι κλινικοί γιατροί να το κάνουν αυτό;
Δεδομένου ότι η τήρηση των κατευθυντήριων οδηγιών είναι συχνά ανεπαρκής, οι μεμονωμένοι κλινικοί γιατροί, μέσω της κατάρτισης και της πρακτικής τους, μπορεί να μην είναι επαρκώς πεπεισμένοι, αλλά και εξειδικευμένοι για την εφαρμογή τους. Θα πρέπει να προσαρμοστούν τα εκπαιδευτικά συστήματα και τα επαγγελματικά όργανα στην ενημέρωση και στην πιστοποίηση αναλόγων προγραμμάτων, ώστε να αντανακλούν τα εξελισσόμενα στοιχεία. Σημαντικό είναι, οι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη προγραμμάτων να κατευθυνθούν στην διαχείρηση της ψυχολογίας που σχετίζεται με την υγεία (π.χ. μείωση του φόβου για τον οσφυϊκό πόνο) και την θεραπεία της ψυχοπαθολογίας του πάσχοντος. 
2. Θα διευκολύνουν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης;
Θα βελτιώσουν τους κλινικούς γιατρούς και θα περιορίσουν τις αδικαιολόγητες απεικονιστικές εξετάσεις και τις επεμβατικές θεραπείες, ενώ θα αποθαρρύνουν την εξάρτηση από παθητικές θεραπείες που επικεντρώνονται στη βελτίωση των συμπτωμάτων;
Θα υποχρεώσουν στον πολυδιάστατο έλεγχο, θα διευκολύνουν τα αποτελεσματικά δίκτυα παραπομπής και τα μονοπάτια περίθαλψης ή θα παράσχουν στους κλινικούς ιατρούς τον χρόνο που απαιτείται για την παροχή αποτελεσματικών προσεγγίσεων αυτοδιαχείρισης;
Θα ελέγχονται τα κλινικά αρχεία ώστε να διασφαλίζεται η τήρηση των οδηγιών;
Οι κατευθυντήριες οδηγίες θα αντισταθμίσουν την υγειονομική περίθαλψη "κερδοσκοπικού χαρακτήρα";
3. Είναι οι ασθενείς έτοιμοι για αυτό;
Ενώ οι προσδοκίες των ασθενών για απεικονιστικές εξετάσεις, ταχεία βελτίωση των συμπτωμάτων και επεμβατικές θεραπείες είναι κατανοητές, παρουσιάζονται προκλήσεις για την εφαρμογή προγραμμάτων αυτοδιαχείρισης.
Η αποτελεσματική δημόσια εμπλοκή, συμπεριλαμβανομένων των εκστρατειών μέσω των μαζικών μέσων μαζικής ενημέρωσης και της εκπαίδευσης, μπορεί να χρειαστεί για την προετοιμασία του κοινού στην αποδοχή τεκμηριωμένων κατευθυντηρίων οδηγιών. όπως αυτές.

Εν κατακλείδι, παρόλο που αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές αποτελούν σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, υπάρχουν σημαντικές προκλήσεις.



Αναφορές:

1. NICE. Low back pain and Sciatica in Over 16s: assessment and Management. National Institute for Health and Care Excellence: Clinical Guidelines. 2016. London: National Institute for Health and Care Excellence (UK), 2016.
2. Hill JC, Whitehurst DG, Lewis M, et al. Comparison of stratified primary care management for low back pain with current best practice (STarT back): a randomised controlled trial. Lancet 2011;378:1560–71.
3. Karran EL, McAuley JH, Traeger AC, et al. Can screening instruments accurately determine poor outcome risk in adults with recent onset low back pain? A systematic review and meta-analysis. BMC
Med 2017;15:13.
4. Kendell M, Beales D, Smith A, et al. The predictive ability of the start back screening tool was limited in a cohort with chronic low back pain. Man Ther 2016;25:e37–8.
5. Bergbom S, Boersma K, Linton SJ. When matching fails: understanding the process of matching Pain-Disability treatment to risk Profile. J Occup Rehabil 2015;25:518–26.
6. Bahr R. Why screening tests to predict injury do not work—and probably never will…: a critical review. Br J Sports Med 2016;50:776–80.

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας στη συνταγογράφηση της άσκησης στην ελλειματική γυναίκα-αθλήτρια

της Μιμής Μαρσέλλου

Η συμμετοχή του γυναικείου φύλου στον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό είναι πλέον αποδεκτή και δεδομένη. Τόσο η υψηλού επιπέδου συμμετοχή όσο και η συμμετοχή στον ψυχαγωγικό και μαζικό αθλητισμό αποτελούν μέρος της ζωής όχι μόνο ενός έφηβου κοριτσιού αλλά και μιας γυναίκας σε όλο το φάσμα της ζωής και λειτουργικής της δράσης. 

Η παρουσία του γυναικείου φύλου σε Ολυμπιακούς Αγώνες και διοργανώσεις υψηλού επιπέδου ξεκινά το 1900 με ποσοστό συμμετοχής 1.7% στο γκολφ και το τένις. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996 το ποσοστό ανεβαίνει στο 35.1% καθιερώνοντας τις γυναίκες στον υψηλού επιπέδου αθλητισμό. 


Δημιουργούνται ειδικά αθλήματα για τις γυναίκες, ειδικά προγράμματα άσκησης καθώς και προπονητικά προγράμματα ειδικά για γυναίκες καθώς και ειδικός εξοπλισμός. Η ανάπτυξη είναι ραγδαία και η κοινωνική αποδοχή εδραιώνεται καθιερώνοντας το γυναικείο φύλο ως ικανό να συμμετέχει χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς σε σχέση με το αντρικό. 

Το γυναικείο σώμα όμως παρότι απολαμβάνει τη συμμετοχή στον αθλητισμό διαφέρει από το αντρικό σε όλες τις ηλικίες. Η γυναίκα αθλήτρια εκτίθεται σε κινδύνους κατά την άθληση που οριοθετούν τη διαφορετικότητα της τόσο φυσικά όσο και ψυχικά από το αντρικό φύλο. Τα πλεονεκτήματα αλλά και οι περιορισμοί του γυναικείου αθλητισμού και πρωταθλητισμού αποτελούν παράγοντες σημαντικούς που πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη για την άρτια συμμετοχή, την αποφυγή τραυματισμών και την έγκαιρη επανένταξη στον αθλητισμό σε όλες τις ηλικίες. Έχει παρατηρηθεί ότι αρνητικές εφηβικές συμπεριφορές μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρούς μελλοντικούς σωματικούς περιορισμούς κατά τη Τρίτη ηλικία χαρακτηρίζοντας μια γυναίκα από δραστήρια, ελλειμματική. 

Ποιες είναι όμως οι ιδιαιτερότητες της έφηβης αθλήτριας; Τι θα πρέπει να γνωρίζει ώστε να απολαμβάνει τα αδιαμφισβήτητα οφέλη της άσκησης χωρίς οδυνηρές μελλοντικές επιπτώσεις; Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της εγκύου γυναίκας αθλήτριας αλλά και της γυναίκας αθλήτριας σε εμμηνόπαυση? 

Η πορεία από την εφηβεία στην εμμηνόπαυση είναι κοινή για όλες τις γυναίκες. Η μόνη περίοδος που διαφοροποιείται η πορεία των αλλαγών στο σώμα της είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης και η περίοδος μετά τον τοκετό. Κάποιες γυναίκες θα τη βιώσουν αυτή τη περίοδο και κάποιες όχι. 

Η έφηβη αθλήτρια, η γυναίκα αθλήτρια, η έγκυος γυναίκα αθλήτρια και η γυναίκα αθλήτρια στην εμμηνόπαυση είναι κατηγορίες με σημαντικές φυσικές και σωματικές αλλαγές που οριοθετούν το έλλειμμα και χρειάζονται αποκατάσταση για την επιστροφή και συμμετοχή στην άσκηση και τον αθλητισμό. Σε όλες αυτές τις περιόδους επιβάλλεται η προσαρμογή και προοδευτική επιστροφή στην άσκηση και τον αθλητισμό με πρόγραμμα ειδικής θεραπευτικής άσκησης, συμβουλευτικής και αποκατάστασης. Ο στόχος είναι να επιτευχθεί η διατήρηση της άσκησης την περίοδο του ελλείμματος αλλά και η προοδευτική επανένταξη στο προπονητικό πρόγραμμα μετά από περιόδους υποχρεωτικής αποχής. Οι γυναίκες έχουν μικρότερους πνεύμονες και καρδιά, μεγαλύτερο ποσοστό λίπους (25% έναντι 15% στους άνδρες), βραχύτερα άκρα, καλύτερη ισορροπία και ευλυγισία, χαμηλότερο ύψος, στενότερους ώμους και μικρότερο ποσοστό μυϊκού ιστού. 

Στην εφηβεία, η αθλήτρια στατιστικά υφίσταται λιγότερους τραυματισμούς σε σχέση με τον έφηβο αθλητή με κυριότερο εξ’ αυτών τις πτώσεις. Το στήθος, ο πόνος της εμμηνορρυσίας καθώς και το προ εμμηνορρυσιακό σύνδρομο μπορούν να οδηγήσουν σε αρνητικές επιπτώσεις, τραυματισμούς ή κακώσεις. Κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως το σώμα υποβάλλεται σε ελλειμματική συμπεριφορά αφού οι σύνδεσμοι χαλαρώνουν και οι αρθρώσεις γίνονται επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Το μυοσκελετικό σύστημα της έφηβης αθλήτριας επηρεάζεται από ορμονικούς παράγοντες και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό το πρόγραμμα της προπόνησης, η επιβάρυνση και οι φορτίσεις που δέχεται να διαφέρουν σύμφωνα με τις σωματικές αλλαγές που βιώνει κατά περιόδους ώστε να μην τραυματισθεί. 

Ο πρωταθλητισμός συχνά περιορίζει τα οφέλη της άσκησης και οδηγεί σε αρνητικές συμπεριφορές με ψυχικές μεταβολές που οδηγούν σε τραυματισμούς και ελλείμματα. 

Οι παθολογικές διαιτητικές συνήθειες, το άγχος του ανταγωνισμού και της πρωτιάς, το βαρύ προπονητικό πρόγραμμα και η έντονη οστική καταπόνηση δημιουργούν έδαφος για ελλείμματα όπως το χαμηλό σωματικό βάρος, την διακοπή της περιόδου (αμηνόρροια) και την ελλιπή σύσταση της οστικής μάζας με μείωση της πυκνότητας του σκελετού οδηγώντας στην Τριάδα της έφηβης αθλήτριας. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι απογοητευτικό αφού επηρεάζεται η δεύτερη φάση της σκελετικής ωρίμανσης και της απόκτησης της κορυφαίας οστικής μάζας οδηγώντας σε κατάγματα κοπώσεως, πρόωρη οστεοπόρωση αλλά και οστεοπόρωση στη Τρίτη ηλικία. 

Στην εγκυμοσύνη το σώμα της γυναίκας χαρακτηρίζεται ελλιπές με την μεταβολή του άξονα στήριξης και την αλλαγή της στάσης του σώματος λόγω του όγκου της κοιλιακής χώρας, την αύξηση του μεγέθους του στήθους και τις ορμονικές αλλαγές. Η χαλάρωση των μυϊκών ιστών, αρθρώσεων και συνδέσμων θέτουν το γυναικείο σώμα σε επικινδυνότητα και ελλειμματική συμπεριφορά. Η αστάθεια των αρθρώσεων, η μυϊκή χαλάρωση και η χαλάρωση των μυών του πυελικού εδάφους είναι βασικές δυσλειτουργίες που χαρακτηρίζουν αυτή τη περίοδο. Στη συνέχεια, το χρονικό διάστημα που ακολουθεί τον φυσιολογικό τοκετό ή την καισαρική παρατείνουν την περίοδο των αλλαγών στο σώμα της γυναίκας. 

Μετά τον τοκετό το σώμα χρειάζεται τουλάχιστον 6 μήνες για να επανέλθει ορμονικά στην προ εγκυμοσύνης φυσική κατάσταση. Στη περίοδο αυτή, η πρόωρη επανένταξη στην άθληση μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερο σωματικό έλλειμμα και καθυστέρηση στην επανένταξη και αθλητική συμμετοχή. 

Η εμμηνόπαυση σηματοδοτεί το τέλος της αναπαραγωγικής ζωής της γυναίκας. Αυτό από μόνο του αποτελεί για πολλές γυναίκες ένα έλλειμμα με ψυχικό κόστος. Ορμονικές διαταραχές, ουρογεννητική ατροφία, προβλήματα στον ύπνο, αύξηση του σωματικού βάρους και άλλα βραχυπρόθεσμα συμπτώματα αποτελούν «βασανιστικές» αλλαγές. Τα συμπτώματα υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής καθώς επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική υγεία του γυναικείου φύλου και της αθλήτριας γυναίκας περιορίζοντας τη συμμετοχή στην άσκηση. Μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης λόγω έλλειψης των οιστρογόνων είναι η ορμονική γήρανση του δέρματος, η μυϊκή ατροφία, προβλήματα στο καρδιαγγειακό σύστημα καθώς η στεφανιαία νόσος θεωρείται εμμηνοπαυσιακό νόσημα, και η οστεοπόρωση. Οι γυναίκες που μπορεί ως έφηβες να είχαν δυσλειτουργία εμμήνου ρύσεως και καθυστέρηση της εμμηναρχής είναι υψηλής επικινδυνότητας για κατάγματα αφού σκελετικά προϋπάρχει ιστορικό ελλιπούς σύστασης οστικής πυκνότητας. Το κάπνισμα, φτωχές διατροφικές συνήθειες και το χαμηλό σωματικό βάρος είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη γυναίκα που ασχολείται με τον ψυχαγωγικό αθλητισμό και μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το σώμα της κατά την επιβάρυνση και ακατάλληλη φόρτιση των μυών και των αρθρώσεων. Πολύ σημαντική είναι η συμβουλευτική και εκπαίδευση της γυναίκας στη θεραπευτική άσκηση με στόχο την αποφυγή των πτώσεων και την ενίσχυση του μυοσκελετικού συστήματος. 

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι αδιαμφισβήτητα πολύ σημαντικός τόσο στη πρόληψη, τη παρέμβαση αλλά και την θεραπεία του ελλείμματος στη γυναίκα αθλήτρια. Είναι η ειδικότητα που έχει την πρέπουσα επιστημονική κατάρτιση ώστε να αξιολογεί λεπτομερώς, να επιλέγει και να εκτελεί την θεραπευτική άσκηση με σκοπό την αποκατάσταση των σωματικών αλλαγών που οριοθετούν το έλλειμμα. Η επιστημονική κατάρτιση και η γνώση της παθολογίας της κίνησης ορίζουν τον φυσικοθεραπευτή ως ειδικό επαγγελματία υγείας της θεραπευτικής άσκησης. 

Η συνταγογράφηση της άσκησης κατά την περίοδο του ελλείμματος, αποτελεί σημαντικό εργαλείο καταγραφής και μετέπειτα επικοινωνίας με άλλους εμπλεκόμενους επαγγελματίες στην επιστήμη της άσκησης ώστε να υπάρχει ομοιογένεια και διατήρηση του στόχου επανένταξης της γυναίκας στην υψηλού επιπέδου αγωνιστική συμμετοχή και άθληση. 

Η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπείας (WCPT) και ο Διεθνής Οργανισμός Φυσικοθεραπευτών για την Υγεία των Γυναικών (IOPTWH) καθώς και άλλοι ειδικοί φορείς πλαισιώνουν με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες, προφυλάξεις και αντενδείξεις στην αντιμετώπιση και οριοθετούν τη σημαντικότητα του ρόλου της φυσικοθεραπείας στην αποκατάσταση πριν την επανένταξη του γυναικείου φύλου σε όλα τα επίπεδα αθλητικής συμμετοχής. 

Τέλος, οι στοχευόμενες μελέτες στην αποτελεσματικότητα των φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων στην ελλειμματική αθλήτρια, η ανάδειξη του ρόλου του φυσικοθεραπευτή στην διεπιστημονική ομάδα αντιμετώπισης του ελλείμματος στον γυναικείο αθλητισμό στην χώρα μας και η οριοθέτηση της συνταγογράφησης της άσκησης αποτελούν μηνύματα που προωθούν επιστημονικά την επαγγελματική μας ταυτότητα και ενισχύουν τη στοχευόμενη αξιολόγηση και εξειδικευμένη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση.



Βιβλιογραφία:

1. Agostini R: Medical and Orthopedic Issues of Active and Athletic Women. Philadelphia, PA, Hanley & Belfus, 1994 
2. Mantle J, Haslam J, Barton S: Physiotherapy in Obstetrics and Gynaecology. Second Edition. London, UK. Butterworth- Heinemann, 2004 
3. Sapsford A, Saxton Bullock J, Markwell S: Women’s Health. A Textbook for Physiotherapists. London, UK. WB Saunders Company Ltd, 1998 
4. Stephenson R, O’ Connor L. Obstetric and Gynecologic Care in Physical Therapy. Second Edition. Thorofare, NJ. Slack, 2000 
5. American Congress of Obstetricians and Gynaecologists http://www.acog.org/Patients/FAQs/The-Menopause-Years 
6. American Congress of Obstetricians and Gynaecologists http://www.acog.org/Search?Keyword=exercise+and+pregnancy 
7. http://www.acog.org/Patients/FAQs/Exercise-During-Pregnancy 
8. American Congress of Obstetricians and Gynaecologists http://www.acog.org/Patients/FAQs/Your-Changing-Body-Puberty-in-Girls-Especially-for-Teens 
9. American Congress of Obstetricians and Gynaecologists http://www.acog.org/About-ACOG/News-Room/News-Releases/2012/Osteoporosis-Guidelines-Issued 
10. American Congress of Obstetricians and Gynaecologists http://www.acog.org/Search?Keyword=exercise+postpartum 
11. http://www.ioptwh.org/ 
12. http://www.ioptwh.org/pdfs/IOPTWHscopeofpractice.pdf




πηγή: https://www.linkedin.com/pulse/%CE%BF-%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-mimi-marcellou