Αν και η άσκηση μπορεί να έχει συγκρίσιμα αποτελέσματα με τα αντικαταθλιπτικά ή την αντίστοιχη φυχοθεραπεία σε περιπτώσεις ήπιας έως μέτριας κατάθλιψης, αυτή η προοπτική είναι λιγότερο χρήσιμη για τον κλινικό ιατρό, του οποίου ο στόχος είναι να πετύχει ύφεση σε όλους τους ασθενείς με την πάροδο του χρόνου.
Ακριβώς όπως θα ήταν λάθος να ισχυριστεί κανείς ότι 10 έως 12 συνεδρίες γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας οδηγούν σε πλήρη ύφεση της κατάθλιψης, είναι εξίσου άστοχο να προτείνουμε ότι η άσκηση από μόνη της μπορεί να επιλύσει βαθιά πολύπλοκα ζητήματα ψυχικής υγείας.
Στην πράξη, οι κλινικοί γιατροί επιτυγχάνουν μακροπρόθεσμη ύφεση καθοδηγώντας τους ασθενείς μέσω εκτεταμένης θεραπείας, προσεκτικής διαχείρισης φαρμάκων και ενισχύοντας τη συνήθεια της συνεχούς άσκησης.
